DE WETTEN VAN DE LOGICA

.





















.
DE WETTEN VAN DE LOGICA



Op de avond van de 29ste dag na vandaag….


Op die avond, verkiezingsavond en verkiezingsnacht 13 Juni, zal de Partij die nooit opgeeft omdat ze een eindeloos geduld heeft, de wet van de logica moeten ondergaan.

Dezelfde logica die Yves Desmet van De Morgen plotsklaps ontwaart als hij kijkt in de glazen bol van Madame Blanche. Zeg niet dat hij niet heeft gewaarschuwd! Al vergeet hij daarbij natuurlijk de ‘consensus’ van wat de mensen denken : die kleurpartijen hebben ons blijkbaar in Juni 2007 niet goed begrepen (of niet willen begrijpen) : we zullen dus duidelijker moeten zijn. En dat houdt in : dat meer en meer kiezers afvallen. Vlaanderen heeft genoeg van de CVP en van het geven en toegeven.

Gedaan dus met luisteren naar de zwanenzang van al de versleten kleurpartijen : die hebben er met zijn allen niets van gebakken, we geven die anderen, de standvastigen en de rechtlijnigen, nu een kans…De anderen, die, zoals Smetje zegt, de bginselvaste niet-toegevers zijn….We zouden in deze omstandigheden zelf supporters van De Morgen kunnen worden….want als de oplossing te moeilijk wordt, is er altijd een partij die de juiste remedie heeft. Kijk, de sympathie werkt al : hij mag het zelfs twee keer zeggen :

Hoe meer versnipperd het politieke landschap, hoe groter het gewicht van beginselvaste niet-toegevers, hoe moeilijker een oplossing wordt. Dat is niet eens een politieke overtuiging, maar een simpele toepassing van de elementaire wetten van de logica


Foei

(zegt Smetje van ’t Gazetje,
terwijl hij schaapachtig grijnst op de foto)

Dom was dat, van de kopstukken van de christelijke arbeidersbeweging, Luc Cortebeeck en Jan Renders, om een oproep te lanceren om te stemmen voor partijen die verantwoordelijkheid willen nemen en compromissen sluiten, en niet op radicale zweeppartijen die ieder compromis afwijzen. Bart De Wever, die zich niet onterecht geviseerd voelde, had hem er maar in te koppen: "De tijd dat vanop de kansel werd opgeroepen voor wie je moest stemmen, is inmiddels voorbij."

Strategisch en psychologisch is de oproep vanuit het christelijke middenveld inderdaad een staaltje van wat reverse psychology heet: het zorgt ervoor dat je misschien net het omgekeerde bereikt van wat je wilt. Ook Stijn Meuris mag dat inmiddels ondervinden. Het aantal mensen dat op socialenetwerksites weet te melden dat ze deze keer zeker gaan stemmen, is inmiddels vele malen groter dan de fanclub van de mensen die ditmaal met hun voeten willen stemmen.

Maar dat neemt niet weg dat Cortebeeck en Renders inhoudelijk wel perfect juist de inzet van de kiesstrijd hebben benoemd, en de kiezer met zijn neus op zijn verantwoordelijkheid hebben gedrukt. Een kiezer die immers nog steeds blijft geloven dat zijn twee primaire opdrachten aan de politici, met name 'Los het op' en 'Geef niet toe', allebei tegelijk in de praktijk omgezet kunnen worden. Nochtans is dat niet het geval, omdat de twee opdrachten elkaar wederzijds uitsluiten. De twee tegelijk kunnen namelijk niet, het is het een of het ander. Hoe meer versnipperd het politieke landschap, hoe groter het gewicht van beginselvaste niet-toegevers, hoe moeilijker een oplossing wordt. Dat is niet eens een politieke overtuiging, maar een simpele toepassing van de elementaire wetten van de logica. Die, voor zover dat nog nodig was, de afgelopen drie jaar op overtuigende manier hun geldigheid hebben bewezen.

Wil men een radicale stem uitbrengen, dan is dat eenieders volste democratische recht, maar dat moet men daarna niet komen zeuren dat de oplossingen verder af zijn dan ooit. Kiest men voor partijen die een vergelijk willen en dus compromissen willen sluiten, dan moet men daarna niet komen zeuren dat er ook toegevingen zijn gedaan. Veel moeilijker dan dat is politiek deze keer niet.