***
Dinsdag 28 mei 2013
Bloeimaand
Zon 5u38-21u42
Z Pieter van Ter Duinen
Deel
II
.
1399 - WIJ DEFINITIEF VOORGOED
TEGEN AL DE OVERIGEN
°°°
De Landing
in Normandië, ‘De Langste Dag”
Het
staat ons nog zo helder voor de geest…
°°°
De ‘Overigen’ dat zijn de
“demandeurs de rien” van een tijdje terug, en hun Noord-Belgische
collaborateurs.
Zo. De krijtlijnen zijn
getrokken : wij, de zogezegde V-partijen zijn zo maar tussen de krijtlijnen
terecht geduwd, die anderen getrokken hebben. Die ‘anderen’, dat zijn de
Coburgers, het Franssprekend grootkapitaal, de artiestenwereld die leeft van
subsidies, de kleursyndicaten, en vooral
niet te vergeten : de Hogere Clerus. De herdersjongen David tegen de reus
Goliath…
*
Het is een illusie ooit
ook maar een beetje de Vlaamse reflex te hebben gezien bij de Tsjeven. Die werd
alleen even, zeer kort, boven gehaald ‘pour les besoins de la cause’. Bij de
regelmatige stembusgangen, bijvoorbeeld. Zo dat de indruk kon ontstaan dat die
buiksjerp van hun vele burgemeesters maar ‘om te lachen’ was. Bij de Roden en
de Blauwen lag dat enigszins duidelijker : die kkwmen er ronduit voor uit, dat
ze gewoon met minachting neerkeken op dat ‘klootjesvolk’, zij het om
tegengestelde redenen.
Dat ze alle drie daarbij het
eigen volk in de tang namen en te grazen hadden, was hen geen zorg : “nous nous
conons” en om vast in het zadel te blijven, hadden ze alleen de Franscouillons
nodig, het Hof/La Cour en de Hogere Clerus. Al waren ze alle drie de laatste
20-30 jaar bezig met voetje per voetje hun kiezers te vervangen door import van
vreemd gespuis.
Zo ver staan we dus nu.
Maar mag ik het woord
geven aan Prof. Bart Maddens, die toch enigszins beter geplaatst is dan
ondergetekende om de uitgezette bakens te herkennen, zelfs waar deze nog onder
het maaiveld zitten.°°°
Ter zake :
De toekomst van de staatshervorming
Bart Maddens
*
De breuklijn tussen de
staatshervormers en de demandeurs de rien heeft zich verlegd. Dat was
aanvankelijk grotendeels een communautaire breuklijn : de Vlamingen vroegen
veel, de Franstaligen niets. Maar langs Vlaamse kant zijn de traditionele
partijen van kamp veranderd. Het gevolg is dat de kloof nu loopt tussen de
zogenaamde V-partijen (N-VA, Vlaams Belang en LDD) en al de rest. Dit wordt
deels bevestigd door het interessante onderzoek waarmee mijn collega Dave
Sinardet begin deze week uitpakte. Op basis van een anonieme bevraging van
parlementsleden toonde hij aan dat de vraag naar een zeer verregaande
staatshervorming vooral leeft bij N-VA en Vlaams Belang, terwijl de andere
partijen meer neigen naar het communautaire status quo.
Tot eind vorig jaar waren er
nog redenen om te denken dat CD&V met één been in het V-kamp stond. Vooral
Kris Peeters toonde zich maar een koele minnaar van de zesde staatshervorming.
Zijn honger naar een Copernicaanse omwenteling leek nog lang niet gestild. Er
werd zelfs gespeculeerd over een geheim akkoord tussen hem en Bart De Wever. In
januari maakte CD&V echter een einde aan die speculaties. De partij zegt nu
duidelijk geen vragende partij te zijn voor een nieuwe staatshervorming tijdens
de volgende legislatuur. Sindsdien staan de V-partijen helemaal geïsoleerd en
gaapt er een quasi onoverbrugbare kloof tussen de radicale hervormers en de
voorstanders van het institutionele status quo.
"Vlaamse
zinsverbijstering"
Dit is het eindpunt van een
geleidelijke evolutie. Het politieke draagvlak voor de vijf Vlaamse resoluties
(van 1999) is in de voorbije veertien jaar beetje bij beetje weggesmolten.
Tijdens de hoogdagen van paars bewezen liberalen en socialisten hoogstens nog
lippendienst aan de resoluties. Veel paarse politici blikten toen wat beschaamd
terug op wat werd beschouwd als een vlaag van Vlaamse zinsverbijstering.
CD&V hield veel langer
vast aan de resoluties, onder meer omdat die vanaf 2004 het cement vormden van
het kartel CD&V-N-VA. In 2010 vormde de octopusnota (die op de resoluties
was gebaseerd) het gemeenschappelijke referentiepunt van de as N-VA-CD&V
tijdens de regeringsonderhandelingen. Maar de Vlaamsgezinde vleugel van
CD&V bleek uiteindelijk te zwak om de partij op die koers te kunnen houden.
Schrikkelnota
Vandaag beweert CD&V dat
er met de zesde staatshervorming uitvoering is gegeven aan de vijf resoluties
(zie hierover bijvoorbeeld de blog van Eric Van Rompuy op 27 januari). Dit
klopt natuurlijk niet. Deze staatshervorming is maar klein bier in vergelijking
met wat in de resoluties werd gevraagd Het Vlaams Parlement eiste onder meer de
volledige overheveling van de personenbelasting en de ziekteverzekering.
Sterker nog, de zesde staatshervorming staat in bepaalde opzichten haaks op de
vijf resoluties. Daarin werd gepleit voor een meer ondergeschikt statuut voor
Brussel, terwijl het Brussels Gewest nu juist enorm wordt versterkt, zowel
financieel als institutioneel.
Hoe dan ook, door de
resoluties officieel voor ‘uitgevoerd’ te verklaren zet CD&V definitief een
punt achter die geschiedenis. Maar dit betekent meteen ook dat het denkwerk
over een toekomstige zevende staatshervorming from scratch moet herbeginnen.
Kris Peeters heeft overigens al aangegeven dat dit denkwerk tijdens de volgende
legislatuur al kan worden aangevat in de hervormde Senaat. En Wouter Beke liet
reeds doorschemeren welke timing hij in gedachten heeft voor een zevende
staatshervorming. “Er is nu geen draagvlak voor een nieuwe communautaire
ronde”, zo verklaarde hij in De Standaard (19 maart). “Ik vind dat we die
nieuwe hervorming grondig moeten voorbereiden. De zesde staatshervorming wordt
nu uitgevoerd, maar begon bijna twintig jaar geleden, in 1995, met een
Schrikkelnota van Luc Van den Brande en Johan Sauwens.”
De tijd gaat snel!
Als het van Wouter Beke
afhangt komt de zevende staatshervorming er dus over twintig jaar, in 2033. Dit
lijkt me eerlijk gezegd een behoorlijk realistische timing. De kans dat de N-VA
incontournable wordt in 2014 is kleinen en daarna is het momentum van die
partij wellicht voorbij,. De traditionele partijen zeggen nu al dat ze
zich van 2014 tot 2019 vooral zullen toeleggen op de uitvoering van de huidige
staatshervorming. Het is goed mogelijk dat het denkwerk over een nieuwe
staatshervorming pas echt op dreef zal komen tijdens de daaropvolgende
legislatuur, van 2019 tot 2024.
Het is pas na de verkiezingen
van 2024 dat er enige sense of urgency zal ontstaan rond de staatshervorming.
Rond 2024 komt een einde aan de overgangsperiode in de financieringswet waarbij
de solidariteitsbijdrage aan het Waals en Brussels Gewest nominaal constant
blijft. Daarna begint een periode van tien jaar, tot 2034, waarbij die
solidariteitsbijdrage geleidelijk aan daalt naar 80%. Het lijkt waarschijnlijk
dat de Franstaligen vanaf 2024 zullen aansturen op een verlenging van die
overgangsperiode.
Vlak vóór de verkiezingen van
2029 krijgen we dan het gebakkelei over de verklaring tot herziening van de
Grondwet (en uiteraard ook over de vraag of er een meer ceremoniële monarchie
moet komen). Daarna gaan we de laatste rechte lijn in naar de staatshervorming
van 2033. Wat gaat de tijd snel !
De druk van V-partijen
Maar wat voor staatshervorming
zal dat dan zijn ? Nu de vijf resoluties definitief zijn gearchiveerd bestaat
er geen breed gedragen institutioneel project meer in Vlaanderen. Of het
toekomstige denkwerk tot een nieuwe consensus zal leiden lijkt twijfelachtig. Het
onderzoek van Dave Sinardet toont aan dat het animo nu al niet zo groot is bij
de traditionele partijen om de autonomie van de deelstaten fors uit te breiden.
Wie weet gaat de slinger tegen 2033 helemaal de andere richting uit en zullen
de gevestigde partijen eerder aansturen op een versterking van het Belgische
niveau.
Maar is het ooit anders
geweest ? Als de traditionele partijen in het verleden bevoegdheden hebben
overgeheveld naar Vlaanderen, dan was dat niet zozeer uit overtuiging, maar wel
omdat ze onder druk stonden van de Vlaams-nationale partijen. Het was de opmars
van de Volksunie in de jaren zestig die aan de basis lag van de
staatshervormingen in de jaren zeventig en tachtig. Vanaf de jaren negentig
stelden de traditionele partijen zich Vlaamsgezind op om zoveel mogelijk
brokstukken van diezelfde Volksunie te kunnen binnenrijven. En als de zesde
staatshervorming België verder uitkleedt, dan is dat enkel en alleen omdat de
onderhandelaars de hete adem van de N-VA in de nek voelden.
De conclusie is dus duidelijk
: welke richting het zal uitgaan met de staatshervorming van 2033 zal afhangen
van de sterkte van de Vlaams-nationale partijen op dat moment. Maar het zijn
evengoed diezelfde Vlaams-nationale partijen die de timing van Wouter Beke
voordien al in de war kunnen sturen
°°°
Zoiets,
bneste Meneer Maddens, is de Vlamingen met een kluitje in het riet sturen. U
stelt dat zeer goed, dat de kleurpartijen altijd de Vlaamse Beweging gebruikt
hebben om er zelf beter van te worden, vooral rond e implosie van wijlen de
Volkls Unie. U veremdt heel goed, dat ze de laatste jaren verder gedaan hebben,
onder druk van de Nieuwe Vklaamse Alliantie. Alleen is het spijtig, dat U
daarbij (diplomatisch) de druk van het Vlaams Belang op de N-VA verzwijgt….
Anders
gezegd : zonder het Vlaams Belang was de N-VA al lang weer een fusie-partij van
de Tjeven geworden…. En als ze stand houdt in
de Vlaamsgezindheid, is dit voor een groot deel te danken aan de
‘ovelopers’ van datzelfde Vlaams Belang.
*
Maar
al-bijal, beste Meneer Maddens, geeft U de kiezer de pap in de mond : het
’monomentum’ van 2014 mag niet voorbijgaan, anders zitten we voor de volgende
100 à 200 jaar opgezadeld met nog meer België, en dus met nog meer immigratie.
Alleen als de N-VA samen met het Vlaams Belang en LDD de absolute meerderheid
haalt, en daarbij voet bij stek houdt, (nietwaar BDW), kan er van uit een
machtspositie onderhandeld worden. Dan kan de Vlaamse Parochieraad loepzuiver
en ongestoord aan de slag, meerderheid tegen minderheid, en kan, mits te werken
naar de boedelscheiding, het federale niveau in de juiste plooit leggen.
*
Kawouter
Beke op kop, moeten de kleurpartijen vanaf nu zichzelf te pletter rijden op hun
eigen grenzen. Voor ons mag dat tegen de kreukelpalen zijn van de omheining
zijn waar ze hun rouwdienst voor het ACW zullen houden. Zodat wij in lengte van
jaren ons kunnen verlustigen in hun zwanenzang.
*
Hoe
zou ’t met Rosa zijn, en met Jacobus zijn? Beter da me Dexia of met de
coöperanten-w
aarborg?
En dat onderzoek van de Bijzondere Belastings Inspectie : Alles afgehandeld
‘onder vrienden’? Of mogen we rekenen op een woordje uitleg, net zoals de media
blijven mekkeren over ‘het misbruik in de Kerk’?
Naschrift
VTM,
na het nieuws : de 3 clowns van de ‘deel-regeringen’, Kris Peeters, Rudy
Demotte en Karl Heinz Lambertz oefenen voor de lol (de drol?) hun West Vlaamse
uitspraak. Zielig hoe ons fijn getimberd dialect de nek wordt omgewrongen,
alles tot meerdere eer en glorie van de Union de la Patrie. Anderzijds is weer
een beetje duidelijker geworden, dat het Werst Vlaams een wereldtaal is, want
zelfs die drie nitwieten kunnen er iets door bijleren. Wist U bijvoorbeeld dat
het Engelse Tettegem (Tutteham) Vlaamse roots heeft? Maar al-bij-al ben ik VTM
dankbaar voor het gebrachte spektakel, want nu heb ik voor deze blog de
definitieve lapjesnaam voor Mr Proper van de Vlaamse Deelregering gevonden. Eerst
speelde ik met de idee dat het ‘slunsepiet’ (voddenmarchand) zou worden,
maar dat was toch ietwat te gecompliceerd voor deze eenvoudige man. De
definitieve inspiratie kwam bij het uitspreken van volgende fijnzinnige
uitdrukking in authentiek West Vlaams : “een scheet in een Netzak”. Voilà, dàt
is het, waarop gans Vlaanderen zat te wachten : een ranzig nietig iets in een
verfrommelde boodschappentas.
*
Maar
ook iets ernstigs. Deze keer als
afsluiter op de VRT. De invasie gezien van de Fans sprekende amfibie-landing op
de stranden van Koksijde? De landing van 6 juni 1944 nagespeeld door het ABL, het
Arm Belgisch Leger. De in te oefenen landings-operatie was de test, verklaarde
een Waals militair, om het vliegveld van Lombardsyde te veroveren, zodat van
daaruit de C130’s konden opstijgen met 250 te evacueren landgenoten aan boord.
Momentje,
Fiston! Is Pieter Crembo niet de Minister van Oorlog en behoort Pieter Crembo
niet tot de partij der Noord Belse collaborateurs van de demandeurs de rien? Alorsse! Die man
wil gewoon op alles voorbereid zijn! De partij van De Scheet in een Netzak
(Kris Peeters) oefent zich gewoon voor de herovering van onze Vlaamse Gewesten,
voor de tijd na de Verkiezingen van 25 Mei 2014!
Ge
moet niet vragen hoe ze met de poepers zitten!
Geschreven door AABEE via
Digitalia
°°°
°°°
Geen opmerkingen:
Een reactie posten