TONEEL MET ONDERTITELS

TONEEL MET ONDERTITELS
12-11-2009
‘BELGA’ IN PREMIÈRE. WIE EN WAT LATEN DE MEDIA AAN BOD KOMEN, EN WIE EN WAT NIET?

Gisterenavond ging in Mechelen Belga in première (foto 1). Een toneelstuk over de eerste generatie migranten die naar België kwam en hun hier opgroeiende kinderen, toneelstuk geschreven door Rachida Lamrabet (foto 2). Haar eersteling op dit vlak. Na in 2006 de Kif Kif Literatuurprijs ‘Kleur de kunst’ gewonnen te hebben, debuteerde Rachida Lamrabet in 2007 met de roman Vrouwland. In 2008 volgde de verhalenbundel Een kind van God. Toen Vrouwland vorig jaar bekroond werd met de Debuutprijs hield Rachida Lamrabet een beklijvende toespraak bij de opening van de Boekenbeurs. Wat een verschil met het dankwoord van de winnares van de Debuutprijs dit jaar!
Belga gaat over een Marokkaan die in de jaren zestig vol verwachting in België aankomt. Aangetrokken door sprookjesachtige beloften hoopt hij snel en bemiddeld terug te keren naar zijn vaderland. Al gauw besef hij echter dat hij in België zijn verdere toekomst zal moeten uitbouwen. Zijn vrouw komt over uit Marokko. De kinderen komen ook mee. Ze groeien op in een Westerse maatschappij. Een maatschappij met andere normen en waarden dan die waar vader vandaan komt. Ooit… zo maakt hij zichzelf wijs, keren ze allemaal terug. Maar voor de kinderen en de kleinkinderen is er geen weg terug. Belga is een toneelstuk over de dromen van de ‘gastarbeiders’, hun bijdragen tot onze maatschappij, zowel sociaal als economisch… en over hun eenzaamheid, zoveel jaren later. Een verhaal dat vandaag nog het leven in onze steden bepaalt.
“Rachida peilt in haar werk naar de complexiteit van de mens, en dit op een meedogende, scherpe, ontroerende en ook grappige manier”, zegt actrice Lotte Heijtenis. Mourade Zeguendi, die de vaderrol speelt, spreekt vooral aan “dat we geen politiek correcte allochtonen neerzetten, maar echte mensen, van vlees en bloed, met driften en verlangens.” ‘Zoon’ Mostafa Benkerroum merkt dat allochtone jongeren weinig afweten van het verleden van hun ouders “die hun dromen opgaven om hun kinderen een betere toekomst te geven” maar nu het gevoel hebben “dat ze gefaald hebben.” Regisseur Michael De Cock zegt dat het niet dé migratiegeschiedenis is (“Het gaat over die ene man en hoe het hem verging.”) maar tegelijkertijd is het ook “belangrijk de geschiedenisvervalsing waar heel wat politici zich aan bezondigen terug te draaien.”
Belga wordt deels in het Nederlands, Frans en Arabisch gespeeld, met ondertitels voor de anderstaligen. Na de première gisterenavond wordt Belga nog verder gespeeld in de zaal van ’t Arsenaal in Mechelen, om daarna er alvast tot half februari mee op tournee te gaan. Auteur Rachida Lamrabet heeft altijd al een scherpe mening gehad over thema’s verbonden aan de multiculturaliteit, maar de laatste maanden hebben we haar niet meer gehoord. In De Standaard doorbrak ze het voorbije weekend de stilte. Rachida Lamrabet: “Het debat is te agressief geworden. Wie met een genuanceerde mening komt, is zogezegd blind voor de echte problemen. Je wordt alleen nog ernstig genomen als je je radicaal uitspreekt en een vreselijk onheil voorspelt. Benno Barnard, Luckas Vander Taelen, Geert van Istendael… (…) Op mensen als Benno Barnard ga ik niet reageren. Hij is duidelijk niet op zoek naar een dialoog. Hij wil gewoon zijn gif rondspuiten.”
Als iedereen zich laat afschrikken door geïrriteerde uitvallen, zal er op de duur helemaal geen nuance meer zijn in het debat over diversiteit. Rachida Lamrabet: “Maar ze zijn er, de mensen die een genuanceerde bijdrage leveren. Ze zijn er manifest! Academici als Sami Zemni, Nadia Fadil, Bambi Ceuppens schrijven hele boeken over het onderwerp. En vervolgens komen ze nauwelijks aan het woord. Als Jean-Marie Dedecker een boek uitbrengt, krijgt dat honderd keer meer aandacht.” “Ik vrees dat de media vooral openstaan voor het gemakkelijke, verkoopbare verhaal. Een genuanceerde visie wordt al snel te complex, je moet er even voor gaan zitten. De oorlogsretoriek die het nu zo goed doet, drijft op een wolk van angst en wantrouwen. Die is heel herkenbaar voor veel mensen. Maar waar eindig je als je ze blijft cultiveren?”
Helaas bezondigt zelfs ons favoriet televisieprogramma Phara zich hieraan. Hugo Franssen (uitgeverij EPO) formuleerde laatst overigens eenzelfde kritiek als Rachida Lamrabet over wie de media wél en wie ze niet aan het woord laten, op wat de media focussen en op wat niet. De allochtonen die in Belga opgevoerd worden staan ver van de clichés. Het is verdienstelijk, maar natuurlijk maar een klein tegengewicht voor het karikaturaal beeld dat de Wim Van Rooy's, Jean-Marie Dedecker's en anderen projecteren.
(overgenomen van de stek van het AFF)
***************************************
Boeketje Digitalias
(in broos kristallen vaasje Val Saint Lambert, met heimwee naar de woestijn van Marokko op de vensterbank van ergens een luxe-loft in Mechelen.
Leg mij eens uit waarom dit artikel mij doet denken aan de jongeste NSV-bijenkomst in Gent, waarbij de politie honderden linkse ‘vreedzame geweldenaars” moest oppakken, die ‘vreedzaam geweld’ dachten te moeten gebruiken tegen hun vreedzaam vergaderende tegenhangers….
Is het misschien omdat, naar aloud recept, er gesproken wordt over ‘oorlog( zodra er een beetje tegenwind (Vander Taelen) opsteekt? Het aloude adagio ‘wees mij vriend of ik sla op Uw smikkel’ wordt weer van stal gehaald….
Inderdaad, het verstand bij links zit gewoonlijk in de vuisten. Als het niet in de broek zit!
Voor mij lezers (*) wil ik tegenover het AFF mijn 3-dubbel gevoeld best omschrijven. Enerzijds ga ik vaak bij hen op bezoek, kwestie van informatie over ons, en anderzijds sakker ik elke keer op mezelf omdat ik daardoor hun bezoekers-telwerk help omhoog kricken…Wat dan weer gecompenseerd wordt met de Machiavellistische bijgedachte hen daardoor verkeerdelijk de indruk van een trouw lezerspubliek te hebben gegeven.
Maar aangezien ik bij deze hierover schrijf kunnen zij (en met hen het CGKR alsook de Staatsvuiligheid) in mijn kaarten kijken. Zeker weten dat wij en onze blogs regelmatig gescreend worden op ons rood-patriottisch gehalte, Waar zij met de dag moeten vaststellen alleen maar bot te vangen en geen Vette Vis..Wij zijn goede Vaderlanders. Alleen verschillen we van idee over wat precies dat Vaderland is.
Wij mij betreft: liever een Vaderland waar er geen Arabische ondertitels bij toneelvoorstellingen moeten zijn, noch Nederlandse onderschriften omdat er Arabisch gesproken wordt…Frans is al zot genoeg!
We zien in Italië een soort Praagse Lente aan de gang. Behoudsgezind en beginselvast, waarbij al wat ‘rood’ blinkt, met de dag tot minder dan niets verschrompelt. De Lega Nord, een verre collega van het Vlaams Belang, heeft , en met succes, regeringsverantwoordelijkheid genomen, waarbij alleen de Rode Hemel is ingestort. Met de dag groeit de populariteit van de Partito della Libertà van Berlusconi, omdat deze, net zoals het Vlaams Belang en Geert Wilders in Nederland, zegt wat de mensen denken….Welzijn door Vrijheid en Vrijheid door Welzijn! Voor Italië, dat ooit het fascisme heeft uitgevonden, is niet niks!

(*) Verondersteld wordt dat zij (zoals alle Pallieterke-lezers) een goed hart maar een slecht karakter hebben. Indien niet, dan een veertiendaagse kuur maken bij www.hetvrijevolk.nl.....Tijdelijk uitwijken kan ook.

Pssst
Niet nalaten op Google even te checken wat Wim Van Rooy betekent…Alleen al voor die tip zou ik de meisjes en jongens van het AFF een klapzoen willen geven….Vergeet ook niet dat ik lang geleden al, de suggestie opperde dat het AFF de 5de Colonne kan zijn van Filip De Winter! Zij trommelen zodanig luid, dat hun boodschap dubbelzinnig wordt. Vandaar mijn bedenking dat ze kunnen dienen als bron van informatie. Als men in staat is hun blog te ontdoen van de vooringenomenheid en het geforceerde taalgebruik is hij best te pruimen.
Pssst II
Over de aanwezigen op deze première wordt niets gezegd. Waarschijnlijk omdat het publiek hoofdzakelijk uit mannelijke toeschouwers bestond. Of was het balkon voorzien voor de dames? Een beetje zoals in de moskee, maar in ieder geval zoals de Profeet het zou gewild hebben….