***
Woensdag 1 mei
Bloeimaand
Zon 6u17-21u04
H Jozef, patroon van de arbeiders
Met den eersten van mei legt de
patrijze heur ei
.
1362 - MET AREDNSBLIK
BOVEN HET GEWOEL
°°°
°°°
Eerst was ik in de tekst
van Annemans (zie hieronder) begonnen met gele markeerstift. Maar algauw kleurde
bijna alles geel. Net een Vlaamse vlag, waar alleen de Zwarte Leeuw ontbrak.
“In een opiniestuk in het
magazine Doorbraak stelde Economist Mohamed Talhaoui (wie is dat?) dat
de politieke linkerzijde in Vlaanderen enorme kansen laat liggen door zich
haast ‘allergisch’ af te zetten tegen elke Vlaamse verzuchting, laat staan
Vlaamse zelfstandigheid. In zijn soms vreemde denkoefening wordt het Vlaams
Belang per definitie uitgesloten, gezien ze zijn inziens, vooral focust op
perfide vreemdelingenhaat en zich in ‘extreem-rechts’ vaarwater bevindt.
Clair, dacht ik. Dat
moeten we hebben : we spreken niet langer van de kat en de viswinkel, we
zwijgen over ‘christelijke symbolen’, we doen gewoon ons ding. Net als vroeger.
Maar anders. Hoofdzaak is dat het doel bereikt wordt. Vrij & Vrolijk, maar
vooral Vrij. Onafhankelijk.
°°°
Ter zake :
Gezocht en gevonden: republikeinse volkspartij
Het opiniestuk van Mohamed Talhaoui werd druk
aangeklikt en besproken. We vroegen een reactie van Gerolf Annemans (Vlaams
Belang) en Zuhal Demir (N-VA). Vandaag Annemans, morgen Demir.
Met de grootste belangstelling heb ik het
opiniestuk van Mohamed Talhaoui gelezen.
En raar maar waar: een aantal punten van zijn
analyse zouden zo uit onze webstek kunnen geplukt zijn. Inderdaad blijft links
verkrampt plakken aan de Belgitude en wordt zo een conservatief,
systeemondersteunend kartel in Vlaanderen, met S.PA en Groen! in de hoofdrol. Het is al jaren een bron van hilariteit
binnen de brede Vlaamse beweging. En jawel, samen met ons stelt Mohamed
Talhaoui, die zijn carrière ooit begon als VLD-politicus, vast dat de N-VA gekozen heeft voor een
donkerblauwe liberale koers. Dat geeft het voordeel van de duidelijkheid: de
gewone Vlaming, die niets met de beurs van doen heeft en gewoon schrik heeft
voor zijn job of zijn pensioen, heeft - laat ons zeggen- in de partij van Bart
De Wever eigenlijk niet veel te zoeken. En zeker, er is ruimte in Vlaanderen voor
een partij met een sterk sociaal profiel binnen een autonomistisch,
republikeins perspectief. Die partij bestaat ook, alleen heeft Mohamed Talhaoui
dat niet opgemerkt, omdat zijn analyse, met alle respect, door een aantal
politiek-correcte clichés wordt bezwaard.
Vooral het links/rechts-antagonisme speelt hem
parten. Waarbij links, – ik neem aan: zijn positie -, uiteraard staat voor het
sympathieke, progressieve, democratische, emancipatorische project, en rechts
voor alles wat dat project belemmert, the Empire of Evil. Het gaat dus veeleer
om etiketten en stigma’s, met vooral de term extreem-rechts als uitsmijter en
vloekwoord, meer bepaald in de richting van mijn partij. Maar waar staan die
termen concreet voor? Niemand weet het nog. De geschiedenis en de feiten
vertellen een ander verhaal, vandaar de lichte consternatie in de persoon van
Mohamed Talhaoui.
Assemblée Nationale
De links-rechts-tegenstelling, zoals hij
ongetwijfeld weet, stamt uit de periode van de Franse Revolutie, waar in de
Assemblée Nationale de koningsgezinden rechts van de voorzitter zaten, en de
rebellen, de tegenstanders van het Ancien Régime, links. Tot die fractie
behoorden onder de meer de republikeinen en de volksnationalisten. Wel, wij
zijn het dus beide: volksnationalist en republikein. Het Vlaams Belang zou toen
zeker links gezeteld hebben, en de socialisten en groenen van vandaag rechts.
Ideologisch ongemak, Mohamed?
Inderdaad, een linkerzijde die een Belgicistisch
status-quo verdedigt, inclusief de monarchie, de machtspositie van de vakbonden
en hun betrokkenheid in het financieel-speculatieve netwerk, inclusief de
Europese vrijemarktcultus,- in hoeverre is die nog links? Anderzijds, een partij als het Vlaams Belang,
die gaat voor méér democratie, een Vlaamse republiek onder een presidentieel
regime, met sterke sociale accenten, en zeer kritisch is voor een religieuze
ideologie die de vrouw onderdrukt en homo’s verbanvloekt - in hoeverre zou die
partij anti-emancipatorisch of, godbetert, ondemocratisch wezen?
Om het hem, en heel de Vlaams-Belgische linkerzijde
nog moeilijker te maken, vaart het Vlaams Belang momenteel een koers die sterk
gericht is op de sociale thema’s. Wij hebben ons altijd opgesteld als partij
van de kleine man of vrouw en sinds een jaar of vijf gaan wij ook expliciet
voor een zorgzame, solidaire samenleving met een sterk sociaal vangnet,
uiteraard mits het elimineren van misbruiken, fraude en de onduidelijke en
ongelimiteerde transfers naar altijd hetzelfde zuidelijke landsdeel. Het
word-rijk-flamingantisme is aan ons niet besteed. Daarin verschillen we
wezenlijk van de N-VA. Toch is onze sociale filosofie op haar beurt verschillend
van de klassieke linkse recepten- en hier speelt weerom het gedateerde
denkkader van Mohamed Talhaoui hem parten.
Bewegingen als de Arabische lente, die bij de heer
Talhaoui toch een belletje moeten doen rinkelen, laten (onafgezien van allerlei
andere manipulaties) zowel emancipatiedrang als volksnationalisme ongegeneerd
samengaan. De sterke vervreemding (een woord nota bene met marxistische
wortels) die is opgetreden met de opkomst van de global village, het gevoel van
ontworteling en onveiligheid, doet mensen terug verlangen naar een vaste stek,
noem het maar een nestwarmte waar we elkaar herkennen rond gedeelde waarden en
normen, om het woord identiteit niet te moeten gebruiken. Is dat conservatief?
Rechts? Etiketten kunnen me eerlijk gezegd weinig boeien. De essentie zelf wél.
Zoals Mohamed Talhaoui houdt aan zijn Berberse identiteit, zo houden wij aan
onze Vlaamse. Met dien verstande dat het Vlaams Belang dit land als een stuk
Europese cultuurruimte beschouwt, met een beschaving die zichzelf wenst te
respecteren. Mag het nog?
Vast staat dat de klassieke linkerzijde in
Vlaanderen die behoefte aan plek en stek blijft negeren en dus ook daarom de
autonomistische trein mist. Het Vlaams Belang erkent die behoefte aan een
thuisgevoel en sociale cohesie wél als reëel en authentiek. En het is ook op
dat niveau dat solidariteit primair moet georganiseerd worden: het niveau
waarop mensen zich met elkaar verbonden voelen. Voor ons is dat het Vlaamse
niveau. Geen regio, geen deelstaat, maar een volwaardige republiek, begrepen
als Res Publica, een vrije én solidaire burgergemeenschap met een goed
evenwicht van rechten en plechten. Zowaar het sociaal contract van de
Verlichtingsfilosofen dus. De vraag, welke plaats het Vlaams Belang in die
republiek voorbehoudt aan allochtonen en niet-Europese inwijkelingen, verdient
een duidelijk antwoord, en is rechtstreeks op J.J. Rousseau geïnspireerd: wij
zijn voor een pluralistische democratie, die grondwettelijk haar basiswaarden
heeft verankerd waaraan niet te tornen valt. Zoals daar zijn: vrijheid van
meningsuiting en pers, gelijkheid van man en vrouw, godsdienst als een strikte
privé-zaak in een lekenstaat. Een leidcultuur dus, laten we maar een kat een
kat noemen.
Weerom: is dat nu links of rechts? Ik laat de heer
Talhaoui er rustig verder over mediteren. De vraag is voor het Vlaams Belang
zelfs niet relevant en waarschijnlijk ook niet voor de zes miljoen Vlamingen.
Die liggen wel wakker van de crisis, de uit de pan swingende criminaliteit door
de open grenzen en het groeiende moslimextremisme. We moeten niet ver gaan
zoeken, de feiten en cijfers waaien ons dagelijks tegemoet. Uit het recente
onderzoek, uitgevoerd door de Gazet van Antwerpen, blijkt dat één tiende van de
moslimjongeren ronduit met het islamextremisme sympathiseert. 25% heeft de
lokale Imam al haatpreken tegen de Westerse samenleving horen geven. En in
Boston blijken de daders van de aanslag uit een moslimextremistische hoek te
komen. Dat betekent dat er wel degelijk een probleem is, zoals het Vlaams Belang
al decennia aankaart. En dat een zogenaamd multiculturele samenleving, die
levenskansen geeft aan extremistische subculturen, op langere termijn haar
eigen graf graaft. Dit werkt gewoon niet.
Identitair verhaal
Het Vlaams Belang is sociaal vooruitstrevend, zoals
uit ons congres van 2 juni e.k. zal blijken, én institutioneel revolutionair:
wij durven als enige partij dat woord nog te gebruiken. Maar het naïeve
multiculturalisme van de jaren ’80 en ’90 van vorige eeuw is geen optie meer,
dat begint nu zelfs bij de linkerzijde door te dringen, zie o.m. de columns van
Groen-ideoloog Luckas vander Taelen.
De zoektocht naar onafhankelijkheid en de eis tot
sociale rechtvaardigheid zal dus, wat ons betreft, gepaard gaan met een
identitair verhaal (wie zijn we, waar staan we voor?) én met een grondwettelijk
debat (wat voor samenleving willen we? Met welke grondwaarden?). Links heeft
hier bij voorbaat forfait gegeven, dat is dan haar probleem, en terecht ook de
ergernis van Mohamed Talhaoui. De metapolitieke agenda van de Vlaamse Beweging
is nochtans duidelijk: N-VA en Vlaams Belang komen hopelijk op het historische
momentum tot één front, maar nadien, eens de onafhankelijkheid bereikt,
vervullen ze in die Vlaamse natie een eigen, specifieke rol.
Die
profilering is nu reeds aan de gang en dat is een goede zaak. Terwijl het
linkse politiek establishment in Vlaanderen zich hopeloos vast rijdt in de
Belgicistische logica (en wie zijn wij om hen tegen te houden?) worden vandaag
de krijtlijnen uitgezet van een politiek landschap, eens Vlaanderen
onafhankelijk is. Daarin heeft de N-VA zich de rol toebedeeld van
VOKA-spreekbuis en wat in de tijd van de Volksunie van weleer een
dokterspartij genoemd werd, terwijl het
Vlaams Belang uitgaat van de brede volksklasse,
de werknemers, de kleine zelfstandigen, de bescheiden stadsbewoner en
waarom niet, de fermette-Vlaming.
Niets belet dan een groepje Trotzkisten, of groene
jongens, of gedreven christenen, of voor mijn part zelfs een moslimpartij, om
in dat post-Belgische Vlaanderen het politieke spectrum mee kleur te geven: hoe
meer zielen, hoe meer vreugd. ‘Een zeer kleurrijk pallet aan politieke
oriëntaties’, precies zoals Mohamed Talhaoui het verwoordt . Voor de
traditionele partijen van vandaag zie ik, eerlijk gezegd, de toekomst donker
in. Het zijn de nieuwe partijen die het DNA zullen leveren van een politieke
herverkaveling.
Wie deze nuttige polarisatie vandaag niet bemerkt,
is ziende blind. Dat er ‘geen alternatief is voor de ultra-liberale lijn van de
N-VA’ is dus pertinent onjuist. Alleen
wordt het Vlaams Belang als radicale onafhankelijkheidpartij door het Belgische
systeem niet gedoogd en dat beschouwen wij, niet gehinderd door een
kortetermijn-marketinglogica, als een voordeel.
Als de
Mohamed Talhaoui als wetenschapper heel eerlijk en onbevooroordeeld onze
politieke geschiedenis van de laatste twintig jaar bekijkt, dan zal hij moeten
toegeven dat de termen racisme, ondemocratisch en extreem-rechts pure stigma’s
waren, gecreëerd door het Belgisch establishment en op het Vlaams Belang
geprent, als staatsgevaarlijke onafhankelijkheidspartij. Er zijn politieke
processen tegen ons gevoerd, men heeft Jean-Marie De Decker en nadien de N-VA
naar voor geschoven als democratisch alternatief, maar de Vlaamse Beweging, de
beweging in Vlaamse richting, heeft in
haar geheel nooit bakzeil gehaald en haar autonomistisch perspectief opgegeven.
Dat moet traditioneel-links hoog zitten.
En neen: een
stem op het Vlaams Belang is geen verloren stem, maar een krachtig signaal. Dat
was in het verleden zo en het zal ook zo in de toekomst zijn. Wij willen de
kool en de geit niet sparen en rondjes draaien in een confederalistisch
discours zoals de N-VA dat doet, om toch maar de grootste partij te kunnen
zijn. Politiek gaat ook over principes, voor ons toch, en over maatschappelijke
perspectieven. Over eerlijkheid en radicaliteit, sensibiliseren en overtuigen,
niet alleen over marketing en het bestuderen van peilingen. ‘Niet prutsend
zoals voorheen, maar daadkrachtig zonder omzien”, ik had het niet beter kunnen
zeggen.
Kort
samengevat: mogelijk ben ik de voorzitter van de partij waar de Mohamed
Talhaoui naar op zoek is. Hij zal het zich misschien anders voorgesteld hebben,
maar zo liggen de politieke kaarten, en niet anders. De rest is academisch
dagdromen.
°°°
Of
ik iets toe te voegen heb, Waarde Heer Voorzitter? Tja, zal ik pas weten als ik
Uw werkstuk nog zo een keer of tien heb herlezen.
Wat
zal ik zeggen. U bent inderdaad de Ridder die in de arena stapt zonder het
botte mes van de uitdaging, maar met het fijne rapier van de loepzuivere
argumentatie. Valt te bezien of Uw en mijn tegenstrevers dat zullen
appreciëren. Willen appreciëren, wil ik, zeggen.
Die
tegenstrevers zijn wel niet van de slimsten, maar nog niet zo stom, dat ze de wijd
gapende afgrond ‘Post Belgium’ niet
zien. Ze zullen dus reageren zoals ze al altijd gedaan hebben met leugens en met scheldpartijen om het Vlaams Belang in het verdomhoekje te
blijven drummen. Die drie “staatsdragende’ kleur-partijtjes vertegenwoordigen
in Vlaanderen nog amper 3 keer 10 % en dat zijn in hoofdzaak dan kiezers uit
hun goed gesmeerde en overbevolkte organisaties, die vechten voor het smeer van
de kandeleer. De 70% meerderheid in Vlaanderen wordt geregeerd door de Waalse
socialisten die het land in hun catch-as-you-can greep hebben.
Al
jaren proberen de media en het
Establishment om de Groenen op het voorplan te praten, in de mening dat ook
deze keer de perceptie het haalt op de realiteit, maar die h ring raadt niet. Wegens al te gortig.
Maar
gelijk heeft u : aan die 70% Vlaamse zwijgende meerderheid moet een stem
gegeven worden. Met Uw glashelder discours moet U hen kunnen overtuigen. Als U
nu uit de aantredende jeugd ook nog ‘staatsmannen’ (en vrouwen) kunt smeden,
zal blijken dat Uw strategie de beste is. Bloemenkransen worden dan Uw deel
naast blij festoen.
Op
hoop, nee, in de zekerheid van zege, bieden wij U alvast op deze heugelijke 1
Mei 2013 een boeketje muegetjes aan voor Uw dame.
Heeft
U ondertussen al enig nieuws van de Geert uit Holland? En met Dame Le Pen, uit
het armlastige Vrankrijk, gaat het goed?
Ik weet uit vroegere contacten, dat Uw Frans meer dan behoorlijk is, en dat
siert U. Altijd oppassen voor de Zuiderse land-honger, dat weet U beter dan ik.
Al eens gepolst naar de omwisseling Wallonië/Frans Vlaanderen in een win-win
situatie?
Nederland
is gisteren een nieuwe bladzijde van zijn geschiedenis begonnen. Misschien dat
de nieuwe koning Willem Alexander er iets voor voelt, moesten jullie de Oranjes
de kroon over de Zuidelijke Nederlanden aanbieden, indachtig het devies dat ’wat God verbonden heeft, de mens niet scheidde’….
Misschien
dat de Coburgers dan eindelijk hun eigen droom kunnen waar maken, om bij
Hollande de kroon op te eisen waarvan ze al vele jaren dromen…..Meteen zouden
al hun huidige lakeien ook van straat zijn. Stel U voor : il Terminatore als
directe hofmeier aan het Hof van de Franse koning.
°°°
°°°
Geen opmerkingen:
Een reactie posten