OUDERDOMSE VRUCHTAFDRIJVING

.
OUDERDOMSE VRUCHTAFDRIJVING




Van de wieg tot in het graf,
Steeds de juiste begeleiding !


Wat zegt U? Contradictie in terminis? Wat zou het! Net zoals abortus een nette opkuis is van een ongemakkelijke situatie,, is de doodspil (zie artikel) een nette opkuis van nutteloze eters. Bijna zoals in de transportwereld :’Just in Time’, want overbelaste magazijnen kosten geld – en met geld koopt men de boter….Dr Goebbels mag best tevreden zijn. Hij heeft het niet gehaald, zijn opvolgers wel. Vrolijk onderweg naar een volksgezonde maatschappij, zonder parasieten! De grenzen staan wijd open : de aantallen zullen blijven kloppen.

De doodspil. Gratis af te halen (voor niet-christelijken) bij het Gemeentebestuur. Christelijken dienen vergezeld te zijn van de geestelijke van hun keuze, die voor deze prestatie forfaitair zal vergoed worden, begrafenis inclusief, volgens de bestaande kerkelijke barema”s. Wordt in principe (eenmalig) kosteloos ter beschikking gesteld tegen eenvoudige handtekening voor ontvangst. Dit laatste om misbruiken te voorkomen. Bij verlies wordt een tweede exemplaar in rekening gebracht, volgens de methode der Christelijken. Op de bijsluiter staat uitdrukkelijk vermeld dat de Gemeente geen verantwoordelijkheid draagt, indien de gebruiksaanwijzingen niet worden opgevolgd. Het is verboden de pil door te geven, of door te verkopen zonder voorafgaandelijke schriftelijke toelating van de Burgemeester. Geen alcohol de dag der inname!
Het gaat goed met de mensheid. Een Schepper, noch Créateur noch Evolutionist is allang niet meer nodig en zelfs het verhaal van de bloemen en de bijtjes wordt niet meer onderwezen. In de amusementswereld is er vooraal kut, en kak en pis. De gehaktbal van wijlen Toon Hermans heeft afgedaan. Tenminste op dat punt kan ik de Vette Vis volgen die een interview ‘weggaf’ aan Trouw. Maar op dat artikel staat ‘copyright’ zodat ik terecht kan denken dat het niet bestemd is voor Vlaamse lezers. Niet dat het ons veel zou bijleren. Uitgenomen de wetenschap dat hij getrouwd is met een Nederlandse, zodat hij logischerwijze twijfelt of Vlaanderen ooit wel zou kunnen samengaan met Nederland. Geen goed huwelijk, Bart? Maar ik ben TROUW dankbaar voor onderstaand artikel over die doodspil, dat ik schandelijk gekopieerd heb.
De wereld behoort aan de durvers, en niet aan de viezerikken die denken hun menselijkheid te moeten bewijzen door vulgaire seks. Er zijn immers donoren en er is K.I., lijk bij het melkvee, waar geselecteerd wordt op resultaat, melk of vlees. Even het juiste knopje indrukken en goed naspoelen. De volgende!
Gebeurt er al eens een ‘ongelukje’ bij het liefdes-spel, dan is de abortus-pil niet ver weg. Even op de tanden bijten, goed naspoelen en de boel is weer klaar voor hergebruik. Wat vlot gaat bij het levens-begin, dient toch even vlot te gaan voor het levenseinde….Vandaar de tweede pil, zo wat 50 jaar na die andere pil, die DE PIL genoemd wordt, en waarmee de losbandigheid van het klokkenspel werd ingeluid.
We hebben er lang op gewacht en eindelijk is de mens (in zijn prestaties) aan God gelijk. Hij komt, of komt niet, en hij gaat wanneer hij wil. Die antieke gezegden als ‘hij komt lijk de dief in de nacht’ hebben voorgoed afgedaan. Eindelijk zijn de Idealen van de Franse Revolutie ten volle bereikt! De REDE heeft 100% getriomfeerd! De ultieme vrijheid houden we in eigen handen.
En dat van die Zondvloed, die in de oertijden de mensheid totaal verdronk, met uitzondering van die ene goeie, de Noé, die het op een akkoordje gegooid had met Jahweh en de Ark van Noé mocht bouwen om te overleven…Zou dat ook een sprookje zijn?
Dat is een probleem die onze moraal filosoof Vermeersch misschien kan begeesteren. Onderwerp voor nog eens een ‘Bracke op Vrijdag’…..


Waarom is de doodspil zo slecht?
01-04-2010 - Ger Groot - Trouw
Overgenomen uit Iskander
De discussie over de zelfdodingspil voor 70-plussers is even snel uitgedoofd als ze is opgekomen. Andere zorgen van de dag hebben haar verdrongen, alsof er hierbij geen zaak van leven en dood aan de orde was.
Het verbazingwekkendst was nog wel het rappe enthousiasme van politici van allerhande pluimage over het voorstel bejaarden standaard zo’n pil ter beschikking te stellen. Een mooi leven moet je ook op een mooie manier kunnen afronden, en ieder individu kan zelf het best bepalen wanneer daarvoor de tijd gekomen is.
Dat klinkt logisch en zonder enige twijfel is tijdige beëindiging van het leven soms de beste oplossing. Of dat bij bejaarden vaker het geval is dan bij jongeren is minder duidelijk.
Vaag lijkt in dit voorstel de gedachte door te klinken dat een hoge leeftijd maar een lastig aanhangsel van het eigenlijke leven is.
Er wringt echter nog iets anders in dit voorstel, dat zo keurig aansluit bij de moderne autonomiegedachte van het individu. Daarin wordt leven opgevat als een vorm van bezit, waarover we vrijelijk kunnen beschikken. Dat is een vreemde gedachte, want waarom zou het leven dezelfde juridische en morele status hebben als mijn auto of mijn tandenborstel, die ik kan afdanken wanneer het verslijt tezeer heeft toegeslagen.
De wortel van het probleem ligt in de vroege moderne tijd, toen Britse filosofen de mens gingen opvatten als een individu dat ís wat het hééft. ’Possessief individualisme’ werd dat genoemd, en we zijn er allemaal de erfgenamen van. Maar zonder last ging dat niet. Want hoe zit het dan met de vrijheid die ieder mens heeft? Kan iemand haar, als ze toch zijn bezit is, ook verkopen door zichzelf aan te bieden als slaaf – bijvoorbeeld om een goede opleiding voor zijn kinderen te bekostigen?
Nee, vonden al die liberale denkers, dat mag niet. Daarmee zou de hele basis onder het idee van de ’vrije mens’ wegvallen. Vrijheid is dus niet zomaar een bezit waarvan je afstand kunt doen. Maar hoe zit dat dan met het leven: zo mogelijk een nóg belangrijkere basis van ieder mensenbestaan?
Ook wanneer het over bezit zelf gaat, is het liberale leerstuk van de vrije individualiteit echter niet meer wat het geweest is. Wij mogen al lang niet meer naar believen doen met wat ’van ons’ is, zoals in die vroeg moderne tijd nog werd gedacht. Huisjesmelkers moesten dat tot hun schande ontdekken toen krakers de leegstand begonnen aan te klagen. Het pure bezit van een huis betekent nog niet dat niemand anders daar meer iets over te zeggen heeft. Ook het particuliere eigendom heeft zijn sociale kant, vond eerst de rechter en toen de wetgever.
Een Japanse miljonair die een jaar of tien geleden een Van Gogh aankocht om samen daarmee begraven te worden, moest dat eveneens ontdekken. Hij mocht dan wel de eigenaar zijn van het schilderij, moreel behoorde het kunstwerk de hele mensheid toe - zo klonken wereldwijd de protesten. De begrafenis met schilderij ging niet door.
Het simpele possessieve individualisme waarmee de doodspil momenteel verdedigd wordt, berust dus op filosofisch wankele gronden. We mogen het leven niet zomaar als ons eigendom beschouwen, en zelfs áls we dat doen is dat nog geen vrijbrief om er naar believen over te beschikken.
Ons leven behoort minstens zozeer aan onze omgeving als aan onszelf – en dan wordt het met zo’n pil meteen al een stuk lastiger.
Dat betekent níet dat euthanasie altijd ontoelaatbaar is. Het betekent wel dat het vraagstuk van leven en dood te ingrijpend is om te regelen met een ziekenfondspilletje