HAMAS ZIJN ONZE BUREN

HAMAS ZIJN ONZE BUREN….
Of, hoe één zwaluw nog de lente niet is….
Bij het lezen van onderstaand artikel in DM (als ’t min of meer goed is zeggen we dat ook) kwam onwillekeurig op mijn netvlies terug, dat beeld van rondedansende en zingende kleine meisjes in een bloemenveld, met op de achtergrond de besneeuwde toppen van een of ander eeuwig bergmassief. Ze hadden bloemenkransen op het hoofd en droegen hagelwitte sokjes. Ik hoorde de muziek doorheen hun vrolijke onbezorgde stemmetjes en rings omheen stonden hoge vlaggenmasten met waaiende wimpels….
En toen dacht ik: als het Joodse volk zelfs op een Sabbat een oorlog laat van start gaan, waar in ‘s Heren naam, ligt dan de eerlijke waarheid? En als het boek (zie hieronder) Friendly Fire al iets zegt, waarom lezen de Hamas-raketafvuurders dat dan niet? ‘Oog om oog, tand om tand’……Ja! Dat ligt ver uiteen bij het christelijk-humane ‘de andere wang aanbieden’….
Maar is dat niet zo sinds de tijd van Kaïn en Abel? Dat was in het Begin der Tijden, en toen sloeg de ene broer de andere de kop in met een ezelskaak, omdat de ene dacht dat zijn offer aan Jahweh welgevalliger was dan dat van de andere….Toen al!
********************

De Palestijnen zijn onze buren.
Israëlische auteur A.B. Yehoshua wijst er zijn landgenoten op dat Arabieren ook mensen zijn. Yehoshua is een van de belangrijkste Israëlische schrijvers.
Friendly Fire is zijn jongste boek.




De Mensenrechtenraad van de Verenigde Naties heeft maandag in Genève een resolutie goedgekeurd waarin de Israëlische operatie in de Gazastrook 'krachtig veroordeeld' wordt. De Israëlische schrijver A.B. Yehoshua vraagt met klem om te werken aan een permanent staakt-het-vuren.

Tijdens de recente militaire operaties in Gaza onder de codenaam 'Fused Lead' - daarmee verwijst men naar een Hanukkahlied over een tol gemaakt uit versmolten lood - werden wij Israëli's aan een cruciaal feit herinnerd. Gaza is niet Vietnam, Irak, Afghanistan of zelfs Libanon. Het is een samengestelde streek die we delen met de Palestijnen. Het is een land dat wij Israël noemen en zij Palestina. Er wonen anderhalf miljoen mensen in Gaza. Ze maken deel uit van het volk van wie er nog eens 1,3 miljoen in Israël wonen en twee miljoen op de Westelijke Jordaanoever. De mannen en vrouwen van Gaza zijn onze buren. We leven al een hele tijd naast elkaar, zelfs al worden we gescheiden door een grens.

Onze huizen en steden liggen maar enkele kilometers van elkaar. Onze velden sluiten naadloos aan op die van hen. De mannen van Gaza, de activisten en de politiemannen van Hamas die wij met onze militaire verrekijkers observeren, waren vroeger activisten en politiemannen van Fatah. Ze werden geboren in Gaza of vluchtten ernaartoe in de oorlog van 1948, of in latere oorlogen. In de loop der jaren waren zij de metselaars die onze huizen bouwden. Ze deden de afwas in de restaurants waar we gingen eten, ze waren de handelaars van wie we goederen kochten en ze verzorgden de serres in de kibboets.

Bloederige prijs

Ze zijn onze buren en dat zullen ze altijd blijven. Wanneer wij beslissen om met hen een oorlog te voeren, moeten we heel goed nadenken over wat voor soort oorlog dat wordt. Hoe lang die zal duren. Wat de gevolgen van het geweld zullen zijn. Wij Israëli's hebben de kracht niet om de Hamasregering van Gaza te vermorzelen, net zoals we de kracht niet hadden om de PLO, de stem van het nationale Palestijnse verlangen, uit te schakelen. In 2006 konden we Hezbollah in Libanon evenmin doen zwijgen.

Ariel Sharon en Menachem Begin zijn begin jaren tachtig tot in Beiroet getrokken om de PLO te proberen uit te schakelen. Ze konden hun slag nooit thuishalen en betaalden er een vreselijke en bloederige prijs voor. Wat gebeurde er uiteindelijk? Sharon en Benjamin Netanyahu gingen rond de onderhandelingstafel zitten met Arafat en zijn vertegenwoordigers om zo tot een akkoord te komen. Tegenwoordig is Abu Mazen, de voormalige helper van Arafat en ook bekend als president Mahmoud Abbas, een frequente en graag geziene gast in ons land.

Fundamentele ommekeer

Wij Israëli's moet dit beginnen beseffen: Arabieren zijn geen metafysische wezens. Het zijn mensen en mensen hebben nu eenmaal de neiging om te veranderen. Wij veranderen uiteindelijk ook onze posities, sturen onze meningen bij en staan open voor nieuwe ideeën. We zouden er dus goed aan doen om zo snel mogelijk de illusie te laten varen dat we Hamas op de een of andere manier compleet kunnen verslaan of zelfs verbannen uit de Gazastrook. We moeten daarentegen op een verstandige manier werken aan een redelijk en gedetailleerd akkoord voor een permanent staakt-het-vuren. Dat bestand moet rekening houden met het feit dat Hamas kan veranderen. Verandering is mogelijk en er kan aan gewerkt worden. Een fundamentele ommekeer in hart en geest is in de geschiedenis al vaker voorgekomen.

Het is zo goed als zeker dat, zelfs al beginnen we vandaag te werken aan zo'n bestand, er nog heel wat oorlogsdagen aankomen. Er zullen nog heel wat raketten op ons worden afgevuurd. Maar we zullen tenminste weten dat we niet voor een onmogelijke zaak vechten die enkel tot bloed en verwoesting leidt. Dat bloed en die verwoesting zullen het collectieve geheugen van de zonen en kleinzonen van onze buren blijven bezoedelen. Door te vechten zullen ze onze vijanden blijven, zelfs als de tol verder draait.
13/01/09 08u22
************************
Psst De De Morgen kan het toch niet laten, hé….Kunnen ze geen partij kiezen voor de ‘juiste’ kant, (wat evident is in hun geval over Gaza), dan halen ze hun gram door de verkeerde partij ‘lichtjes’ te favoriseren en door in ieder geval over de ‘juiste’ partij géén goed woord te schrijven….Een beetje verwarring zaaien os wel het minste wat ze kunnen doen. Die linkie-winklies toch! Denken ze nu serieus dat daar nog iemand intrapt? Dat zijn geen progressieven, dat zijn verstarde conservatieven!