ALS EEN LAM WORDEN WIJ TER SLACHTBANK GELEID

…en nog zouden wij onze mond niet mogen opendoen?
Het is hoog tijd, nu het nog kan en omdat de verarming als een sneltrein op ons afkomt, om het verzet niet alleen te organiseren maar vooral om het te bundelen. Over geheel Europa. Met Libië als voorbeeld voor de agressieve huichelachtigheid (nergens zo duidelijk gelezen en beschreven als hieronder) van een Khadafi, die onlangs in Rome 200 Italiaanse naïeve schonen uitnodigde, om hen gedurende 4 uur te onderhouden over de voordelen van de Islam, om hen dan met een exemplaar van de Koraân naar huis te sturen….Dat was zijn versie van wat die onnozele grieten hadden verwacht van een Duizend-en- éé-Nacht in koninklijk gezelschap…


Och ja! De klok terugdraaien kan niet. Maar om te beginnen zou men de kraan kunnen toedraaien om zo de buitengrenzen van Europa waterdicht te maken. Controleer dan opnieuw de binnengrenzen op een repressieve manier, en werk alle ‘illegalen’ buiten. De nieuwkomers kunnen alleen blijven als ze perfect, maar dan ook heel precies en perfect, ingeburgerd zijn, en mits ze tezelfdertijd bijdragen aan de algemene welvaart. Nieuwe ‘godsdiensten’ blijven in de privé-sfeer, en de voorheen bestaande worden in de Grondwet van ieder land ingeschreven. Nieuwkomers kunnen voor meerdere generaties ver, in geen enkel geval bekleed worden met een publiek mandaat of ambt : zij kunnen in geen enkel geval boven de oorspronkelijke bewoners verheven worden. Wie uitwijkt naar zijn thuisland, om daar de medeburgers te verheffen, wordt gesteund en betoelaagd.
De simpele mens ziet het allemaal zo simpel. Ik ook. Alhoewel daaraan moet toegevoegd worden; zij die het ‘verkloot’ hebben, moeten nu maar opdraaien voor de oplossing
Voor mezelf durf ik de vraag stellen: richt in elk land een niet-verplicht maar bindend referendum in over de migrantenkwestie, en de kwestie is meteen van de baan. Zie Zwitserland en het verbod op minaretten….
Bij een van de beste en de grootste van de bevriende bloggers (weeral als onverdachte sluikreclame voor Angeltjes) las ik vandaag iets dat, naar mijn gevoel, onvolledig is. Zij hadden het dan ook over Bruno Valkeniers (enfin, een van hun lezers : ik had het niet beter kunnen zeggen!) en zijn benadering om de schutkring te doorbreken.

In deze tijden ligt het begin en het einde van de macht bij de media. Communicatie en informatie zijn de sleutel tot de macht. Over het doorbreken van het mediacordon heb ik niets gehoord. Nochtans is dit essentieel tot het veroveren van enige macht en de mogelijkheid om het programma uit te voeren. Angeltjes, als voorbeeld, heeft dit begrepen. Om uit de schutskring te geraken zijn er veel ingrijpendere maatregelen nodig dan het oppoetsen van het taalgebruik.

Naar mijn gevoel mag, voor wat betreft de benadering van het Moslim-probleem, ‘de Pers’ goed en wel ‘de 4de Macht’ genoemd worden, maar dan moet hieraan onmiddellijk worden toegevoegd, dat ‘het volk’ dan de 5de en de Grootste Macht is! Nogmaams: zie Zwitserland, maar ook de Val van de Muur, de Praagse Lente, enz, enz…..

Sociale kosten van migratie in Europa (5)
E.J. BRON - 29 NOVEMBER 2009

”Wat de islamitische migratie Europa kost – Een afrekening met een mythe” heet een essay van Michael Mannheimer. Het gaat hierbij om het waarschijnlijk meest omvangrijke journalistieke onderzoek m.b.t. het onderwerp hoeveel de islamitische migratie Europa kost. Dit is het vijfde deel van een serie artikelen, waarin de kosten van migratie in Europa onder de loep worden genomen. Het onderstaande artikel is het eerste deel van drie delen waarin Italië als voorbeeld wordt genomen.
(Deel 1, 2, 3 en 4 werden door ondergetekende op respectievelijk 7, 8, 11 en 14 november op HVV geplaatst, zie de links onderaan het artikel).

Voorbeeld Italië

Iedere niet-westerse immigrant kost de Italiaanse belastingbetaler € 45.000,- per jaar.

Exorbitant hoge sociale kosten voor migranten, een historisch unieke hoge criminaliteit. De vorming van parallelsamenlevingen, terreur in naam van de islam: dit zijn de voornaamste gegevens van een migratiepolitiek, die ook in Italië voor een historische identiteitscrisis heeft gezorgd, aan het einde waarvan de islam de heerschappij zal overnemen als Italië niet wakker zou worden.

Italië is een van de landen die de kosten voor de enorme immigratie van moslims voor het publiek verborgen houdt. Daarom zijn ontbrekende of slechts ontoereikende feiten over de financiële kosten van de islamitische immigratie minder een uitdrukking van gebrekkig onderzoek dan veelmeer het bewijs voor een politiek gewenste antitransparantie van de kant van de Italiaanse politiek en ook van het grootste deel van de Italiaanse media en intellectuelen. Hun druk op de politiek om zulke cijfers toegankelijk te maken voor het publiek is slechts marginaal of helemaal niet aanwezig. Integendeel: net als in de andere landen van Europa plant ook links in Italië (dat uiterlijk met de ineenstorting van de Sovjet-Unie zijn doel van een communistisch Italië in duigen zag vallen) op de middellange termijn een omruiling van zijn eigen bevolking met hulp van islamitische immigranten. Deze hebben zichzelf tot nieuwe bondgenoot in hun strijd tegen Amerika en Israël gemaakt. Maar de moslims hebben hun eigen doelen: al 1400 jaar lang werken ze zonder onderbreking aan de realisatie van hun eigenlijke doel van hun religie – de islamitische wereldheerschappij (dar al-Islam) – hoe deze expliciet in de Koran staat beschreven en ook door hun profeet Mohammed meerdere keren werd bevolen. Tot nu toe zijn ze ver gekomen: de islam is met afstand de snelst groeiende religie ter wereld – en ook in de wereldgeschiedenis. Hij heeft al lang het Nabije en Midden-Oosten onder zijn controle gebracht. Nu is hij met veel succes bezig om ”de gouden appel” in te lijven – het Avondland Europa, dat hij land voor land bemachtigt. Leefden er in Europa in 1945 ongeveer 600.000 moslims, 60 jaar later bedroeg hun aantal (West-Europa) al 35 miljoen. Een enorme toestroom van islamitische immigranten, gepaard gaande met een exorbitant hoog geboortecijfer in alle Europese landen (trefwoord: ”Demografische Jihad”) evenals een blinde en onkritische tolerantie van de politieke elite en de links-groene ”goedmenschen” hebben ook in Italië de weg geëffend naar een unieke immigratie en bevolkingsverschuiving, die in werkelijkheid de kolonisatie van Italië door de islam is. Hier zijn de feiten.

Alle perken te buiten gaande sociale kosten voor islamitische immigranten

Ook in Italië wordt door de politiek en overwegend linkse intellectuelen het sprookje van de zogenaamd noodzakelijke immigratie verteld. Zonder deze zou, aldus de teneur van de voorstanders van immigratie, de Italiaanse economie binnen kortere of langere tijd instorten. Een impertinente leugen, zoals we kunnen zien aan de miljarden hoge sociale uitgaven voor immigranten in Scandinavië, Nederland, Zwitserland, Oostenrijk en Duitsland. En zo stort ook in Italië die gebedsmolenachtige bewering van de politiek en de immigratiemaffia – bestaande uit delen van de industrie (die buitenlanders gebruiken om de lonen te drukken) en ideologische voorstanders van immigratie van het linkse politieke spectrum – als een kaartenhuis in elkaar als we de ware kosten onder de loep nemen.

In Italië zijn de immigratiekosten de laatste decennia exorbitant gestegen. Schattingen gaan er van uit, dat iedere immigrant de Italiaanse belastingbetaler de ongelooflijke, maar realistische som van
€ 30.000 tot € 45.000 kost – wat overeenkomt met het salaris van een gemiddelde Italiaanse bankier. Niet eenmalig, maar ieder jaar opnieuw. Net als in de rest van Europa worden ook in Italië de etnische bevolkingen van de kant van de politiek, linkse voorstanders van immigratie en delen van de industrie over deze reële kosten belogen.

Omdat onder dit bedrag ook migranten uit Oostenrijk, Duitsland, Engeland, Nederland en andere westerse landen worden begrepen, die echter in de regel het Italiaanse sociale budget niet of slechts marginaal belasten, omdat ze hun eigen levensonderhoud voorzien, ligt het daadwerkelijke bedrag voor niet-westerse (en daarmee voor het overgrote deel islamitische) immigranten wezenlijk hoger. Het is aan de Italianen om ervoor te zorgen dat de echte cijfers boven tafel komen. Zonder overeenkomstige publieke druk op partijen en politici is dat waarschijnlijk niet te realiseren. Vooral onder de Prodi-regering zette Italië zijn poorten open voor een historisch unieke massa-immigratie. Met gebruikmaking van het argument van de grote behoefte van de industrie aan laag opgeleide arbeidskrachten en met de verwijzing naar het lage geboortecijfer en de toenemende vergrijzing in Italië werden miljoenen onopgeleide, taalkundig, cultureel en religieus niet te integreren mensen naar Italië gehaald om met hen uiteindelijk ook een politiek tegen de interesses van de werkende meerderheid van de Italianen te kunnen voeren. Want de nettolonen zijn niet alleen in Nederland, maar ook in Italië in de laatste 20 jaar nominaal nauwelijks gestegen, met inbegrip van de jaarlijkse inflatie zelfs feitelijk gedaald. Net als in Nederland kwam het ook in Italië tijdens die afgelopen decennia tot een enorme herverdeling van de rijkdom ten laste van de gemiddelde Italiaanse arbeider en ambtenaar: door de aanwezigheid van buitenlandse goedkope arbeidskrachten werd het werk over het algemeen goedkoper. Immigranten kregen hongerlonen die beneden het bestaansminimum lagen. Het verschil tot het bestaansminimum werd vereffend door meerkosten, die van belastinggeld werden gefinancierd. De Italiaanse bevolking voedt dus via haar belastinggelden de miljoenen (islamitische) immigranten en betaalt daarmee quasi omgekeerd haar eigen uitsluiting van betaald werk. Want het standaardargument van westerse politici en economische leiders dat immigratie alleen al van existentiële noodzakelijkheid zou zijn, omdat de autochtone bevolking geen laag werk zou aannemen, is schaamteloos en leugenachtig tegelijk. De waarheid is: ze kunnen het zich gewoonweg niet veroorloven om werk aan te nemen dat zó slecht betaald wordt dat je daarmee geen gezin kan onderhouden. Ik ga iedere weddenschap aan dat duizenden Italianen zouden solliciteren naar de baan van vuilnisman of rioolwerker als dat werk maar goed betaald werd.

Massa-immigratie naar Italië: de kolonisatie van Italië door de islam

De immigratie naar Italië is volgens het Italiaanse nationale bureau voor de statistiek (Istituto Nazionale di Statistica Istat) de laatste jaren dramatisch toegenomen. Volgens de gegevens gaat het op dit moment om de grootste immigratiegroei in de historie van Italië. Italië heeft al lang vanwege de niet meer te beheersen immigratiestroom een paar keer de noodtoestand uitgeroepen.

Op dit moment leven er in Italië (officieel) ongeveer 3 miljoen migranten. Dit betekent 5 % van de totale bevolking. Een derde deel daarvan is moslim. In vergelijking met de rest van Europa zijn dat extreem lage aantallen. Omdat in Italië het ”grijze” getal en de illegaliteit wezenlijk hoger liggen dan in de overige landen van Europa, is een gezonde scepsis tegenover deze getallen meer dan op z’n plaats.

10 % van alle nieuwgeborenen is van niet-Italiaanse herkomst. In heldere taal: het geboortecijfer van de immigranten is duidelijk hoger dan dat van de etnische Italianen. Hoe dramatisch de situatie in werkelijkheid is, verduidelijken de volgende feiten: de meerderheid van alle mannelijke nieuwgeborenen in Milaan heet tegenwoordig Mohammed, gevolgd door Omar. Een tendens, die we in alle andere Europese grote steden kunnen waarnemen in eenzelfde vorm. In Europa’s hoofdstad Brussel bijvoorbeeld is tegenwoordig al 57 % van alle nieuwgeborenen moslim en Mohammed de meest gebruikte voornaam voor mannelijke nieuwgeborenen. En in Groot-Brittannië heeft al in het jaar 2007 de naam Mohammed de tot dan toe meest gekozen voornaam John van de eerste plek verdrongen.

De afgelopen 15 jaar heeft de immigratie – wat betreft de oorspronkelijke landen van herkomst van de immigranten – zich duidelijk van Noord- en Zuid-Amerika en West-Europese landen verplaatst naar herkomstgebieden uit Afrika, de Maghreb, India en Sri Lanka. Islamitische immigranten vormen daarbij, net als in de andere West-Europese landen, de met afstand grootste groep. En ook in Italië treden de typische problemen aan het daglicht die in alle door moslims bewoonde landen van het westen zijn te zien: ontbrekende bereidheid tot integratie, religieuze discussies, parallelsamenlevingen, extreem hoge migrantencriminaliteit, extreme taalproblemen, extreme werkeloosheid.

Deze grafiek over het aantal buitenlanders dient met grote scepsis te worden bekeken. In Duitsland bijvoorbeeld leven in het jaar 2009 – inclusief de ingeburgerde immigranten – al meer dan 20 miljoen buitenlanders. Daarom kunnen we er van uitgaan, dat het effectieve aantal buitenlanders in de overige genoemde landen waarschijnlijk aanzienlijk boven de door Eurostat genoemde aantallen ligt.

Omdat het overgrote deel van de immigranten in Italië waarschijnlijk illegaal in dit land verblijft, zijn er geen realistische aantallen van de werkelijke hoogte van immigratie voorhanden. Maar in vergelijking tot andere Europese landen is het aandeel illegale immigranten in Italië niet alleen veel groter – ze worden ook minder vaak uitgewezen. In de eerste tien maanden van 2008 moesten maar 6000 illegalen Italië verlaten – tegenover 25.000 in Frankrijk en 8000 in Duitsland. Italië is voor illegale immigranten een zeer aantrekkelijke arbeidsmarkt. Velen komen op een toeristenvisum in Duitsland aan en trekken dan verder naar Italië, waar ze veel gemakkelijker zwart werk vinden. Dit bericht Laura Zanfrini, deskundige voor arbeid en migratie aan de katholieke universiteit in Milaan. De controles in Italië zouden, aldus de deskundige, wezenlijk zwakker zijn dan in veel andere landen in Europa. Zo zou het aandeel zwart werk in het zuiden van Italië in de bouwwereld en in de landbouw ongeveer 30 % en meer bedragen, bericht het statistisch instituut Istat.

Maar niet het zwart werken – en ook niet de zeer belastende immigratie van Oost-Europese immigranten – zijn het eigenlijke probleem van Italië. Roemenen streven noch in Italië noch ergens anders naar machtsovername.

Het centrale probleem van Italië is zijn sluipende ondermijning door moslims. De meesten zijn economische vluchtelingen, die wilden ontsnappen aan de mensonterende omstandigheden in hun landen. Maar in de Europese landen wacht (behalve werk) een andere, veel belangrijkere, taak op hen. Want door de klerikale en politieke leiders van de islam worden ze als welkome rekeneenheid gezien en ook als toekomstige soldaten bij hun duidelijke bedoeling om ook ooit van Italië een islamitische Godstaat te maken (daarover later meer).