HUN LIED IS UIT

HUN LIED IS UIT
Ze zijn aan het laatste refrein gekomen. Tenminste, zij die niet bij de VBRT op de loonlijst staan, wat nog niet hetzelfde is als daar ‘werken’ en, als staatsambtenaar, vast genoemd zijn.
Vandaar dus dit artikel, dat bestemd is voor diegenen die als ‘kleine aandeelhouder’ een beetje famimie-spaarkapitaal zouden gestoken hebben in de uitgeverswereld. Mijn advies: al ben ik geen beleggingsadviseur, is verkopen, jongens! Tenzij U binnenkort nieuw behangpapier zoudt nodig hebben, want in dat geval kan U levenslang aankijken tegen Uw titels tegen de muur op Uw slaapkamer….
Het is al langer dan vandaag dat ik, en velen met mij, bijna vergaan van plaatsvervangende schaamte over de non-kwaliteit van wat ik persoonlijk de Oude Media ben gaan noemen, de geschreven drukpers dus, maar voor die schaamte lag het accent veeleer op de ergerlijke tendentieuze berichtgeving, waarbij die ene partij stelselmatig doodgezwegen wordt, dan wel negatief in beeld gebracht. Heren Uitgevers, Uw lezers zijn geen randdebielen! De wereldvreemdheid, de achterdoenderij, de laagvloersheid, het taalgebruik, de taalfouten, ach mensen, alles wat kon verkeerd lopen, is al lang verkeerd en vastgelopen.
Noch dalende oplagen, noch aldoor luider klinkende protesten uit het morrend volk konden/kunnen hier aan verhelpen. De rattenvanger van Hameln is voor de pers geen ver verwijderd sprookje meer. En toch vervolgen ze hun tocht, aangetrokken door de lokkende tonen van een ‘politiek-correcte’ politieke elite, die, als het er op aan komt, alleen hunn eigen vel zullen redden.
Op de puinen van oude vergane gloriën kan er van nu voort misschien iets nieuws groeien en bloeien?
Onderstaand artikel geschreven door een specialist in de materie, legt de vinger op de wonde. Het is dan ook geschreven door iemand die, anders dan ik (wij?) de geschreven pers nog altijd in zijn hart draagt.
Voor mij (ons) is de situatie lichtjes anders. Waarom zou ik (wij) vergevingsgezind zijn voor schuinsmarcheerders die dag-dagelijks de fouten huns weegs verder bedrijven? Voor hen die als valse honden blijven bijten in de handen die ze voeden, euh, die hun gazetten en boekskens niet meer willen blijven kopen? Moet dan al een manager hebben die in de USA gestudeerd heeft! Vraag aan de eerste de beste boerin, pardon, agrariërster, wat ze doet als het aangeleverde varkensvoer niet meer voldoet? Ze zal niet har veestapel ‘euthaniseren’, maar ze zal een andere veevoederhandelaar zoeken. Ze zal zich desnoods op de wereldmarkt gaan bevoorraden, of ze al zorgen voor een eigen voeder-mengbedrijf….
Deze gang van zaken brengt mij op het idee, dat er voor de geschreven Oude Media aan stervensbegeleiding moet gedaan worden. Zacht en liefdevol. Tot het op het laatst, als de stekker er uit getrokken moet worden. Tot het zover is, mogen ze van mijn part gerust nog wat aanmodderen en geld verliezen, anders komen al die penneridders veel te vroeg in de werkloosheidsstatistieken terecht.

Salarissen in journalistiek veel te hoog"
Geplaatst op: woensdag 20 mei 2009
Door: Thieu Vaessen
Categorie: Media
Bronnen: Christian Science Monitor, Rethinkingmedia (over jounalistieke salarissen in Nederland)
Aantal keren gelezen: 467
Het ene na het andere krantenbedrijf ziet zich gedwongen een flink deel van zijn journalisten op straat te zetten, nu ook weer bij het AD waar bijna 200 medewerkers noodgedwongen vertrekken. En het slechte nieuws is nog lang niet voorbij. Want degenen die hun baan behouden, moeten zich realiseren dat ze eigenlijk veel te veel verdienen.
Journalisten voegen te weinig waarde toe om hun huidige hoge salarisniveau te rechtvaardigen, zo schrijft econoom Robert G. Picard in The Christian Science Monitor. Journalisten hebben zelf vaak nauwelijks kennis. Hun werk bestaat uit het verzamelen van kennis van anderen om die vervolgens op een efficiënte manier door te geven. Door de technologische ontwikkelingen is de waarde van veel van dit werk gedaald tot vrijwel nul.
De waarde van het journalistieke werk bestond in het verleden uit de toegang die journalisten hadden tot unieke bronnen, uit hun vermogen om die informatie te wegen en te analyseren, en ten slotte om die op een aantrekkelijke manier te presenteren. Maar al deze activiteiten kunnen consumenten nu zelf ondernemen.
Journalisten moeten zich volgens Picard heel snel gaan realiseren dat ze iets unieks te bieden moeten hebben, om ook geld te kunnen verdienen met hun producten. Dat betekent in ieder geval specialisatie, en niet meer met tientallen verslaggevers tegelijk op dezelfde gebeurtenissen afgaan om er vervolgens vergelijkbare verslagen van te maken.
BronneNn Christian Science MonitorRethinkingmedia (over jounalistieke salarissen in Nederland)
Artikel overgenomen bij http://welingelichtekringen.nl/salarissen-in-journalistiek-veel-te-hoog.html