***
Zaterdag
16 februari
Zon 7u53-18u01
H Juliana
.
1221 - NIEMAND
STIGMATISEREN : GEEN ALLOCHTOON MAAR OOK
GEEN VLAAMS BELANGER
Den
Bart kan niet komen, hij heeft andere katjes te geselen
Reden
te meer voor vele anderen om scherp te staan (*)
***
“Vreemd volk eerst”
: dat is zowat de bedoeling van de be-namingsgekte die door De Morgen, Linx en
Progressief, op de barricaden, is uitgevonden. Het ‘Eigen Volk’, groter op
zeker ogenblik meer dan één miljoen Vlamingen, werd door hen in een schutkring achter
prikkeldraad geplaatst, als waren het ‘wilden’, ‘mestkevers’ en ‘lepra-lijders.
Die krijgen zelfs geen ‘Goede Morgen’, en al zekerlijk geen handdruk. Het zijn,
met permissie gezegd de nieuwe üntermenschen.
Maar de èchte
wilden, uit het Rif-gebergte, uit de donkere oerwouden van Afrika, uit het
Turkse achterland, de Aziatische steppen van Anatolië, of het gespuis van over
de hele wereld, worden hier te pamperen gelegd, in de overtuiging dat dezen de
Vlamingen op de duur wel zouden vervangen. Vandaar de enthousiaste promotie van
homo’s, abortus, euthanasien zelf-doding, enz : hoe rapper ze uitsterven, hoe
beter….
Maar eindelijk
wordt het allemaal zo bruin gebakken, dat naast een soort ‘Stockholm-syndroom”
van de gewone mens voor het ‘Eigen Volk’,
er een over-acting is om de doelstellingen te forceren. Het is als een stuk
gebraad van onbepaalde herkomst, met veralste inhouds-opgaven zoals met het
paardenvlees, dat te lang in de pan heeft gelegen : het is verbrand en niet
meer te vreten.
Vorst en
Establishment verwijten ons het wij/zij denken. Voor alles wat verkeerd gaat
wijzen wij zogezegd over de taalgrens, of naar aparte bevolkings-groepen. Maar
ondertussen (voorbeeld) overlijdt een bejaard echtpaar in de Brugse binnenstad
en de half-vergane lichamen worden maar een paar maand later ontdekt. Bekommernis
om de eigen oudjes? Vergzeet het maar. Daar is geen geld meer voor. Brugge is
nochtans socialistisch bestuurd…
In Nederland, in
volle voorbereiding voor de kroning van de nieuwe Koning, verkondigen 2 Turkse
parlementsleden van de daken, dat zij de (verplichte) Eed van Trouw niet zullen
afleggen. Kunnen zij niet. Is tegen hun koeltoren. JaJaj, vandaag handelen zij nog op eigen
houtje, binnen een paar jaar, als zij een beetje talrijker zijn geworden, wordt
zoiets gewoon opgelegd.
(*) Volgens ’t PALLIETERKE leidt (lijdt?) BDW die
voormiddag een debat, ingericht door VOKA. In de ring : Kawouter Beke, ’t Cleyn
Toebakske, Mandoline Rutten, enz. Bart is, laat hij zeggen, niet meer zo zot
van al die Vlaamse romantiek, vendelzwaaien, volksdansen en zo. Al geeft hij
toe (knipoog) altijd een Franse auto te kopen, omdat dat de enige is die een
leeuw in het logo voert. ’n Steengoede tip voor Di Jeanetto, die geen Peugeoke,
maar altijd rijdt in een dure Audi….
***
Ter zake :
Benoemingscensuur
15-02-2013 - Leo Neels – knack
***
Na De Morgen en de Stad Amsterdam, gaat ook het
Gentse Stadsbestuur het gebruik van het woord “allochtoon” ontmoedigen. De
Morgen pakte er enkele maanden geleden onverwacht mee uit, als verzet tegen de
“betekenisvervuiling” die zorgvuldige berichtgeving in de weg zou staan. Het
begrip zou ten onrechte de indruk wekken dat alle burgers met vreemde roots tot
dezelfde aparte doelgroep horen, en het stopwoord zou de “allochtoon” en diens
nakomelingen opsluiten in een “semantisch getto, waaruit ontsnapping onmogelijk
is: wij-zijdenken dat het verschil betonneert en problematiseert ” (DM, 12
februari).
Alleen correcte en taboeloze benoeming van
samenlevingsproblemen helpt vooruit – aldus de Stad Amsterdam: “In het
maatschappelijk debat van de afgelopen jaren is de tegenstelling tussen
allochtoon en autochtoon door sommigen scherp aangezet. Die tegenstelling past
niet bij de missie van de gemeente Amsterdam, die er voor alle Amsterdammers
wil zijn. Geen uitsluiting maar insluiting, is het motto”.
Het minderhedenforum suggereert, naar eigen zeggen,
deze semantische uitzuivering al jaren, en gebruikt zelf “personen met een
migratieachtergrond”. De materie ligt gevoelig. Het Minderhedenforum pleitte
via Mevr. Naima Charkaoui in Terzake (14 febr.) fors pro, de andere “persoon
met een migratieachtergrond”, filmmaker Adil El Arbi relativeerde haar boude
stelling drastisch.
Wat heeft een jonge Turk of Marokkaanse aan de
benoeming “Belgische Turk of Marokkaan”, wanneer enkel nog haar grootuders ooit
in dat land van familieherkomst woonden? Méér of minder dan aan “allochtoon”?
En waarom zou “allochtoon” méér labelen dan “persoon met een
migratie-achtergrond”? Zijn dat geen arbitraire toegeschreven oordelen die niet
aan de taal vasthangen, maar aan de toevoeging aan taal? Zouden personen die
die denkmatige toevoegingen deden bij het “oude” woord, dat nu niét doen bij
het nieuwe woord?
Benoeming en verwoording van maatschappelijke
vraagstukken zijn essentiële processen die moeilijk stuurbaar zijn, soms
onzorgvuldig geschieden en tijd vergen. Crozier heeft daar een heel boek over
geschreven, met de simpele titel...: “On ne change pas la société par décret”
(1979). Het ging meer over de maatschappelijke lethargie tegen verandering,
doch hier moeten intentieprocessen een semantisch dictaat rechtvaardigen. Dat
is de wereld op zijn kop. Er bestaan tientallen teksten met het woord
“allochtoon”, zoals beleidsstukken of opiniestukken, waarbij het nooit bij
iemand zou opkomen dat de auteurs – bestuurders of redacteurs – een discriminerend
oogmerk hadden. Hier is dus sprake van intellectuele onzorgvuldigheid, in de
equatie “allochtoon” = label = discriminerend.
Die kan leiden tot de nieuwe vorm van censuur,
benoemingscensuur. Uit een of ander, overigens nooit gedefinieerd, concept van
“politieke correctheid” – wordt nu aanbevolen aan woordcensuur te doen. Niet
omwille van de omstandigheid dat een woord zijn fatsoensgehalte heeft verloren
(zoals het geval werd met de vroeger spraakgebruikelijke term “neger”), maar
uit hoofde van een intentieproces: teneinde personen te beschermen tegen een
door derden vermoed discriminatie-oogmerk, of –effect.
Destijds was men verontrust door censuur van
meningen. Er duikt een gemuteerde versie van censuur op, de woordcensuur.
Vermits het woord kàn worden misbruikt, moét nu een weldenkendheid worden
voorgeschreven: taal evolueert niet meer als proces dat woorden in onbruik doet
vervallen, maar wordt het voorwerp van geforceerde wenselijkheid.
Zo ging het vroeger met onwelgevallig geachte
opinies. Ergens, in hogere kringen, werd uitgemaakt wat de juiste opinies
waren, de andere werden van overheidswege ontmoedigd, vervolgd, strafbaar
gesteld. Opinierepressie. Met de verlichting veranderde al het inzicht, maar
het heeft nog lang geduurd eer ook de maatschappelijke praxis volgde: langzaam
maar zeker leerden we omgaan met een brede verscheidenheid aan conflicterende
meningen, en werden overheden op dat vlak teruggedrongen in hun missie. Meer en
meer werd die er één van onthouding, de incriminatie van strafbaar racisme –
waarover we 20 jaar deden (!) - is de uitzondering die de regel bevestigt, en
veel nieuwere opiniedelicten zijn er, gelukkig, niet meer ingevoerd.
Maar nu gaan we fluks naar de nieuwe censuur, een
keizerkosterlijk verbod op woordkeuze die niet eens aanstootgevend hoeft te
zijn maar het, bij decreet van een zekere weldenkendheid, wel geacht wordt te
zijn.
Dat iemand die hier al in tweede of derde generatie
is geboren, maar familiaal een buitenlandse herkomst heeft, is gelukkig steeds
vaker zonder relevantie, zij het nog niet altijd en nog niet overal. Relevanter
dan dat, zijn – mogelijk – hun blijvende huidskleur of raciaal uiterlijk, dat
je niet met woordenzeep kan wissen, en daar zullen we in dagelijkse attitude
beter mee moeten leren omgaan.
Relevanter ook zijn de mate waarin die personen met
een migratie-achtergrond zichzelf inschakelen in lokale zeden en gewoonten en
ze mee beïnvloeden. Dat vergt tijd en visie, ook van die personen zelf, net
zoals van alle Belgische Belgen. Maar dat woordcensuur daartoe gaat bijdragen,
is twijfelachtig. Uitingsbeperkingen zijn altijd verdacht, ook de goedbedoelde;
immers, ook de ouderwetse censuur werd jarenlang met grote declaraties van
goede intenties overeind gehouden.
***
Het
was Louis XV die zei dat ‘als het zijn tijd maar duurde’. En het duurde
inderdaad nog een letje : de volgende Louis, de XVI, de kleinzoon, moest zijn
hoofd inleveren….
Ook
de Grote Geesten, die in een andere wereldvreemde wereld leven, denken het luid
en uitdrukkelijk : ‘Après nous le déluge’…. Als het hùn tijd maar duurt!
Die
‘déluge’, dat is in mijn optiek bijvoorbeeld de scène van de eerst volgende
formatie-poging : Koning Philips I samen, in the picture met BDW.
Heren
cartoonisten : aandacht AUB : jullie gouden jaren komen er aan. Wil AUB niet
vergeten, dat de grenzen, sedert de Aalsterse carnaval 2013 een heel stuk
opgeschoven zijn. Er kunnen gerust een deel
dikke nekken opgevoerd worden, binst ze een Guillotinneke doen,
bijvoorbeeld. Of die het ‘vierendelen be-oefenen, een andere bezigheid van de
Zonnekoningen..
***
(Get) AA 3AB, strijder-schrijver op rust van blog-bubbels. Hij
observeert de wriemelende mensenmassa’s en licht op klaarlichte dag het
gebeuren bij met een stal-lantaarn. Want hij heeft niet graag dat
Breedsmoel-kikkers in zijn zonlicht komen staan.
“Ut mien zunne, of ‘k
straal joe, zei de bie”.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten