OBSERVATORE ROMANO IN VLAAMSE HANDEN

OBSERVATORE ROMANO: IN VLAAMSE HANDEN

Niet dat velen onder ons vaste, zelfs geen losse lezers zijn van de Gazet van de Paus. Maar als een Vlaming het daar tot hoofdredacteur schopt, mogen we allemaal wel eens opkijken.. En nadenken.

Als er daarenboven sedert diens benoeming een frisse wind (+ veel reactie) doorheen deze voorvaderlijke, eerbiedwaardige Oude Dame waait, dan betekent dit nog wel iets méér…

Alleen voor die ene nieuwsmelding al is een abonnement op ’t Scheldt de moeite waard! Maar geloof me: om de 14 dagen is er altijd wel wat over onderwerpen die elders doodgezwegen worden! Het niet-gefilterd nieuws, heet van de naald, over Zuid Afrika bijvoorbeeld…Die ene bladzijde alleen al zou vroeg of laat de oorzaak kunnen worden van het verbieden van ‘tScheldt, of van de censuur erop…..

Ik wil kort zijn (met in mijn achterhoofd de vele nu werkloze journalisten, ontslagen ofwel omwille van de dalende verkoopcijfers, ofwel omwille van hun kritische geluiden ten overstaan van het establishment – VanHoutte van GVA bijvoorbeeld): waarom is wat in Rome mogelijk is, niet mogelijk in Vlaanderen?

Wij klagen allemaal over de rotkwaliteit van de kwalkrantenpers, die denkt dat iedere Vlaming oerstom is en ongeletterd blijft. De Nieuweling hoeft niet perse een partijblad van het Vlaams Belang te worden: er is linkse en rechtse pluraliteit genoeg in Vlaanderen om op elk gebied topkwaliteit te brengen. Een echte krant, en geen stripverhaal met veel prentjes!



VATIKAANSE KRANT IN EEN NIEUW KLEEDJE
Een goed jaar staat professor Giovanni Maria Vian nu aan het hoofd van de Vaticaanse krant, L'Osservatore Romano, en het verschil met de stijl van zijn voorganger, professor Mario Agnes, kan door vriend noch vijand geloochend worden.

Het gaat daarbij niet enkel om een nieuwe vormgeving of aangenamere berichtgeving. Het is opnieuw een krant die nietmeer enkel nieuwe benoemingen en vrome artikelen brengt, maar die doet nadenken en geen schrik heeft gevestigde ideeën in vraag te stellen. Zowel Vaticaanse bureaucraten als prelaten van Italië (en elders) fronsen meer dan eens de wenkbrauwen bij het lezen van een of andere bijdrage. Om maar te zeggen dat het lezen van deze eens zo saaie krant opnieuw de moeite loont en het publieke debat aanzwengelt.
Zo kwam de krant, juist op het ogenblik dat het Vaticaan een congres wilde houden over transplantaties, met een artikel dat erop durfde te wijzen dat de Conventie van Harvard die iemand overleden verklaart bij hersendood wel eens achterhaald zou kunnen zijn door nieuwe feiten en bevindingen. Een storm van protest brak los - omdat wetenschappers vandaag vaak de neiging vertonen nogal dogmatisch te denken.
De paus deed zijn duit in het zakje door er in een toespraak op te wijzen dat men inderdaad voorzichtig moet zijn om iemand al te snel overleden te verklaren, waardoor zijn organen vrij zouden komen.
Een andere bijdrage ging over het geval van een Italiaanse jonge vrouw die net als Terri Schiavi in de VS in een zg. vegetatieve toestand was terecht gekomen en van wie de rechter beslist had dat haar voeding mocht worden stopgezet. Velen in de Kerk hadden zich daartegen verzet, maar de OR alleen durfde erop te wijzen dat geen van hen eigenlijk de goede argumenten had weten te vinden om ook niet-katholieken te overtuigen of minstens een echt maatschappelijk debat op gang te brengen.
Vooral de krant van de Italiaanse bisschoppen, Avvenire, voelde zich hier geviseerd - en terecht! Natuurlijk kon ook de niet te doven hetze tegen Pius XII in dit rijtje niet ontbreken. Op dit punt heeft de nieuwe hoofdredacteur het bijzonder slim gespeeld: hij heeft niemand minder dan Paolo Mieli tot een interview uitgenodigd. Dat was een dubbele voltreffer: niet alleen is dat de hoofdredacteur van de meest volslagen lekenkrant van Italië, Corriere della Sera, maar bovendien is de man van joodse komaf en dus onverdacht van ‘papalisme\'. Mieli ging zover Paus Pacelli de voornaamste paus van de twintigste eeuw te noemen.
Dat is natuurlijk heel wat anders dan te onzent Dirk Verhofstadt recent heeft weten te presteren. Dat ging meer in de lijn van voormalig Israëlisch ambassadeur Sergio Minerbi, die in Haaretz onlangs over de kwestie schreef. Hij begon met erop te wijzen dat normaal enkel katholieken zaken hebben met wie ze heilig willen verklaren. Hij maakt echter een uitzondering voor Pacelli. Omdat die de joden enz.
Uitzondering? Edith Stein vergeten?
En als de joden eens geen opmerkingen hebben bij een bepaalde kandidaat-heilige, dan zijn er nog altijd de protestanten, de vrijdenkers of de homo\'s. Wie geloven er nu eigenlijk in heiligen: de katholieken of de anderen?
Om af te ronden.
Het kleinzielig gekrakeel van al die moderne orakels steekt gelukkig schril af tegen de verfrissende wind die waait uit een hoek waaruit velen het niet zouden hebben verwacht: de krant van het Vaticaan.
Eén ding staat vast: hier bij ons is voor zulke open gedachtenwisseling alsnog geen millimeter ruimte, ook niet in ‘kwaliteitskranten'