IN MEMORIAM

IN MEMIRIUM
In Memoriam
Pieter Huys
Premier Herman van Rompuy vroeg Gerolf Annemans vorige donderdag in de Kamer
of hij meer wist over de dood van Pieter Huys. De advocaat uit Brugge stierf woens-
dag op 61-jarige leeftijd aan een hartstilstand. Dezelfde dag reeds lichtte Edwin Feulner,
de president van de invloedrijke Amerikaanse denktank The Heritage Foundation, prins
Nicolaas van Liechtenstein en andere vrienden van Huys in. Thomas Fleming, hoofdre-
dacteur van het Amerikaanse maandblad Chronicles, vroeg Paul Belien om voor zijn blad•
een stukje te schrijven over Huys "om de Amerikaanse lezers te wijzen op het belang
van de overledene".
In eigen land echter gaven de "kwaliteitsmedia" geen kik. Pieter Huys, een persoon-
lijke vriend van wijlen paus johannes Paulus 11, die de Vlaming zozeer waardeerde dat hij
hem elk jaar twee keer naar Rome uitnodigde voor een privé-onderhoud, werd stelsel-
matig doodgezwegen door kranten zoals De Standaard die steevast weigerden zijn opi-
niestukken te plaatsen. Pieter Huys was een van de grootste Vlamingen, maar bleef hier
nagenoeg onbekend door toedoen van media die ons volk dom houden.
De natuurlijke politieke biotoop van Pieter Huys was de christendemocratie. Hij bracht
het echter nooit tot een hoge functie in de politiek omdat hij zich ergerde aan het gebrek
aan ruggengraat van de CVP. Huys was een tegenstander van Vlaamse onafhankelijkheid.
Net als [oris van Severen beschouwde hij de Walen als Franssprekende Nederlanders.
Toch was hij een bewonderaar van Karel Dillen, die hij loofde om zijn beginselvastheid.
Huys maakte er geen geheim van dat hij, als christendemocraat, het VB waardeerde om
zijn ethische standvastigheid.
In 1990 richtte Pieter Huys het maandblad Nucleus op, waarin hij waarschuwde voor
de demografische crisis die Europa's identiteit aantast en de poorten voor de islamise-
ring openzet. Huys was ook een tegenstander van de EU, een moloch die volgens hem
de nationale identiteit van de Europese volkeren ondermijnt. Hij was eveneens tegen-
stander van de oorlog in Irak en geloofde dat pogingen om de democratie aan de wereld
op te leggen gedoemd zijn om te mislukken.
Hij stelde vast hoe ook onze westerse democratie door het invoeren van het opi-
niedelict tot een totalitair regime is verworden. Huys organiseerde de voorbije jaren in
Brugge enkele internationale congressen tegen politieke correctheid en was van plan dat
volgend jaar opnieuw te doen.
Het allergrootste drama was volgens Huys de morele ineenstorting van het Westen,
waardoor een gruwel zoals abortus als "normaal" wordt aanvaard. Een beschaving die
haar kinderen aborteert, zal niet overleven, zo waarschuwde hij. Hij begreep niet waarom
de Vlaamse kerkleiders zich zo laf gedragen. Zelf steunde Pieter Huys met raad en daad
iedereen die probeerde het tij te keren. Zo stond hij steeds klaar om organisaties zoals
Moeders voor Moeders te helpen. In Brugge was Pieter Huys vooral bekend als voorzitter van de vzw die jaarlijks de processie van het Heilig Bloed organiseert. •
Pieter Huys werd op woensdag 15 juli om II uur begraven in de kerk Franciscus van
Assisi in de Karel van Manderstraat in Brugge-Sint-Kruis. 't Pallieterke biedt zijn weduwe
en drie kinderen zijn medeleven aan. PvZ

Digitaliaanse Diverse Divergentia
Kijk, beste mensen, we weten allemaal dat ’t Pallieterke een must is in de Vlaamse Opiniepers, wat door bovenstaand ‘In Memoriam’ weer eens bewezen is. Meester Huys is voor mij de nobele onbekende geweest en dat spijt mij hartsgrondig.
Waarom moeten wij altijd wachten op hun overlijdensbericht om onze Groten te kennen? Waarom zijn zo ook altijd zo bescheiden? Als het al niet bestaat, dan zou het moeten uitgevonden worden : een soort ‘Who is Who Alive’ van de Vlaamse beweging…Een mensenleven is te kort om ze allemaal persoonlijk uit te vissen. Of… zou er bij de Staatsvuiligheid zo’n fichenbak bestaan?
Lees mee wat The Brussels Journal (Pauk Beliën) schreef :
De Brugse advocaat Pieter Huys (61) is vanochtend overleden. In 1990 richtte hij het conservatieve opinieblad Nucleus op, waarvan ik de eer had de hoofdredacteur te zijn vanaf de stichting tot 1995. Pieter was een wijze, genereuze en goede man, die vele initiatieven ter ondersteuning van de Vlaamse en Europese identiteit met raad en daad bijstond. Hij was een persoonlijke vriend van wijlen paus Johannes Paulus II, die hem zeer waardeerde.
Pieter Huys was een bescheiden man. Toch was hij een van de grootste levende Vlamingen, met een wereldwijde vriendenkring. Het is tekenend voor het bedroevende intellectuele klimaat in Vlaanderen dat Pieter in eigen land nagenoeg onbekend was. Toen ik hem vorige vrijdag in Brugge opzocht, vertelde hij me hoe de “kwaliteitskrant” De Standaard hem al jaren stelselmatig weerde van de opiniepagina’s. Hij stelde het vast, maar het verbitterde hem niet, want hij was een gelijkmoedige man met een diep geloof in God, bij Wie hij thans is thuisgekomen.
Pieter zal door allen die het voorrecht hadden hem te kennen zeer worden gemist.