***
-
1188 STADSDICHTERS UITGEWUIFD ?
Een
beetje cultuur maar geen opvoeding,
Of een
beetje opvoeding en geen cultuur….
***
Dag van het
Gedicht.
Doet mij denken aan
die muziek-liefhebber op een verzoek-programma van hedendaagse muziek. Zijn
keuze voor de hem toegewezen tijd : luisteren en genieten van de stilte.
Yves Desmet
van De Morgen, U weet wel, de krant die vroeger alles durfde maar nu zo goed
als leeg gedurfd is en dus op ape-gapen ligt (ik had bijna geschreven de krant op ape-gapen licht… zo
gewichtloosheid is ze, maar ik heb mezelf vermand, omdat het woord ‘licht’ ook nog “’n andere betekenis
heeft ) is razend, zoals alleen Extreem-Linxen dat kunnen, als ze lijk men
met jonge katjes doet, met de neus in hun eigen plas gewreven worden. Krauwen,
blazen en bijten dat die beestjes doen! Goed
dat hij boven op zijn kortgehouden (afgeknepen?) excrementen een voorbeeld
geeft van wat gesubsidieerde
‘stadfsdichters’ een GEDICHT plegen te noemen.
Dat ‘stadsdichten’
placht, naar ik hoorde op ATV, de ronde som op te brengen van € 5.000,- (buiten
alle andere faveurkens) en voor de verandering zou dat nu
wegvallen. Natuurlijk gaat het kunstenaars-gild uit zijn voegen : wie aan een
van hen raakt, raakt aan allen! Want ze weten dat de kip haan die voor
hen gouden eieren lei, in de woestijn werd gestuurd. Zelfs niet meer omkijkt. Enfin,
Tommeke Lanoye, ooit ‘stads-dihter’ van het eerste uur heeft de lat gelegd.
Hoger dan hèm mag niet!
En zeggen dat het
morgen, 1 februari, al 5 jaar is, dat de net-niet ge-Nobelde Hugo Claus, dat
miskend genie,’ uit het leven is gestapt’ : zelfmoord onder dure medische
begeleiding. Hij stierf zoals hij geleefd heeft. In de schijnwerpers.
Wat zou Smetje
ervan zeggen, moest ’t Stad voortaan geen rijmelaars van gedichtjes over
armoe-zaaioers meer vergoeden, zoals hieronder, mar deze centjes uittrekken om
te helpen armoede te verhelpen? € 5.000,- is wel geen fortuin, maar alle
beetjes helpen ‘om verandering te brengen).
Zoals de mier wist,
en ze plaste in de zee.
Het kan de Linxen
misschien een troost zijn : voor vele
mensen smaakt de genomen maatregel naar de trog. Om nog.
***
Ter zake :
Je
zou woedend kunnen reageren op zo'n stupiditeit. Of met een gedicht
OPINIE
− 31/01/13, 07u00
***
Met
een ongeëvenaard gevoel voor timing heeft de Antwerpse N-VA-fractieleider André
Gantman aan de vooravond van Gedichtendag een ronduit briljant idee de wereld
ingestuurd. De Antwerpse stadsdichters hebben na tien jaar wel hun beste tijd
gehad, vindt hij, en dus moet het maar eens gedaan zijn met die
subsidieslurpende culturele elite. Als die dichters dan toch hun
maatschappelijke waarde willen tonen, dat ze dan het belang gaan uitleggen van
de Vlaamse letterkunde en literatuur in de taalachterstand-klassen van de
inburgeraars. Maar daar zullen ze zich wel te goed voor vinden, dacht hij er
net niet bij.
Je
zou woedend kunnen reageren op zo'n stupiditeit.
Cynisch.
Bedroefd. Moedeloos. Of met een gedicht. Zoals het onderstaande, dat de derde
stadsdichter van Antwerpen, Bart Moeyaert, in het jaar 2007, zes jaar geleden
dus, schreef.
Gedicht
voor gelukkige mensen
Van alle mensen die
het lachen is vergaan,
loopt een op de drie blind over je heen
en kijkt dan om.
De wereld is juist niet van iedereen,
dat slag.
De overige twee vallen niet op.
Hun armen bungelen halfstok.
Onder hun tong zit gram.
Ze kennen haast geen zinnen
zonder tss.
Zo zuinig zijn ze op hun lucht.
Je staat erin voor je het weet.
Heb ik iets van je aan misschien
is uit hun mond geen vraag.
Een wenk: kijk naast hun kleren.
Wijs naar elkaar, wijs naar
het water met de zon erboven.
Zeg blije dingen als:
wij moeten zeer de moeite zijn,
als zelfs de zee tot hier komt,
weggaat
en zich weer bedenkt.
(Bart Moeyaert)
***
De
“Hof-dichter”
van ’t Palieterke staat inderdaad enkele hemel-sferen hoger in der
dichteren hemel, wat goed zichtbaar is aan de kwaliteit van de geproduceerde
verzen, dan een “stads-dichterke van mijn voeten”. Wat meer is, onze vriend http://blog.seniorennet.be/polkun/
doet stukken beter, en die werkt gratis. Hoogstens een pint van den Annemans,
op de IJzerwake. Want de Jos, die kan rijmen en dichten zonder zijn g*at op te
lichten. Iets wat “stadsdichters” niet kunnen, omdat ze altijd rechtstaand
werken. Zodat ze beter gezien worden.
Wie
nog nederiger is dan de Jos, is de echte dichter onder ons, de Johan, die stil
en ongedwongen, alles voor een ander doet. Zet hem gerust bovenaan je
favorieten : je zult er geen spijt van hebben! Jamais de la vier, ie is ie beter dan eau de
vie.
***
(Get) AA 3AB, strijder-schrijver op rust van blog-bubbels. Hij
observeert de wriemelende mensenmassa’s en licht op klaarlichte dag het
gebeuren bij met een stal-lantaarn. Want hij heeft niet graag dat
Breedsmoel-kikkers in zijn zonlicht komen staan.
“Ut mien zunne, of ‘k
straal joe, zei de bie”.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten