(Deel 1)
Zantekoren, zie Gezelle. Na eerst een landelijk intermezzo, over naar een gruwelijk waar gebeurd verhaal.
Korenaren lezen (of zoiets daaromtrent) is ’t in ‘t ‘Schoon Vlaams’ Maar wij, in de Westhoek, zeggen ‘zanten’. Tussen de stoppels, met pijnlijke rug, de achtergebleven aren verzamelen….Daarvoor zelfs moeten thuisblijven van school….
Als kleuter heeft ondergetekende de oorlog en ook een beetje (niet te veel) de voedselschaarste meegemaakt. De volle 4 ½ jaar. Van 10 Mei ’40 tot 4 September ’44 en dat de laatste 2 jaar wees langs vaderskant. Ons Moeder was toen (41 jaar, de ouderdom van mijn kinderen nu) met 5 kleine pagadders, waarvan de oudste 16 jaar. We woonden op den buiten, hadden geiten (één) en één varken, wat kippen en konijnen en, zoals de meeste mensen op den boerenbuiten, een paar duizend M² grond voor aardappelen, groenten en de rest. Dat moest dan in de Weck-bokalen voor de koude winterdagen. Na het afdoen van de oogst (liefst tarwe, maar ook haver en gerst : de beesten ziet U) en als we er vlugger bij waren dat de Ieper-pietjes, de stredelingen die lijk sprinkhanen uitzwermden met vrouw kroost en fietsen zonder banden als vervoer, dan wist ons Moeder de hele bende bijeen te drijven om te gaan ‘zanten’. De boeren in onze omgeving waren niet gierig, en gunden ons de achtergebleven korenaren, als we maar van de volle schoven afbleven.
Vroeger zantekoren, thans, op gezegende leeftijd, weetjes en finesses zanten…Een beetje Luis in de Pels zijjn van de politieke profiteurs….Zie bijvoorbeeld dit stukje van Mevr. Colen in Peper & Zout…..Voor ons, gelijkgezinden, een partje. Voor de anderen : een netelig inconveient truth….
ABORTUS EN MISBRUIK VA BELASTINGSGELD
Peper & Zout 7-8-9/ 2009
Het doden van een ongeboren kind is in België door de wet alleen toegelaten indien het kind jonger is dan 12 weken. Een ongeboren kind van ouder dan drie maanden mag men volgens de wet alleen nog doden als vaststaat dat het kind aan een "ongeneeslijke kwaal" lijdt of indien de zwangerschap het leven van de moeder in gevaar brengt.
In Nederland, waar een leven zelfs nog minder waard is dan bij ons, mag abortus na drie maanden wel. Vandaar dat het Antwerpse OCMW al jarenlang vrouwen die hun ongeboren kiitd. van ouder dan 12 weken willen laten doden, naar Nederland stuurt.
Niet alleen de abortusingreep wordt door het OCMW met belastinggeld betaald, maar ook de reis naar Nederland, zodat men ginds de Belgische wet aan zijn laars kan lappen. Geld van Belgische burgers wordt aldus door een overheidsinstantie gebruikt om wetten te omzeilen die de democratische vertegenwoordigers van die burgers hebben gestemd.
Geen belang
Twaalf jaar geleden heeft een van die democratisch gekozen volksvertegenwoordigers, kamerlid Alexandra Colen, toen nog inwoonster van Antwerpen, het Antwerpse OCMW voor de rechter gedaagd om dit misbruik van belastinggeld te laten verbieden. Peper & Zout heeft daar destijds over bericht. Trouw lezers herinneren zich misschien dat Gust Kiebooms, een Aniwerpse rechter van christen-democratische signatuur, op 3 februari 1998 niet het OCMW veroordeelde, maar wel Alexandra Colen. Zij moest van de rechter een schadevergoeding van 10.000 frank betalen aan het Antwerpse OCMW. Volgens de christen-democratische rechter had. Colen een "tergend en roekeloos geding" gevoerd, want zij zou geen belang kunnen laten gelden bij de zaak. Alleen de vrouw die een abortus vroeg en het OCMW dat de ingreep betaalde, waren volgens de rechter betrok ken partijen. Het feit dat Colen als belastingbetaler en .volksvertegenwoordifer niet wenste dat haar belastinggeld gebruikt zou worden voor feiten die de democratisch verkozen Belgische volksvertegenwoordiging ontoelaatbaar achtte, werd niet als een legitiem belang beschouwd.
Oók een administratieve klacht van Colen leidde nergens toe. Integendeel, de bevoegde minister liet weten dat "daden van het OCMW aan geen enkel administratief toezicht onderworpen zijn:"
Logisch
Die zaak heeft ons destijds twee dingen geleerd. Ten eerste dat de belasting betaIer in dit land geen rechten heeft en moet betalen en zwijgen. Ten tweede dat de hele Belgische wetgeving hypocriet is: indien wat in België illegaal is, in het buitenland is toegelaten, dan is de Belgische overheid bereid om "behoeftige" burgers het nodige geld te verschaffen zodat zij in het buitenland de naar Belgisch recht illegale praktijken kunnen voltrekken. Afgelopen zomer kwam deze hele problematiek opnieuw in de belangstelling naar aanleiding van een verklaring van Guido De Padt, voorzitter van het OCMW van Geraardsbergen (tot 17 juli minister van Binnenlandse Zaken). De liberaal De Padt legde in De Standaard op 14 augustus uit dat hij als OCMW-voorzitter te maken kreeg met een vrouw die haar ongeboren kind van vijf maanden wilde laten doden. "Zij wou het kind kwijt, uit schrik er later niet te kunnen voor zorgen." Het kind was evenwel gezond en de zwangerschap was voor de moeder nietlevensbedreigend. De Padt zei dat hij dit een heel moeilijke zaak vond. Hij wilde de vrouw "helpen," want hij vond persoonlijk dat de vrouw "recht" had om haar ongeboren kind te doden, maar hij erkende anderzijds dat ze dit volgens het Belgische echt niet had, en vroeg zich bijgevolg af of hij haar wel op kosten van het OCMW naar Nederland kon sturen: "Is het niet logisch dat een OCMW geen ingreep terugbetaalt die volgens de wet niet kan?"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten