.
1216 - HET ALFA EN HET
OMEGA VAN HET CGKR
***
***
Het werd ons
beloofd! Op http://www.golfbrekers.be/
vindt U dan ook degelijke kost die aan de ribben houdt. Onderstaande tekst
(auteur?) moet aan onze tegenstrevers waarschijnlijk koppijn bezorgen.
Tenzij ze deze
afdoen als… racistisch. Bedoeld is racisme van onder het vriespunt, want tot
0°C wil het CGKR niet optreden.
Enfin, U leest maar….
De ‘Eind-oplossing’?
: alle Vlamingen achter prikkeldraad, en
de vreemdelingen op de vrijgekomen plaatsen zetten.
***
Ter zake :
Racisme in het dagelijkse
leven
Wat zou u ervan vinden als u
in de tram naast iemand zit, die zomaar, zonder bepaalde reden, zegt: “Ik ben
liever een Vlaming, dan een halalvreter!”
U zal misschien wel even de wenkbrauwen fronsen; tenslotte bent u netjes
opgevoed en u zal eventueel wel negatieve gevoelens betreffende de
gepigmenteerde medemens hebben, maar dit in het openbaar, zonder een
aanleiding, willen verkondigen is een ander paar mouwen. In werkelijkheid komt zo’n boude uitlating
slechts zelden voor. Wij zijn in het
algemeen verdraagzame mensen. Racisme
uit zich meer tégen ons dan omgekeerd.
In de tram kan een oplettende
toehoorder merkwaardige gesprekken opvangen.
Zoals mijn vrouw en ik, een koppel van middelbare leeftijd. Zelf hebben we geen Arisch uiterlijk; in de
zomer, zongebruind, zou men ons voor mediterraanse afstammelingen kunnen
houden. Daarom waren een drietal
Marokkanen eerder onbesuisd bij hun gesprek over nationaliteit en
migratie. Een jongen stelde: “Ik ben
liever een vreemdeling dan een varkensvreter.”
Instemmend knikken bij zijn reisgezellen. Een vanzelfsprekend racisme ten opzichte van
ons. Eerst wilde ik niets antwoorden:
men wil ten slotte heelhuids thuis geraken.
Maar dan dacht ik dat er te veel gezwegen wordt, dat er te veel
tolerantie is, en, ja dat ook, dat we hen te veel angst tonen. De vijandigheid van immigranten, vooral
moslims, tegenover de bevolking van het gastland is in heel Europa een
fenomeen.
Na een tijdje doorbrak ik de
stilte en vroeg duidelijk hoorbaar voor de omstaanders aan mijn vrouw of ze
gehoord had welke racistische uitspraak die gast gedaan had. Een borende blik van het trio in onze
richting. Mijn vrouw sprak hen afkeurend
aan en meende dat zo’n uitspraak toch niet door de beugel kon. Dat dit racisme was.
Toen wij bij onze halte
uitstapten, kregen we nog de scheldwoorden “varkensvreter” en “ongelovig
hoerenjong” naar het hoofd geslingerd, nadat ze in de tram hun gesprek voort
gezet hadden met “spijtig dat we ze geen lesje kunnen leren, want hier is te
veel publiek en aan de halte hangen camera’s”.
Dat was zelfs niet als bedreiging bedoeld; neen, ze meenden dat
oprecht.
En dat is het racisme in het
dagdagelijkse leven. Waarom laten wij
dat toe? Kinderen worden weggepest van
speelpleinen, tieners hun gsm’s gestolen, meisjes uitgescholden en – erger –
verkracht, oudere mensen beroofd. Wie
durft er ’s avonds nog onbezwaard op straat?
Vroeger staken we ons in onze beste kleren als we ergens heen gingen, de
vrouwen haalden hun juweeltjes uit het doosje, droegen elegante schoentjes met
hoge hielen. Nu willen we vooral niet
opvallen. Makkelijke schoenen om snel
het hazepad te kunnen kiezen, geen juwelen, geen opvallende tekenen van
welstand, een quasi lege handtas, weinig geld in de portefeuille, bankkaarten
thuis gelaten.
In hun denken staat de
vijandigheid tegenover ons centraal, tegenover christenen, andersdenkenden, anderslevenden,
tegenover iedereen die de islam niet belijdt, afwijst of durft te
bekritiseren. En het ergste is dat men
het als normaal gaat beschouwen. Men
heeft zich erbij neergelegd. Er wordt
amper tegen opgetreden. En daarom zal
het blijven gebeuren tenzij wij, u en ik, ieder op zijn manier en volgens de
omstandigheden ertegen protesteert
***
Geen
hoogdravende woorden! Geen dichterlijke ontboezemingen, maar de taal van elke
dag. Wat is het verschil met de ‘oerwoud-geluiden’ in de tribunes van onze
voetbal-velden als een getinte speler een of ander performance uitvoert?
Maar
het mag niet. Net zo min als er onder de Bezetting een mopje mocht verteld
worden over Hitler of zijn Duizendjarig Rijk… Toen stond dat gelijk met ‘Schuzhaft’,
nu trekt men een ‘cordon sanitaire”’ op rond U…. Schuzhaft en schitkring : zelf
in de woorden vindt men de verwantschap terug. Men sterft er niet ongoddelijk
door, ook niet op termijn, maar men wordt wel gebroodroofd.
Simpel
toch, zo’n ideologie : ge moet mijne maat zijn, of ‘k kloppe op joen muile’…...
***
(Get) AA 3AB, strijder-schrijver op rust van blog-bubbels. Hij
observeert de wriemelende mensenmassa’s en licht op klaarlichte dag het
gebeuren bij met een stal-lantaarn. Want hij heeft niet graag dat
Breedsmoel-kikkers in zijn zonlicht komen staan.
“Ut mien zunne, of ‘k
straal joe, zei de bie”.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten