DE BAKFIETS REDT HET MILIEU
Fietsfabriek ook succesvol buiten Nederland
Tulpen, molens en de Fietsfabriek.
Als buitenlandse cameraploegen Nederland in beeld brengen, dan komen ze vaak ook even langs bij de fietshandel in de Amsterdamse Pijp. ‘Frankrijk, België, Japan, Duitsland, Spanje, Zuid-Korea, Rusland en de Verenigde Staten’, trots somt eigenaar Dave Deutsch de landen op waar ze op televisie zijn geweest. De cameraploegen komen voor de mediagenieke modellen die in de winkel staan, zoals de fiets voor lange mannen, de fiets zonder kettingkast, de eenwieler en natuurlijk het succesnummer: de bakfiets.
Trend
De bakfiets bestaat al lang als transportmiddel, maar is sinds eind jaren negentig ook populair onder jonge ouders. Kinderen, boodschappen, de Maxi Cosi, alles past er in. De Fietsfabriek, opgericht in 2004, heeft van het beginaf aan handig ingespeeld op deze trend, door de bakfiets in alle vormen en maten aan te bieden. Per jaar verkoopt het bedrijf 2500 fietsen in Nederland; 500 gaan naar het buitenland. Deutsch ziet veel potentie in de internationale markt. ‘Je ziet wereldwijd overal dat er fietspaden worden aangelegd. Vroeger waren het vooral de arme sloebers die fietsten, maar nu zijn het de creatievelingen die niet langer hun kinderen met de auto vijf blokken verderop naar school willen brengen.’ Het merendeel van de fietsen die naar het buitenland gaan, worden verkocht via een dealernetwerk. Ze gaan naar fietsenwinkels in Europa of verder weg, zoals naar Tokio. ‘Jaarlijks exporteren we zo’n 10 tot 20 fietsen naar Tokio. Japanners houden van kwaliteit en ze zijn behendig want ze kunnen al fietsen.’ Een tiental fietsen staat in Zuid-Korea in het Hollands Dorp. ‘Ze hebben er een Hollands Dorp nagebouwd. We hebben hen een partij verkocht en die gebruiken ze om foto’s mee te maken.’
Berlijn
In Berlijn heeft de Fietsfabriek twee eigen winkels. Hier begon in 2005 hun eerste buitenlandse avontuur. Medeeigenaar Yalçin Cihangir liep in Berlijn tegen een geschikt pand aan dat te koop stond. ‘Een voormalige motorfabriek met ongepleisterde muren en nog een ophanger voor motoren. Berlijn was niet zo duur. We dachten: we huren het pand en we zien wel.’ Een voormalige werkgever van Cihangir, waar hij nog had gewerkt als afwashulp, wilde wel naar Berlijn verhuizen en opende er een winkel. Sinds een half jaar hebben ze een tweede showroom in Berlijn. Hun bakfietsen zijn nog altijd een bezienswaardigheid in Duitsland, zegt Deutsch. ‘Een klant vertelde me dat hij in München, een rijke stad, meer aanspraak heeft dan de eigenaren van alle Rolls Royces en Ferrari’s die er rondrijden.’ Sinds een paar maanden heeft de Fietsfabriek ook een vestiging in Chicago. De winkel is in handen van een Amerikaan. ‘Deze man, Jon Lind, werkte in Nederland bij PricewaterhouseCoopers, was verliefd geworden op onze fietsen. Hij is met een paar containers die kant op gegaan.’ In de VS fietsen ze nog niet, zegt Deutsch, maar in Chicago en ook in New York worden wel fietspaden aangelegd. ‘De afstanden in de VS zijn wel groter, maar Amerikanen kunnen best op de fiets naar school of op bezoek bij een vriend.’ Erg winstgevend is de export nog niet. De basis van de fietsen wordt gemaakt in een fabriek in het Turkse geboortedorp van Cihangir. Vervolgens worden de fietsen in Amsterdam in elkaar gezet om per container naar het buitenland gestuurd. Deutsch: ‘We maken nu nog een bescheiden winst, maar we zien het vooral als een investering op lange termijn. Ik ben misschien niet rijk, maar ik voel me wel heel rijk als ik door Amsterdam loop en al die mensen op onze fietsen zie.’
Van een hardtrappende ouder op een bakfiets vol kinderen kijkt in Nederland niemand meer op. Nu moet de bakfiets ook het buitenland veroveren. In de serie Nederlandse export
Bron De Wereldkrant
Digitaliaanse Diverse Divergentia
En weer zijn die Kaaskoppen ons te slim af geweest! De voordelen zijn haast niet te tellen! Geen CO²-uitstoot, dus goed voor het milieu. Goed ook voor de conditie en de parkeerproblemen. Goed nieuws ook voor de file-rijders!
Minder goed nieuws voor de fitness-centra, die na het algemeen invoeren van de bakfiets, hun omzet angstwekkend zullen zien dalen.
Maar weer goed nieuws dan voor de fabrikanten van regenkledij…
En zo zijn we terug, daar waar het allemaal begon…..De melkboer, de bakker, de bierhandelaar : allemaal verbleekte beelden uit mijn kinderjaren, die verdrongen werden door de automobiel. Toen benzine nog ‘nafte’ heette en een liter minder kostte dan een liter melk….
Ik zie ze al aanschuiven op de autosnelweg, die we dan gewoon ‘snelweg’ zullen moeten noemen. Niet bumper tegen bumper, maar laadbak tegen achter-slijkweerder….Gestroomlijnde modellen, en modellen voor de brave huisvader. Sportmodellen, met 36 versnellingen.. Of mountain-bakken met overlangse vering….
Ja, dat zal het zijn! De vroegere bakfietsen hadden, bij mijn weten, geen vering, het waren maar gewone ‘triporteurs’ met vaak een aangebonden reuzenhond in een stalen frame voor de ‘paardenkracht’..Nu gaan die dingen stalen veringen hebben, en in veel gevallen voorzien zijn van krachtige elektrische hulp-motoren…
En als we nog vroeger teruggaan in de tijd: misschien komt er opnieuw een gouden tijd voor…de handige platte traam-kruiwagen. Voor plaatselijk vervoer bijvoorbeeld, binnen de stadskern Voor meer volumineuze transporten zou de stoowagen weer kunnen herontdekt worden…Voor internationaal vervoer grijpe men terug naar paard en kar. Wedden dat het er weer veel rustiger aan zal toegaan op onze wegen? En wie weet, nu, met de crisis, wordt het opnieuw ‘à la guerre comme à la guerre’, en rijden we ’s nachts weer met carbure-licht. En blauw papier voor de vensters, wegens mogelijk lucht-alarm….
Als dat geen goed nieuws is!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten