EMO REPORTAGE OVER GAZA

ROT – REPORTAGE.
STADJE SDEROT VIERT RAKETLOZE DAG

Deze aangrijpende reportage over ‘Oorlog en Vrede’ is geen onbekend verhaal voor mensen uit de Wersthoek. Dat het nu aan de andere kant van de wereld voorvalt, en in onze dagen, is angstwekkend. Ik denk aan ‘Het Paard van Troye’ dat wij zelf in het Westen hebben binnengehaald, en hoop maar dat de voortekenen bedriegen.

Ik huiver voor de dag dat er beelden en verslagen komen van uit Gaza zelf, dat er nu reeds moet bijliggen zoals ‘de Verwoeste Gewesten’, de frontstreek waar 4 jaar oorlog heeft gewoed (’14-’18).

Deze voor de Palestijnen op voorhand verloren zaak, deze mensen die op het schaakbord van de strijd om de wereldheerschappij door hun leiders opgeofferd worden, is dat de provocatie-lont die wordt aangestoken, die moet zorgen voor een ‘gerechtvaardigde oorlog’? Gerechtvaardigd in hun ogen….Zoiets die in WO II in 1939 door Hitler uitgelokt werd door zijn eisen voor een corridor naar Dantzig (Gdansk) en zijn aanval en bezetting van Polen?
Dan was deze provocatie door Hitler tenminste nog menselijker voor zijn eigen volk, dan wat er nu als tactiek gebruikt wordt door de Jihad-roepers. De geschiedenis is de beste getuigenis. Hen zit de wreedaardigheid in de genen zelf…..
11/9, de Twin Towers in New York, de spectaculaire kaping van maar liefst 4 burgervliegtuigen in volle vlucht: hoe gewelddadig ook, Amerika is niet ingegaan op deze provocatie. Tenminste niet zoals gehoopt werd. Maar het vuur is smeulende gemaakt, en het is voorlopig gestopt met de omknelling van een paar ‘schurkenstaten’ die nog altijd in het gareel kunnen gehouden worden.

Dan nu DS On Line van vandaag aan het woord, waar het artikel eindigt met ‘Inwoners Gaza zijn kapot’….Vandaar de emo-stijl van deze penneridder, zoals er (voor mij) meer mochten zijn.

De stemming in het stadje Sderot, vlakbij Gaza, was gisteren haast euforisch. Er kwam geen Hamas-raket meer over. Maar wat met de honderden doden die even verderop vallen, door de explosies in Gaza die duidelijk te horen zijn in Sderot? 'Hamas heeft erom gevraagd.'

Aan de Israëlische kant van de grens met Gaza is het picknickweer. De zon schijnt, de velden staan groen, gezinsauto's en trucks rijden rustig over de autoweg die parallel loopt met de grens met Gaza, nauwelijks een kilometer of wat verderop. Dichter bij de grens mag niemand komen, daarvoor zorgen de talloze wegversperringen van het Israëlische leger. Buitenlandse journalisten moeten noodgedwongen de heuvels opklimmen, om als ongewenste pottenkijkers Gaza-Stad enkele kilometers verderop te zien liggen, met rookwolken boven de gebouwen.

Geregeld klinkt het diepe doffe geluid van zware beschietingen. Vlakbij vallen doden en zitten burgers in de val, maar aan de Israëlische kant van de grens staan religieuze joden met sterrenkijkers het spektakel te aanschouwen, als ramptoeristen.

Het stadje Sderot, even verderop, lijkt zowat de status van martelaarsoord van Israël te krijgen. Acht jaar lang kwamen hier de geïmproviseerde raketten van Hamas neer. Overal langs de straten van het stadje staan betonnen schuilhutten. 'Bij een alarm hebben de burgers van Sderot vijftien seconden de tijd om in veiligheid te komen', zegt luitenant-kolonel Olivier Rafowicz van het Israëlische leger. 'Ook als ze onder de douche staan.'

Gisteren vielen er nog twee raketten neer in de stad Ashkelon, verder naar het noorden. Maar Sderot bleef voor het eerst sinds lang een dag raketvrij.

Er heerst een uitgelaten stemming. Israëlische militairen stromen toe naar het informatiecentrum van Sderot, omhelzen elkaar, drukken hun zonnebril nog even dieper over de ogen en gooien hun M-16-mitrailleur nonchalant over de schouder. De burgers van Sderot zitten koffie te drinken op de terrasjes en schrikken nauwelijks nog op van de doffe knallen enkele kilometers verderop. 'Dat zijn de onzen', zegt Izik, net afgestudeerd als student communicatiewetenschappen.

Enkele bekende parlementsleden zijn naar Sderot afgezakt voor een spontane 'werkvergadering'. Onder hen Amir Peretz, de socialistische ex-minister van Defensie die in 2006 de invasie in Libanon leidde. Volgens velen, ook in Israël, is de oorlog tegen Hamas in Gaza ook een revanche voor dat fout gelopen offensief tegen de Hezbollah in Libanon. Silvan Shalom, ex-minister van Buitenlandse Zaken van de huidige oppositiepartij Likud, zegt ons dat 'deze militaire operatie tegen Hamas er veel te laat is gekomen'.

'Wij zijn de slachtoffers', zegt oud-student Izik in Sderot. 'In de laatste acht jaar heeft Hamas zevenduizend raketten afgeschoten op Israël. Daarbij zijn 27 doden gevallen. Hoelang kan een land zoiets dulden? Israël is als een leeuw. Als hij op de grond zit, ziet hij er aaibaar en lui uit. Maar pas op als hij eenmaal besluit aan te vallen.'

In een buitenwijk van Sderot woont Atara Orenbuch (36), met haar man en zes kinderen, tussen de twee en de vijftien. 'Mijn kinderen zijn opgegroeid met de wetenschap dat ze elk moment moeten gaan schuilen', zegt Orenbuch. 'Ook als we 's morgens met het hele gezin naar de school en de peutertuin rijden. Een Hamas-raket viel op het appartementsgebouw hier net achter ons huis. Nu hebben we eindelijk het gevoel dat ons leger iets doet tegen die terroristen.'

Begrijpelijk, maar wat met het bloedbad dat enkele kilometers verderop, duidelijk hoorbaar, voortgaat? Begrip en medeleven bestaan nauwelijks in het Israëlisch-Palestijnse conflict, zo blijkt ook in Sderot. In Gaza staat het dodental intussen boven de 650, in twaalf dagen tijd. Naar schatting de helft van de doden zijn burgers - en honderd van hen kinderen. 'Wij betreuren alle burgerdoden', zegt kolonel Rafowicz. 'Maar wij schieten op terroristen, terwijl zij raketten afschieten op onze onschuldige burgers.'

En wat met de Israëlische beschieting van een VN-school in het vluchtelingenkamp Jabiliya, dinsdagavond, die de Israëlische regering ertoe aanzette gisteren plots een 'humanitaire corridor' en opschorting van de beschietingen van drie uur tijd in te stellen? 'De school werd gebruikt door Hamas voor raketbeschietingen', zegt kolonel Rafowicz. 'We hebben er twee van hen gedood.' Inderdaad kwamen bij de beschieting twee Hamas-militanten om in de buurt van de school, samen met een veertigtal vluchtelingen in de school. De VN spreken de Israëlische versie van de feiten overigens tegen en eisen een onafhankelijk onderzoek.

Een anonieme officier getuigde gisteren in de krant Haaretz dat het incident geen toeval is, maar militaire strategie. Anders dan in Libanon in 2006 wil Israël niet de steun van de eigen bevolking verliezen door een toevloed van body bags van eigen soldaten, dus wordt ook in geval van twijfel maximale vuurkracht gebruikt - in een van de dichtstbevolkte gebieden ter wereld.

'Zijn er dinsdag veertig doden gevallen in een VN-school in Jabaliya (vlak over de grens, nvdr.)? Dat wist ik niet. Ik luister niet naar het nieuws', zegt Atara Orenbuch, de moeder van zes. 'Ook kinderen? Waarom zorgen die ouders er niet beter voor dat hun kinderen niet zo dicht in de buurt van terroristen komen?'

Blz. 14 'Inwoners Gaza zijn kapot'.