500478 - MEMORABLE KERSTMIS VOOR ONS VLAMINGEN, OF ALS DE NOOD HET HOOGST IS, IS DE REDDING NABIJ

 

A VOICE FROM FLANDERS

 

500478 - MEMORABLE KERSTMIS VOOR ONS VLAMINGEN, OF ALS DE NOOD HET HOOGST IS, IS DE REDDING NABIJ

DONDERDAG 24 december 2020

INHOUD*

EEN BROK AANSLUITENDE GESCHIEDENIS WAAR IN 1553 EEN DE CROO OOK AL EEEN ZEER NEFASTE ROL IN SPEELDE. NU ECHTER ZIJN DE CROOTJES MAAR KLEINE ADDERTJES MEER

*

*

GESCHIEDENIS VAN TERWAAN

Plaatsnamen vanaf het Kanaal (westen) tot aan de Rijn (oosten): Boulogne-sur-Mer (Bonen), Therouanne (Terwaan), Arras (Atrecht), Cambrai (Kamerijk), Bavay (Bavik), Liberchies, Tongeren, Maastricht, Heerlen, Julich (Gullik) en Keulen

Sporen van de noordelijke stadvesten van Terwaan in het landschap (wal met een haag begroeid)

Opgraving van de resten van de kathedraal van Terwaan

De geschiedenis van Terwaan verwijst niet zozeer naar het huidige Franse dorpje Thérouanne, maar naar de stad Terwaan, Terwanen of Terenburg, die ooit op die plaats lag.

Oudheid

Tarvenna of Tervanna was de grootste nederzetting van de Morinen, een stam die behoorde tot de Belgae en ruwweg het gebied tussen de Aa en Boulogne-sur-Mer bewoonde. Tijdens de Gallische Oorlog bezette Julius Caesar in 56 v.Chr. hun gebied. Door zich terug te trekken in de bossen en moerassen probeerden ze onderwerping te voorkomen, doch zonder succes.

De Romeinse invloed was in deze uithoek van het Rijk vooral voelbaar in het stedelijk centrum Ter-wenna (wenna of 'waan' was de oude naam voor de rivier, nu 'petit Lys' genaamd), dat dan ook al snel werd omgedoopt tot Colonia Morinorum (hoofdplaats van de Civitas Morinorum, d.i. het district der Morinen). Als zodanig vormde het ook een knooppunt van heirwegen die tot op vandaag nog gemakkelijk te volgen zijn: de D341 van Bononia (Zosimus) of Portus Itius (aldus Caesar, of Boulogne-sur-Mer, vanwaar de Via Belgica Europa intrekt) over Terwaan naar Nemetacum (Atrecht) en Colonia Claudia (Keulen), en de D190 naar Kassel. De D192 vormt de aanzet tot de Leulène, een bochtige tertiaire weg naar de kust bij Wissant, waarvan de loop slechts gedeeltelijk bewaard bleef en die zeer waarschijnlijk veel ouder is dan de Romeinse heirwegen. Het einde van deze era kwam in 407, toen het stadje platgebrand werd.

Bisschopsstad in de vroege Middeleeuwen

In de 7e eeuw trouwde Folchaide van Terwaan (geb. ca. 621) met koning Theodo II van Beieren. Hun dochter Willigarde van Beieren (geb. ca. 664) werd de moeder van Rotrude van Trier (690-724), een van de vrouwen van Karel Martel, de grootvader van Karel de Grote.

Terwaan herleefde nadat Audomarus of Omaar, een monnik uit de Abdij van Luxeuil, tussen 639 en 667 de evangelisatie van het huidige arrondissement Sint-Omaars ondernam en op het einde van zijn leven, met de steun van Acharius en de Merovingische vorst Dagobert, de eerste bisschop van Terwaan werd. Hij werd daarbij geholpen door Bertinus van Artesië, naar wie de Abdij van Sint-Omaars werd vernoemd (Abdij van Sint-Bertinus). Het territorium van het bisdom werd in het noorden begrensd door de IJzer en in het zuiden door de Canche en de Leie, en was ondergeschikt aan het aartsbisdom Reims.

Een betwiste stad

De stad werd een twistappel tussen de Franse koningen en hun vazallen de graven van Vlaanderen, die vanaf de 9e eeuw gewapenderhand hun gebied naar het zuiden uitbreidden, waardoor ook Terwaan tot hun graafschap ging behoren. In een poging om de Franse koning Filips II August in zijn macht te brengen, huwde de Vlaamse graaf Filips van de Elzas zijn nicht Isabella van Henegouwen aan de jonge vorst uit en gaf hij haar het zuiden van Vlaanderen mee als bruidsschat. Dat draaide anders uit, want de koning scheurde zijn geschenk in 1191 van Vlaanderen af en voegde het later bij het graafschap Artesië.

Begin 14e eeuw probeerde Vlaanderen de stad terug in handen te krijgen. De kleinzoon van Gwijde van Dampierre, Willem van Gulik de Jongere, verleende op 12 juli 1303 als ruwaard van Brugge steun bij de verovering van Terwaan (Terwagne) op de Fransen, nadat hij die eerder dat jaar reeds tijdens de Slag bij Arke verplicht had het veld te ruimen. Na de invasie van Zeeland begonnen de Vlamingen dat jaar een offensief in het zuiden. Bij Kassel werd een leger verzameld dat de grens overtrok en Sint-Omaars aanviel, waarbij de Fransen vluchtten. Het Vlaamse leger plunderde de hele streek rond Sint-Omaars en Terwaan en viel in augustus ook nog het land van Doornik binnen. In enkele maanden tijd waren aldus zowel de Vlaamse noord- als zuid- en zuidwestgrens stevig beveiligd. In augustus begon Filips de Schone met de vorming van een nieuw leger, maar door muiterij vanwege achterstallige soldij kon hij niet in actie komen. In september kwam hij daarom een wapenstilstand overeen met de Vlamingen tot mei 1304, die later werd verlengd tot juni 1304. Dit bestand gaf de Fransen de kans om opnieuw een leger op te bouwen. Ook werd militaire steun verkregen van Engeland en Brabant, en politieke steun met de zegen van paus Benedictus XI.

Nadat gravin Margaretha van Male in 1369 met Filips de Stoute, hertog van Bourgondië was gehuwd, bracht zij hem Vlaanderen als bruidsschat aan. Zelf erfde de hertog in 1384 Artesië, zodat beide delen weer bij elkaar werden gebracht, nu als twee afzonderlijke entiteiten. Toen hertog Karel de Stoute een kleine eeuw later zijn rijk probeerde uit te breiden en daardoor in conflict raakte met koning Lodewijk XI van Frankrijk, kwam het tot een reeks schermutselingen tussen beiden, culminerend in de Slag bij Nancy in 1477, waar Karel de dood vond. Dit was meteen het einde van het Bourgondische era en het onafhankelijkheidsstreven van het hertogdom.

Terwijl de koning van Frankrijk poogde zijn zoon en dauphin Charles met Maria van Bourgondië, dochter en erfgename van Karel de Stoute, te laten huwen, verkoos zij een huwelijk met Maximiliaan I van Habsburg aan te gaan, dat plaats had op 19 augustus 1477. Daardoor kwam een eind aan haar korte persoonlijke regeerperiode en vielen de Nederlanden nu onder de kroon van het huis Habsburg. Maar hiermee gingen ook de Habsburgse en de Bourgondische erflanden samen zodat de hoop ontstond dat aan de poging van Lodewijk XI om Bourgondië van de kaart te vegen een halt kon toegeroepen worden en de Franse dreiging het hoofd geboden kon worden.

De koning probeerde daarop Artesië terug bij de kroondomeinen te voegen door het militair te veroveren. Met veel geweld bezette hij Doornik en Terwaan en belegerde hij in 1479 Atrecht, waarvan na de inname alle inwoners werden verjaagd en vervangen door Fransen uit de Loirestreek. Ontsteld en ontstemd door deze handelwijze kozen de Staten van Artesië de zijde van Maria van Bourgondië. De steden van Vlaanderen waren zich na de innames bewust geworden van het Franse gevaar en steunden nu de hertogin in haar strijd tegen Frankrijk.

Daarop trok Maximiliaan, met het oogmerk de erflanden van zijn vrouw te verdedigen, tegen de Fransen in het veld en leverde op 7 augustus 1479 te Enguinegatte (iets ten zuiden van Terwaan) slag met hen. De uitslag bleef evenwel onbeslist waardoor beide tegenstanders min of meer gedwongen waren vrede te sluiten. Beiden tekenden dus in 1482 de Vrede van Atrecht, die Artesië aan Maximiliaan en Maria toewees, echter zonder de Calaisis (dat in Engelse handen was), de Boulonnais en de bisschopsstad Terwaan. Terwaan werd door de Vrede van Senlis (1493) een Franse enclave in het Habsburgse Artesië, net als Atrecht.

Le Grand Dieu de Thérouanne, in de kathedraal van Sint-Omaars.

Spanningen met Frankrijk bleven bestaan en leidden in 1513 tot een nieuwe slag bij Guinegate. De Damesvrede van Kamerijk, waarin Frankrijk formeel elk recht op Vlaanderen en Artesië opgaf, leek in 1529 rust te brengen, maar de Franse koning begon zijn Terwaanse enclave intensief te versterken. Tussen 1521 en 1544 werden door het Franse garnizoen van de stad frequent omliggende dorpen verwoest. Zelf werd de stad in 1537 belaagd en bleven de vestingwerken slechts overeind door een in laatste instantie gesloten vredesverdrag.

Vernietiging

Uiteindelijk leidden de grensoorlogen tussen keizer Karel V en de Fransen in 1553 tot de volledige vernietiging van Terwaan. Het waren de moegetergde Staten van Artesië die de keizerlijke troepen naar de stad hadden geroepen. Hun bevelhebber Adriaan van Croÿ was afkomstig uit het geplaagde ommeland van Terwaan. Wellicht was hij degene die Karel V na een hard beleg suggereerde de stad met de grond gelijk te maken, al zon de keizer hoedanook op wraak na zijn mislukte beleg van Metz (fr). Op 20 april 1553 kwam het bevel de stad (met een grote kathedraal, twee parochiekerken en verschillende kloosters en abdijen) tot op de grond af te breken. Dit gebeurde zó volledig dat recente opgravingen de grootste moeite hebben gehad om de opgegraven resten te interpreteren. Er zou ook zout zijn gestrooid opdat er nooit meer iets zou kunnen groeien. De vernietiging van de bisschopsstad nam de ganse zomer 1553 in beslag. Slechts enkele brokstukken bleven gespaard, waaronder het beroemde gevelveld van de kathedraal met Le Grand Dieu de Thérouanne (midden 13e eeuw), dat naar de naburige kathedraal van Sint-Omaars werd overgebracht. Ook het naburige kasteel van Hesdin werd in 1553 met de grond gelijk gemaakt.

Het Verdrag van Cateau-Cambresis bepaalde in 1559 dat Terwaan niet mocht worden heropgebouwd. Het bisdom Terwaan werd opgeheven en verdeeld over de nieuwe bisdommen Boulogne, Sint-Omaars en Ieper. De Franstalige delen ressorteerden hierbij onder Boulogne en Sint-Omaars, terwijl de Nederlandstalige delen onder Ieper gebracht werden.

Bisdom Terwaan

Het bisdom Terwaan was een van de rijkste en meest uitgestrekte van heel West-Europa.

*

http://blog.seniorennet.be/guvaal/

AAN DE MENSEN VAN GOEDE WIL

En daarmee zijn we bij de vooravond van Kerstmis 2020 aanbeland, een Kerstmis die zal verschillen met alle die we al hebben meegemaakt. Toch blijft het een feest voor ‘Vrede op aarde aan de mensen van goede wil’. Vraag is maar hoe men dat zal kunnen vertalen naar de politiek in dit land en vooral naar die binnen ons Vlaanderen.

In onze politiek zijn nl de laatste tijd nogal wat zware uitspraken gevallen. Een ervan was die van N-VA voorzitter Bart De Wever, die in een interview in, nota bene, het linkse weekblad Humo, te kennen gaf dat hij nooit met het Vlaams Belang in zee zal gaan en zelfs zou aftreden als zijn partij, de N-VA, zoiets zou doen. Ik had daarover reeds mijn bedenkingen in mijn blog van 13 dezer (‘Wishful thinking’) en blijf daarbij.

De Wever is voor de zesde maal verkozen tot N-VA partijvoorzitter en dat zou wel eens de keer teveel kunnen zijn. Dat dat zes keer kon gebeuren, terwijl het in feite maar twee keer mocht, bewijst dat de partij geen alternatief heeft. Hij heeft de grote verdienste gehad de N-VA van 3 naar 30% te brengen, maar heeft met lede ogen moeten aanzien dat ze bij de laatste verkiezingen zowat een derde van haar stemmen is kwijt geraakt (en niét alleen aan het VB) en er nog blijft verliezen als we de peilingen mogen geloven. Hoe is het zover kunnen komen?.

Een eerste reden kan het feit geweest zijn dat de N-VA mee in de Zweedse coalitie is gestapt en daarbij het communautaire voor de hele legislatuur in de ijskast had gestopt. De Wever was er zich wel degelijk van bewust dat hij zich dat geen tweede keer kon veroorloven en zocht daarom tegen de volgende verkiezingen een alternatief. Dat werd de immigratie die, na het ‘Wir schaffen das’ van Merkel, erg actueel was geworden. De gok was, dat toen het pact van Marrakech gesloten werd, de N-VA uit de federale regering stapte om daarna de nieuwe verkiezingen, die daar het gevolg van zouden zijn, te kunnen winnen met als belangrijkste thema de immigratie. Het draaide anders uit.

Er kwamen geen nieuwe verkiezingen. Wat overbleef van de Zweedse coalitie deed verder als een kabinet in lopende zaken, zonder de N-VA, gedoogd door de linkse oppositie. Toen Michel naar Europa vertrok en opgevolgd werd door Wilmès, behield die de linkse steun en kon ze zelfs daarna haar clubje tijdelijk laten beëdigen. Bij de daarop volgende verkiezingen werd de N-VA federaal nog een keer bij de bok gezet, nadat ze eerst een schijn van kans had gekregen via een paarsgele combinatie, kans die door de Open VLD vakkundig werd gefnuikt.

Als de N-VA samen met het VB bij de verkiezingen van 2024 (eerder kan niet) meer dan 50% van de stemmen haalt in het Vlaams parlement, is dit de laatste kans voor Vlaanderen om een eerste stap te zetten naar de onafhankelijkheid. Als dat niet gebeurt, dan krijgen we meer van hetzelfde van wat we nu meemaken, een Vlaamse meerderheid die op alle niveaus in de minderheid zal gesteld worden, gesteund door de traditionele Belgicistische Vlaamse partijen. De kans is groot dat de N-VA dan de weg van de Volksunie zal opgaan. Als ze dat wil vermijden zal ze het tegen 2024 anders moeten aanpakken, desnoods zonder De Wever. Dat hij niet gemist zou kunnen worden? De kerkhoven liggen vol met mensen die niet konden gemist worden.

VK EN EU SLUITEN OP VALREEP AKKOORD

©AFP

Vandaag om 15:56

Het is er dan toch van gekomen: het Verenigd Koninkrijk en de Europese Unie hebben donderdag hun toekomstige handelsrelatie bezegeld. 'We hebben de controle terug over ons geld, onze grenzen en onze handel', zei de Britse premier Johnson.

De Britse premier Boris Johnson en Commissievoorzitster Ursula von der Leyen hebben gekregen wat ze wilden en wat sommigen stilaan onmogelijk achten: een akkoord voor Kerstmis. De voorbije dagen speelden brexitonderhandelaar Michel Barnier en zijn Britse collega David Frost een ondergeschikte rol en onderhandelden de twee rechtstreeks met elkaar.

'Het was een lange en bochtige weg, maar we hebben een goed akkoord bereikt', zei Von der Leyen op een persconferentie. 'We kunnen de brexit achter ons laten.' In een mededeling liet Johnson weten dat het VK 'op 1 januari volledige politieke en economische afhankelijkheid zal hebben'.

Het akkoord regelt formeel het Britse vertrek uit de Europese Unie, 4,5 jaar na het referendum van 2016 en een jaar nadat het VK de EU officieel verliet. Het staat beide landen toe met elkaar handel te voeren zonder invoertarieven en quota en regelt de samenwerking in tal van domeinen, van luchtvaart tot veiligheid.

Woensdag werd in de loop van de dag duidelijk dat een akkoord dichtbij was en dat een catastrofale no-dealbrexit op 1 januari vermeden kon worden. Eric Mamer, de woordvoerder van de Europese Commissie tweette om middernacht dat de gesprekken voort zouden gaan.

'We blijven de hele nacht onderhandelen. Ik zou alle brexit-watchers aanraden een beetje te slapen. Hopelijk kunnen we morgen vroeg van start gaan', schreef hij. De onderhandelaars werkten de hele nacht aan de laatste komma's en punten.

Cruciale telefoontjes

Volgens de BBC hebben Johnson en Von der Leyen vier keer met elkaar gebeld om het akkoord erdoor te slepen. In een laatste telefoontje donderdag-morgen bezegelden ze de deal.

De onderhandelingen tussen Londen en Brussel verliepen maandenlang bijzonder moeizaam, maar raakten de jongste dagen in een versnelling. Op het laatst stond vooral de discussie over de visserij rechten een akkoord in de weg. Dat dossier woog economisch licht, maar politiek en symbolisch loodzwaar. Voor Europese Noordzeelanden als Frankrijk, België en Nederland staat het voortbestaan van een zeer 'zichtbare' sector op de helling. Voor de Britten speelt vooral het soevereiniteitsargument.

Volgens diplomatieke bronnen heeft Johnson ingebonden. Londen zou afzien van de eis dat Europese vissers 60 procent van hun vangstquota in Britse wateren opgeven en kunnen het leven met een vermindering van 25 procent over een periode van 5,5 jaar. Donderdagmorgen liep de aangekondigde persconferentie naar slechte brexit-gewoonte vertraging op omdat de onderhandelaars vis per vis quota aan het afspreken waren.

Naast visserij leidden ook de afspraken over een eerlijke concurrentie en bijhorende geschillen-regering tot strubbelingen.

 

Johnson kan de deal wellicht nog volgende week door het Britse parlement duwen, al zal dat weinig tijd hebben voor een kritische lezing van de meer dan 2.000 pagina's tellende verdragstekst inclusief bijlagen. Het Europees Parlement stemt wellicht pas in februari over een mogelijk akkoord, maar intussen kan de deal al voorlopig in werking treden vanaf 1 januari

Floor Eelbode

 

CORONA & CENSUUR  VRIJE COMMENTAAR

Habeamus papam

De Gewapende Vrede tussen het VK en onszelf is dus weer eens in een nieuwe plooi gevallen. Tijd dus, nu het ijzer uit het vuur is, voor Sjieke Sjarel om eindelijk terug alle aandacht naar zich tot te trekken. En om op z’’n eentje ook zo goed als…. niks te doen tegen dat dodelijk Rode Virus dat o zo toevallig helemaal uit het Chinese Wuhan kamerbreed is komen overgewaaid. Sombere toekomst dus. Groot Rood zult ge zijn, in het rijzend gebouw.

Gelukkig kunnen we in dergelijke omstandigheden nog altijd terug grijpen naar ons eigen glorierijk verleden. Zie TERWAAN, dat nu al meer dan 500 jaar niet meer bestaat en nu Thérouanne heet, diep in de grond van de aardbodem weggeveegd, niet door Duitse Nazi-Elzassers zoals in 1944 het Franse Oradour-sur-Glane, maar door Spaanse huurlingen onder bevel van de zoon van Maegrietje van Nukerke, de Italiaanse Edelman Alexander Farnèse. Die de schoon-neef was van Lorenzo de Medici.

Ja Ja, de Geschiedenis kent rare nukken. Zo de Franse nederlaag van 1302. Die komt niet voor bij bepaalde historici. Zo vonden wij de verre voorouders in terug gevonden van de De Cooy’s. De feitelijke uitvoerders van de vernietiging van Terwaan. Waaruit we mogen besluiten dat onze tegenwoordige Europese ‘Grote Verlichte Geesten’ in niets verschillen van hun Middeleeuwse voorgangers.

Dirt is ONS land en hier gelden OBNZE REGELS??????

Andermans bloed en andermans bodem, alles tot meerdere eer en glorie van zichzelf.

 Digitalia

HOW TO HOLD THE WEST