***
Donderdag 9 mei
Zon 6u03-21u16
Hemelvaart van de Heer
H Carolina
.
1273 - OVER DE
HOUDBAARHEISDATUM VAN DE SOCIAALDEMOCRATEN
°°°
Noah Karrouche (1984), historice
Ongesluierd, maar verwant met Hortensia Kherrbache.
°°°
Hieronder wordt U een
werkje opgediend van bovenstaande academische schoonheid, nauw verwant blijkbaar
met de Antwerpse troela Yasmina Kladeradacha. Denk eraan : BDW is ook een
academisch geschoolde historicus, whatsoever die titel verbergt : de politiek is
blijkbaar stilaan gaan toebehoren aan clevere geesten die het verleden beter beheersen
dan het heden Het stukje gaat eigenlijk niet zozeer over de politiek, maar over
Den Bleiter. Ik denk dat die (Bert Anciaux) het nog ver gaat schoppen als
‘her-noemer’ van politieke partijen. De Volksunie van Hugo Schiltz, onzaliger
gedachte, her-benoemde hij tot er niets meer van overbleef en de partij die hem
daarna wegens zijn aanhang (in stemmen uitgedrukt) in huis haalde, laat hem net
hetzelfde doen. De SP is inderdaad aardig onderweg om alleen maar meer wat ‘Anders’
te zijn.
Ik ben de eerste om te
beklemtonen dat die partij, die ik trouwens nooit gemogen heb, volledig naast haar
houvast gegroeid is. Het is een klimplant die tegen de grond voortwoekert. Ze
zal nu door Den Bleiter gewoon worden kapot
gesnoeid. Om te beginnen zijn alle 1 Mei-toespraken van de kopstukken nu al als
reactionair bestempeld…. En het heil
zit voortaan in de bommengordels.
*
Soyons sérieux. Die Franse
koning, die van het gezegde ‘Sois belle et tais-toi’ kan ik, zij het met tegenzin, bij het lezen
van onderstaande ontboezemingen (Hmmm), volledig bijtreden. Ware het niet dat
daar zodanig veel grote stadhuis-woorden in voorkomen, dat het zeker niet voor
proletariërs bedoeld kan zijn, maar voor hoogopgeleid kaderpersoneel
Wat de juffrouw wel
degelijk klaar en ontboezemd in beeld brengt, is het onvermogen van Linkx om ooit
eens de geschikte doctrine te vinden. Zelfs Marx wordt weggezet bij het Klein
Gevaarlijk Afval, met een lichte ondertoon van jeugdige nostalgie naar
revolutie.
JaJa, den Bleiter zal nog carrière
maken. Als hij in de politiek alles zal gezien hebben wat er ooit zal te zien zijn,
wacht hem dan een T2de leven, met lange zwarte haatbaard en zwaar geringde
vingers, gekleed in lange kaftan, met wapperende wijde witte mantel, boven op
het hoofd bij elkaar gehouden onder dat bekend zwart gordeltje. Sjeik Abdullah
Ansjo-Vischu
°°°
Ter zake :
Links in Europa kan niet langer aan dat cultureel
complexe heden ontsnappen
OPINIE − 08/05/13, 08u50
dm column Noah Karrouche (1984) is historica
door de week en schrijft in haar vrije tijd.
*
De zichtbaarheid van een religieuze minderheid in
Europa of de doden in Bangladesh zijn twee zijden van een zelfde fenomeen:
westers imperialisme
Wat volgt is oud nieuws maar nog geen geschiedenis.
Op de vooravond van 1 mei vroeg de voorzitter van de socialisten in de Vooruit
zijn publiek niet terug te blikken op het verleden, maar te kijken naar de
toekomst. Op die manier liet hij maar weinig ruimte voor de nostalgie waar
mensen doorgaans zo van houden. 1 mei staat nochtans bol van referenties aan
het verleden. Voor de collectieve herinnering, zeker in een internationale
beweging als die van het socialisme, geldt echter een eenvoudige wetmatigheid:
hoe kleiner het residu, des te groter en te grijzer de vervlakking.
Dat wisten marxistische denkers in de jaren zestig
in Parijs ook al. Daar groeide de bewustwording dat het marxisme vanuit
geschiedfilosofisch oogpunt had gefaald en dat het vanuit de praktijk niet vol
te houden was. Excessen te over, en geen enkele denker kon ontsnappen aan de
geslotenheid van een systeem, een structuur waar geen ruimte was voor de
bewegingsvrijheid van individuen.
Het marxistische denken was daarnaast uitermate
eurocentrisch. Zo kon het de groeiende ongelijkheid tussen de oude metropool en
de nieuwe wereld niet interpelleren en wist het geen weg met niet-westerse,
lokale culturen.
Ook de sociaaldemocratie lijkt geen afdoend
antwoord op vraagstukken over culturele eigenheid te kunnen formuleren, al
krijgt de onderklasse in Vlaanderen steeds meer kleur. Links in Europa kan dus
niet langer aan dat cultureel complexe heden ontsnappen. Dat besefte Anciaux
maar al te goed toen hij Vermeersch afgelopen dinsdagavond trachtte te pareren
door te stellen dat die nieuwe Vlaamse realiteit in de eerste plaats gaat over
de keuzes van mensen, en niet over ismen.
Een aantal sociaaldemocraten, zoals Anciaux, is
begrijpelijkerwijs wars van nostalgie naar de traditionele invulling van een
begrip als neutraliteit omdat ze maar al te goed beseffen dat de
houdbaarheidsdatum ervan al even is verstreken. Het maakt socialisten die
gesteld zijn op de democratische verworvenheden uit het verleden bijzonder
zenuwachtig.
Volgens liberale buitenstaanders echter heette de
herziening van neutraliteit in de publieke ruimte een heuse coup, en wel een
'totalitaire', 'regressieve' en 'electoraal opportunistische'. Dat geeft dan
weer blijk van de mate van wanhoop onder de grote Verlichtingsbakens van de
Vlaamse politiek.
Of ze zijn potdoof en blind, of ze moeten wel
helemaal walgen van wat zich bevindt in hun middens. Het was nu ook niet meteen
een Paul Magnette die tijdens de vooravond een aantal keren compulsief 'Où sont
les conservateurs?' door de microfoon kwam roepen, of fier de nieuwe kijk van
de Vlaamse socialisten op die neutraliteit extra in de verf kwam zetten.
Misschien was dat wél op zijn plaats geweest. Bijzonder radicaal is de
interventie van de sociaaldemocraten nu ook weer niet.
Niet het radicale linkse denken of de culturele
assertiviteit zijn hier de wetmatigheden. Of het nu gaat om de fysieke
zichtbaarheid van een religieuze minderheid in het oude machtscentrum Europa,
of de doden in een fabriek in Bangladesh, het zijn twee zijden van een zelfde
fenomeen: het westerse imperialisme. Allicht zien vooruitgang en welvaart er
anders uit dan geanticipeerd. Misschien hebben ook zij een humaan gezicht,
laten ze de menselijke waardigheid intact.
Nostalgie is dus zeker misplaatst wanneer ze het
verleden wil restaureren. Maar niet wanneer ze de sociaaldemocratie in staat
stelt haar eigen verleden te reflecteren.
In een van de vergeten uithoeken van dat verleden
situeert zich de kortstondige opflakkering van het tricontinentalisme, een
antikoloniale stroming die eind jaren 60 vorm kreeg op het kruispunt tussen
Afrika, Azië en Latijns-Amerika. De visie binnen het marxisme op vooruitgang
was hen te westers, het antikoloniale nationalisme te benauwend. Zij wisten het
gedachtegoed over de klassenstrijd te verzoenen met een open culturele geest. Twee
werelden die elkaar voorheen niet vonden, voor even bevangen door een zeker
revolutionair optimisme.
Dat optimisme wist een lid van die beweging, de
Haïtiaanse dichter en schrijver René Depestre, in 1968 in een enkele zin veel
beter te vervatten dan eender welke toespraak, open brief, manifest of
televisiedebat: 'Je fais la révolution, donc je suis, donc nous sommes.'
Geen geschiedenis maar oud nieuws dus, en wel vanop
een ander eiland dan het Vlaamse. De sociaaldemocraten kunnen daar nog wat van
leren. .
°°°
De
mannelijke helft van dat soort beperkt zich tot kopstoot-uitdelers,
saccochen—trekkers, groepsverkrachters, drugdealers en hangjongeren. (Tiens,
waarom hangen die niet? 10cm boven de grond is al voldoende…) De vrouwelijke
helft staat in voor de reproductie op grote schaal en de beteren onder hen doen zoals elke huismoeder ter wereld : zij
trachten de boel bijeen te houden en, waar het kan, tot een hogere
intelligentie-graad op te trekken. Hun ideologie wordt gevaarlijker naarmate ze
knapper koppen hebben. En onze eigen politici
werken daaraan mee, in de vage veronderstelling dat er op die manier een
menselijker Islam komt die de Koran Linkx laat liggen.
Allez,
ik wil zeggen : dat is wat wij iedere dag meer en meer leren over de
inwijkelingen. Moest het anders zijn, ik zou het ook zeggen. Er is misschien
wel een zwijgende brave meerderheid, maar als ze blijven zwijgen, is dat dan
geen medeplichtigheid? Vòòr de 2de wereldoorlog liep de wereld ook
vol brave Duitsers…. Dat werd wel even anders toen hun gevangeniswezen later in
volle daglicht werd gezet….
Wij,
hun ‘gastland’, dat stilaan in hun ogen hun eigendom is geworden, is immers bevolkt
door ‘ongelovige honden’, en dat wordt in hun scholen onderwezen van in de
kleuterklas. Het wordt zelfs door onze tolero samenleving in de verf gezet als
zijnde hun ‘koeltoer’.
Alleen
laten ze af en toe ietske teveel in hun kaarten kijken. Maar zelfs die les
(Syrië) gaat er niet in : we worden dringend gebeden het door hen aangebrachte
leed te willen verzachten.
PS. Ach lieve Mevrouw met die vreemde
naam! Heeft U er nog nooit op gelet, dat de boer, als hij zijn land omploegt,
altijd de grond naar rechts omdraait? Op die manier verkrijgt hij ieder jaar
een verse nieuwe bovenlaag. Maar waarschijnlijk kent U niet veel van den boerenstiel, anders waren Uw ouders niet
kunnen emigreren uit dat kloteland van U. Dat is toch wat jullie denken van
Marokko, anders waren jullie niet naar hier gekomen….
Nog nooit aan gedacht om daar voor
goed terug te keren? De arme Marokkaanse geitenboer kan best, na eeuwen en
eeuwen dor bestaan, wat emancipatie gebruiken. Maar denk er aan : dorre bovengrond
wordt altijd en overal naar rechts bewerkt. En niet
omgekeerd.
°°°
°°°
Geen opmerkingen:
Een reactie posten