1193 - AL DIE WILLEN TE KAPEREN VAREN MOETEN MANNEN MET BAARDEN ZIJN

Zondag 3 februari

Zon 8u15-17u38

H Ansgar van Denemarken

*

(Dagklapper overgenomen van ‘tSCHELDT)

***

Wetewaatje : CONTINENTEN = inenten op een delicate plaats

1193 - AL DIE WILLEN TE KAPEREN VAREN MOETEN MANNEN MET BAARDEN ZIJN

 

 ***

 

'Slam poetry' is hot? Het is een kruising tussen poëzie en rap.

Voilà : de kogel is door de kerk, zoals wij zouden zeggen. In het Slammees moet dat iets zijn als ‘pastoor kapoet’, 72 keer herhaald, zo hoog mogelijk en nasaal gezongen, liefst op volle bak en zo onverstaanbaar mogelijk. Enfin : zo multi-culti als maar kan in de wetenschap dat integratie, net als liefde, van twee kanten moet komen.

Enfin, men zit weer in het zadel tegen de vesting De Wever.

 

 

***

Ter zake :

Jonge woordkunstenaars pikken uitspraken over stadsdichter niet

Erica Michiels − 02/02/13, 18u33

***

© yann bertrand. Max Greyson, Sascha Reunes, Elisabeth 'Elli' Severino Fernandes en Herman Degreve, een jonge generatie die staat te popelen om zich uit te drukken.

De stadsdichter zou nieuwkomers beter laten kennismaken met de waarde van de Vlaamse literatuur." De woorden van Antwerps N-VA-fractieleider Gantman zijn in het verkeerde keelgat geschoten bij de 'slam poets'. "N-VA ziet ons niet, hoort ons niet, kent ons niet, maar heeft wel een mening over ons." .

Jonge woordkunstenaars van nu zijn veranderd. Ze hebben vaak een andere origine, lezen boeken op hun tablet en willen gehoord worden

'Slam poet' Max Greyson

'Slam poetry' is hot. Toch in de underground van onze grootsteden. Het is de nieuwste manier waarop urban jongeren met taal omgaan en het best te omschrijven als een kruising tussen poëzie en rap. Het doel: innerlijke conflicten of maatschappelijke taboes ontkrachten. Elk onderwerp kan 'geslamd' worden. En migrantenjongeren gebruiken het als spreekbuis als ze zich onbegrepen voelen. Die kans pakken ze op een 'open mic': een evenement waarbij ze een microfoon in de hand gestopt krijgen om hun woorden met het publiek te delen. Vorige zomer ontvingen de evenementen in de Antwerpse zomerfabriek 85.000 bezoekers, onder meer dankzij deze 'open mic'-sessies.

Bij deze jongeren schoten de woorden van Antwerps N-VA-fractieleider André Gantman in het verkeerde keelgat. Gantman zei deze week in Gazet Van Antwerpen dat hij voor de stadsdichter veeleer een rol weggelegd zag als begeleider van het taalintegratieproces van Anwerpenaren van vreemde origine. "Te pas en te onpas hoor ik schrijvers zeggen wat er zou moeten gebeuren," zei hij. "Ik zou liever hebben dat zij op het terrein contact leggen met nieuwkomers. Dat zij hen laten kennismaken met de waarde en betekenis van de Vlaamse literatuur."

Vorm van censuur

'Slam poets' als Elisabeth Severino Fernandes (28), Max Greyson (24), Sascha Reunes (32) en Herman Degreve (30) vinden dat ze een grote rol spelen in het leren omgaan met taal door jonge mensen. Fernandez is half-Portugees, half-Dominicaans. De andere drie zijn Belg, maar hun vriendenkring is multicultureel en ze vinden het vanzelfsprekend om voor hun rechten op te komen. Sascha: "Integratie werkt in twee richtingen. De gemiddelde Vlaming moet zich soms ook herintegreren. Gantman gaat ervan uit dat de Belg wel op de hoogte is van alle Vlaamse literatuur en dat is op zijn zachtst gezegd overdreven. Een stadsdichter is er niet om een progamma van een partij uit te voeren maar om de steriliteit te doorbreken."

Voor deze jongeren zijn uitspraken zoals die van Gantman dan ook een vorm van censuur. Hij ziet volgens hen een grote groep dichters over het hoofd die geen Vlaamse roots hebben. Max: "Vlaamse literatuur is prachtig maar maakt vooral deel uit van de Belgische geschiedenis. Het is niet de bedoeling dat we blijven terugblikken, maar dat we evolueren en combineren. Een dichter heeft niet noodzakelijk een grijze baard of een universitair diploma. De jonge woordkunstenaar van nu is veranderd. Hij of zij heeft vaak een andere origine, leest boeken op zijn tablet en wil gehoord worden."

"Ze zitten ons uit te dagen", zegt Elisabeth, een organisatrice van 'open mic'-evenementen. "Eerst was er de patser-kwestie, dan De Wever zijn uithaal naar de hiphopcultuur (de Antwerpse burgemeester legde onlangs in een opiniestuk de link tussen het muziekgenre en criminaliteit, EM) en nu weer de rel rond de stadsdichter. Het lijkt alsof ze zeggen: laten we ze allemaal samen zetten en wegsturen. Door die polarisering dwing je ons een standpunt in te nemen."

Niet langer welkom

"Kijk, Antwerpen staat voor grotere uitdagingen dan jonge allochtone mensen te gaan viseren. En wij vormen een platform voor diversiteit. Op die manier doorbreken we veel maatschappelijke taboes en ontstaat er een dialoog. Slam poetry is een manier om jezelf uit te drukken zonder je aan de regels te houden. Voor de klassieke elite hebben wij evenveel respect maar wij zijn voor een democratisering van de poëzie nu. Jongeren spreken niet in klassieke taal, die hebben hun eigen taal."

De jonge artiesten vinden het een spijtige zaak dat het culturele beleid zo verkrampt is geworden. Vorig jaar kregen ze nog veel kansen voor hun initiatieven, nu vrezen ze dat die zullen verdwijnen. Door N-VA voelen ze zich niet langer welkom. Elisabeth: "Jullie zien ons niet, horen ons niet, kennen ons niet, maar jullie hebben wel een mening over ons. De realiteit is dat we nu met een multiculturele generatie zitten die staat te popelen om zich uit te drukken. Eerste, tweede en derde generaties die dagelijks geconfronteerd worden met vooroordelen. Slam poetry geeft hun de kracht zelfvertrouwen te behouden en naar buiten te komen. Op die manier werken ze aan een betere toekomst."

Hoe konden de slam poets beter reageren op de uitspraken van Gantman dan met een gedicht? Dit schreef Elisabeth 'Elli' Fernandes.

Wat dan? Mogen we niet meer?

Zullen we dan vanaf nu onze woorden moeten vervagen,

zodat de witteboorden de luidende klokken kunnen verdragen?

Laten we enkel inheemse bloemen bezingen en al de rest er maar bij verzinnen.

 

'Zie haar toch wiegen,

ach gij, vooral heel getemd,

***

 

Het spijt mij zeer jullie tijd te hebben misbruikt voor bovenstaand nielendalletje. Vergeet het dus zo gauw mogelijk, want Slam poetry is geen blijvertje.

Ik heb altijd getracht zo volledig mogelijk te zijn. Om goed te kunnen slapen. Stel U voor dat wij bij nacht en in diepe slaap gedompeld voor de hemel-poort kom te staan, en St Pieter vraagt U naar de laatste mode in de poetry! Ik mag er niet aan denken daar te staan zonder parate kennis over hoe de wereld draait..

 

***

(Get) AA 3AB, strijder-schrijver op rust van blog-bubbels. Hij observeert de wriemelende mensenmassa’s en licht op klaarlichte dag het gebeuren bij met een stal-lantaarn. Want hij heeft niet graag dat Breedsmoel-kikkers in zijn zonlicht komen staan.

“Ut mien zunne, of ‘k straal joe, zei de bie”.