GELDSTROMEN ONDER MOSKEEEN

GELDSTROMEN ONDER MOSKEEEN

Sprookje van de Westermoskee is na tien jaar over [naar index]
09-11-2009 - Lodewijk Dros – Trouw (in Iskander)
Het doek is gevallen voor de Amsterdamse Westermoskee. Progressieven wilden een liberale moslimkathedraal, haviken een moslimbastion. Over tien jaar grootheidswaanzin, een Keulse coup, afgezette bestuurders en een geheime deal. Een reconstructie.
Met twintig graden voelt het buiten als een nazomerdag, maar de herfst is begonnen in het Amsterdamse Rembrandtpark. Het is 27 september 2009. Binnen, in een ernaast gelegen gebouw, debatteren Turks-Nederlandse moslims op de eerste verdieping van de provisorische Aya Sofiamoskee over hun toekomst. Binnenkort moeten ze hun tijdelijke onderkomen uit. Krijgen ze, na jaren wachten, eindelijk hun eigen Westermoskee?
Een paar straten verder is de bouw van een groot complex in volle gang, maar van de Westermoskee die daar zou komen, is slechts een eerste steen gelegd en een eerste paal geslagen.
Op deze zondag hebben de moslims in de Aya Sofiamoskee, verbonden aan de Turkse koepelorganisatie Milli Görüs, hoog bezoek uit Duitsland.
Het is Oguz Ücüncü, secretaris-generaal van het Europese Milli Görüs-hoofdkantoor in Keulen en nogal omstreden. De Duitse justitie verdenkt hem van zwendel en steun aan islamisten. Een andere Milli Görüsverdachte is Ibrahim El-Zayat, een Duits-Egyptische moslim die is ingetrouwd in de familie van de nationalist Necmettin Erbakan, de oprichter van Milli Görüs. Samen zitten de Duitsers in een Nederlandse stichting voor moskeebouw.
Voor de aanwezigen in de Aya Sofiamoskee zijn Ücüncü en El-Zayat bekende gezichten. De gelovigen rekenen er nog steeds op dat de Westermoskee er komt. Het moskeebestuur gaat daar ook vanuit; voorzitter Fatih Dag is strijdlustig. Die Westermoskee, die komt er.
Plotseling, op die 27ste september, wordt de positie van voorzitter Dag onhoudbaar. Ücüncü maakt duidelijk dat de moskeegangers de Westermoskee kunnen vergeten. De topman uit Keulen ontneemt Dag zijn beide bestuursfuncties. Hij is geen voorzitter meer van Aya Sofia en moet ook het veld ruimen als directeur van Manderen BV, het beleggingsbedrijf dat de Westermoskee zou neerzetten.
Wat is er gebeurd? Het is vrijwel onmogelijk om de sleutelfiguren vragen te stellen. „Praten in het openbaar, daar houden ze niet van in Keulen”, zegt een van hen. Voor een reconstructie willen ze wel praten, maar zonder hun naam in de krant.
Over smaak valt te twisten, maar de geplande Westermoskee was in drie opzichten spraakmakend: de architecten waren Joods, het ontwerp was een kruising tussen Ottomaans en Amsterdamse School en het complex van tientallen miljoenen zou de bakermat worden van een westerse islam. Niet de onverdraagzame orthodoxie waar Milli Görüs mee werd geassocieerd en waar de politiek sinds de moord op Theo van Gogh zo graag van af wilde, maar een liberale, moderne islam.
De personificatie daarvan was Haci Karacaer: jong, goedgekleed en welbespraakt, lieveling van de hoofdstedelijke PvdA. Hij maakte zich los van Keulen en bekommerde zich niet om de moeite die zijn moskeeachterban had met zijn progressieve uitlatingen. Hij had succes met het voorbereiden van de Westermoskee, dat telde. Karacaer werd een nationale opinieleider.
Waar hij geen rekening mee had gehouden, was dat het Europese hoofdkantoor van Milli Görüs hem zat was. Hij had de aanslagen van 11 september 2001 ’een aanslag op de vrijheid van meningsuiting’ en op de islam genoemd. Ook had hij meegelopen in een demonstratie tegen islamitische lectuur die opriep homo’s met het hoofd naar beneden van een flat te gooien – een demonstratie die nota bene werd gehouden bij het Amsterdamse homomonument.
In 2005 dumpte ’Keulen’ Karacaer; hij had er met zijn progressieve imago voor gezorgd dat de Westermoskee er zou komen, nu was het tijd voor een herstel van de oude, conservatieve koers. In het geheim tekende het Amsterdamse moskeebestuur een overeenkomst waarin de banden met Keulen strak werden aangehaald.
De onafhankelijke koers was teneinde, hoe zelfstandig men zich in Amsterdam ook mocht presenteren. Vanuit Keulen tekende vastgoedtopman El-Zayat. De AIVD moet ervan geweten hebben – de inlichtingendienst hield net als de Duitse Verfassungsschutz Milli Görüs scherp in de gaten.
Een gevaar voor de voortgang van de bouw was het allemaal niet: in februari 2006 hield minister van justitie Donner een toespraak op het bouwterrein en legde hij de eerste steen voor de ’brug tussen het Westen en de islam’.
Een half jaar later verving ’Keulen’ de in ongenade gevallen Karacaer door een nieuw gezicht: Fatih Dag. Dat was weliswaar een neef van Karacaer, maar ook een islamitische havik die niets zag in die zogenaamde westerse islam.
De machtsovername leek op een Keulse meesterzet: moskee gered, koers gewijzigd. Maar de Keulse coup was te vroeg gepleegd.
Bestuurders, politici en bouwers waren furieus over de opgelegde bestuurswisseling en eisten dat het progressieve karakter van de Westermoskee werd gegarandeerd. Ze bedachten in allerijl een oplossing: alle betrokkenen moesten een document tekenen waarin duidelijk werd dat men geen contact met de verfoeide Keulse Milli Görüs-top zou hebben. Bouwers, politici en moskeebestuurders gingen akkoord.
Maar juridisch was dit convenant niet meer waard dan het papier waarop de handtekeningen stonden. En praktisch werkte het ook al niet: Fatih Dag, die zelf had getekend, bleek geregeld in Keulen op bezoek te gaan. Hij vertelde in Trouw dat hij lak had aan het convenant. En hij oogstte nationale woede door aan te kondigen dat Milli Görüsaanhangers uit heel Europa wel verhaal zouden komen halen.
Steun uit Duitsland had Dag wel nodig, want hij had ruzie met woningbouwvereniging Stadgenoot die het project zou realiseren. Bovendien liepen de kosten alleen maar op, ook zonder dat er gebouwd werd. Keulen was bereid financieel bij te springen. De woningbouwvereniging wilde van Dag af, maar die wist van geen wijken. Keulen stond achter hem.
Na Donners eerste steen volgden twee jaren van juridisch getouwtrek. Op de bouwplaats van de Westermoskee onthulde een bordje de tussenstand: ’Niet betreden. Drijfzand’. In oktober 2008, tijdens de ramadan, meldde Dag dat een niet nader genoemde projectontwikkelaar bereid was 35 miljoen in het bouwproject te investeren. Dag wilde de woningbouwvereniging uitkopen en zelf woningen en garages gaan bouwen. En de moskee natuurlijk. Dag was een havik, maar ook een financiële realist: hij zag in dat een moskee van achttien miljoen grootheidswaanzin was. Op een donderdagmiddag in oktober liet de moskeevereniging de eerste paal voor de lightversie van de moskee slaan. Helaas was daar geen vergunning voor afgegeven, zodat de paal er weer uitmoest.
Kort daarvoor, in het najaar van 2008, sprak het Europese Milli Görüs-bestuur met enkele vooraanstaande figuren uit Nederland, die hiervoor naar Duitsland waren ontboden. Daar wordt al snel duidelijk dat men in Keulen niet rekent op de mecenas van 35 miljoen – als die al bestaat. Maar dat Keulen toch wil dat de Westermoskee er komt. Door geld in te zamelen bij de 500 Europese moskeeën van Milli Görüs – de grootste moskeeorganisatie ter wereld.
De sfeer tijdens het gesprek is ’vergiftigd’, zegt een aanwezige. Hij krijgt de volle laag als hij desgevraagd zegt dat hij Nederlander is. „Toen ik dat zei, ontstond er een getier. Ze maakten ze me voor verrader uit. Ik was toch Turk?”
De Nederlandse Turk vreest dat de donateurs in Europa worden opgehitst met de slogan ’geef geld, want in Holland wil het christelijke Europa de islam dwarszitten. De buitenwereld moet ons niet’.
Deze houding stond mijlenver af van het oorspronkelijke idee: de Westermoskee als laboratorium van de moderne islam.
De positie van het moskeebestuur wankelt, merken de Nederlandse Milli Görüsleden in het Keulse hoofdkantoor. Veel Amsterdamse gelovigen hebben gestemd met hun voeten – misschien wel de helft van de Milli Görüsaanhang is uitgeweken naar moskeeën die niet eens van Milli Görüs zijn, wat vroeger ondenkbaar was. En de blijvers worden ongeduldig. Wat is er met hun geld, hun ingezamelde gouden sieraden gebeurd? Waar blijft die nieuwe moskee?
Lukt het de bestuurders in Amsterdam niet om uit het de impasse te komen, dan moeten ze weg, is de boodschap uit Keulen.
Lokale en nationale politici hebben hun handen inmiddels afgetrokken van het project. De moskeebestuurders zinken weg in het drijfzand van slepende rechtszaken die woningbouwvereniging Stadgenoot, de gemeente Amsterdam en de moskeebestuurders en het bedrijf Manderen onder leiding van Fatih Dag sindsdien tegen elkaar voerden. Twee zijn er afgerond, in het nadeel van Dag en de zijnen.
In een van die rechtszaken liet woningbouwvereniging Stadgenoot beslag leggen op de Rahmanmoskee in Amersfoort, die eigendom is van Dags bedrijf Manderen BV. De rechter stond een executoriale veiling toe, maar vorige maand werd er toch een uitweg gevonden: de Amersfoortse moskee ging niet onder de hamer.
Die soepele afloop werd door de betrokkenen afgedaan met een persberichtje, over de achtergrond ervan zwijgen alle partijen.
Uit een vertrouwelijk document waarover Trouw beschikt, valt de gang van zaken af te leiden. Het stuk dat dateert van augustus dit jaar, is een Engelstalige overeenkomst die is opgesteld door woningbouwvereniging Stadgenoot. Of die getekend is, valt moeilijk te zeggen. Stadgenoot ontkent het. Maar dat kan komen door de aard van de agreement: die legt vast dat niets eruit openbaar mag worden Zelfs dat erover onderhandeld is, is vertrouwelijk.
Er zijn wel aanwijzingen dat (een deel van) de overeenkomst in werking is getreden, getekend of niet. Neem de overdracht van de Amersfoortse Rahmanmoskee: die wordt er in geregeld.
Uit opgave van de Kamer van Koophandel blijkt Fatih Dag kortgeleden te zijn vervangen. Om precies te zijn op 27 september, de zondag waarop Ücüncü de gelovigen in de Aya Sofiamoskee heeft toegesproken. Het doel is duidelijk: Dag wilde doorprocederen en de Keulse Milli Görüsleiding maakt daar rigoureus een eind aan. Dags geharnaste advocaat is ook gewipt.
Dags opvolger is Nurettin Demir. Die geeft per telefoon toe dat de overeenkomst bestaat en dat de aandelen van beleggingsbedrijf Manderen BV overgaan naar woningbouwvereniging Stadgenoot die daarmee is verlost van slepende, dure rechtszaken én van Dag waar ze sowieso van afwilde. Demir ontkent vervolgens snel dat de deal getekend is en wil er niets meer over zeggen.
De overeenkomst is opgesteld in samenspraak met de Keulse top van Milli Görüs: een van de partijen is Ibrahim Al-Zayat, de Duitser die voor Milli Görüs Europa het vastgoed beheert.
Afwezige in de deal is de gemeente Amsterdam, die nog twee tot vijf miljoen euro aan erfpacht tegoed heeft van Milli Görüs.
Over precies een maand moeten de gelovigen hun provisorische moskee aan het Rembrandtpark verlaten; het pand is eigendom van woningbouwvereniging Stadgenoot. Die heeft wel een alternatief aangeboden: Pilotenstraat 34, een logge ruimte op een industrieterrein. Of de moskeegemeenschap daar akkoord mee gaat, is onduidelijk: de kersverse voorzitter Demir wil niet reageren. Later, misschien.
Op 27 september maakte de Keulse Milli Görüs-bobo Ücüncü duidelijk dat men zich in Amsterdam-West geen illusies meer moest maken over de Westermoskee. Ze krijgen geen architectonisch hoogstandje aan een gracht in een woonwijk, maar een bedrijfsruimte achter een bouwmarkt.
De voor het godshuis gereserveerde grond op de bouwplaats aan de Kostverlorenvaart ligt nog altijd braak. Stadgenoot kan er als projectontwikkelaar wat lucratiefs mee gaan doen.
De gedroomde kathedraal van de liberale islam blijft een fata morgana.

***************************
Boeketje Digiotalis
(afgehakt in de tuin van Allah met tweesnijdend kromzwaard)
Dat deze dingen in de openbaarheid kunnen komen is ronduit angstwekkend.
Er blijkt dus een onderstroom van kapitalen en personen over alle grenzen heen te bestaan die alle begrippen te boden gaat…..
Anders gezegd : we worden verkocht waar we bijstaan!
Islam is Arabisch voor ‘onderwerping’ en dat zullen we geweten hebben. Een Europese afgezwakte Islam bestaat niet, net zoals geen enkele vrouw een beetje zwanger kan zijn. Maar we worden wel in slaap gesust : het zal allemaal nog wel meevallen met die ‘Godsdienst van Vrede’…
Ja, er zal vrede heersen, eenmaal wij allen onderworpen zijn. Daarvoor moest het christelijk geloof vernietigd worden en vervangen door een geseculariseerde maatschappij. … om op de puinen maar ook op het godsverlangenl van de mensen een nieuwe ‘godsdienst’ te kunnen enten…
Het is nog niet te laat. Net zoals die .Westermoskee in het water is gevallen (voorlopig toch) kunnen wij het gevaar afwenden. Kijk naar landen waar het Christendom vaste voet heeft. Polen bijvoorbeeld. En Roemenië. Daar schiet de Moslim geen wortel. Daar aarden ze niet en is er ook geen immigranten-invasie. Dat daar meteen ook niet veel kruimeltjes van tafel vallen, is misschien een tweede reden….
In Vlaanderen kunnen we de vloedgolf keren door de kleurpartijen, die verantwoordelijk zijn voor de wilde immigratie, te stoppen. Door zoveel mogelijk de tweede grootste doelstellingen van de partij Vlaams Belang te helpen verdedigen: zelfbestuur en terugdringen van de immigratie.
Moskeeën horen thuis in moslimlanden, en tot nader order is Vlaanderen geen moslimland. Willen Moslims hun ‘geloof’ op agressieve wijze praktiseren, dan staat het ze vrij te emigreren naar hun thuislanden die ze ondertussen rijk hebben gemaakt door onze sociale kassen leeg te vreten. Dart ze ondertussen ietwat van onze beschaving zullen mee uitvoeren, strekt ons tot eer, en hen tot voordeel.
‘In Keulen horen donderen’ heeft met deze moskee-historie een nieuwe betekenis gekregen…Bu kan niemand meer zeggen; ‘I am from Barcelona. I know nothing’…..
Vliegt de blauwvoet? Storm op Zee!