DE ROZEN HEBBEN DOORNEN

DE ROZEN HEBBEEN DOORNEN
De ‘Nack’ heeft deze morgen speciaal ter attentie van Uw dienaar, een electronisch berichtje op zijn @mailbox gezet over het reilen en zeilen van onze goede linkie-winkie vrienden….Aangezien ik niet meer ben dan een van jullie, geef ik het hieronder van begin tot einde weer.
Volgens mij moeten wij onthouden dat zij, de linksen, nu overal zitten, bij Jean Marie, bij Lambert, bij de Guy, ja zelfs bij het Vlaams Belang waarschijnlijk, maar dat krijgt de reporter Karel van den Broeck niet gezegd.
Alleen de Grote Roergangers zijn nog aanwezig in de SP-A; die verder zo leeg is als hun programma de laatste 50 jaar.
Noch bloemen noch kronen.
Alleen op voorspraak van het Heilig Paterke van Hasselt, regelmatig wat meer kerkbezoek, niet een rode roos ter hand, maar een bundel chrysanten.
Hardleers
De SP.A ligt op ramkoers met de socialistischevakbond. Er is nog weinig nodig om de partijcompleet te doen imploderen.
Volgens De Morgen was de sfeer van de grote dagen ver te zoeken op de nieuwjaarsreceptie van de SP.A. 'Er was niemand die zich geroepen voelde om 'boe' te roepen. Dat is toch al iets', noteerde de verslaggever.
Nochtans hadden verschillende aanwezigen reden te over om voorzitster Caroline Gennez op een fluitconcert of boegeroep te trakteren.
Neem nu Bert Anciaux. Hij kreeg de schuld van de crisis over de naamsverandering en dat is niet netjes. Gennez was perfect op de hoogte dat de kersverse 'sociaaldemocraat' een interview in De Morgen ging geven waarin hij de naamsverandering van de partij zou aankondigen.
De vraag of Anciaux een socialist of een sociaaldemocraat is, is zo mogelijk nog vreemder. Al sinds het voorzitterschap van Frank Vandenbroucke (die de roos in de vuist verving door een gestileerde bloem tussen duim en wijsvinger) probeert de top van de socialistische partij van het besmettes-woord af te raken. Van Anciaux nu absolute zuiverheid eisen, is niet minder dan getreiter.
Bovendien vergissen Erik De Bruyn en de 'echte socialisten' van SP.A Rood zich van vijand als ze met scherp op Anciaux schieten. Op sociaaleconomisch vlak is hij linkser dan de SP.A-partijlijn. Hij was een erg koele minnaar van de actieve welvaartsstaat en het Generatiepact. Hij stak destijds zijn bewondering voor Jan Marijnissen (SP) niet onder stoelen of banken en droomde zelfs eventjes van een volkse links-populistische 'Lijst Anciaux'. Een ideologisch debat tussen De Bruyn en Anciaux zou wel eens meer eensgezindheid kunnen opleveren dan eentje tussen Gennez en Anciaux.
Nog geen week na de crisis over de naamsverandering blunderde de SP.A-top opnieuw met de samenstelling van de Europese lijst. Dat Kathleen Van Brempt wat zwak uitvalt als Vlaams minister, is voor iedere waarnemer zonneklaar. Dat men haar daarvoor in Europa wil parkeren is het zoveelste bewijs dat het Europees Parlement nog steeds de reservebank voor gebuisde (ex)-kopstukken is. Van Brempt trekt de Europese lijst, ten koste van Mia De Vits. Zoals Knack. be vrijdag meldde, zette Gennez met die beslissing de partij op ramkoers met de vakbond. De relaties met het ABVV, die sinds het Generatiepact erg slecht waren, waren nog maar net genormaliseerd. Nu is een breuk bijna onvermijdelijk.
Zaterdag trok Gennez naar de solidariteitsmars voor de werknemers van Bekaert in Hemiksem. Volgens aanwezigen nam ze even plaats aan de kop van de betoging om dan voortijdig te vertrekken. Dat bleef niet onopgemerkt bij SP.A Rood. De Bruyn merkte begin januari op dat de SP.A Antwerpen, noch die van Hemiksem warm te krijgen waren voor een solidariteitsbezoek aan de stakers van Bekaert. Als Gennez denkt dat ze met haar haastige bezoek alsnog haar travaillistische flank kan afdekken, dan vergist ze zich. De jennerige Internationale die De Bruyn en co. zongen na de nieuwjaarsreceptie, bewijst dat.
Ondertussen blijft de loyauteit van Erik De Bruyn verbazen. Hij vindt de eenheid van een verzwakte SP.A blijkbaar nog steeds prioritair. De vraag is of de conservatief linkse achterban (die in 2007 al massaal voor Dedecker stemde) er ook zo over zal denken in het stemhokje.
Karl van den Broeck