CULTUUR versus KOELTOER

CULTUUR VERSUS KOEDLTOER

Ik vond een hoogst interessante bijdrage over Gaza in

http://www.hetvrijevolk.com/?pagina=7650

en houd er aan het te bewaren voor een latere grondige nalezing. Betrokkene gaat zeer diep in op de grondoorzaken van de problemen, waar uit blijkt dat deze ons grotendeels door de ‘media’ zijn verborgen gehouden. Het is dus hoog tijd, dat de kalender wordt terug gedraaid naar 1973 en de onzalige akkoorden om onbeperkte immigratie in Europa toe te staan, in ruil voor olie.

Ik zou graag dit artikel voorzien van een soort tijdstabel, met daarop de verantwoordelijke Europese politici. Hun reputatie, of, in voorkomend geval, hun nagedachtenis met bijgesteld worden.
Die tijdstabel vraagt wel wat opzoekingswerk, want ik moet toegeven, zonder een beetje hulp weet ik ternauwernood wie in ons Apenland de verantwoordelijken waren…Wat illustreert hoe belangrijk zij wel geweest zijn…

*****************

Hamas en het einde van de VN

Encina Navan 10 januari 2009




De strijd in Gaza is maar het topje van de ijsberg. De verdeeldheid in de VN toont hoezeer de botsing der beschavingen al in volle gang is.


De strijd tussen Hamas en Israël heeft weer eens duidelijk gemaakt dat VN staat voor de Verdeelde Naties. De landen die zitting hebben in de VN delen in onvoldoende mate dezelfde cultuur en dus in onvoldoende mate dezelfde overtuigingen om deze Naties werkelijk Verenigd te maken.

Dit probleem is dringender geworden sinds 1973, toen islamitische landen besloten met het oliewapen om hun islamiseringscampagne in het westen kracht bij te zetten. In het verdrag van Straatsburg werd bepaald dat de Europese landen ten allen tijde de cultuur van de islamitische inwoners van Europa zouden respecteren. Deze lijn is voortgezet door MEDEA en PAEAC. In de bijeenkomst in Damascus (juli 1998) werd ondermeer bepaald dat:

Finding solutions for the problems of the Arab workers and Arab immigrants and improving the conditions of their integration into the societies they live in, whilst respecting their rights in preserving their beliefs, traditions and national culture; improving the facilities for teaching Arabic in Europe. [vetdruk door mij toegevoegd].

(deze tekst heb ik een jaar geleden van EU- MEDEA-site gehaald, maar schijnt nu niet meer benaderbaar te zijn)

Het is uiteraard een raadsel hoe er van ‘integratie’ sprake kan zijn indien deze migranten al hun culturele waarden (waaronder afwijzing van democratie, verwerpen van scheiding van kerk en staat, gelijke behandeling ondanks verschil van geloof en sexe) mogen behouden. De islamitische migranten worden in feite gevrijwaard van het overnemen van westerse cultuur, alleen wordt het op zo een manier gezegd dat beide partijen (westers en niet-westers) er hun eigen referentiekader aan kunnen verbinden. Het concept ‘cultuur’ heeft voor een westerling een andere betekenis dan voor een moslim.

Een land met een uniforme wetgeving kan echter maar één referentiekader tegelijk hanteren. Dat referentiekader bestaat uit de eigen culturele waarden die stilzwijgend worden doorgegeven tijdens de opvoeding. Het loslaten van die koppeling is gevaarlijk.
Voorbeelden hiervan zijn de verschillende uitleg van het recht op vrije meningsuiting. Kritische opmerkingen over de islam zijn op zijn minst riskant. Een moslim of een imam kan echter zonder enig risico anderen, zoals homo’s, bedreigen met de dood als hij dat maar binnen een context doet die veronderstelt dat een geloofsuiting is (geval El-Moumi, 18 november 2002).
Een ander voorbeeld is de vrijspraak in Duitsland van een moslim die zijn vrouw geslagen had. De vrouw had om die reden echtscheiding aangevraagd, hetgeen door de (vrouwelijke!) rechter werd afgewezen op grond van het feit dat het in islamitische landen gewoon is dat mannen hun vrouw met geweld tuchtigen (20 maart 2007).

De redelijkheid werkt alleen als iedereen zich dezelfde culturele waarden deelt, omdat de redelijkheid gebaseerd is op de fundamentele waarden en overtuigingen van die cultuur.
Sinds 1945 worden er steeds sterkere pogingen ingesteld om de wetgeving los te koppelen van cultuur en te verbinden aan universele waarden. Er is immers een UN verklaring ondertekend door de meeste landen van deze wereld, weliswaar met allerlei voorbehouden, die Nederlandse politici graag de mensen voorhouden als een ‘hard’ referentiekader. Ze schermen dan onmiddellijk met ‘internationale verdragen’ en ‘internationale wetgeving’ die het onmogelijk zou maken om zelf in te grijpen in bepaalde situatie.

De betekenis van UN verdragen is echter praktisch nul. In alle verdragen zijn bepalingen opgenomen dat landen onder omstandigheden ervan kunnen afwijken. Een voorbeeld daarvan is de Cairo Declaration van de Organisatie van de Islamitische Conferentie in 1990, aanvaard door 45 lidstaten. De Cairo Declaration wijkt op een aantal punten sterk af van het VN handvest, zoals het recht op het verlaten van het geloof en de gelijkheid van man en vrouw. Universele Rechten zijn dus NIET universeel.
Dat heeft natuurlijk wel gevolgen voor de relaties met andere landen. Een land zal eerder geneigd zijn om zich strikt aan de UN verdragen te houden wanneer dit zijn relatie met westerse landen ten goede komt.

Hiermee is de essentie van het probleem bereikt. Hamas maakt duidelijk dat er sprake is van een totale culturele oorlog over het meest fundamentele onderwerp dat er bestaat: hoe wordt de samenleving ingericht? De denkbeelden van Islamitische landen over dit onderwerp wijken zozeer af van de westerse denkbeelden, dat er voortdurend nieuwe conflicten zullen ontstaan.
Islamitische migranten in Europa versterken deze conflicten omdat ze culturele waarden meebrengen die onaanvaardbaar zijn in het westen en bovendien niet bereidt zijn om die los te laten. Ieder mens draagt die culturele waarden met zich mee, of hij zich daar nu bewust van is of niet.

Het gegeven dat Euopese landen inmiddels inburgeringsprogramma’s hebben opgezet voor immigranten geeft aan dat ook politici hebben ingezien dat de culturele verschillen te groot zijn om door spontane integratieprocessen opgelost te worden.

Er gebeuren twee dingen. Ten eerste, er zijn geen universele waarden die ouders aan hun kinderen doorgeven bij de opvoeding, alleen locale waarden die op zijn best tot op zekere hoogte samenvallen met de universele waarden van het VN handvest. Ten tweede, zogauw er grote groepen met afwijkende culturele waarden tot stand komen binnen een land, zal de wetgeving van dat land verzwakken, omdat onduidelijkheid ontstaat over welke culturele waarden nu eigenlijk als referentiekader dienen.

De enige logische conclusie die hieruit getrokken kan worden is dat de organisatie VN geen toekomst heeft in de huidige vorm. De redelijkheid die de 54 islamitische landen hanteren tijdens de vergaderingen wijkt zozeer af van de redelijkheid van het westen, dat er steeds weer conflicten zullen ontstaan.

Het wordt tijd dat er een VDN (Verenigde Democratische Naties) worden opgericht, waar alleen landen kunnen deelnemen die voldoen aan bepaalde vooraf opgestelde normen. In de huidige VN heeft elk land zitting gewoon omdat het bestaat en een regering heeft. Het zou kunnen voortbestaan als een vrijblijvend overlegorgaan, maar dan onder een andere naam en met een zeer beperkte status.


In dit artikel wordt duidelijk gemaakt waarom gelijkheid van waarden onverenigbaar is met gelijkheid van culturen.

In dit artikel wordt duidelijk gemaakt waarom gelijkheid van culturen onvermijdelijk leidt tot een voortschrijdend proces van islamisering.