500437 - NA DIT BEETHOVEN-JAAR TOT 2024 VIER JAAR BEDENKTIJD

 

.

500437 - NA DIT BEETHOVEN-JAAR TOT 2024 VIER JAAR BEDENKTIJD

DONDERDAG 3 DECEMBER 2020

INHOUD

VAN OP AFSTAND ZIET MEN DE DINGEN DUIDELIJKER VOORAL ALS MEN OVERTUIGD IS VAN HET EIGEN KUNNEN

*

DOORBRAAK

*

ALLE STEMMETJES TELLEN

foto: ©Vlaams PARLEMENT

Naar een Vlaamse Vivaldicoalitie in 2024?

Vlaams-nationalisten ‘hopen’ dat N-VA en Vlaams Belang in 2024 samen een Vlaamse zetel-meerderheid zullen halen. Toch lijkt een heel ander scenario mij minstens even waarschijnlijk. Om dat te begrijpen moeten we de zetelverdeling in het Vlaams Parlement even van nabij bekijken. De Vlaams-nationalisten hebben vandaag 58 zetels (35 N-VA en 23 Vlaams Belang), dit zijn er vijf te weinig voor een absolute meerderheid. De vier Vivaldipartijen hebben samen 62 zetels (19 CD&V, 16 Open Vld, 14 Groen en 13 sp.a). Dit is precies de helft en dus één te weinig voor een absolute meerderheid.

Op de verkiezings-avond van 26 mei 2019 heeft het er lange tijd naar uitgezien dat het resultaat anders zou zijn. Sp.a haalde 14 zetels en N-VA 34. Dat komt omdat de laatst toegekende zetel in de kieskring Antwerpen ‘zweefde’ tussen die twee partijen. Een tijdlang leek het erop dat die naar de sp.a, zou gaan. Finaal is die echter bij N-VA terecht gekomen, maar dat was uitermate nipt. Met 238 stemmen extra had sp.a die zetel gehaald, ten nadele van N-VA. Dat is extreem weinig op een electoraat van 1.314.809 kiezers.

Met een extra zetel voor sp.a komen de Vivaldipartijen wel aan de absolute meerderheid van 63 zetels. Op de verkiezingsavond heeft niemand dat opgemerkt. Zelfs met die 14 sp.a-zetels op het scorebord ging iedereen ervan uit dat N-VA mathematisch incontournable was in het Vlaams Parlement. Dat er een monstercoalitie van vier partijen gevormd kon worden tégen N-VA vond men toen nog te gek voor woorden.

een kikker die langzaam wordt gekookt

Inmiddels is er veel veranderd. Tijdens de eindeloze federale regeringsformatie zijn we stilaan gewend geraakt aan dat idee, op de wijze van een kikker die langzaam wordt gekookt. Zeg overigens niet meer ‘monstercoalitie’ of ‘anti-N-VA’-coalitie, maar wel ‘Vivaldi’.

What if? Wat indien?

Stel je even voor dat de electorale dobbelsteen op 26 mei 2019 anders was gerold en de ’Vivaldi-partijen’ hadden 63 zetels gehaald. Zou dit veel hebben uitgemaakt voor de Vlaamse regeringsvorming? Wellicht niet. Dat er een mathematisch alternatief was voor een regering met N-VA zou wat meer druk op de ketel hebben gezet voor die partij. We zouden dan allicht niet de episode gehad hebben van de verbazend lange palaver met Vlaams Belang. De onderhandelingspositie van CD&V en Open Vld zou iets sterker geweest zijn. Maar voor geen van die twee partijen was een Vlaamse ‘Vivaldi’ op dat moment een ernstige optie.

De gedroomde ‘eenheid van commando’

Het is vooral de huidige situatie die er helemaal anders uitgezien zou hebben. Vandaag zijn CD&V en Open Vld wel verplicht om verder te doen met N-VA. Dat geeft minister-president Jan Jambon enige maneuvreer ruimte om zich een stevig Vlaams profiel aan te meten, al moet men dat niet overdrijven. Maar in de parallelle werkelijkheid van die anders gevallen electorale dobbelsteen zou het vandaag zeer verleidelijk zijn voor de Vivaldi partijen om N-VA te dumpen en ook in Vlaanderen een Vivaldicoalitie te vormen. Dan zou er een symmetrie ontstaan tussen de Vlaamse en de federale coalitie, net zoals die er al is tussen de Waalse en de federale coalitie. De gedroomde ‘eenheid van commando’ (federaal natuurlijk) zou dan werkelijkheid worden. In elk geval zou men N-VA voortdurend kunnen afdreigen met zo’n scenario. Jambon zou vandaag een machteloze minister-president zijn.

Speculeren over wat had kunnen gebeuren is natuurlijk niet zo zinvol. Wel is het belangrijk om te onthouden dat het in 2019 geen haar heeft gescheeld of N-VA was niet onvermijdelijk in een Vlaamse coalitie. Daarbij moet men ook bedenken dat N-VA zijn riante positie vandaag ook en vooral te danken heeft aan PVDA (4 zetels), dus aan progressieve stemmen. Waren die kiezers bij sp.a of Groen gebleven, dan had Vivaldi vandaag ook een meerderheid in het Vlaams Parlement.

Het is nog lang tot 2024

Ik weet het wel, de opiniepeilingen laten vandaag uitschijnen dat N-VA en Vlaams Belang gemakkelijk een absolute meerderheid zouden halen. Maar het is nog lang tot 2024, en intussen kan er veel gebeuren. Het punt is dat de Vivaldi-partijen niet eens een spectaculaire overwinning moeten boeken in 2024 om in het Vlaams Parlement zelf een absolute meerderheid te halen. Daarvoor is echt niet zoveel nodig.

Op die manier zouden we in 2024 terechtkomen in hetzelfde scenario als dat van 2014. Ook toen haalden de drie traditionele partijen met een beperkte stemmenwinst nipt een absolute meerderheid in Vlaanderen, die ze voordien niet hadden. Samen met velen verwachtte ik toen dat ze zowel op het Vlaamse als het federale niveau de ‘succes formule’ van de tripartite zouden voortzetten, en N-VA overal in de oppositie zouden duwen. Omwille van twee redenen is het toen verrassend anders uitgedraaid. MR zon op wraak nadat de partij in Wallonië opzij was gezet, en was klaar om een gekke sprong te wagen. Ten tweede was CD&V-voorzitter Wouter Beke ervan overtuigd dat de opgang van de N-VA enkel kon worden gestuit door de partij federaal mee in het bad te trekken. Bemerk overigens dat die strategie van Beke perfect is geslaagd.

Vandaag lijkt het N-VA-momentum gebroken

In 2014 was iedereen inderdaad gebiologeerd door de schijnbaar onstuitbare opmars van N-VA, die één derde van de stemmen haalde in Vlaanderen. Vandaag lijkt het N-VA-momentum gebroken. De partij zou electoraal al heel sterk uit de hoek moeten komen in 2024 om hetzelfde ‘waw’-effect te creëren als in 2014, en zich op die manier psychologisch incontournable te maken. Het valt ook niet uit te sluiten dat er de komende jaren een zekere entente ontstaat tussen de vier Vivaldi partijen, zoals dat onder Di Rupo gebeurde tussen de drie traditionele partijen. In dat geval lijkt mij een Vlaamse Vivaldi regering een waarschijnlijke uitkomst in 2024. Niet bepaald een vooruitzicht om vrolijk van te worden.

Bart Maddens

  CORONA & CENSUUR  VRIJE COMMENTAAR

Perfesser Bart Maddens is een integer man, maar deze

kleer gooit hij appels bij citroenen. Hij gooit zowel met stemmen (28 stemmen op 1.314.809 in   A-pen) als met parlementen (Vivaldi ook in de (machteloze) ‘deelstaaat’ Vlaanderen).

Dat is geen spel va, dobberl-stenen, zelfs niet het verschuiven van schaak-schijven (war nu al flink aan de gang is), maar spelen met vuur.

En dergelijk ‘spel’ zal ongetwijfeld vele geesten ernstig doen nadenken, allemaal in het voordeel van de absolute meerderheid der Vlaamse Partijen in een voorlopig nog altijd tweederangs deel-regering.

Als ik schrijf ‘absolute meerderheid’ is dit gewoon de cijfermatige verhouding der bevolking in dit Klote-land.

En daar wringt haast 200 jaar hem het schoentje, in die hinderlijke slaafse meeloperij met de vergane glrie van Parijs, de Lichtstad Lichtekooi.

Een echt goed vooruitzichtn naasr hert lang verwachte vaccin, zou zijn: van nu af aan in de verkiezings-slogans de woorden ‘Baas in eigen huis’ te zien verschijnen. Dit is ONS land en hier gelden ONZE regels.

Pas dàt is recht voor de vuist; niet vatbaar voor misverstanden, niet bij vriend noch bij vijand.

Net op tijd dus, zelfs ZES jaar te vroeg, om de bijna 200-jarige mankepoot Coburgia naar de verdoemenis te zenden. Gewoon door op de goeie knop te drukken. Als die tenminste niet op voorhand gemanipuleerd werd…

Dat, waarde Heer Perfesser is geen petieterig stapke in de goede richting, maar de finale oplossing die in de sterren staat geschreven.

En finaal een win-win oplossing zowel voor het verpauperde Zuiden als voor het werkzame Noorden.

Helpt Uzelve, zo helpt U God.

Digitalia

Gebeteb il te weten