OBAMA - DE WARE AARD VAN HET BEESTJE

OBAMA - DE WARE AARD VAN HET BEESTJE

Een moslim in het Witte Huis?


In het rechtse halfrond van de blogosfeer gonst het van de geruchten dat Barack Obama stiekem een moslim is en dus een soort islamitische Manchurian Candidate. Zeg maar een zetbaas van de islam in het Witte Huis. Hij zou zelfs de eed op de Koran hebben gezworen i.p.v. de Bijbel. Deze geruchten worden door Snopes.com echter naar het rijk der fabelen verwezen. Obama is veeleer de kandidaat van radicaal links, maar dat is (bijna??) net zo erg.


Begin 2008 circuleerden er al e-mails waarin werd gewaarschuwd voor Obama, “het kind van een zwarte MOSLIM en een blanke ATHEÏST”, aldus de e-mail. Rassenvermenging, een vader met een vreemde religie en een goddeloze moeder. En dan ook nog de eed zweren op de Koran i.p.v. de Bijbel. In sommige kringen zijn dat stuk voor stuk nog steeds doodzonden.

Alleen klopt er niets van. Het was de democratische afgevaardigde voor Minnesota, Keith Ellison, die de eed zwoer op de Koran i.p.v. de Bijbel, niet Barack Obama.

Frank Gaffney Jr. gebruikt de term ‘eerste moslim in het Witte Huis’ echter in overdrachtelijke zin, zoals Bill Clinton de eerste zwarte president werd genoemd. Op de website van het Center for Security Policy brengt hij in herinnering dat Clinton zijn bijnaam te danken had aan het feit dat hij de etniciteit van kandidaten vaak zwaarder liet wegen dan hun competenties, en dat hij erg toegeeflijk was tegenover belangengroepen van o.a. zwarte Amerikanen.

Wat Obama betreft laat Gaffney de mogelijkheid dat hij toch best een moslim zou kunnen zijn open, maar hij neemt het Obama vooral kwalijk dat hij zich zo toegeeflijk tegenover moslims opstelt, vooral als het gaat om aanhangers van de sharia en de Moslimbroederschap. Of het nu gaat om hoofddoekjes of mogelijkheden om aan zakat te doen - liefdadigheid die vaak in verband te brengen is met terrorisme – Obama zoekt aansluiting bij moslims die hechten aan de sharia. Ook zijn houding tegenover Israël zal het zowel Hamas als Fatah makkelijker maken om hun streven naar de opheffing van Israël voort te zetten, aldus Frank Gaffney.

Persoonlijk hecht ik weinig geloof aan het moslim zijn van Obama. Volgens mij is hij veeleer de kandidaat van extreem links dan een ‘zetbaas van de islam’. Wat dat betreft kan Obama beter de anti-Amerikaanse president worden genoemd.

Anti-Amerikaanse president
In zijn toespraken heeft Obama herhaaldelijk verwezen naar Amerikaanse bemoeienis met andere landen als bewijs van Amerika’s zonden en gebrek aan morele autoriteit. Geheel in lijn met de doctrine van het multiculturalisme en het anti-amerikanisme kunnen de VS hun morele status alleen herstellen door te tonen niet-imperialistisch te zijn. Dat betekent dat de buitenlandse politiek van de regering Obama zal bestaan uit het opofferen van Amerikaanse belangen. In de optiek van links is het immers zondig om op te komen voor je eigen belangen, maar getuigt het van moreel leiderschap als je je eigen belangen opoffert.

Toen Hillary Clinton vorige week maandag werd gevraagd of de regering Mahmoud Ahmadinejad zou erkennen als de legitieme gekozen president van Iran – ondanks het feit dat het zonneklaar was dat hij de verkiezingen had gemanipuleerd – gaf zij slechts een ontwijkend antwoord: "We're going to take this a day at a time."

Deze verklaring wordt in nietszeggendheid slechts overtroffen door Bill Clintons beruchte uitspraak “That depends on what the meaning of is is” waarmee hij zijn meinedige verklaring in het schandaal rond Monica Lewinsky rechtvaardigde.

Geen bemoeienis met binnenlandse aangelegenheden van soevereine staten?
Terwijl Amerika zich m.b.t. Iran uitsloofde om aan te tonen dat men respect toonde voor de soevereiniteit van andere landen, zag de regering Obama er geen been om zich te bemoeien met Honduras. De voormalige president van dat land, Manuel Zelaya, had geprobeerd om de grondwet eigenmachtig te herschrijven om zichzelf aan te kunnen stellen als sterke man naar het voorbeeld van Hugo Chávez.

Om de grondwet te wijzigen moet in Honduras een constituerende vergadering bijeengeroepen worden d.m.v. een nationaal referendum dat wordt goedgekeurd door het Congres. Zelaya trok zich daar niets van aan en schreef eigenmachtig het referendum uit, terwijl hij zich de benodigde stembiljetten door Chávez vanuit Venezuela liet toesturen.

Het Hondurese hooggerechtshof verklaarde het referendum ongeldig en verbood het leger om logistieke voorbereidingen voor de uitvoering van het referendum te treffen. Toen de militaire opperbevelhebber, generaal Romeo Vásquez Velásquez, de president vertelde dat hij geen andere keus had dan te gehoorzamen aan het hooggerechtshof, werd hij door Zelaya ontslagen. Het hooggerechtshof gaf het bevel het ontslag terug te draaien, wat door Zelaya werd geweigerd.

In plaats daarvan liet Zelaya een groep van zijn aanhangers inbreken bij de militaire inrichting waar de stembiljetten lagen opgeslagen, om de biljetten vervolgens te laten uitdelen. Dit ondanks het feit dat de officier van justitie het referendum al ongeldig had verklaard. Zelaya werd gearresteerd en vluchtte later naar het buitenland.

Terwijl het overduidelijk is Zelaya de wet heeft overtreden, schrok de regering Obama er niet voor terug om bij monde van de president zelf de arrestatie van Zelaya illegaal te noemen en te verklaren dat Zelaya nog steeds president van Honduras is.

Morele steun aan tegenstanders van Amerika
Waarom was Obama zo terughoudend toen het om Iran ging, waarom bemoeide hij zich zo intensief met Honduras? Waar zit hem nu het verschil?

Steun aan de Iraanse dissidenten zou de belangen van Amerika dienen, terwijl de felle veroordeling van het afzetten van Zelaya Honduras uitlevert aan het socialistische mini-imperium van Hugo Chávez. Dit gaat juist ten koste van Amerika’s belangen.

In De minste van twee kwaden – over de keuze tussen John McCain en Barack Obama – schreef ik dat beide kandidaten meer slechte dan goede eigenschappen hadden. Zowel als het ging om de vrijheid van meningsuiting, hun visie op de kredietcrisis en het kapitalisme als het klimaatbeleid en hun energiepolitiek hadden de twee kandidaten weinig te bieden om enthousiast over te worden.

Het verschil zat in de buitenlandse politiek. Waar McCain geloofde dat Amerika een positieve rol op het wereldtoneel kan spelen en op moet komen voor zijn belangen, had Obama banden met notoire Amerikahaters als dominee Jeremiah ‘God damn AmeriKKKa’ Wright en terrorist Bill ‘Ik wou dat ik meer bommen had gegooid’ Ayers.

Wat staat ons te wachten als Obama geconfronteerd wordt met een crisis in Irak, een mislukking bij het tegenhouden van Noord-Koreaanse wapenleveranties of een nieuwe Russische aanval op Georgië? Of een nieuwe ramp, waarop we nu nog niet kunnen anticiperen?

Waarschijnlijk zal de eerste ingeving van Obama zijn om de tirannen van deze wereld te apaiseren, terwijl hij als ‘leider van de vrije wereld’ de mensen die opkomen voor vrijheid en de rechten van het individu in de steek zal laten.
________________________________________
Dat Amerika een belangrijke rol op het wereldtoneel moet spelen wil niet zeggen dat het land nooit fouten heeft gemaakt. Maar het opofferen van Amerikaanse belangen ten gunste van appeasement van tirannen maakt Amerika's rol in de wereld zeker niet beter.

Lees ook:
Hey, President Obama, Could Support for More Sanctions on Iran be Higher than it is Right Now?
Clark Kent in Het Vrije Volk