TUUR VAN WALLENDAEL

Exit Tuur van Triestendael. Is naar een andere dimensie overgegaan. Heel zeker voor altijd en nog veel langer.
Hij is, waarschijnlijk met spijt in het hart, zijn vrienden van de Propagadastaffel van de Socialistische Internationale voorafgegaan, om hen aldus de weg te bereiden van alle vlees. Wij buigen het hoofd, pinken dievelings een traan weg en monkelen zo een beetje bij de herinnering aan zijn ongewilde heldendaden die nacht van de ‘Herald of Free Enterprise’. Het was koud die nacht, en de ploeg in Zeebrugge, inderhaast uit bed getrommeld, geraakte maar niet op antenne. Tuur stond te vloeken en te trappelen en ook op die manier is hij nu onderuit getrokken. Zoals gezegd, voor altijd.
Het staat, vooral sedert euthanasie (naast abortus) in de mode maar ook in de wet is geraakt, maar vooral, en nog veel vroeger, sinds de geboorte van het ‘nihilisme’ rondom de anti-conceptiepil en de verder nog bekend staande goede dingen uit de jaren ’50-’60 §zoals Tuur zelf in zijn opgroeien), het staat dus ‘chick’ en getuigt vooral van de juiste graad van progressiviteit, om van een ordinaire zelfmoordenaar een heilige te maken die ‘uit het leven is gestapt’…en aan wie men ‘het beste toewenst in de eeuwige jachtvelden…..
Het staat iedereen vrij de ‘beschaving van de Dood’ te promoten, goed te praten of te sublimeren, met ‘daarbij een waarheidsdrang en zucht naar het schoon en het goed’ te beschrijven. Waarbij ik onwillekeurig bij mezelf denk: ‘Tiens Tiens…het bloed kruipt waar het niet kan gaan’. Want ‘schoon en goed’ zijn twee begrippen die bij het Leven horen. Of bij het sterven, wanneer ‘gij die komm’rend sterven moest en vader waart en mij leerde leven, en mij teder leerde leven, en toen gij stierf, wat late zon op Uwen baard’.
‘De boer die sterft’ van Karel Van de Woestyne (zie http://users.telenet.be/louis.jacobs/Vandewoestijne.html is eveneens een stukje poëzie die we allen, ook in die van het Atheneum in Antwerpen, in de jaren ’50 op ons bord kregen: dat is pas waardig in het eeuwig leven inslapen….Het zoete leven herdenken en herbeleven, en getroost door dat alles, zachtjes wegglijden….
Laten wij bij de feiten blijven.
Van Wallendael was een partij-beest wiens ‘trouw’ hem heel zijn leven vooral geen windeieren heeft opgeleverd. In Ieper zouden wij zeggen: ‘Omwille van het smeer, likt de kat de kandeleer’…..Hij bleef, tot ver over de grens van het redelijke, trouw, daar waar hij, met het scherp verstand dat toch het zijne was, al lang wist dat hij geheel zijn leven achter de verkeerde vlag had gedanst….Hij was dus een hypocriet van de bovenste plank en dat was zijn volste recht. Getuigt het echter van eerlijkheid, van rechtlijnigheid, van geloofwaardigheid?
Ondergetekende zal niet antwoorden, want hij is ook maar een mens. En, ik weet het, van de doden niets dan goed, zelfs niet van mijn schoonmoeder en dat was bij leven een heks. Ook ik kan, in volle overtuiging zeggen: ‘dat hij rustte in vrede’. In de grond is het nog zo gene slechte…..
Neen, voor bepaalde typeS van het menselijk ras bestaan er geen Eeuwige Jachtvelden, maar Eeuwige Vergetenheid. Hun leven is één leugen geweest, even zo goed tegenover de buitenwereld als tegenover zichzelf. Ik zou zelf zeggen: ze volharden in de boosheid. Want de ‘dierbare overledene’, wiens roem voor een paar dagen onmeetbaar groot zal gewest zijn, heeft bijvoorbeeld nagelaten stelling te nemen in de zaak van de hoofddoeken. Al heeft hij geweten dat de multiculturele rode samenleving die het socialisme moet redden, een utopie was gebleken…Hij moet nog Lucas Vander Taelen in Molenbeek op de fiets, gelezen hebben, en misschien zelfs de tirade van GooSSens tegen Desmet hierover….Misschien is dit wel het ultieme duwtje geweest die hem er over de grens getild heeft, om ‘uit het leven te stappen’. Zonder standpunt in te nemen. Laf. Laffer. Lafst.
Niet de sluipende kanker, maar de ultieme ontgoocheling…was de directe aanleiding, want daartegen helpt geen lievemoederen….
Och Hugo Claus, de Grote Roerganger, is hem voorgegaan in het ‘uitstappen’ en hij volgt de (of gaat voorop) vele andere publieke figuren uit de sport of de amusementswereld…Zij werden op de wereld gegooid buiten hun medeweten en gedragen zich daarnaar…..
Op mijn jaren moet ik in ’t Pallieterke wekelijks meer en meer overlijdensberichten van bekenden lezen, van mede-strijders voor Vlaanderen. Zij ‘stapten niet uit’ maar bleven ‘aan boord’ als levende getuigen, tot hun laatste adem, pal staan voor hun ideaal. Van hen kan bijaldien geschreven worden :’Hier liggen hun lijken als zaden in ’t zand – Hoop op de oogst, O Vlaanderenland’.
De Triestendaels? Cremeren. Uitstrooien. Vergeten. Het is hun eigen vrije laatste wil. Weer een nutteloos mensenleven dat voorbij is.
De produndis clamavi ad te Domine…..Voor de zielezaligheid van allen die vrijwillig ‘uit het leven gestapt’ zijn, in nu in hun hemd naar de Eeuwigheid onderweg zijn, vraag ik U, O Heer, Uw barmhartigheid. Zelfs als ze die niet willen. Want het zijn allen Uw kinderen….Zelfs een Tuur van Triestendael…de Man van de Aangekondigde Dood…..aan wie zelfs de alles zaligmakende morfine op ziekenfondskosten niet meer besteed was.