KLARE KEUZES

.























.

KLARE KEUZES



Nog 28 dagen…


Omdat het Vlaams Belang zoveel mogelijk wordt doodgezwegen, moeten wij, de Overtuigden, zoveel mogelijk op de barricaden klimmen om de boodschap met eigen middelen te verspreiden. Ik had gehoopt dat de procedure om de partij-fianciereing af te nemen van het Vlaams Belang, zogezegd wegens racisme (!) dezer dagen zou voorgekomen zijn, desnoods met een veroordeling, zoals door di Rupo en Genez (maar ook door de NV-A) geëist, maar het Establishment durft zich geen tweede arrest in die zin veroorloven. Ze zitten immers met de vrees, dat, zoals in 2004, het Arrest van Gent een golf van sympathie bij de bevolking zou opwekken – met als resultaat de stijging tot bijna 25%, ei zo na meer dan de almachtige CVP…..

Het tweede proces door Freddy Willockx (Socialist) aangespannen voor het vermeende ‘pers-delict’ onder verantwoordelijkheid van onze ex-voorzitter, Frank Van Hecke, blijft eveneens achterwege…..

Zou het misschien kunnen, dat de Heren Rechters met een bang hartje de uitslag der verkiezingen afwachten?.....Voor geval van meevallende verkiezingen (voor het Vlaams Belang) zouden beide zaken wel eens in de doofpot kunnen geraken : wie riskeert er nu zijn vel als hij plotseling in het verkeerde kamp blijkt te zitten? Maar o wee als het Vlaams Belang klappen zou krijgen (wat zij vurig verhopen en waaraan Ward De Bever en Siegfried Schiltz dapper meewerken) : dan zouden zij onder luid gejuich de genadeslag toedienen : het Vlaams Belang voor een jaar op droog zaad zetten, en Van Hecke voor 10 jaar zijn burgerrechten ontnemen.


Wie kan de zaken helderder formuleren dan de onvoprezen Gerolf Annemans? Hij is niet voor niks meer dan 30 jaar volksvertegenwoordiger voor het Vlaams Blok/Belang en als hij spreekt over Hugo Schiltz, dan spreekt hij uit eigen ervaring. Inderdaad : die had het eindelijk door, en het speet hem de klok niet te kunnen terugdraaien.

Die getuigenissen werden later vakkundig de kop ingedrukt, verdraaid en verzwegen. Maar er is nog één levende getuige van diens ommezwaai op het einde van zijn leven, waarin hij toegaf verkeerd te zijn geweest. Dat is de compagnon van het advocaten-kantoor Schiltz, die, als hij niet gemuilkorfd wordt, vroeg of laat als een duivel-uit-een-doosje kan tevoorschijn springen….In dat geval zou dat het einde betekenen van de Schiltz-manie, en meteen van de NV-A…Moet die man dan niet vrezen voor zijn leven? We weten uit ondervinding dat, in ’s Lands belang, en/of in ’t belang der Sex-en Coburgers, er niet terug geschrikt wordt voor moord.


Wie zei daar ook weer: TO BE OR NOT TO BE, THAT’S TGE QUESTION…..Ja waarlijk, ook deze keer weer gaat het ons ons naakte bestaan!


Tataa ! Wie had dàt gedacht ?

zaterdag 15 mei 2010

De incidenten rond de vrij metselende Siegfried Bracke leggen - reeds enkele dagen na zijn aantreden in de politiek - het probleem bloot waar de wijze en nadenkende kiezers (dat zijn de meesten volgens mij) de komende weken mee zullen worstelen.

Bij de vorige verkiezingen voor Kamer en Senaat van 2007 hebben de Vlamingen massaal de rekening gepresenteerd aan Verhofstadt. Die had met een aangescherpt Vlaams imago (herinner u: De Belgische Ziekte) heel wat stemmen behaald in 1999 maar hij had ze vrijwel meteen misbruikt om een neo-belgicistisch alternatief van “onderhandelde oplossingen” op grond van Franstalige desiderata te introduceren. Resultaat was een status quo, want Franstaligen wilden geen verandering meer. Meer autonomie, de resoluties van het Vlaams Parlement en zeker een splitsing van BHV werden door hen als Vlaams extremisme afgeschilderd. Dus veegde Verhofstadt alles onder de mat van zijn paarse goed-nieuws-show.

Die komedie van Verhofstadt werd door de CD&V ontmaskerd. Leterme kreeg in 2007 vanwege een wat dwalende NV-A een Vlaams kwaliteitslabel opgespeld in ruil voor een kartel. Hij beloofde een beter bestuur voor Vlaanderen, een staatshervorming en een splitsing van BHV. Leterme won de verkiezingen, maar werd bijna meteen gesaboteerd door de Franstaligen. Hij beging ook een fatale vergissing door alvast in een federale regering te stappen. De Franstalige politieke elite hield woord alsmede het been stijf; dus kwam er niks in huis van de beloofde hervormingen. Leterme schoof alles voor zich uit, maar belandde in de sloot.

En wat gebeurt er nu? Alle Vlaamse partijen treden opnieuw aan en zeggen aan de kiezers dat ze gààn voor (dat zeggen ze zo tegenwoordig : we gààn er voor) … een beter bestuur voor Vlaanderen, een staatshervorming en een splitsing van BHV! Tataa !

Nu vraagt de wijze en nadenkende kiezer: is dat niet hetzelfde als drie jaar geleden ? CD&V, Open VLD, SP-a en zèlfs N-VA: beloven die nu net hetzelfde als in 2007? Ja, inderdaad, ze beloven hetzelfde als in 2007.

Maar er is een verschil. Er is een accentverschuiving. Nu nog het woord “Franstalige” gebruiken wordt als “nationalisme” veroordeeld. Ook “het been stijf houden” of “geen toegevingen” wordt als radicale taal bestempeld. De opper-goeroe van de paarse duiding Yves Desmet stelt zelfs onomwonden dat deze verkiezingen gaan over “toegevingen”. Vlamingen moeten leren “toegeven”. Niet meer een beter bestuur voor Vlaanderen, maar de “dialoog met de Franstaligen” staat voorop in de communicatie van de CD&V.

Zèlfs de NVA doet mee. Met een verwijzing naar Hugo Schiltz gaf Bracke al aan dat Vlaamse-Waalse autonomie met unilaterale Vlaamse toegevingen mag ontsierd worden. En wie niet op de N-VA stemt, maar op het Vlaams Belang, die kiest voor “revolutie” of voor “chaos”, aldus een behoorlijk zelfvoldane Bart De Wever, die er nog aan toevoegt dat het verbodsbord met het strikje (van 2007) een vergissing was, want dat Di Rupo en de PS niet meer een deel van het probleem zijn. Wat hem betreft mag Di Rupo premier worden. Sinds gisteren komt daar dus nog iets bij. Als het in “een groter pakket” zit, mogen Vlaamse toegevingen inzake BHV geen taboe zijn volgens Bracke.

Hoe dan ook: u voelt het. Niet 'meer Vlaanderen' is – zoals dat in 2007 nog het geval was - “the issue”. Niet 'meer Vlaanderen' is het uitgangspunt, maar België. Mogen we de dialoogproblemen van België oplossen door de Franstalige eisen in te willigen ook als die eigenlijk strijdig zijn met de Vlaamse belangen? Dàt lijkt de vraag te zijn die de “onderhandelingspartijen” voorleggen aan de kiezer.

De partijnaam van het Vlaams Belang krijgt dus deze keer een zeer uitgesproken symboliek.

Want de keuze van de wijze en nadenkende Vlaming wordt dus steeds duidelijker afgelijnd. Aan de ene kant staan alle partijen van het establishment. De meesten in een of andere regering, het weze de federale Belgische regering, het weze de Vlaamse regering. En liefst volgens hun eigen wensen blijkbaar ook de nieuwe Belgische regering. De meeste van hun lijsten zijn opgeleukt door TV-sterren. Journalisten, actrices, quiz-panel-clowns. Het zijn de onderhandelingspartijen.

Aan de andere kant staat – wellicht – slechts één partij. Een partij die naar zo’n onderhandelingen zou trekken met een alternatief in de binnenzak. Een alternatief voor eindeloze onderhandelingen waar in “een groot pakket” Vlaanderen het gelag zou betalen. Zo mag het niet langer meer zijn. Niet teruggrijpen naar Hugo Schiltz, maar vooruitkijken. Want zelfs Schiltz zei op het einde dat België voor Vlaanderen geen meerwaarde meer had…

De keuze is simpel: Belgische onderhandelingspartijen. Of Vlaamse vrijheidspartij. België besturen of Vlaanderen besturen.


Gerolf Annemans