500523 - LIEFST GENDER SPONTANAE GELEDEREN IN DE NATOONALISTICHE VUURLINIES

*

500523 - LIEFST GENDER SPONTANAE GELEDEREN IN DE NATOONALISTICHE VUURLINIES

*

ZATERDAG 13 FEBRUARI 2021

 

INHOUD

*NIET DE WEKE ONDRBUIK MAAR HARDE VUISTEN ZIJN VAN (VLAAMS) BELANG IN DE STRIJD VOOR EENIEDERS VRIJHEID

*

*

Joris Van Seceren

Geboren  Wakken, 19 juli 1894 – Overleden (vermoord)       Abbeville, 20 mei 1940

Partij        1921-1931: Frontpartij 1921-1929- 1931-1940: Verdinaso

Volksvertegenwoordiger

Levensloop. . Van huis uit was Van Severen Franstalig en zijn vader was eerst notaris en burgemeester van Wakken. Toch zou Van Severen flamingant worden onder invloed van dorpspastoor Hugo Verriest. Hij studeerde aan het Sint-Barbaracollege te Gent (Retorica 1912). Van Severen werd lid van het Algemeen Katholiek Vlaams Studentenverbond en leerde zo onder anderen Joris Lannoo kennen. Aan de universiteit van Gent was hij lid van de Rodenbach's vrienden, de voorloper van het huidige Katholiek Vlaams Hoogstudentenverbond.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd Van Severen onder de wapens geroepen. Eerst was hij sergeant, vanaf 1917 officier. Zijn Vlaamsgezindheid radicaliseerde onder invloed van de toestanden aan het front. Hij maakte deel uit van de Frontbeweging en werd gestraft voor zijn activiteiten.

Frontpartij

Joris van Severen ging na de oorlog in de politiek en werd kandidaat voor de Frontpartij. Hij werd van 1921 tot 1929 lid van de Kamer van volksvertegenwoordigers voor het arrondissement Roeselare-Tielt en schreef een uitgebreid essay over het Vlaams-nationalisme, waarvan hij een van de ideologen werd. Van 1921 tot 1924 publiceerde hij samen met Achilles Mussche het literair-politieke maandblad Ter Waarheid. Van Severen evolueerde van een linkse revolutionaire flamingant tot steeds rechtsere en ook autoritaire denkbeelden. Na de invoering van algemeen enkelvoudig stemrecht (voor mannen) in 1919 waren de verwachtingen bij de Vlaamse Beweging redelijk groot. Het uitblijven van resultaten via de parlementaire democratie deden sommigen, waaronder Van Severen, twijfelen aan de particratie.

De relatief zwijgzame Van Severen zorgde op 29 november 1928 voor een incident in de Kamer van volksvertegenwoordigers. Hij hield er een radicaal anti-Belgische toespraak, zijn zogenaamde brand rede. Naar verluidt zou hij die beëindigd hebben met de woorden: "La Belgique: qu'elle crève!" Het is echter onzeker of hij werkelijk die bewoording heeft gebruikt. Bij de verkiezingen van 1929 werd hij niet herkozen. Vanaf 1925 was hij tevens voorzitter van het Katholiek Vlaams Nationaal Verbond, waaruit hij in 1930 ontslag nam.

*Verdinaso

Van Severen richtte op 4 oktober 1931 het Verdinaso op, dat geen partij was, maar een op het fascisme geïnspireerde vereniging van nationaal-solidaristische Heel-Nederlanders: Verbond van Dietse Nationaal-Solidaristen. Wies Moens schreef mee aan het programma. Het Verdinaso was in al zijn verschijnings- vormen een fascistische vereniging, met een militie (de Dietse/Dinaso Militanten Orde (DMO), uniformen, marsen, landdagen, en een anti democratisch, corporatistisch programma.

Joris Van Severen ontwierp zelf het uniform van de DMO en droeg het zelf bij bijeenkomsten en landdagen. Vooral de typische pet werd een dankbaar onderwerp voor karikaturisten.

In tegenstelling tot het Italiaanse fascisme van Benito Mussolini waren Van Severen en het Verdinaso voor een grote decentralisatie, onder de noemer van de subsidiariteit. Er werd ook een beweging uitgebouwd in Nederland, die nooit echt groot werd zoals in België. Maar het bestaan ervan was een succes voor deze vereniging die de hereniging van Vlaanderen en Nederland beoogde.

De Nieuwe Marsrichting

De Belgische Staat bestreed de militante beweging van Van Severen. Onder invloed van de repressie (huiszoekingen, verbod op de Dinaso-vakbond ...), en waarschijnlijk ook door een ideologische evolutie, kondigde Van Severen de Nieuwe Marsrichting aan. Hiermee verwierp hij het anti-belgicisme. Hij beoogde niet enkel de hereniging van Vlaanderen en Nederland, maar van de hele latere Benelux met Franse Nederlanden erbij, een Heel-Nederlands ideaal.

Deze vereniging zou plaatsvinden onder koning Leopold III, al werden ook orangistische trekjes waargenomen. Alleszins hield Van Severen aan de monarchie. Daarvoor kreeg hij zelfs vriendschappelijke steun van belgicisten als Pierre Nothomb, die ijverde voor een Groot-België en in Van Severen een bondgenoot zag. Bij de Vlaamse Beweging lag het moeilijker. Het VNV verweet hem het volksnationalisme te verruilen voor staats-nationalisme en dat hij graag deel uitmaakte van het Belgische establishment. Wies Moens verliet uit protest de vereniging.

Doodgeschoten

Het "bloedbad van Abbeville"

Ondanks het opgeven van de anti-Belgische houding bleven de traditionele kringen argwanend, en de Staatsveiligheid zag van Severen nog steeds als een gevaar. Nog voor de Duitsers België binnenvielen werd Van Severen op 10 mei 1940 opgepakt en met veel anderen zonder concrete aanleiding aan Frankrijk uitgeleverd (zie ook artikel Spooktreinen). In Abbeville werden de gearresteerden wegens plaatsgebrek opgesloten in de kelder van een muziekkiosk. Wat die nacht gebeurd is, ging later de geschiedenis in als het bloedbad van Abbeville.

In het heersende oorlogs klimaat hadden de Franse militairen de opdracht gekregen alle 78 gevangenen uit de weg te ruimen. Ze haalden hen willekeurig per vier of vijf uit de kelder en schoten hen standrechtelijk dood. Nadat twaalf mensen doodgeschoten waren probeerden Van Severen en Jan Rijckoort — zijn secretaris en vriend — door bemiddeling verder bloedvergieten te voorkomen, maar ze werden beiden met een nekschot gedood. In totaal vonden die nacht 21 mensen de dood.

Enkele overlevenden hebben het oorlogsklimaat van toen beschreven en verklaarden dat ze simpelweg "op het verkeerde tijdstip, op de verkeerde plaats" waren. Pas veertig jaar later heeft België zijn fout in deze zaak erkend; in een officiële verklaring liet de Overheid weten dat ze Van Severen en de overige gevangenen nooit aan Frankrijk had mogen uitleveren. Hoewel een groot aantal van die gevangenen door de Belgische Staat als politiek onbetrouwbaar werd beschouwd, waren zij voor de Franse militaire overheid onbekende figuren.

Nawerking van Van Severen

Van Severen is steeds een man gebleven die tot de verbeelding spreekt, zowel van critici als van bewonderaars van zijn gedachtegoed. Zo was hij meermaals het hoofdpersonage in romans, gedichten en toneelstukken.

In 2005 voerde het Raamtheater in Antwerpen het stuk De nacht leek wel een verzinsel op. Het ging over de verhouding tussen Rachel Baes, Robert Leurquin en Joris Van Severen.

Luc SCHEPENS, Joris van Severen, een raadsel, in: Ons Erfdeel, 1975.

Carlos VLAEMYNCK, Het dossier Abbeville. Arrestaties en deportaties in mei 1940, 1977.

R. VAN DEN BOSSCHE, De maatschappijleer van het Verdinaso en zijn katholieke achtergrond, 1977.

Luc SCHEPENS, Joris van Severen, in: Nationaal Biografisch Woordenboek, Deel VIII, Brussel, 1979.

J. CREVE, Recht en Trouw. Geschiedenis vanhet Verdinaso en zijn milities, 1987.

Maurits CAILLIAU (red.), Gedenkboek Joris van Severen, 1994.

Lode WILS, Joris van Severen: een aristocraat verdwaald in de politiek, 1994.

A. VAN SEVEREN, Joris van Severen, 1995.

Romain VAN LANDSCHOOT, Joris van Severen, in: Nieuwe encyclopedie van de Vlaamse Beweging, Tielt, 1996.

Pieter Jan VERSTRAETE & Maurits CAILLIAU, Fotobiografie Joris van Severen, 2014. Vlaanderen).

*

THEO FRANCKEN MP REPLIED

Karl van den Broeck

@kvdbroec

Zouden @Bart DeWever

en @FranckenTheo

dit ook een uitspraak van een ‘activistische’ rechter vinden. De politie had het busje gewoon discreet moeten volgen (wat hun Franse collega’s aan het doen waren) en bij bestemming moeten stoppen.

   Vlaams Belang wil drastische daling kost digitale kopie gerechtelijke dossiers: “Justitie moet voor iedereen betaalbaar zijn”

Vlaams Belang wil drastische daling kost digitale kopie gerechtelijke dossiers: “Justitie moet voor iedereen betaalbaar zijn”

Straf dossiers moeten zo snel als mogelijk volledig digitaal geconsulteerd kunnen worden en de kost voor digitale inzage in het strafdossier dient in verhouding te staan tot de werkelijke kost ervan. Dat zegt het Vlaams Belang. Vandaag is dat niet het geval echter en kan de kostprijs oplopen tot 1.450 euro. Kamerlid Marijke Dillen (Vlaams Belang) stelde hierover parlementaire vragen aan Justitieminister Vincent Van Quickenborne (Open Vld), die niet anders kon dan het Vlaams Belang-Kamerlid over de hele lijn gelijk te geven.

Momenteel kunnen advocaten en burgers hun dossier digitaal inkijken ter griffie van de raadkamer, maar die procedure is bijzonder omslachtig. Er zijn vaak lange wachttijden, computers zijn er met de regelmaat van de klok defect, en wie een ‘printje’ wil, moet met zijn smartphone foto’s van het computerscherm nemen. Op pertinente vragen hierover van Dillen, gaf de minister toe dat het huidige systeem inderdaad verre van efficiënt is, en beloofde hij nog dit jaar een oplossing.

Ten tweede is er het probleem van de kost van een digitale kopij van het strafdossier. “Reeds in 2017 beloofde toenmalig Justitieminister Koen Geens (CD&V) dat een kopie van het strafdossier gratis moest worden. Drie jaar later is daar nog niets van in huis gekomen, en moeten burgers tot 1.450 euro ophoesten om hun eigen dossier te kunnen inkijken. Dat is onaanvaardbaar.” zegt Dillen.

Het Vlaams Belang heeft in de Kamer dan ook een Motie ingediend waarin gevraagd wordt om de prijs van het ter beschikking stellen van een digitale kopie te beperken tot de reële kost ervan. “Maar alhoewel minister Vincent Van Quickenborne in commissie duidelijk stelde dat hij volledig akkoord was met deze zienswijze, was het zijn eigen partij die bij monde van Kamerlid Patrick Dewael (Open Vld) een tegenmotie indiende om dit voorstel te verwerpen. Onbegrijpelijk!”, aldus nog Dillen.

*

http://blog.seniorennet.be/guvaal/

QUO VADIS N-VA ?

‘Volgt N-VA het spoor van de Volksunie?’, vraagt politiek commentator Jurgen Ceder zich af in ’t Pallieterke van deze week. Dat vroeg ik mij al af in mijn blogs van 24 en 30 december 2020. In die van 24 december besloot ik mijn blog met de vaststelling dat ze het dan anders zouden moeten aanpakken, desnoods zonder De Wever, want dat iedereen kan gemist worden, waaraan ik toevoegde, dat de kerkhoven vol liggen met mensen die niet gemist konden worden. In die van 30 december vergeleek ik Bart met wijlen Hugo Schiltz. Die maakte zijn Volksunie ook groot, om ze daarna zelf af te breken door ze naar links te sturen (‘Rode Nel & Co’).

Dat ik hierop terug kom, heeft te maken met het feit dat Theo Francken het niet haalde bij de verkiezing van de ondervoorzitters van zijn partij. Francken, bij N-VA eerder het boegbeeld van rechts, moest het afleggen tegen Lorin Parys, ooit overgekomen van Open VLD, die de partij eerder naar het centrum wil. Francken, die zich altijd inzette tegen Immigratie, krijgt van het N-VA bestuur het verwijt dat het verzet tegen Marrakech tenslotte de partij de das heeft omgedaan. Daar is iets van waar, maar de partij had ondertussen reeds heel wat kiezers verloren door haar communautair programma op te offeren voor deelname aan de Zweedse coalitie. Het fijne daarvan zullen we nooit te weten komen, omdat de nieuwe verkiezingen waarop de N-VA meteen na Marrakech hoopte en die in het teken van de Immigratie zouden gestaan hebben, er niet zijn gekomen. Wat er over bleef van de Zweedse coalitie ging eerst door als een regering in lopende zaken, gesteund door de linkse oppositie, werd daarna zelfs beëdigd en eindigde tenslotte, zes maanden na de verkiezingen van 2019, als Paarsgroen, met als enige certitude dat de N-VA er niet meer bij betrokken werd.

Als de N-VA nog toekomst wil hebben, moet ze zorgen met het VB tot enig vergelijk te komen om samen de stormloop in te zetten naar de regionale verkiezingen van 2024 (of eerder, mocht Paarsgroen+ de legislatuur niet uitdoen). En als Bart De Wever blijft zeggen dat hij dat niét zal doen, dan kunnen we de echte flaminganten binnen de N-VA alleen maar aanraden het zonder Bart te doen, zoals ik reeds stelde in mijn blog van 24 december (‘Aan de mensen van goede wil’).

**

CORONA VIRUS

*

Belgen werken weer even veel als voor pandemie

In sommige sectoren wordt nu harder gewerkt dan voor de crisis. Dat is onder andere het geval in de supermarkten. ©Photo News

Vandaag om 01:00

*

 De Belgische werknemers zitten weer op het werkritme van voor de coronacrisis. Dat blijkt uit data van SD Worx, de grootste loon-berekenaar van België.

Het hr-diensten bedrijf trekt die conclusie op basis van de loondata van 70.000 bedrijven en 1 miljoen werknemers.

Maandelijks meet SD Worx in welke mate de werknemers aan de slag zijn. Ze kunnen afwezig zijn omdat ze vakantie nemen, ziek zijn, of, in het geval van de corona pandemie, tijdelijk werkloos zijn.

In januari is volgens die meting op 80 procent van de werkdagen gewerkt. De overige 20 procent waren mensen afwezig. Dat is hetzelfde peil van een jaar eerder.

In alle elf maanden daarvoor - van februari 2020 tot december 2020 - lag het cijfer telkens lager dan een jaar eerder. In april bijvoorbeeld, op de piek van de eerste coronagolf, waren op maar 60 procent van de werkdagen mensen aan de slag. De 80 procent van januari is het hoogste peil sinds het begin van de crisis.

"Veel werknemers stellen hun vakantie uit om ervan te profiteren als er weer vrijheid is. "

Annelies Rottiers

Adviseur SD Worx

‘De globale cijfers geven ons hoop’, zegt SD Worx-adviseur Annelies Rottiers. ‘Maar helaas zijn er grote verschillen tussen de sectoren.’ Nog altijd gaat 3,8 procent van de werkdagen verloren aan tijdelijke werkloosheid. Bij de kappers en de schoonheidsverzorgers is er op amper 6 procent van de dagen activiteit, bij de horeca is dat op een op de drie dagen, in de luchtvaartsector een op de twee.

Dat het gemiddelde opnieuw op het niveau van twaalf maanden geleden zit, komt omdat in andere sectoren harder gewerkt wordt dan voor de crisis. Dat is het geval in de bank- en verzekeringssector, bij diensten voor technische controles, in energie-, beton- en metaal bedrijven en in de supermarkten.

De reden? Er wordt minder vakantie opgenomen dan anders. ‘We stellen een tendens vast die vergelijkbaar is met die van vorig jaar’, zegt Rottiers. ‘Veel werknemers stellen hun vakantie uit om ervan te profiteren als er weer vrijheid is.’ Werknemers namen in januari 43 procent minder vakantiedagen op dan een jaar eerder.

Steun maatregelen

Net zoals de schok van de corona crisis in sommige beroepen en bedrijven veel harder aankwam dan in andere, verloopt ook het herstel zeer asymmetrisch. Veel bedrijven zitten daardoor nog altijd in de problemen.

De federale regering verlengde daarom vrijdag haar steunmaatregelen tot eind juni. Het gaat bijvoorbeeld om tijdelijke werkloosheid, overbruggings rechten, fiscale vrijstellingen en uitstel van betaling van belastingen. De verlenging kost 2 miljard euro.

Er komen ook extra ingrepen. Vastgoed eigenaars die handelshuur kwijtschelden zullen daar een belastingvermindering van 30 procent voor krijgen. Die kwijtschelding betekent ademruimte voor handelszaken die niet kunnen werken zoals normaal, maar hun vaste kosten wel zien doorlopen.

De kwetsbaarheid van sommige bedrijven, vooral in de horeca en de evenementen sector, maakt dat de zorgen over een storm aan faillissementen niet verdwijnen. Dat die uitblijft, komt omdat de schuldeisers tot nader order niet in groten getale faillissementen vorderen. Ook de rechters tonen zich terughoudend, al is het maar omdat het heel moeilijk is de levensvatbaarheid van een bedrijf te evalueren zolang het niet in normale omstandigheden kan werken.

Bart Haeck

*Petra De Rouck

*

POLITIEKE THRILLER IN SCHOTLAND

*

De strijd tussen wat men de ‘Salmondites’ en de ‘Sturgeonites’ noemt deint uit over alle geledingen van de SNP.

 *

De Scottish National Party domineert de Schotse politiek op alle niveaus. De partij zit al sinds 2007 in de cockpit van de macht. Ze heeft de leiding van de Schotse regering in handen, beheerst het Schotse parlement en scoort torenhoog in de peilingen. Niets lijkt de SNP van een monsterzege te houden in de verkiezingen van de aankomende meimaand. Zodra de partij de overwinning op zak heeft, kan ze de Schotse onafhankelijkheid voorbereiden. Dat zal gebeuren via een referendum dat — met of zonder de toestemming van Londen — zal plaatsvinden. Dat is alvast het uitgewerkte scenario van de Schotse nationalisten.

Breuk in de falanx

De SNP lijkt niets te vrezen. Londen niet en de oppositie in Holyrood, het parlement van Edinburgh, niet. Het enige waar de partij duidelijk bang voor is, is de eigen schaduw. De Schotse nationalisten worden in de Britse politiek wel eens vergeleken met een Griekse falanx. Schouder aan schouder houden ze al hun tegenstanders op een veilige afstand. Dat is binnen de politieke Angelsaksische traditie van vrijdenkers en -sprekers redelijk uniek. De robuuste falanx dreigt echter te breken door een aanslepend intern conflict. Daarbij staan de vroegere leider, Alex Salmond, en de huidige leider, Nicola Sturgeon, lijnrecht tegenover elkaar.

Klachten tegen Alex Salmond

De hele historie lijkt wel op de verhaallijn van een politieke tv-thriller met complexe wendingen, seks en heel veel wantrouwen. Even de feiten op een rijtje: in de zomer van 2018 kwam aan het licht dat de vroegere First Minister, Alex Salmond, beschuldigd werd van ongewenste intimiteiten door twee vrouwelijke ambtenaren en dat de Schotse regering hierover een intern onderzoek was gestart. De klachten tegen Salmond waren mogelijk door nieuw ingevoerde wetgeving onder invloed van de MeToo-beweging. De nieuwe wetten genoten de volle steun van de zittende First Minister Nicola Sturgeon.

nieuwe wetten dienden om hem politiek uit te schakelen

De vermeende feiten zouden gepleegd zijn in 2013, toen Salmond nog minister-president was. De politicus ontkende de aantijgingen met klem. Hij verliet eind augustus 2018 zijn partij, officieel ‘om de SNP in deze kwestie niet te schaden’. De zaak werd in de Schotse en Britse pers breed uitgesmeerd, wat de politicus deed vermoeden dat er werd gelekt vanuit de Schotse overheid. Bovendien kreeg hij geen toegang tot bepaalde informatie, waardoor hij zijn verdediging niet kon opbouwen. Dus diende Salmond een klacht in bij de rechtbank tegen het onderzoek van de regering, geleid door de SNP. Hij beschuldigde zijn vroegere partij ervan dat de nieuwe wetten dienden om hem politiek uit te schakelen.

Onderzoek naar het onderzoek van het onderzoek…

Het Gerecht verklaarde in januari 2019 de handelingen van het regeringsonderzoek onwettig op basis van bevoor-oordeeldheid van de hoofd-onderzoeker. De overheid moest meer dan £500.000 gerechtskosten betalen aan Salmond.

Nicola Sturgeon

gaf ook toe dat ze zeker vijf keer een gesprek had gehad met haar voorganger over de zaak terwijl het onderzoek liep. Ze vergat dit echter te melden aan de verantwoordelijke onderzoekers. Dus begon het Schotse parlement een onderzoek naar het door de Schotse overheid gevoerde onderzoek en naar de handelingen van First Minister Sturgeon. En de Schotse regering zelf startte een intern onderzoek naar het eigen gevoerde onderzoek.

van alle aanklachten vrijgepleit

Kort nadat Salmond voor het Hof de zaak won tegen zijn eigen regering, werd hij gearresteerd. Er werd een strafrechtszaak opgestart tegen hem.

Het ging over beschuldigingen van verschillende aanrandingen van zeker tien vrouwen, waarvan tweemaal poging tot verkrachting, negen keer aanranding en twee keer ongewenste intimiteiten. Salmond verklaarde voor de rechtbank dat men opzettelijk dingen overdreef of verzon om hem politiek te kelderen. In maart 2020 werd de politicus van alle aanklachten vrijgepleit.

Ontmoetingen in Glasgow

Inmiddels loopt het parlementaire onderzoek verder met verschillende hoor-sessies. De voorzitter van die parlementaire onderzoeks commissie klaagt openlijk dat de Uitvoerende Macht het onderzoek tegenwerkt. Salmond beschuldigt zijn opvolgster ervan dat ze het parlement bewust heeft misleid over wat ze wist en wanneer ze het wist. Liegen voor het parlement is een ernstige zaak. Nicola Sturgeon ontkent de beweringen van haar vroegere mentor. Zij zegt dat dat Salmond verbitterd is omdat ze niet met hem wilde samenspannen om de beschuldigingen ‘weg te laten gaan’.

De echtgenoot van de minister-president, Peter Murrel, verscheen inmiddels voor de parlementaire onderzoekscommissie. Murrel heeft de dagelijkse leiding van de SNP in handen. Hij werd scherp verhoord en het heeft er alle schijn van dat hij het parlement eerder misleidde over wat hij wist. Hij zou hebben gelogen over privé ontmoetingen tussen Salmond en zijn vrouw in de woning van de Sturgeons in Glasgow. Verschillende sms-berichtjes die hij naar politie verantwoordelijken stuurden — berichtjes die aansturen op een arrestatie van Salmond — doen evenzeer de parlementaire wenkbrauwen fronsen.

De ministeriële code

Ondertussen spande het weekblad The Spectator vorige donderdag een rechtszaak aan om de Schotse regering te dwingen bewijsmateriaal vrij te geven aan het parlement dat volgens Salmond zijn claims tegen Sturgeon zou ondersteunen. De Rechtbank stelde het weekblad in het gelijk. Dat belooft vuurwerk voor de komende tijd, wanneer Sturgeon verschijnt voor de parlementaire hoorcommissie. Ze lijkt immers een ontmoeting te zijn vergeten die ze had met de voormalige kabinetschef van Salmond in maart 2018. Ze zou daar voor het eerst op de hoogte zijn gebracht van de hele zaak. In het Parlement beweerde ze dat ze er pas enkele dagen later iets van vernam tijdens een ontmoeting met Salmond zelf. Volgens de ministeriële code van het Schotse parlement moet elke ontmoeting van de First Minister opgetekend worden. De ontmoeting met de stafchef bleef achter niet gerapporteerd.

troefkaart van de Schotse nationalisten in hun campagne om de twijfelaars te overtuigen

Als effectief blijkt dat de First Minister loog tegen het parlement, dan is de verwachting er dat Sturgeon ontslag neemt. De timing van dergelijk ontslag is bijzonder verontrustend voor de SNP. Men is immers slechts enkele maanden verwijderd van een stembus slag. Nicola Sturgeon is op dit ogenblik de troefkaart van de Schotse nationalisten in hun campagne om de twijfelaars te overtuigen om voor de SNP, en dus voor de Schotse onafhankelijkheid, te stemmen. Bovendien lijkt er niet meteen een opvolger voor haar klaar te staan.

Salmondites vs. Sturgeonites

De strijd tussen wat men de ‘Salmondites’ en de ‘Sturgeonites’ noemt deint uit over alle geledingen van de SNP. Recent nog ontsloeg Sturgeon de justitie woordvoerder van de partij in Londen, Joanna Cherry. Zij was nochtans de dame die Londen wakker schudde door duidelijk te maken dat de SNP misschien niet op de goedkeuren van de Britse Regering zal wachten om een tweede onafhankelijkheids referendum uit te schrijven. Maar Cherry nam ook de transgender standpunten van de SNP, en dus Sturgeon, ernstig op de korrel. Volgens de politica ondermijnen ze de vrouwen-rechten. Maar de ontslagen politica wordt ook tot de Salmondites gerekend en wellicht speelde dat een doorslag gevende rol in de beslissing van Sturgeon. Cherry vertelde aan de pers hoe ze de voorbije tijd belasterd werd door de andere vleugel van de partij.

Harry De Paepe

*

CORONA & CENSUUR

VRIJE COMMENTAAR

*

*Kletskoek met veel bombarie? Best mogelijk. Maar er zitten veel na       gels met koppen in.

Nu nog schouder aan schouder, de Harden, dee Laiwen maar ook de carriè-planners voetmatten overal bij ons met de Driekleur verspreid krijgen (oproep richting TVG…) om er vervolgens onze voeten aa te kunnen vegen. Zodat we zonder verwijl met een propere lei het Referendum voor Onafhankelijkheid zoals in Schotland, kunnen inzetten.

Digitalia

HOW TO HOLD THE WEST