GELUKKIG 2010 - 2009 SLAAN WE OVER

GELUKKIG 2010 – 2009 SLAAN WE OVER
Onder de aandacht: monopolie-kapitalisme van links = communisme, nazisme, fascisme = ondergang…..
De Staatsverlaters
Rond eindejaar stond er in een Nederlandse krant een cartoon voorstellend een paar mensen die hun vrienden toeroepen: “Gelukkig 2010! 2009 slaan we over”. Kon dat maar.
Als de tekenen niet bedriegen, en men merkt wat er in Amerika gebeurt, wordt 2009 zowat het moeilijkste jaar uit de naoorlogse economische geschiedenis van de westerse wereld. Voor België wordt voorspeld dat de ondergrens van de groei overschreden wordt en we er dit jaar op achteruit zullen gaan. De voorname Nederlandse econoom Filip de Kam verwacht “een inktzwart jaar” (NRC-Handelsblad, 27.12.08).
Misschien wel een meerderheid der mensen voelt zich bang en onzeker. Het gaat om mogelijk jobverlies en angst voor de oude dag, maar ook de afwezigheid van alternatief. De huidige crisis, veroorzaakt door de gebeurtenissen in de financiële centra van Amerika en Europa, verschilt immers in één opzicht van de crisis van de jaren dertig:
vandaag dient er zich geen ander wereldmodel aan dan het bestaande, zodat men daar gevangen in zit. Toen immers boden enerzijds communisme en een dynamische nog niet door de voorrechten van de macht tot slappeloosheid gedoemde sociaal-democratie, en anderzijds fascisme en nationaal-socialisme zich aan als redders uit de nood, die het zo niet mislukte dan toch gediscrediteerde monopoliekapitalisme zouden vervangen door een of andere vorm van socialisme, want ook fascisme en nationaal-socialisme waren dat.
De afwezigheid thans van een alternatief voor het bestaande stelsel van vrijwel ongebonden vrijemarktekonomie is zo mogelijk nog erger dan de crisis zelf, omdat zowel bestuurders en intellectuele elite als hun volgelingen en bestuurden zich hierdoor in een ideologisch vacuüm bevinden, wat leidt tot defaitisme en wanhoop. Onderschatten we de malaise niet die hiervan het gevolg is. Jobonzekerheid is erg, maar de indruk die wordt gewekt dat dit een fataliteit is waar niemand iets aan kan doen, is erger. Want het is niet waar: wat ontbreekt is het intellectueel vermogen om de utopie van de eenentwintigste eeuw te bedenken, het baken te vinden waarop de mensheid zich kan richten. Niet voor niets wordt depressie al een nieuwe volksziekte genoemd.
En daar gaan we dan, in dit land met zijn 55.000 pagina’s Belgisch Staatsblad ‘s jaars. Met regeltjes, onnozeler kan het niet, vergetend de wijze les van Tacitus dat corruptissima republica plurimae leges (toen de - Romeinse - staat het meest corrupt was, waren de wetten het talrijkst). En die worden dan nog archi-slecht gemaakt door een regering en een parlement die voor meer dan de helft uit juristen bestaan. maar teksten fabriceren die zo dubbelzinnog of tegenstrijdig zijn dat ze de misdadigers uit de gevangenis helpen ontsnappen, zoals onlangs in Oost-Vlaanderen is gebleken. Men verstaat niets van de zorgen en de reacties van de mensen, als men niet inziet dat deze recente feiten zowat de doodsteek hebben toegediend aan wat er in België nog was overgebleven aan respect voor de instellingen. Hoe kan dat nu? Wetten zo opstellen dat de rechters de zware misdadigers waarvan de misdrijven bewezen zijn - die ze hebben toegegeven - wegens procedurefouten, veroorzaakt door de wet, moeten vrijlaten zonder enige verdere vorm van proces? Voor topjuristen valt dit misschien te verklaren en te verontschuldigen, maar voor alle andere - normale - mensen is dit choquerend, onaanvaardbaar, zum Kotzen van machteloze verbijstering en woede. En het helpt niet dat bange en met de overheid complotterende media inmiddels gauw onder elkaar afgesproken hebben om er het zwijgen toe te doen en geen beelden meer te geven van de vrolijk de gevangenis verlatende onbestrafte zware jongens.
Men dacht dat men in dit land alles al had gezien, maar dat is blijkbaar niet zo. En geen van de wetgevers wordt voor zware nalatigheid vervolgd, de hele bende die collectief verantwoordelijk is voor de onheilstijdingen die dit land treffen, gaat weeral vrijuit, want allen zitten in het complot van de onbekwaamheid, de onverschilligheid en het misprijzen voor de burger, van wie straks wel wordt verwacht dat hij het politiek correcte vakje zal invullen op zijn kiesbrief.
De Nederlandse publicist Henk Hofland introduceerde enkele jaren geleden de term “staatsverlaters” voor de velen die de hele bedoening aan de top van de samenleving (politiek, media, gerecht) hebben afgeschreven als niet meer relevant Hun onrust reageren ze af door de muziek nog wat harder te zetten en op tv te kijken naar soaps met voorgeprogrammeerde lachsalvo’s. Alleen politici die zich op tv ontpoppen tot clowneske figuren uit een zoldercabaret van Montmartre of Friedrichstrasse krijgen nog wat belangstelling. Het is een massa aan het worden. de velen die met gelatenheid en scepsis, zonder enige vrolijkheid vandaag de weg volgen van hen die in de tijd van de zwarte pest, volgens de verhalen van Chaucer (Canterbwy Tales) en Boccaccio (Ii Decamerone), zich in groepjes plachten te amuseren met het vertellen van pseudo-schunnigheden onder het motto edite, bibite, post morrem iwlia voluptas (eet, drinkt, na de dood valt er niet meer te genieten.
Waar is de vooruitgangsgedachte gebleven. de toekomstvisie die de mensheid wakker hield en tot grootsheid aanzette? In plaats daarvan is een schimmenspel gekomen van kringetjes draaien, en lachen.. lachen met Letenne, schateren met Van Rompuv. gieren met Crebo en De Wever. met de hele Belgische santenboetiek, 1achen tot de pijn ervan de borst platdrukt. en stilvalt in een beschaamd gekreun van razernij.
Bro, Journaal. Marc Grammens.