ANTISEMITISME ??? ANTIZIONISME ???

ANTISEMIETEN ?? ANTIZIONISTEN ??
De voorbije week werd op verschillende plaatsen ene Prof. Smalhout (Nl), al veel langer bekend bij tSCHELDT, geciteerd over Gaza en de Palestijnse kwestie. De evidentie zelf, dacht ik, zonder verder nadenken. Deze morgen echter schreef Björn Roose er over tussen de soep en de patatten bij http://frietmetstoofvlees.blogspot.com/ en toen viel mijne cent.
Even volgen. En nagel mij aan de muur als ik overdrijf….
Daar is in de eerste plaats het gegeven waar om heen niemand kan, niet de Verlichting en niet de Loge: onze beschaving is gebaseerd op de Grieks-Romeins-Joods-Christelijke fundamenten, en wie de fundamenten van een gebouw ondermijnt, ondermint gans het gebouw. Het is dus een evenwichts-oefening om te redeneren over onze houding tegenover het Joodse Volk.
In vroeger tijden, doorheen alle eeuwen, met hoogtepunt bij de Nationaal Socialisten in Duitsland (Nazi’s), de Duitse socialisten dus, gebruikte men (wij en zij) de pejoratief geladen term voor Jodenhaat: antisemitisme. Maar door de Holocaust, de gaskamers en de ‘Endlöung’ (finale oplossing) verkreeg die term achteraf stilaan het aanhangsel ‘medelijden’ opgekleefd. Ineens wilde niemand nog antisemiet zijn, zelfs niet ‘Onze Moeder de H.Kerk’, die in de Middeleeuwen ooit de Joden de steden uitjoeg, omgekeerd gezeten en vastgebonden op een ezel….U weet wel: ‘Zijn bloed kome over ons en over onze kinderen’…..In de Gouden Eeuw van Venetië dienden de Joodse mannen, om op straat te komen, zelfs een rode hoed op te zetten. Zie ‘De Koopman van Venetië’ van Shakespeare….
Dus moest later de progressieve linkse kerk, die uit gebrek aan enig ander ‘ideaal’ de mantel spreidt voor alle soorten Arabische Islam’-verworpenen der aarde’, op zoek naar een ander woord om Jodenhaat in op te sluiten. Het werd antizionisme’. En zo kon men het gif overal ongemerkt zaaien in de geesten…Zionisme (de nieuwe Jodenhaat) was slecht, want de Joden waren nu ineens van verdrukten, zelf verdrukkers geworden….Vandaar de beelden die de wereld rondgaan van kapotgeschoten kinderen, wenende moeders en radeloze vaders….Schuld van de zionisten!
Akkoord. Er zal voor de slachtoffers wel weinig verschil zijn op het slachtveld te worden belaagd door een SS-man in volle ornaat, of door een Israël-commando met het mes tussen de tanden. Er is zelfs geen verschil tussen de US-marinier in Irak en een SS-man in Stalingrad. Het zijn allemaal menselijke moordmachines. Mossaad-agent, of SS-man in Stalingrad; ze volgen/volgden alle twee hun geweten.
Diep in ons hart hebben we allemaal onze mening over de Joodse medemens. En zij over ons waarschijnlijk. Uit ervaring weet ik dat een Joods kind van 13 jaar, in zwarte pandjesjas, met hoge hoed en krullebelletjes tot op de schouder, zich superieur acht tegenover zijn Antwerpse medeburgers. Dat bewijst hij door vòòr te wurmen in de rij wachtenden aan de kassa. Dat steekt. Het staat mij vrij hem met gelijke munt terug te betalen door hem hooghartig te negeren. Maar ik heb geen schrik van hem. Hij zal geen mes trekken. Of elf-en-dertig vriendjes GSM-en om bijstand. Hij scheldt mijn vrouw aan mijn zijde niet uit voor ‘kankeer-hoer’, omdat ze hem beziet met moederlijk-bestraffende blik….
Beiden eten geen varkensvlees en hebben schrik voor mijn troetelbeer, de gezonde herdershond, nochtans kort aan de leiband, maar niet-gemuilband. Want Nero bijt niet. Hij is als de doorsnee Vlaming: met zijn geweldige muil kan hij alleen maar likskens geven….
En nu laat ik Prof. Smalhout, aan de leiband bij Björn Roose, op U los.
Gelijke kansen en ongelijke uitkomsten – de Joods-Arabische casus
Luc Van Braekel citeerde zaterdag onderstaande tekst van professor Bob Smalhout uit De Telegraaf van diezelfde dag. Ik heb me tot nog toe grotendeels onthouden van commentaar op de “oorlog” in Israel, behalve om af en toe een steek uit te delen richting mainstream propaganda en gebrek aan kennis, maar het citaat van Smalhout wil ik hier graag overnemen. Niet alleen vanwege de beginparagraaf, die in een paar woorden de feiten omtrent de “burgerslachtoffers” en wie daarvan de oorzaak is mooi samenvat, maar ook vanwege de feiten die weergegeven worden in de twee paragrafen daarna :

“(...) Alle Hamas- en Fatah-raketten worden vanuit burgerwoningen gelanceerd. Uit tuintjes, balkons, binnenplaatsjes en woningen. Dat betekent dat er onvermijdelijk onschuldige slachtoffers zullen vallen als Israël eindelijk wat terug doet. Wellicht is dat zelfs een perfide onderdeel van de Palestijnse politiek. Want de foto’s en tv-beelden van dode en bebloede kinderen, huilende moeders, wanhopige vaders en verwoeste huizen maken van de Palestijnse bevolking een underdog die kan rekenen op de sympathie van talrijke mensen in het Westen.

Dat alles is koren op de molen van de vele crypto-antisemieten die onze samenleving nog steeds telt. Alleen is dat woord niet meer politiek correct, omdat het te veel doet denken aan wat de Duitse nazi’s in de Tweede Wereldoorlog hebben gedaan. Daarom heet het thans: ’antizionisme’. Dat klinkt anders, maar komt op hetzelfde neer. (...) Al deze antizionisten vergeten dat zowel de Israëliërs als de Palestijnen ruim zeventig jaar geleden met vrijwel niets zijn begonnen. De gemiddelde naar Israël geëmigreerde Joodse vluchteling had aanvankelijk niet meer dan wat landbouwgereedschap en een verouderd geweer uit de Eerste of Tweede Wereldoorlog. Maar in ruim zestig jaar hebben die emigranten kans gezien Israël op te bouwen vanaf een vrijwel archeologische woestijn tot een modern westers land. Zij staan aan de top op het gebied van wetenschap, geneeskunde en techniek en zij bezitten het beste leger en luchtmacht van het Midden-Oosten.

Er zijn over de gehele wereld meer dan 1,3 miljard Arabieren. Daartegenover staan slechts 14,5 miljoen Joden waarvan 5,3 miljoen in Israël wonen. Er zijn dus bijna honderd maal meer Arabieren dan Joden. Toch hebben Joodse wetenschappers kans gezien de laatste honderd jaar bijna 120 Nobelprijzen te winnen. De enorme Arabische wereldbevolking bracht het slechts tot zeven, waarvan er twee uit politiek opportunisme zijn verstrekt, namelijk aan wijlen de president Sadat van Egypte en Arafat van Palestina. De basis van het Palestijns-Israëlisch conflict is dan ook niet zozeer een strijd om voorvaderlijk grondbezit, maar een enorm verschil in cultuur en ontwikkeling, die aan Arabische zijde slechts haat en jaloezie veroorzaakt. Het nieuwe jaar 2009 zou goed kunnen beginnen als de antizionistische intellectuelen in onze samenleving dit simpele gegeven eens zouden kunnen accepteren.”

***************

Psst. De Gewijde Geschiedenis, het Oude Testament dus, een soort van geïllustreerde Bijbel, in mijn kinderjaren, was véél mooier dan de Vaderlandse Geschiedenis. Sedertdien weten wij hoe oud Mathausalem werd, en waar Abraham de mosterd haalt…