Zondag 19 November
2017
4349- DE BRUSSELSE ‘GAMINS’
VOELEN ZICH GEKRENKT, MÉÉR ISIS DAT NIET..
*
INHOUD: ISLAM
INVASIE: de
Molenbeekse ‘jongeren’ (gamins) zijn, voortgaande op de feiten, eigenlijk grimlings. Zekerlijk geen ‘brave
kindjes’ nu Sinterklaas nadert. Zie afbeelding hier bovenaan.
Als criminele jongeren fladderen die bewust ‘onder de radar’ van
de Strafrechter en blijven voor al hun volwassen baldadigheden, gewoon straffeloos.
Maar in geval van door toevallige politie-koges
naar Allah te worden gestuurd, behouden die toch al het ‘Recht’ op de hen
voorbehouden 72 dagverse Maagden.
Juist daarom worden zij als jakhals-welpen in de vuurlinie
gestuurd door de echte raddraaiers op de achtergrond. Achterbaksheid eigen aan
de mo-slimmerds… En de EU-Slinxe Sossen kijken er naar en zien dat het goed is.
Maar ja, Sint Jans
Molenbeek de Vlaamse voorstad van de moerassige zomp die Brussel ooit was, is
‘tout court’ al lang ‘Mool’nbèk geworden. Want al dat
‘Ge-Sint’, is als politiek niet-correct genoeg, naar de Geschiedenis verwezen. Je
hoort er zelfs bijna de rollende Franse ‘R’ van de imperialistische Francofonie
in doorklinken. Klinkt ook veel résidentieler, te wonen in de Rue du
Marais dan in de … Brekstraat. Die Vlaamse naam verwijst trouwens naar de Vlaamse
herkomst van die wereld Jihad-hoofdstad: Broekzele. Waar taalkundig ‘n ‘Broek’
synoniem is van moeras, zompige slomp.
Broekzele is dus, mogen we stellen, terug gekeerd naar zijn
eigenlijke herkomst: gevaarlijk hellegat vol stank en bederf.
Nu worden die eerste Francofone indringers, geleid door de PS, op hun beurt belaagd door nog groterz
schorremorrie… Die ze daar van in den beginne
notabene zelf hebben naartoe gelokt…
Dat is een vooruitgang echt op z’n Brussels: ‘Allez! En
avant ! Circulez ! Marche en arrière’ – Dégagez!’….
O U V E R T U R E
OPUs B A R D O L LI N O
(A N DANTE)
*
Wie wind zaait,
zal storm oogsten.
Dat
is een spreekwoord dat vooral in zanderige woestijngebieden bij zandstoirmen een
dodelijke betekenis kan hebben. En precies dat dodelijke uit de achter gebleven
gebieden is, samen met de dodelijke religie der ‘verrijkers’ naar hier
overgewaaid.
Komt
daarbij dat die fanatiekelingen talrijker zijn de dan de zandkorrels op het
strand waar de branding golf na golf op neersmakt.
**
*
Zouden
er dan daartussen helemaal geen ‘brave’ moslims zijn? Zelfs niet door hen die
ons op de mouw spelden dat het van die dodelijke haat-zaaiers ‘gematigde’
aanhangers zijn.
Mag
ik dan herinneren aan de Inval der
Duitsers in Mei ‘40? Daarbij kan ondergedekte zelfs zijn persoonlijke
ervaringen aanhalen. Het gros van de bezetters achteraf waren brave huisvaders,
die voor ons West-Vlamingen wel een heel vreemd maar goed verstaanbaar dialect
spraken. Hun Mauser-geweren dienden al lang niet meer om mensen mee af te
knallen, maar gewoon om krijgshaftiger te defileren. Als bengels waren we in
veel gevallen hun vriendjes. Van hen leerden we ‘soldaatje spelen‘… We liepen
ze na. Voor snoep en zo. Wat ons wel verboden werd, na Jabuari 1942 (Sralingrad)
en de eerste nederlaag van dat onoverwinnelijk Duitse Leger.
Ergens
1 op de 100 was een hielen klappende fanatiekeling die zijn manschappen alleen
maar bulderend kon toespreken. En die om de haverklap met gestrekte rechterarm
wilde tonen hoe hoog de sneeuw wel lag.
Bij
de ‘Bevrijding’ in September’44 waren de straten ineens vol met trucks met hun
kanonnen als aanhangwagen…Toen werd er niet meer gelachen, maar gevlucht in grote
wanorde. Hele kudden wielrijders met de schietstokken achteloos op de rug
gebonden. Waar, echt gebeurd, een sectie van enkele gewone Wehrmacht SS-soldaten
eerst hun SS-sergeant dienden uit te schakelen voor ze zicht konden overgeven aan
nog wel door hen geminachte Poolse eenheden. Want het Sint Jan bij Ieper uit
mijn kinderjaren werd bevrijd door Poolse Eenheden. Waarvan er 2 sneuvelden in hun
verkenningstank in onze straat. Het waren een zekere Tadeüs Saroo en ene Tadeüs
Magnikovski. Hun namen werden nog jarenlang van op de preekstoel afgeroepen in
het ‘Jaargetijde’ samen met de andere overledenen van de Parochie. Waaronder onze
Pa.
**
*
W.W.M.B.
Wat We Moesten Bewijzen
Daarmee
besloten onze Eerwaarde Heren Leraren in ons voorvaderlijk Bisschoppelijk College
vaak hun vraagstukken in de mathematica. Zij kletsten die 4 hoofletters triomfantelijk
op het bord, luid schaterend en lachend herhaald door de ganse klas.
Met
die Brusselse ‘gamlins’ echter valt er zovele jaren laten, niet te llachen. Ook
de invasie is bewezen: de verdrukkers dragen, in tegenstelling tot de SSS van
Nonkel Dolf, als vijanden zelfs geen goed herkenbare uniformen, maar net als
gangsters in een horrorfilm, gewone doordeweekse ‘capuchons’ als camouflage-pakken
tegen de vee camera-opnames door de Politie.…
**
*
De gemengde gevoelens van de Brusselse gamins: "Wij kunnen ons
hier niet veilig voelen"
*
“De gamins zijn wraak
aan het nemen”, had een winkelier gezegd over de heftige rellen op het
Muntplein. Maar vinden die gamins dat zelf ook? Hoe kijkt de Brusselse jeugd
naar de onrust in hun stad? “Als die kerels een probleem hebben met de politie,
dat ze dan met de politie vechten. Waarom moet je een etalage inslaan?”
Lucas (17) en Adrian (14): “Bij ons op school zitten veel
Marokkaanse jongens. Met hen praat je niet over zulke dingen”
Jongeren aanspreken in Brussel gebeurt in vele talen. In het
geval van Lucas en Adrian, twee Portugese tieners die we treffen op de hoek van
de Nieuwstraat en de Mechelsestraat, behelpen we ons met een mengeling van
Spaans en Frans. Ze belichamen de multiculturaliteit van de hoofdstad, maar ze
zijn ook niet te beroerd om te zeggen dat die voor heel wat problemen zorgt.
“Kijk, wij weten allebei niet hoe het precies is begonnen. Maar de mensen die
zoiets veroorzaken, zijn niet normaal”, vindt Lucas. “Dat zijn zieke mensen.
Maar het zijn meestal wel Marokkaanse jongens. Ik weet ook niet waarom zij dat
doen.”
Zijn drie jaar jongere kompaan vult aan. “Zij geven niet om
de Belgen. Zij geven niet om Brussel, denk ik. Zij denken dat alles de schuld
is van de politie.” Het anti-politiesentiment zit diep, weet Lucas. Niet per se
bij deze twee vrienden, wel bij hun klasgenoten. Lucas: “Misschien is de
politie of de burgemeester ook wel een beetje verantwoordelijk. Maar zij zijn
niet de schuldigen van wat er is gebeurd. Op school hoor je wel eens iemand
zeggen: ‘Ik ga dat ook doen, ik geef niet om de politie. Ik haat de flikken.’
Ik praat niet met kerels die zoiets roepen. Ik heb helemaal geen probleem met
de politie.”
Ze hebben wel een probleem met sommige klas- en
leeftijdsgenoten, geven ze toe. “Ik ken mensen die erbij waren”, stelt Adrian.
“Maar ik kén die gewoon. Dat zijn geen vrienden.” Maar volgens Lucas wordt er
over de gebeurtenissen nauwelijks gepraat op school. “Nee, ben je gek! Bij ons
op school zitten veel Marokkaanse jongens. Met hen praat je niet over zulke
dingen. De leerkrachten ook niet, trouwens.”
Maar ze vrezen wel dat de rellen op het Muntplein niet de
laatste zullen zijn. “Ik weet niet hoe je het kunt vermijden,” zucht Lucas,
“maar ik denk dat er nog zulke dingen zullen gebeuren. Soms ben ik zelfs een
beetje bang: er lopen hier veel van dat soort gasten rond, hé.”
Iliass (15), Fatima (17) en Mohamed (18): “Dat de politie
eerst eens kalmeert”
Het wantrouwen is groot, wanneer we Iliass, Fatima en
Mohamed naar hun mening vragen. De eerste benadrukt meteen dat hij een Belg is.
“Derde generatie, meneer! Ik ben hier geboren. Ik ben hier opgegroeid.” Zijn
oudere vriend beweert zelfs dat hij ‘Jean-Pierre’ heet. Het voelt half aan als
een grap, en half als een dreigement. Alsof hij wil zeggen: je komt ons maar
beter niet beschuldigen van wat er gebeurd is.
Iliass ontzenuwt de situatie. “Trek het je niet aan, hij
heet gewoon Mohamed. En wat gebeurd is, vinden wij niet goed. Vreselijk zelfs.
Daar ben ik mee akkoord. Maar het is de fout van de politie. Dat was ook al zo
na de voetbalmatch van Marokko tegen Ivoorkust. Het is de politie die begonnen
is. Het is niet altijd de schuld van de Marokkanen.”
Wat Fatima betreft, had het allemaal niet zo hoeven te
lopen. “Je gaat toch niet zeggen dat het de fout is van Vargasss92?”, roept ze
verontwaardigd als we de vraag opwerpen of de Instagram-held met 600.000
volgers er voor iets tussen zit. “Hij is op geen enkele manier
verantwoordelijk. Hij komt gewoon hallo zeggen tegen zijn fans. Hij gaat met
hen op de foto. Daar is toch niets verkeerd mee? Natuurlijk komen daar veel
mensen op af. Hij is superpopulair, dus wil iedereen hem ontmoeten. Als dat al
niet meer mag. Ik snap niet waarom de politie dan zo hard reageert.”
We vragen of ze mensen kennen die op het Muntplein waren
toen de boel losbrak. “Nee, wij trekken ons niets aan van dat soort gasten”,
legt Mohamed uit. “Van hen zijn we ook niet bang.” Iliass vult aan: “Het is de
politie van wie we bang zijn. Dat zij eerst eens kalmeren. En dat ze wat minder
agressief worden. Ze geven je voor het minste een duw of pakken je vast bij je
kraag”, verklaart hij terwijl hij net dat voordoet bij zijn vriend. “Dan zeggen
ze altijd dat het de schuld is van de Marokkanen, of van de moslims, of van de
Arabieren, maar ze zijn zelf super-agressief.”
5 Wilson, Tharisse,
Hélène, Dieynaba en Abi. © Tim Dirven
Wilson (17), Tharisse (17), Hélène (15), Dieynaba (15) en
Abi (16): “Dit gaat nooit veranderen”
Aan de Uniqlo op de hoek van het Muntplein en de Wolvengrachtstraat
wachten Wilson en Tharisse op hun vriendinnetjes. Tharisse was hier toen de
boel woensdagavond ontplofte. “Maar ik had er niets mee te maken, hé. Ik heb
wel een beetje gezien, maar ik weet niet wat er is gebeurd. Ik weet alleen dat
ze weer hetzelfde hebben gedaan als zaterdag: ze hebben onschuldige mensen
gekwetst, en ze hebben de straat en de winkels afgebroken.”
Het rechtvaardigheidsgevoel is groot bij dit
vriendengroepje. “Ik hoop dat gerechtigheid geschiedt”, zegt Tharisse bijna
plechtig. “Want het zijn altijd dezelfden die vechten. Meestal moslimjongens.
Wat er zaterdag is gebeurd, weet ik niet, maar gisteren was het zeker niet de
politie die begonnen is. En zelfs dan nog: als die kerels een probleem hebben
met de politie, dat ze dan met de politie vechten. Waarom moet je een etalage
inslaan?”
Toch is er ook enig begrip voor het wantrouwen naar de
politiediensten toe. “Het ligt ook een beetje aan hun attitude”, vindt Wilson.
“Ze permitteren zich van alles, simpelweg omdat ze een uniform dragen.”
Dieynaba, die er inmiddels is komen bijstaan, legt uit wat hij daarmee bedoelt.
“Het lijkt wel alsof er de laatste tijd iets is veranderd. Nu gedraagt de
politie zich agressiever dan vroeger, vind ik. Met je huidskleur heeft dat
niets te maken: ze doen zo tegen iedereen.”
Maar de verantwoordelijkheid voor de slachtoffers en de
schade – aan de overkant van het plein, aan de Muntpunt-bibliotheek, borstelt
een man gebroken glas bijeen – ligt bij de relschoppers. En bij de relschoppers
alleen. “Het zijn zij die de politie provoceren. Het zijn zij die alles kapotslaan”,
legt Wilson uit. “Het zijn gewoon debielen die niet willen opgroeien. Heel
triestig.” Het is nog niet meteen voorbij, vreest ook hij. “Ik ben hiermee
opgegroeid. En ik ben dit gewoon. Dit gaat blijven voortduren, daar ben ik
zeker van. Dit gaat nooit veranderen.”
5 Maaike, Louise en
Nona. © Tim Dirven
Maaike (16), Louise (17) en Nona (17): “Jammer dat Brussel
alweer zo in het nieuws komt”
“Er is te veel kritiek op de politie”, vindt Nona, een
laatstejaarsstudente van de middelbare school Maria Boodschap, die samen met
haar vriendinnen Maaike en Louise de middagpauze doodt op een sportpleintje
achter de hoek.
“Terecht, toch?”, kaatst Maaike terug.
Maar Nona gaat onverstoord voort. “Er is een gebrek aan
respect voor de politie. En voor andere mensen, en voor hun eigendom. Ik vind
alleszins dat de politie dat wel goed behandelt.”
Louise, die tussen haar twee vriendinnen in zit, nuanceert.
“We geven nu meer macht aan de politie dan vroeger. Ik begrijp waarom, maar het
lokt wel meer polarisering uit bij bepaalde groepen.” Het is niet oké om geweld
te gebruiken tegen de politie, vinden de drie scholieren, maar anderen vinden
dat blijkbaar wel. “Vrienden van mij toonden vol trots een foto van vrienden
van hen die door de politie werden afgevoerd. Ik denk dat sommige groepen
geweld tegen de politie dus blijkbaar cool vinden.”
En dan zijn er nog de mensen die de relschoppers
aanmoedigen, merkt Maaike op. “Als je filmpjes ziet van die rellen, zie je dat
mensen dat leuk vinden. Ze staan langs de kant te supporteren, voor meer
agressiviteit. Dat is toch raar?”
De verantwoordelijkheid, zo vinden de drie jongedames
unaniem, ligt bij Vargasss92. Louise: “Als je 600.000 volgers hebt, moet je
toch beseffen dat het fout kan lopen als je hen allemaal vraagt om ergens
naartoe te komen? Ik denk dat het daaraan ligt. Als je met zo veel volk een
betoging organiseert, moet je dat ook op voorhand aanvragen.”
Maar Louise en Maaike vinden de rellen vooral spijtig: voor
Brussel, en voor de Marokkaanse Brusselaars. “Ik denk dat het vooral voor de
Marokkanen heel vervelend is, dat het weer om jongens uit hun gemeenschap
gaat”, zucht Maaike. “Dat geeft weer de hele Marokkaanse gemeenschap een
slechte naam. Ik heb echt medelijden met hen.”
Louise vult aan: “Het is toch jammer dat Brussel alweer zo
in het nieuws komt? Op familiefeesten wordt mij gevraagd of ik nog wel alleen
de metro durf te nemen. Mensen hebben een heel negatief beeld van Brussel.
Terwijl ik me hier nooit onveilig heb gevoeld.”
5 Ayoub, Bilal en
Rayane. © Tim Dirven
Ayoub (15), Bilal (16) en Rayane (15): “Ik voel me hier niet
beschermd”
“Peace and love!”, roept de zestienjarige Bilal, wanneer hij
met vredesvingers zijn vrienden Ayoub en Rayane omhelst, en poseert voor onze
fotograaf. “Het is de schuld van een aantal kleine ellendelingen”, vindt hij.
“Er zijn een aantal personen die de regels niet respecteren. Dan krijg je dit.”
Op de vraag wie hij juist bedoelt met die “kleine
ellendelingen” of met “personen die de regels niet respecteren”, gaat hij niet
in. Maar Ayoub heeft daar wel iets over te zeggen. “Kijk, er is een Snapchat-
en Instagram-ster naar hier gekomen. Gewoon om even hallo te zeggen, maar dat
hadden ze blijkbaar niet echt voorzien. De politie heeft hem willen arresteren.
En daardoor is alles begonnen.”
Dus het is de schuld van de politie? “Wel, van gisteren weet
ik het niet helemaal zeker”, geeft de tiener toe. “Maar zaterdag (bij de rellen
na de kwalificatie van Marokko voor het WK voetbal, EWC), was het zeker wel zo.
De politie drukt mensen weg om hen te kalmeren. Maar zo kun je de mensen
helemaal niet kalmeren. De politie moet zélf een beetje kalmer aan doen. Gisteren
(woensdag) hebben ze mijn kameraden nog bewerkt met pepperspray.”
Rayane, de derde van het groepje scholieren, pikt in. “Als
de Belgen een match winnen, laat de politie zich niet zien. Dan gaan ze ervan
uit dat er niks gebeurt. Maar als Marokko een match wint, staan ze er plots
wel.” De drie vrienden hebben de indruk dat de Marokkaanse gemeenschap altijd
opnieuw geviseerd wordt. “Nu hoor je weer van overal dat het de schuld van de
Marokkanen is”, maakt Bilal zich boos. “Alsof er alleen maar Marokkanen waren.
Er waren evengoed Belgen. En Afrikanen. En Roemenen. Maar sinds drie of vier
jaar geeft men de Marokkanen, de moslims en de Arabieren van alles de schuld.”
Soms gebeurt dat zelfs heel letterlijk, vertelt Ayoub.
“Gisteren heeft een vrouw me nog uitgescholden op de tram. Om wat er zaterdag
aan de Beurs is gebeurd.” Het is weinig geruststellend, vindt Bilal. “Wij
kunnen ons hier niet veilig voelen, want ik voel me niet beschermd.
Bron & Link
*
*
Ik
heb inderdaad iets met Sint Jan. Voor-oorlogse kwaliteit! Ben daar geboren en
mijn zoon heet Jan. Sint Jans Molenbeek werkt dus ’n beetje op m’n systeem… Al
die ‘Jannen’, dat schept ‘n band…
Komt
daarbij dat Marochanen nu eenmaal zijn wat ze zijn: haantjes de voorsten als
het op treiteren aankomt. Daar waar de wens van Overheidswege om op te gaan in
de massa, niet aan hen bestemd is. Zijn die niet de verre nazaten van de
‘Moren’ die ooit via het Iberische Schiereiland West-Europa hebben proberen te
veroveren? Tot ze bij de ‘Reconquista’
er weer werden uit gebonjourd.
Kortom,
Hitler Junge hadden indertijd van hen nog veel kunnen leren voor ze als SSër de
échte wapens zouden opnamen. Voor die ‘Stahlhelmen’ was Hitler hun God, van
deze nozems is het die Allah na-maak God.
En
onze Overheid kijkt daarbij vlijtig de andere kant op. ‘Haben wit nicht
gewusst’ kunnen ze dan later zeggen, net als de brave Duitse buren van een KZ, die
leefden onder de rook uit de crematoria.
**
*
(Hemelreiker)
