MUZELMANNEN IN ZWITSERLAND

MUZELMANNEN IN ZWITSERLAND

Sociale kosten van migratie in Europa – de feiten (4)
E.J. BRON - 14 NOVEMBER 2009

”Wat de islamitische migratie Europa kost – Een afrekening met een mythe” heet een essay van Michael Mannheimer. Het gaat hierbij om het waarschijnlijk meest omvangrijke journalistieke onderzoek m.b.t. Het onderwerp hoeveel de islamitische migratie Europa kost. Dit is het vierde deel van een serie artikelen, waarin de kosten van migratie in Europa onder de loep worden genomen. In het onderstaande artikel wordt Zwitserland als voorbeeld genomen.
(Deel 1, 2 en 3 werden door ondergetekende op respectievelijk 7, 8 en 11 november op HVV geplaatst).

Voorbeeld Zwitserland

80 % van de Zwitserse sociale uitkeringen gaat naar buitenlanders, asielzoekers en vers ingeburgerde immigranten (Roger Köppel: ”Zuwanderung in die Sozialsysteme”, commentaar in: ”Die Weltwoche”, uitgave 14/2007).

Alle perken te buiten gaande sociale kosten voor islamitische immigranten

Zwitserland kent al lang hetzelfde probleem als de overige landen van Europa. De migranten belasten de Zwitserse sociale voorzieningen in een verhouding die het eigen bevolkingsaandeel in Zwitserland op de kop zet. Immigratie, vooral islamitische immigratie, vindt in Zwitserland net als in de overige landen van West-Europa niet in het arbeidsproces plaats (waarmee de immigratie door politici constant wordt gemotiveerd), maar rechtstreeks in de sociale systemen van het land, dat de alle perken te buiten gaande kosten nauwelijks nog kan betalen. HET sociale probleem van Zwitserland is het probleem van de buitenlanders in Zwitserland – en vooral het probleem van de moslims in Zwitserland. Daarmee heeft Zwitserland al lang hetzelfde probleem als de overige westerse landen.

Lag het aandeel werkenden bij de bruto-immigratie in 1990 nog bij 53,4 %, zeventien jaar later (2007) was dit nog maar 30,2 %. In duidelijke bewoordingen: 70 % van alle naar Zwitserland komende buitenlanders wenden zich rechtstreeks tot de sociale systemen zonder zich ooit voor een baan te interesseren, aldus de Zwitserse parlementariër Adrian Amstutz (”Wir haben dasselbe Problem wie die Deutschen”) in een interview uit 2007. Amstutz verder (Adrian Amstutz, parlementariër: ”Ausländische Sozialwerkplünderer gehören ausgeschafft” Die ”Balkanisierung” der Sozialwerke, in: Radio Kempten, 09-08-2007):

Vroeger kwamen de mensen naar Zwitserland om er te werken. Ze hielpen op dankbare manier mee onze welvaart op te bouwen. Nu laten we meer en meer mensen immigreren, die onze welvaart plunderen: personen, die niet vanwege de arbeidsmarkt, maar vanwege de sociale voorzieningen naar Zwitserland komen.

Ook hier bevindt Zwitserland zich in de algemene trend van de overige westerse landen met een noemenswaardige islamitische migrantenpopulatie. In een commentaar over deze feiten schrijft de Zwitserse journalist Roger Köppel:

De systemen voor sociale steun werden voor Zwitsers gemaakt, maar er wordt gebruik van gemaakt door buitenlanders...De Zwitserse verzorgingsstaat heeft een buitenlandersprobleem. Onderzoeken in deze uitgave bewijzen, dat tot 80 % van onze sociale uitkeringen naar buitenlanders gaat, naar asielzoekers en naar mensen die pas korte tijd geleden werden ingeburgerd.

Inmiddels is ook de Zwitserse politiek gealarmeerd. De Zwitserse parlementariër Adrian Amstutz spreekt zelfs van een ”Balkanisering” van het Zwitserse sociale systeem en eist:

Buitenlandse plunderaars van sociale voorzieningen moeten het land worden uitgezet.

Een ongebruikelijk directe en confronterende uitlating van een politicus in een land, dat traditioneel let op egalisatie en maat in zijn taal. Maar de feiten dwingen ook de gematigde en rijke Zwitsers om een intussen onbetaalbaar geworden ontwikkeling te corrigeren. Amstutz:

Vroeger kwamen de mensen naar Zwitserland om er te werken. Ze hielpen op dankbare manier mee onze welvaart op te bouwen. Nu laten we meer en meer mensen immigreren, die onze welvaart plunderen: personen, die niet vanwege de arbeidsmarkt, maar vanwege de sociale voorzieningen naar Zwitserland komen.

In heel Zwitserland werden in 2004 ongeveer 220.000 personen respectievelijk 3 % van de bevolking ondersteund met sociale uitkeringen. 56,3 % van de ondersteunde personen zijn Zwitserse vrouwen of mannen en 43,7 % hebben een buitenlandse nationaliteit. Bij een aandeel buitenlanders in de bevolking van 20,5 % is daarmee het risico op sociale hulp voor de buitenlandse mannen en vrouwen wezenlijk groter dan voor de Zwitserse mannen en vrouwen. De vaak ontbrekende beroepsopleiding, de arbeidssituatie en de gezinsgrootte spelen een centrale rol bij de afhankelijkheid van sociale voorzieningen van de buitenlanders (volgens het Zwitserse Bureau voor Statistiek).

Maar zulke feiten en getallen van het Zwitserse Bureau voor Statistiek worden ook in Zwitserland van de kant van de links-groene voorstanders van immigratie in de regel verzwegen en streng achter slot en grendel gehouden. Net als in de overige Europese landen zingen veel politici, journalisten en intellectuelen van het linkse spectrum altijd nog het hoge lied van het zogenaamd grote voordeel van een multiculti-samenleving voor Europa en verspreiden heel bewust verkeerde informatie over de immigratie, terwijl ze tegelijkertijd bijna alle alarmerende kennis over criminaliteit, de weigering tot integratie en sociale kosten van de (islamitische) immigranten bagatelliseren, met mooie woorden wegpraten of heftig in twijfel trekken. Maar de feiten liggen al lang op tafel:

Veel immigranten nemen noch talenkennis noch een beroepsopleiding mee en zijn ook niet bereid om een overeenkomstige opleiding te volgen, laat staan te integreren. Ongeschoolde arbeidskrachten zonder talenkennis echter maken nauwelijks kans op de gespecialiseerde arbeidsmarkt van Zwitserland.

Zo omschrijft Amstutz de ware situatie in Zwitserland en gaat verder:

Dankzij onze royale sociale voorzieningen ontbreekt vaak iedere prikkel om je verder te ontwikkelen of om echt intensief op zoek te gaan naar werk op de arbeidsmarkt. In Zwitserland zijn het dan ook niet in de eerste plaats de familieleden of echtgenoten, die (zoals in veel landen) voor werkloze of van de lijst afgevoerde buitenlanders moeten opkomen, maar de werkloosheidsverzekering en de sociale bijstand – en daarmee de premie- en belastingbetaler. Het gevolg: het aandeel buitenlandse uitkeringsgerechtigden in Zwitserland is bovengemiddeld groot en wordt steeds groter. Zo maken de buitenlanders, die een bevolkingsaandeel van 20,4 % uitmaken, aanspraak op 43,8 % van de sociale voorzieningen.

Deze aantallen, volgens Amstutz, staan zelfs in rechtstreekse relatie tot de geografische herkomst van de uitkeringsgerechtigden. Zo liet een wetenschappelijk onderzoek voor het kanton Zug zien, dat mensen uit voormalig Joegoslavië van 2003 tot 2005 20,8 % van de nieuwe uitkeringen kregen, hoewel ze slechts 6,1 % van de bevolking vertegenwoordigen. Daarom wordt er, aldus Amstutz, tegenwoordig terecht gesproken van een ”Balkanisering” van de sociale voorzieningen.

Amstutz wordt nog duidelijker en eist de bestraffing van buitenlandse plunderaars van sociale voorzieningen en buitenlandse schijninvaliden alsmede hun daaropvolgende uitwijzing naar hun landen van herkomst:

Niet alleen bij de invaliditeitsverzekering is het aandeel van buitenlandse ontvangers en profiteurs bijzonder groot: het hele systeem van sociale voorzieningen wordt erdoor getroffen. Dit maken ook de vele de laatste tijd door de media ontdekte gevallen van misbruik duidelijk. Steeds vaker hoort men van (buitenlandse) drugsdealers en andere (buitenlandse) criminelen die een uitkering genieten en op kosten van de belastingbetaler een mooi leven leiden. Zulke gevallen verduidelijken het totale falen van het Zwitserse systeem, de autoriteiten en instellingen. Het gedulde misbruik van ons gastrecht en onze sociale voorzieningen evenals een tandeloze justitie komen de belastingbetaler duur te staan: in het kanton Zürich zijn de kosten voor sociale voorzieningen tussen 1995 en 2005 meer dan verdrievoudigd.

Zulke feiten echter worden tot nu toe meestal aan de Zwitsers onthouden. Omdat de media ook in Zwitserland door links worden beheerst, konden ze tot nu toe wezenlijk meer gehoor vinden dan de critici van een ongecontroleerde, vooral echter een islamitische immigratie.

Bij alle polemiek van burgers en politici tegen het ”sociaal plukken” van een deel van hun migranten, beseft men nog steeds niet wie de belangrijkste verantwoordelijken zijn. Het zijn die politici, die de islamitische immigranten actief, massaal en tegen de wil van de meerderheid van de Zwitsers hun and hebben binnengehaald en – ondanks de alarmerende kennis in verband met de immigratie – tot op de dag van vandaag tot nog meer immigratie oproepen. Het zijn diegenen, die massaal werkeloze en onderontwikkelde lagen naar Zwitserland importeerden, die daar een sociaal systeem aantroffen dat hun adem deed stokken. Snel begrepen veel moslims, dat men in Zwitserland met werkloosheid en werkweigering bijna net zo hoog beloond wordt als voor zwaar werk – en met veel kinderen zelfs nog hoger. Zo veranderde ook het Zwitserse sociale systeem binnen enkele tientallen jaren voor een groot deel van de immigranten naar een systeem van een levenslange basiszorg op relatief hoog niveau – zonder ervoor te moeten werken.

Door de royale uitkeringen van het sociale systeem vestigde zich in de loop van tientallen jaren islamitische immigratie ook in Zwitserland een dubbele parallelwereld: de cultureel-etnische en ruimtelijke afgrenzing van de autochtone Zwitsers (islamitische parallelsamenleving) – alsmede diens financiële, door Zwitserse belastingbetalers gefinancierde, basisgarantie, zonder dat er een actieve deelname op de arbeidsmarkt nodig was. Deze bijna paradijselijke omstandigheden deden al snel de ronde en zorgden voor een aantrekkende werking, die tot ver buiten de landsgrenzen van Zwitserland naar de meest afgelegen hoeken van de islamitische wereld uitstraalt en waarvan de verbanden intussen dusdanig complex geworden zijn, dat niemand ze meer doorziet. Ook in Zwitserland is de immigratiemisère al lang een financiële misère geworden.

Tot voor kort was het bijna onmogelijk om daarover in alle openheid te praten. Want de politieke krachten van de uitstekend georganiseerde voorstanders van immigratie plaatsten iedereen die het waagde om te zondigen tegen de political correctness en te wijzen op de criminaliteit van buitenlanders in Zwitserland, op de problemen met jonge immigranten op Zwitserse scholen, op drugs- en geweldscriminaliteit van de kant van de immigranten, meedogenloos in de rechtse en racistische hoek. Deze zich meestal in de links-groene hoek bevindende krachten hadden en hebben het ook in Zwitserland (Net zoals in Duitsland, Engeland, Frankrijk en Oostenrijk) voor het zeggen. Zij bepalen wat goed en fout is, zij bepalen wat politiek correct, maar ook wat politiek incorrect is. Het zijn dezelfde krachten, die hun geest van ”principieel goede mensen” ook meenamen in de wetten van de sociale voorzieningen en die de massale immigratie van moeilijk tot helemaal niet te integreren islamitische immigranten in hun steden en gemeentes zo goed mogelijk ondersteunden en stimuleerden. Het zijn dezelfde krachten, die in Zwitserland net als in de rest van Europa de immigranten met miljoenen hebben binnengehaald, die echter tegelijkertijd de schuld van de daarmee tevens geïmporteerde problemen – criminaliteit van immigranten, weigering tot integratie, uitholling van de wetten door de sharia, gettovorming, parallelsamenlevingen, No-Go-Areas, gedwongen huwelijken, ”eer”moorden, schooluitval enz. – niet bij de (islamitische) immigranten, maar bij hun eigen bevolking in de schoenen schuiven. De immigranten zouden zich niet aan Zwitserland, maar de Zwitsers zouden zich aan de immigranten moeten aanpassen en zich meer op hun zeden en gebruiken moeten instellen, is de teneur. Zo worden politieagenten ertoe opgeroepen om tijdens de Ramadan niet te roken, niet te drinken en – indien mogelijk – niet overdag te eten. Islamitische scholieren kunnen delen van het onderwijs overslaan (zwemmen en seksuele voorlichting) als ze niet in het religieuze concept van de islam passen. Schooluitval tijdens de Ramadan en het vrijdaggebed nemen duidelijk toe. Al die voorschriften en toegestane uitzonderingsmaatregelen zijn in strijd met Zwitserse wetten en met het in de Zwitserse grondwet gegarandeerde recht op gelijkheid voor de wet, vooral de gelijkheid van de geslachten.

In zijn opmerkelijke commentaar (”Zuwanderung in die Sozialsysteme” in ”Die Weltwoche”) vat Roger Köppel de toestanden in Zwitserland als volgt samen:

De huidige Zwitserse sociale voorzieningen gaan voorbij aan de immigratierealiteiten. Ons systeem werd op basis van een protestantse arbeidsethiek opgericht en een federaal begrepen idee van solidariteit. Het gebruik werd tot nu toe behoorlijk succesvol verhinderd door cultureel doorgegeven belemmeringen. Het kan niet de bedoeling van onze welzijnsinstellingen zijn om grensoverschrijdend attractief te zijn. Daarbij komt, dat de systemen niet de harde werkers belonen, maar de moeilijke gevallen, diegenen die zich verzetten, de mensen die zich niet laten afpoeieren, maar in een moeilijk te doorziene structuur een ecologisch hoek vinden, die wordt gefinancierd door de Zwitserse belastingbetaler.

Zwitserse moslims plannen de bouw van Europa’s grootste islamitische centrum

Toch bijzonder: terwijl vooral islamitische immigranten aan de sociale kraan van Zwitserland hangen, bovenmatig aanspraak maken op sociale uitkeringen en andere sociale diensten en een groot deel van de sociale woningbouw van Zwitserland voor hun rekening nemen, ontbreekt het hen verbazingwekkend genoeg niet aan het geld wanneer het om de imperiale belangen van hun religie gaat. Zo plannen de Zwitserse moslims de bouw van Europa’s grootste islamitische centrum – uiteraard in het hart van de hoofdstad Bern. Op 23.000 m² moeten voor ongeveer 53 miljoen euro een moskee, een museum, een hotel en een conferentiecentrum ontstaan. De moslims willen daarmee in Zwitserland een duidelijk en zichtbaar signaal afgeven betreffende de wens naar uitbreiding van hun geloof (Middle East Times, 30-04-2007). Duidelijker kan het belangrijkste doel van islamitische immigratie niet worden voorgesteld: overal in Europa willen de moslims politieke macht, overal zijn ze van plan Europa te veranderen in een islamitisch continent, het ”kalifaat Europa”, waar de islam en de sharia heersen en de christelijke Europeanen of gedwongen worden geïslamiseerd of schatplichtige dhimmi’s zijn.

Het aantal moslims is tussen 1980 en 2000 meer dan vervijfvoudigd. In het jaar 2007 leefden er ongeveer 440.000 moslims in Zwitserland, die 5,8 % van de totale bevolking uitmaakten (Isabella Ackerl: De staten van de aarde – Europa en Azië, pagina 97, Wiesbaden 2007). De islam is tegenwoordig, na de rooms-katholieke en de protestantse kerk, de derde grootste religie in Zwitserland. 90 % van de in Zwitserland levende moslims is afkomstig uit Turkije en de Balkanlanden (Bosnië-Herzegovina, Albanië, Kosovo) – en slechts 47 % van de in Zwitserland levende moslims spreekt een van de twee officiële Zwitserse talen. Met uitzondering van Basel zijn de meeste moslims niet in de grote Zwitserse steden, maar in de kleinere industriesteden en -dorpen in Duitstalig Zwitserland te vinden. Het kleinste deel bevindt zich in Italiaans Zwitserland. In 2004 was ongeveer 22 % van alle buitenlanders in Zwitserland, 1,495 miljoen, moslim (eind 2004 leefden er volgens het Zwitserse Bureau voor Statistiek 7.418.000 mannen en vrouwen in Zwitserland).

Terwijl in Zwitserland de grote christelijke religies kleiner worden, neemt het aandeel van de moslims dramatisch toe. Dit geldt in dezelfde mate ook voor Oostenrijk en andere West-Europese landen met een noemenswaardig aantal islamitische immigranten. Onder alle grote religies bezaten de moslims met afstand het hoogste werkloosheidscijfer van Zwitserland.

56,3 % van de ondersteunde personen zijn Zwitserse vrouwen of mannen en 43,7 % heeft een buitenlandse nationaliteit. Bij een aandeel buitenlanders in de bevolking van 20,5 % is daarmee het risico op sociale hulp voor de buitenlandse mannen en vrouwen wezenlijk groter dan voor de Zwitserse mannen en vrouwen. De vaak ontbrekende beroepsopleiding, de arbeidssituatie en de gezinsgrootte spelen een centrale rol bij de afhankelijkheid van sociale voorzieningen van de buitenlanders. Verschillen naar geslacht zijn echter – net zomin als voor Zwitserse mannen en vrouwen – nauwelijks vast te stellen. De demografische toekomst van Zwitserland ziet er net zo somber uit als die van de overige landen van Europa. Zo berichtte ”Die Weltwoche”, dat bevolkingsprognoses voor Zwitserland in het jaar 2040 lieten zien, dat – bij onverminderde immigratie en ook anders gelijkblijvende politieke parameters – 76 % van alle in Zwitserland levende mensen moslims zullen zijn.

Extreem hoge criminaliteit onder immigranten

Er gaat nauwelijks een dag voorbij zonder zware criminaliteit door buitenlanders. Het gezicht van Zwitserland is – wat betreft de kwantiteit en de kwaliteit van criminaliteit – sinds de komst van vooral islamitische immigranten extreem naar het negatieve veranderd. Wie daarover bericht of schrijft, wordt als buitenlandervijandig en rechts gebrandmerkt. Des te meer zijn de berichten van het Zwitserse nieuwssite Online Reports, dat het thema criminaliteit van buitenlanders en Zwitsers heeft opgepakt – en daarom van de kant van links woest uitgescholden en gebrandmerkt werd. Het resultaat van deze studie is, dat de criminaliteit van buitenlanders de te tolereren grens al lang heeft overschreden. OnlineReports heeft de resultaten van zijn onderzoeken in grafieken verwerkt (naar beneden scrollen!) en daarmee een storm van verontwaardiging bij links-groene en ”goedmenschelijke” Zwitsers ontketend. Maar alle verontwaardiging van links kan ook in Zwitserland de feiten niet ontkennen.

Het resultaat van de onderzoeken: zowel bij de veroordeling van kinder- en jeugdcriminaliteit (7 – 19 jaar) als bij de criminaliteit door volwassenen is het aandeel van de in Zwitserland levende buitenlanders niet alleen significant, maar exorbitant hoger dan dat van de autochtone Zwitsers. Mannen zijn significant vaker crimineel dan vrouwen. Het gros van de daders is dus buitenlands, mannelijk, tussen 18 en 35 jaar oud. De resultaten laten echter geen nadere specificatie binnen de groep buitenlandse daders zien wat betreft de soort misdaad, de herkomst en de religie van de daders. Daarvan bestaan ook in Zwitserland gewoon geen onderzoeksgegevens – wat minder is terug te voeren tot knoeiwerk van de statistici dan dat dit, politiek ”correct”, van de kant van de politiek niet gewild is.

Zoals te verwachten viel, werd de publicatie van dit onderzoek ook van de kant van enkele Zwitserse integratievertegenwoordigers heftig bekritiseerd. Zo interpreteert Thomas Kessler, de integratievertegenwoordiger van de regering van Basel, in de gegevens

een soort pseudo-informatie, die wellicht te goeder trouw meer opheldering wenst, maar zonder de noodzakelijke begeleidende informatie over verblijfstatus en -duur alsmede andere kenmerken veel meer voor meer verwarring en algemene oordelen zorgt.

Kessler doet er dramatisch nog een schepje bovenop en beschuldigt de statistiek ervan ”verouderd en niet compleet” te zijn en voegt er het standaardargument van alle linksen aan toe dat de basis van de gegevens ”geen gedifferentieerd beeld” zou toestaan. Net als in de rest van Europa zijn ook in Zwitserland autoriteiten die zich bezighouden met buitenlanders zelden een deel van de oplossing, maar vaak al lang deel uitmaken van de immigratieproblematiek. Want bij de kritiek van Kessler gaat het om beproefde en oude bekende politieke ”killer-frasen”, zoals die door de linksen altijd al in de media met succes worden ingezet. Kessler verzwijgt echter, dat de door hem gewenste verheffing van de basis van de gegevens juist door de politieke en deze immigratieautoriteiten altijd al fel werd bestreden met de aanwijzing dat men met zulk materiaal een buitenlandervijandige stemming in het land zou aanwakkeren. Ook dit is een leugen van links. Want precies het tegenovergestelde is het geval. Niet een gedifferentieerde analyse van de daders, maar het nalaten daarvan ”stimuleert...de vreemdelingenhaat omdat er sprake is van vermoedens”, vindt Jörg Schild, chef van de politie in Basel, in zijn kritiek op de gebrekkige criminaliteitsstatistieken in het anders zo uiterst precieze Zwitserland. Het lijkt er op dat, net als in de overige westerse landen, ook de Zwitserse voorstanders van immigratie het blootleggen en de openbare discussie over de verwoestende maatschappijpolitieke uitwerkingen, veroorzaakt door de door hen geïmporteerde immigratieproblematiek, middels het verbod op gedifferentieerde analyses van daders willen verhinderen.

Massieve weigering tot integratie door Zwitserse moslims

Ook in Zwitserland voeren islamitische predikers een actieve politiek van de niet-integratie in de Zwitserse samenleving. Ze prediken haat tegen de ”ongelovige” Zwitserse meerderheid van de bevolking, ze pleiten voor afzondering van de Zwitsers en voor een actieve uitsluiting van de Zwitsers uit het leven van de moslims. De Zwitserse voorstanders van moskeeën (links, Groenen, goedmenschen, kerkvertegenwoordigers e.a.) hebben net als Europese geestverwanten blijkbaar geen idee wat er in de moskeeën wordt gepredikt die zij in grote aantallen in hun land laten bouwen. Zo wordt er in soera 5, vers 51 van de koran gezegd:

Gelovigen! Neem geen joden en christenen tot vrienden! Zij zijn vrienden onder elkaar...Wanneer een van jullie zich bij hen aansluit, behoort hij tot hen en niet meer tot de gemeenschap van de gelovigen!

Deze en talloze andere vijandige teksten betreffende integratie en ”ongelovigen” worden iedere vrijdag in heel Europa in de intussen duizenden moskeeën in Europa voorgelezen, herhaald en bediscussieerd. En Europa verbaast zich erover waarom de moslims van generatie tot generatie steeds minder bereid zijn zich te integreren. Wie zoiets predikt, geldt voor de Europese islamonwetenden als ”haatprediker”. Maar dit begrip leidt op een dwaalspoor. Deze predikers houden zich net als alle anderen aan de koran en de Hadith – de overleveringen over het leven van Mohammed. Alleen in deze beide bronnen zijn meer dan 2000 passages te vinden, waarin direct of indirect wordt opgeroepen tot de strijd tegen en het doden van ”ongelovigen”. En ze bereiden hun gelovigen er vooral op voor, dat ook in Zwitserland de islam het spoedig voor het zeggen zal hebben. Imams, die dit in het openbaar fel bestrijden en over de bereidheid van de moslims tot integratie spreken en over het feit dat alleen de Zwitserse wetten van toepassing zouden zijn voor de Zwitserse moslims, liegen de Zwitserse publieke opinie heel bewust en vrijpostig voor volgens de aan hen door de islam opgelegde plicht van taqiyya: de plicht van gelovige moslims om de ongelovigen over de ware bedoelingen van de islam te misleiden (Ayatollah Ali Chamenei, de hoogste sjiitische leider: ”Misleiding, sluwheid, samenzwering, bedrog, diefstal en moord zijn niets anders dan middelen voor de zaak van Allah!). Want het hoogste gebod van de islam is de oprichting van een islamitische wereldheerschappij, de oprichting van het Dar al-Islam, waar de gelovige moslim alles aan ondergeschikt moet maken en waarvoor hij zich met zijn leven in de zogenaamde Jihad dient in te zetten.

Onze weg is de Jihad, de dood in naam van Allah ons hoogste streven! (geciteerd in de Frankfurter Rundschau, 15-10-2002, pagina 2)

hoort men bijvoorbeeld uit de mond van Abu Bakar, leider van de ”Raad van Indonesische godskrijgers” en vermoedelijke man achter de schermen van de beide aanslagen op Bali, waarbij honderden dodelijke slachtoffers vielen. Geen enkele islamitische organisatie ter wereld heeft hem tot nu toe tegengesproken.

De etnische Zwitsers, die zulke passages met verwijzing naar de zogenaamde overwaardering van de historie van de koran afdoen en spottend glimlachen om islamcritici, geven hiermee blijk van het feit dat zij geen idee hebben van de islam. Want voor gelovige moslims zijn koran en Hadith verheven boven alle historie. Het zijn onhistorische, eeuwig geldende en altijd aanwezige waarden.

Slotsom voor Zwitserland

De verwoestende immigratiepolitiek van de laatste vier decennia alsmede de installatie van de aanwezige waarderelativistische politieke correctheid, die o.a. blijkt uit de demonisering van critici van de islamitische immigratie, heeft Europa in zijn waarschijnlijk ergste identiteitscrisis in zijn historie gestort. Daarvoor verantwoordelijk zijn vooral linkse multiculti-dromers en haters van het westerse systeem, die er in grote stijl mee zijn begonnen hun eigen bevolkingen om te wisselen voor islamitische immigranten, zoals de demografische ontwikkelingen van alle westerse landen met een noemenswaardige islamitische immigrantengroep laten zien. Ex-communisten en ex-stalinisten bezetten al lang de hoogste functies in linkse en groene partijen in hun landen en werken consequent aan hun plan om de etnische Europeanen uit te dunnen en ze successievelijk te vervangen door islamitische immigranten. Want wat ze met het communisme niet hebben bereikt, moet hen nu met de islam, dit theocratische totalitarisme, eindelijk lukken: de definitieve overwinning op het oude, christelijke, kapitalistische en burgerlijke Europa, waarvan zij de oorzaak voor alle ellende op de wereld hebben gemaakt. Ze worden daarbij ondersteund door de tevens door links gedomineerde media, die zich door hun eenzijdige berichtgeving en het bewust massief achterhouden van de meeste door immigranten gepleegde geweldsmisdrijven tegenover de autochtone bevolking tot handlanger hebben gemaakt van een historisch waarschijnlijk uniek hoogverraad van de Europese elites tegenover hun eigen bevolkingen.

Bron:
http://www.pi-news.net/2009/11/sozialkosten-fuer-migration-in-europa-schweiz/#more-98852
Auteur: Michael Mannheimer


Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron in Het Vrije Volk.

****************************
Boeketje Digitalis
(zonder bijschrift, van de hand Gods geslagen)
Uit een paar persoonlijke gesprekken, zo’n 15 jaar geleden, met jonge Vlaamse mensen die hun geluk (in de horeca) in Zwitserland hadden willen proberen had ik onthouden dat het hen uiterst moeilijk werd gemaakt. Ze konden als zelfstandige restaurateurs aan de slag, maar met een voorlopige verblijfsvergunning. Er werd hen van bij de aanvang gezegd, inzake de eventuele kinderwens, dat alle geboorten in het thuisland dienden plaats te grijpen, en dat het kind daar diende te blijven tot de ouderdom van 3 jaar. Hun Zwitserse droom leek dan ook vlug voorbij, toen de vrouw in verwachting geraakte…Ik had dus besloten, dat immigratie in Zwitserland zo waterdicht was als hun spreekwoordelijke uurwerken….
Hoe kan een mens zich vergissen!
Dat ik, eens te meer deze lijnen gebruik als echo van Het Vrije Volk, heeft alleen tot doel aan iedereen te vragen in gedachten in bovenstaand artikel Zwitserland te vervangen door het eigen land. Kortom, in één woord, door ‘Europa’….
Gelieve hieraan te willen denken, als U binnen enkele dagen leest over het Zwitsers referendum over minaretten….Vervang dan minaretten in gedachten door bajonetten, wat dichter bij de realiteit staat, en denk er aan dat de slagzin in Vlaanderen luidt: aanpassen of opkrassen.
Waarbij ‘aanpassen’ dan ook aanpassen wil zeggen. Zijn brood verdienen in het zweet zijnds aanschijns, lijk wij. Zich voeden, kleden, amuseren lijk wij. Dezelfde wetten respecteren als wij. Zo niet: opkrassen.
Waarbij ‘opkrassen’ wil zeggen: met huid en haar, met één valies per persoon en met blanco bankrekening, tenzij een eenmalige vertrekpremie van, wat mij betreft, een paar duizend Euro per gezin, die overhandigd wordt op voorwaarde om nooit nog een voet op Europese bodem te zetten.
Als slotbedenking, overweeg ik bij mezelf wanneer de tijd van bla-bla-bla eindelijk voorbij zal zijn, en de tijd van handelen zal gekomen zijn. Het kalf leeft nog. Maar men moet geen putten vullen als het verdronken is….….
Psst
Hierbij een waarschuwing ten gerieve van het Vaticaan in verband met de Zwitserse Wachten aldaar.
Is het wel aangewezen dat 1° jullie die 600-jaar oude naam bewaren, 2° nog in dat land rekruteren, en 3° wat denkt U te doen, als straks Zijne Heiligheid omringd wordt door haatbaarden met pieken (hellebaarden) verkleed als Mizelmannen in het costuum dat ooit ontworpen werd door Michelangelo…..Maak de overgang AUB een beetje menselijk. Vervang zo vroeg mogelijk die hellebaarden door…kromzwaarden. We spreken tenslotte over het laatste bolwerk van de Christenheid.
Pssst II
Een goede vriend mailde mij vandaag, dat de godsvrede tussen Christenen en Mohamedanen zou getekend zijn. Voornaamste bepaling daarin is, dat er in elke moslimstad een rooms-katholieke nederzetting, met kerk mag komen, en dat er in Mekka een kathedraal mag komen die het evenbeeld is van de Sint Pieters in Rome. Verder zouden alle moskees, waar ook ter wereld, een minaret mogen hebben, bekroond met het kruis der Christenen. Alleen de Loge zou tegen zijn…..