DE TANKER IS AAN HET KEREN
Het ‘cordon sanitaire’ heeft gewerkt.
Als Jos Gheyysen een graf delft voor een ander…
Vallen die cordon-trekkers er zelf in….
Onderstaand artikel liefst enkele keren herlezen AUB, vervolgens een paar keer met Uw (eigen) kop tegen de muur slaan, en als het er dan nog altijd staat zoals het stond deze morgen in de De Morgen, dan moet U op straat komen met de Leeuwenvlag om Uw schouders, klaar om stormerderhand De Stomme van Portici te gaan bijwonen. De slotscène dan, waarna de gordijnen vallen.
Ik dacht dat de maskers gevallen waren, toen de CVP eerst over ‘collaboratie-federalisme’ begon te praten, zodat Martens, bijna wonderlijk verrezen uit het verleden, op TV kon peroreren dat onze democratie eigenlijk geen echte democratie was, maar een ‘consensus-democratie’. Mooie consensus, waar men 1/3 van de Vlaamse kiezers in een ‘schurft-kring’ opsluit.
Jongens, als ’t zo voortgaat, moet ik beginnen vooruit maken met mijn voetreis naar Vlaanderen. Om, op mijn knieën kruipend nog voor Hemelvaartsdag te kunnen aankomen om mee te vieren, moet niet veel meer gebeuren.
Als de vrees voor de macht van de V-partijen nu maar niet contra-productief begint te werken, zodat de Franscouillons van brullende stieren veranderen in tamme ezels. Zo zou de zinkende Belgica weer tijdelijk vlot kunnen getrokken worden
België delfde zijn eigen graf
(bij uittreksel)
De pacificatie-democratie als techniek van besluitvorming is volgens Maddens al geruime tijd dood en begraven in België.
De pacificatiedemocratie houdt in dat beslissingen moeten worden genomen door een grote coalitie, waarin alle relevante segmenten van de samenleving zijn vertegenwoordigd.
Maar het probleem is nog fundamenteler. Pacificatie-regelingen kunnen maar werken als ook de radicale 'flank parties' erbij worden betrokken. Het is evident dat het Goede Vrijdag-akkoord in Noord-Ierland nooit tot pacificatie zou hebben geleid zonder de steun van Sinn Fein en van het DUP van Ian Paisley. Net zoals het conflict in Baskenland zal blijven woeden zolang de Spaanse overheid niet bereid is om te onderhandelen met de radicale linkse nationalisten of 'abertzales'. Het is precies daarom dat de traditionele partijen sinds het begin van de jaren zeventig ook de Volksunie zijn gaan betrekken bij de onderhandelingen over de staatshervorming. De grote staatshervormingen van 1988 en 1993 zijn enkel tot stand kunnen komen doordat ze door een groot deel van de Vlaams-nationalisten werden gesteund.
Sinds 2008 staan de Vlaams-nationalisten echter helemaal buitenspel bij de staatshervorming. Het radicaal-Franstalige FDF zit via het MR mee aan de onderhandelingstafel. Maar de bijna 40% radicaal-Vlaamse kiezers staan in de kou. Aan Franstalige kant zijn zo goed als alle kiezers vertegenwoordigd, aan Vlaamse kant (met Groen! inbegrepen) ongeveer de helft. Stel even dat het in die omstandigheden toch tot een 'onderhandeld' akkoord gekomen zou zijn over BHV. Het Vlaamsgezinde protest zou ongemeen fel geweest zijn. We zouden naar de verkiezingen zijn gegaan in een sfeer van toenemende polarisatie tussen het blok van drie radicaal-Vlaamse partijen enerzijds en de Belgische 'systeempartijen' anderzijds. Voor de drie V-partijen zou de meerderheid in Vlaanderen meer dan ooit binnen bereik liggen. Het is precies uit vrees voor zo een scenario dat de Vlaamse onderhandelaars geen verregaande toegevingen wilden doen aan de Franstaligen.
Het kan misschien verrassend klinken, maar in veel opzichten ligt het cordon tegen het Vlaams Belang aan de basis van de huidige impasse. Wat er ook aan de basis mag gelegen hebben van dat cordon, het praktische gevolg was dat een alsmaar groter wordende groep van Vlaams-nationalisten van het politieke spel werd uitgesloten.
Daardoor heeft die partij zich nooit kunnen ontwikkelen tot een meer gematigde beleidspartij, zoals de Volksunie in de jaren zestig. Onder druk van het steeds sterker wordende Vlaams Blok is er een radicalisering ontstaan bij een deel van de Volksunie, wat uiteindelijk heeft geleid tot het ontstaan van de N-VA. En als de N-VA vandaag zo huiverachtig staat voor toegevingen aan de Franstaligen, dan komt dat precies omdat ze de hete adem van het Vlaams Belang in de nek voelt. Anders gezegd : door de radicale Vlaams-nationalisten te stigmatiseren en uit te sluiten van het beleid heeft België het pad van de pacificatie verlaten en daarmee zijn eigen graf gedolven.
26/04/10 06u59 in De Morgen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten