500579 - REDDE WIE ZICJ REDDEN KAN

 

DONDERDAG 1 APRIL 2021

500579 - REDDE WIE ZICJ REDDEN KAN

 

INHOUD

*

DAT ‘CHINEES GRIEPKE’ IS ERGER DAN DE MIDDELEEUWSE ZWARTE BUILENEST ALLEEN AL OMDAT DE MENSHEID ONDERTUSSEN ZOVEEL SLIMMER IS GEWORDEN

*

Vandaag, Witte Donderdag, precies 10 jaar geleden…. Dag op dag….

Jef Burm, vrome nagedachtenis.

 

*

http://blog.seniorennet.be/guvaal/

VAKBONDS- EN ANDERE ACTIVITEITEN

*

Ik kom even terug op de vakbondsactie tegen het feit dat de lonen de volgende twee jaar niet méér zouden mogen stijgen dan 0,4% bovenop de index. Die vakbonden gaan er van uit dat er sectoren zijn die ook tijdens de coronacrisis goed zijn blijven werken en die zoveel winst hebben gemaakt dat ze kwistig met dividenden zijn gaan strooien, terwijl de werknemers met een aalmoes tevreden zullen moeten zijn. Ze hebben niet helemaal ongelijk, maar tegelijkertijd tonen ze weinig solidariteit met die andere sectoren waar het water aan de lippen staat en waar men dreigt ten onder te gaan bij ongecontroleerde loonsverhogingen. Denk bv maar aan de horeca.

Volgens kredietverzekeraar Euler Hermes (Allianz) riskeren in dit land tegen het einde van dit jaar zo’n 23.000 bedrijven failliet te gaan. De belastingbetaler zal die moeten betalen, samen met de verhogingen van die sacrosancte index die in geen enkel ander land nog bestaat. Only in Belgium.

 

In werkelijkheid staken de bonden tegen de concurrentiewet van 1996, die ze destijds zelf mee hebben goedgekeurd en die ervoor moet zorgen dat de concurrentie positie van de Belgische economie gelijke tred kan blijven houden met de buurlanden. Die concurrentiewet werd tijdens de regering Michel wel aangepast i.v.m. de taxshift en het is feitelijk daartegen dat men nu ageert, niet tegen de wet van 1996 zelf dus, maar tegen de aanpassing ervan, die gebeurde met de socialisten in de oppositie.

Wat men helemaal uit het oog verliest is dat de huidige actie volgens Magnette niet gericht zou zijn tegen de regering, maar tegen de werkgevers. De bedrijven die er de meeste last van zullen gehad hebben, zullen echter de overheidsbedrijven zijn (zoals de NMBS en De Lijn) en het tenslotte weer de belastingbetaler zal zijn die ervoor op zal draaien.

Niet alleen met Magnette, die de hete adem van de Waalse communisten in zijn nek voelt, maar ook met Bouchez die oppositie voert binnen de meerderheid die hijzelf mee tot stand heeft gebracht, beiden – nota bene – partijvoorzitters, heeft paarsgroen+ feitelijk geen andere oppositie nodig. Nog altijd met dank aan Lachaert en zijn linksliberalen die paarsgroen (met Bouchez) verkozen boven paarsgeel (zonder Bouchez) én CD&V, die de aanpassing van de concurrentiewet onder Michel wél mee goedkeurde en haar bevriende vakbond er nu mee laat tegen ageren. Een zielige ‘politique politicaille’ zoals Rik Van Cauwelaert het noemde in zijn weekeindcolumn van De Tijd.

*

OLIEGROEP WIL BEURSHUIS MERIT CAPITAL OVERNEMEN

*

Michaël Sephiha Stefaan Michielsen David Adriaen

Vandaag om 01:00

-

Minder dan drie jaar na de overname door de Britse private-equityspeler Duet Group krijgt Merit Capital alweer een nieuwe eigenaar. Dat vernam De Tijd van verschillende bronnen.

 

Nadat meerderheids aandeelhouder Duet had aangegeven zich te willen terugtrekken, werd een koper gezocht voor het Antwerpse bedrijf, dat voor 1,2 miljard euro vermogens van Belgische gezinnen beheert. Enkele Belgische en buitenlandse spelers hebben het dossier bekeken, maar uiteindelijk werd een bod van de groep Netoil aanvaard. De Nationale Bank moet de transactie nog goedkeuren.

"Netoil wil de Antwerpse vermogensbeheerder onderbrengen in beursgenoteerd vehikel. "

De verrassende koper is, net als Duet, geen partij die al actief is op de Belgische privatebankingmarkt. Zoals de naam aangeeft, is Netoil vooral actief in de oliesector. De groep heeft plannen om Merit Capital onder te brengen in een aparte vennootschap met een beursnotering in Scandinavië.

Het zou gaan om een vennootschap die lijkt op de dezer dagen populaire structuur spac, een beursschelp om overnames van niet-genoteerde bedrijven te doen. Daarmee wordt ook gekeken naar andere overnames in de financiële sector in Europa. Hoe de precieze structuur er zal uitzien, moet later duidelijk worden.

Out of the box

Volgens de website van het bedrijf is Netoil een Britse vennootschap, maar de groep heeft ook een adres in het Dubai World Trade Centre (DWTC) in de Verenigde Arabische Emiraten. Netoil noemt zich op zijn website een investeringsgroep die out of the box financiële oplossingen uitwerkt voor projecten en overnames. De groep heeft vooral referenties in olie, gas en grondstoffen en was betrokken bij de oprichting van de raffinage- en tankstationgroep Tamoil en de oliepijplijn Sumed naast het Suezkanaal.

"Sleutelfiguur Roger Edward Tamraz was vroeger betrokken bij heel wat bankendeals en lonkte onlangs naar een Portugese bank. "

Toch is er ook een link naar de financiële sector. Een van de sleutelfiguren van Netoil, de investeringsbankier Roger Edward Tamraz, was decennia geleden betrokken bij heel wat deals in de financiële sector. Op de website staan vermeldingen van transacties rond de Amerikaanse bankgroep Comerica, Libanese banken, de Banque de Placements du Zaïre en de Zwitserse Banca di Partecipazioni e Investimenti.

Recent dook de naam Tamraz ook op als kandidaat-investeerder voor een groot belang in de Portugese Bank Eurobic. Voordien waren er media berichten over interesse in de Letse PNB Banka.

Nieuwe fase

Een overname van Merit Capital zou een nieuwe fase inluiden bij de vermogensbeheerder die in 2000 opgericht werd door een reeks liberale families. Het bedrijf, dat vijf kantoren heeft in Vlaanderen, nam onmiddellijk na de overname door Duet in 2018 zijn Brugse sectorgenoot Weghsteen over.

Vorig jaar kwam Merit Capital in het nieuws door meldingen van grote transacties met een derde partij zonder medeweten van het bedrijf zelf. Daarover loopt nog een onderzoek.

Volgens onze informatie verkoopt niet alleen meerderheids aandeelhouder Duet zijn aandelen, maar stappen ook de resterende historische aandeelhouders, een groep met de liberale familie De Backer en de Nederlandse paardenmiljonair Jan Tops, uit.

De betrokken partijen hopen dat de deal in de zomer gefinaliseerd kan worden. De goedkeuring door de toezichthouder Nationale Bank is daarbij een cruciale factor.

 

*

VERLEDEN LITERATUURHISTORICUS FREDDY DE SCHUTTER DOODGEZWEGEN

*

Frank Hellemans

De Antwerpse literatuurcriticus en -historicus Freddy De Schutter (72) stierf onverwacht in Schoten op 11 maart. Onsterfelijk werd zijn spraakmakende recensie van Het verdriet van België van Hugo Claus dat hij eigenlijk ‘onleesbaar’ vond en alleszins veel te dik. Honderd zeventig bladzijden — in plaats van de bijna achthonderd nu — hadden ruimschoots volstaan, aldus ‘slecht karakter’-recensent De Schutter in 1983.

Omstreden, zeker in academische middens, was zijn driedelige vlot geschreven Het verhaal van de Nederlandse literatuur. Daarmee was hij wél de laatste literatuurhistoricus die het aandurfde om op eigen houtje de hele Nederlandstalige letteren — van middeleeuwen tot vandaag — de revue te laten passeren. Faut le faire!

Herculestaak

Toch vond De Standaard — de krant waar hij in de jaren 70 en 80 als huiscriticus de Vlaamse literatuur volgde — het blijkbaar niet nodig om het overlijden van de literaire ex-medewerker te signaleren. Gelukkig was er nog het overlijdensbericht zelf waarin de nabestaanden van De Schutter fijntjes verwezen naar diens activiteit als ‘oud-recensent van De Standaard der Letteren‘.

Toch zal De Schutter dus vooral voortleven als de laatste der Nederlandstalige literatuurhistorici die zelf een complete literatuurgeschiedenis bij elkaar schreef. Het eerste deel van De Schutters verhaal van de Nederlandse literatuur — van middeleeuwen tot barok — verscheen in 1992 toen uitgeverij Pelckmans haar eeuwfeest als uitgeverij vierde. In 1994 en 2000 vervolledigde hij zijn verhaal, dat vooral over de negentiende eeuw (Multatuli, Gezelle, de Tachtigers, Van Nu en Straks) heel wat boeiends te vertellen heeft. Met literaire modernisten, zoals Paul van Ostaijen, had hij weinig op.

Het is spijtig dat hij in het derde deel de Nederlandstalige letteren na 1945 op een drafje afwerkt, als wou De Schutter eindelijk zo snel mogelijk komaf maken met zijn herculestaak. Dat hij soms nogal schoolmeesterachtig uit de hoek komt, is zeker waar. Maar hij had tenminste de moed om zich aan een goed geschreven synthese voor een breed publiek te wagen.

‘Het’ in plaats van ‘een’ verhaal

Hij lag er niet wakker van dat literatuurwetenschappers omwille van het ‘belabberd wetenschappelijk gehalte’ zijn werk verketterden, zoals Karel Porteman toen bijvoorbeeld deed: ‘De Nederlandse literatuurstudie moet inderdaad tegen dit even ondeskundig als pretentieus verhaal in bescherming worden genomen.’ Tja, over pretentie gesproken.

De Schutter had die kritiek voor kunnen zijn indien hij zijn overzicht meer bescheiden als ‘een’ verhaal had gepresenteerd. Wie naar buiten komt met ‘het’ verhaal doet inderdaad alsof hij de wijsheid in pacht heeft. Ondertussen was er een team van elf literatuurprofessoren in Nederland en Vlaanderen volop bezig om zelf hun verhaal over de Nederlandse letteren uit de doeken te doen. Uiteindelijk werd deze universitaire monsteronderneming, royaal gesubsidieerd door de Taalunie, een project van acht delen in tien boeken die alles samen 6824 bladzijden telt.

Frits van Oostrom schreef in twee kloeke delen op een meeslepende manier het verhaal van de middeleeuwse letteren tot 1400. Hugo Brems mocht afronden met zijn kijk op de Nederlandstalige literatuurgeschiedenis tussen 1945 en 2005. Vooral de manier waarop Brems bepaalde auteurs, zoals zijn ex-minnares Patricia de Martelaere, doodzweeg, zorgde voor de nodige opschudding.

Goesting doen krijgen

Toen ik De Schutter na de publicatie van zijn tweede deel sprak, onderstreepte hij trouwens dat hij geen naslagwerk wou plegen, maar een boek dat lezers ‘goesting’ zou doen krijgen in het ontdekken van schrijvers of boeken die ze nog niet kenden. En ja, zeker de eerste twee delen prikkelen nog altijd de nieuwsgierigheid omdat hij met zijn cultuurhistorische helikopterblik niet te beroerd is om persoonlijke voorkeuren te laten spelen.

Hij vond bijvoorbeeld dat het individuele levensgevoel dat met de romantiek en de negentiende eeuw wordt geassocieerd al in de hoofse middeleeuwse schone letteren te vinden is. Dat hij daarbij Jacob van Maerlant als een verzuurde scribent wegzette en de mystieke gedichten van Jan van Ruusbroec verkoos boven die van Hadewych, zette nog meer kwaad bloed.

Tegendraads en eigenzinnig

Zelfs muzikant Tom Barman was gecharmeerd door het eigengereide verteltalent van zijn oud-leraar Nederlands aan het Antwerpse Onze-Lieve-Vrouwecollege. In zijn debuutfilm Any way the wind blows bracht hij via het personage Paul Garcin een hommage aan De Schutter. Om maar te zeggen dat er in de huidige cancelcultuur meer dan ooit behoefte blijft aan tegendraadse en eigenzinnige literatoren en kunstenaars. De Schutter verlegde op zijn manier een kleine steen in de rivier van de literatuur geschiedschrijving.

 

 

CORONA & CENSUUR

VRIJE COMMENTAAR

*

Ik en knauw het ook niet, zelfs niet in de eigen Moedertaal, waarom ons Volk zich dag-aan-dag laat ringeloren door Vreemde Meesters in Eigen Land.

Pail Magniete en Kanniete houdt voet bij stuk: de bazen zijn grote lapsmeren en zouiden best het land moeten uitgejaagd worden. De PS zorgt wel voor de pek en de veren.

Het Parlement – alle zes – nemen daar gretig nota van en gaan vervolgens over tot de orde van de dag door verder te regeren alsof er gaan vuiltje aan de lucht is…..

-

Ziekenhuisbedden tekort? Dan bestellen ze er toch rap wat bij. Want het doet hun bankrekening zwellen, en precies daar is het om te doen. Omwille van het smeer likt de kat de kandeleer.

-

Al op gelet dat gletsjers altijd verder schuiven naar de open zee? Waarin ze vervolgens vergaan….

*

Digitalia

HOW TO HOLD THE WEST