ISLAM SIST MET GESPLETEN TONG

ISLAM SIST MET GESPLETEN TONG

De grootste bedreiging van onze momentele vrijheden wordt gevormd door de sluipende islamisering van ons land, zowel in directe zin als indirect door het dhimmitude gedrag van onze bestuurders. Dit kan uitsluitend bestreden worden door inperking van de regels die dit onbedoeld en ongewild bewerkstelligen. Het feit dat je voor ieders veiligheid niet links mag rijden in het verkeer vat je tenslotte ook niet op als een beperking van je persoonlijke vrijheid.

Islam/islamisme – twee kanten van dezelfde medaille (1)

In tijden van voortdurende wereldwijde terreur, uitgeoefend in de naam van Allah, vraagt de niet-islamitische wereld zich af of de islam in zijn tendens eerder vredelievend is of een uitzondering vormt binnen de overige, zoveel mogelijk vredelievende grote godsdiensten.

In de hoop dit dubbelzinnige fenomeen islam te kunnen begrijpen en er vat op te kunnen krijgen, nemen de intellectuele elites hun toevlucht tot een hulpconstructie waarbij ze de islam in een vredelievende tak ”gematigde” moslims en een ”fundamentalistische” respectievelijk ”terroristische” tak indelen. De eerste tak noemen ze ”islam”, de tweede ”islamisme”. Maar dit onderscheid is kunstmatig gecreëerd en ontkent het feit dat islam en islamisme niets anders zijn dan de verschillende kanten van één en dezelfde medaille.

Het dilemma

Onze wereld heeft een echt dilemma: er bestaat een religie met de naam islam, die zichzelf als de ”religie van de vrede” omschrijft. Maar al langer dan tien jaar wordt het merendeel van alle wereldwijde terroristische aanslagen in naam van die islam, van die ”vredesreligie” uitgevoerd. Het aantal terreuraanslagen overtreft wat betreft kwantiteit en kwaliteit veruit alles wat men uit de 20e eeuw van linkse en rechtse terreurgroepen gewend was en is intussen nauwelijks nog te overzien: hij loopt in de tienduizenden – en een einde is nog niet in zicht.

Hoe kan een vredesreligie echter al deze terreur begaan, vraagt de wereld zich af? Met verbazing neemt de wereld waar dat die terroristen zich kleden als moslims, dat zij zich gedragen als moslims, dat zij zichzelf als moslims beschouwen en dat ze hun moorden meestal begaan met een Allahu Akbar! – God is groot! – op de lippen en de koran in handen. Onze wereld stelt net zo verbaasd vast, dat alle terroristen uit het hart van de islamitische volkeren zelf stammen en niet bijvoorbeeld uit landen die zichzelf ”islamitische landen” of iets dergelijks noemen – en die er ook geenszins op staan ideologisch strikt te worden onderscheiden van de vredelievende landen van de islam.

Men kan die terroristische moslims dus noch aan hun uiterlijk noch aan hun alledaagse handelingen als zodanig herkennen en blijkbaar lukt dit ook de ”gematigde” moslims niet. Hoe zijn anders de reacties na een terroristische aanslag te verklaren waarin de ”gematigde” moslims regelmatig met verbazing vaststellen dat zij de terrorist heel goed gekend en met hem regelmatig in dezelfde moskee gebeden hebben? En toch: met terroristen zou men niets te maken hebben, verneemt de wereld hardnekkig uit de monden van gematigde moslims. En daarmee heeft de wereld nog een dilemma: als dit echt zo zou zijn, dan is de vraag: waar blijven dan de wereldwijde massale protesten van de meerderheid van de moslims die zichzelf als vredelievend omschrijven?

De elites van de westerse wereld lijken het probleem herkend en op een bepaalde manier ook afgebakend te hebben: in hun wijsheid onderscheiden ze de vredelievende moslims van de niet vredelievende. De eerste rekenen ze tot de islam. De laatste rekenen ze tot het islamisme. Islamisten, zo benadrukt de elite, zouden fanatici zijn die hun eigen religie verkeerd zouden hebben begrepen.

Maar waar precies de scheidslijn tussen beide takken van de islam ligt, waar precies dus de goede islam zich onderscheidt van het kwade islamisme, dat kunnen ook zij niet precies aangeven. Net zomin als de gematigde moslims, die net doen alsof de islamisten niets met hen te maken zouden hebben.

Bestaat er een ”geheime islam” voor islamisten?

Wie islamisten en terroristen wil begrijpen, moet de islam en zijn beide belangrijkste zuilen koran en Mohammed begrijpen. Die zal begrijpen waarom het islamisme de ander kant van de medaille genaamd islam is. Islam en islamisme zijn geen ongelijksoortige stromingen van een religie waarbij de ene vredelievend en de andere terroristisch is, zoals de meerderheid van de westerlingen gelooft. De islamwetenschapper en uitgever van de ”Internationale encyclopedie van de islam”, Hans-Peter Raddatz, schrijft hierover:

De islamitische zienswijze stelt geen misbruik van de islam voor, zoals vaak abusievelijk wordt beweerd, maar hij is afkomstig uit een lange traditie extreme (religieuze) intolerantie.

Ook de islamwetenschapper Tilman Nagel benadrukt dat het onderscheiden tussen islam en islamisme ”zonder kenniswaarde” zou zijn. Dit betekent in duidelijke taal: zelfs wanneer er een onderscheid zou bestaan, zou die dusdanig marginaal zijn dat hieruit geen kennis naar voren komt die anders zou luiden dan wanneer men islam en islamisme van tevoren met elkaar gelijkstelt. Islam en islamisme zijn daarom ook in de ogen van Tilman Nagel identiek.

Gematigde moslims en ”islamisten” bezoeken dezelfde moskeeën. Ze lezen dezelfde koran en ze vereren ook dezelfde Mohammed. Er bestaan geen goede soera’s voor ”vredelievende” moslims aan de ene – en kwade soera’s voor ”islamistische” moslims aan de andere kant. Net zomin als er een goede Mohammed voor ”vredelievende” en een kwade Mohammed voor ”islamistische” moslims bestaat. Er bestaat slechts één Mohammed, wiens woorden en daden tot op de komma precies staan beschreven in de Hadith; de overleveringen van de woorden, daden, goedkeuringen, afkeuringen en aanbevelingen van de profeet. Deze Hadith is in zijn oorspronkelijke tekst zowel toegankelijk voor de ”gematigde” als de ”fundamentalistische” moslims – en er bestaat alleen deze ene Hadith. Want net zomin als er een geheime koran bestaat, bestaat er ook geen geheime Hadith.

Men zou dit alles namelijk kunnen gaan vermoeden als mens naar westerse goedbedoelende mensen en ”goedmenschen” luistert, die niet moe worden om de islam in twee delen te splitsen: islam versus islamisme. Goede islam versus kwade islam. Al die ”goedmenschen” waren echter tot nu toe niet in staat om een scheidslijn aan te geven waar de ene islamversie zich duidelijk en ondubbelzinnig onderscheidt van de andere. Pogingen om dit te doen bestaan er genoeg. Men zou, zo geloven ze, de goede moslim van de kwade kunnen onderscheiden aan hun gedrag en uiterlijk: wie braaf naar de moskee gaat en bidt, wie over een goed karakter beschikt, ook tegenover ”ongelovigen” vredelievend is, wie niet stiekem bommen in elkaar knutselt en in de westerse maatschappij geïntegreerd is, die geldt als gematigde, goede moslim. Wie echter met een golvende baard rondloopt, de koran steeds bij de hand heeft en stiekem bommen in elkaar knutselt, die zelfs terreuraanslagen plant of ze zelf heeft uitgevoerd, wie zich van ”ongelovigen” afzondert en een duistere natuur heeft, die rekent men eerder tot de kwade moslims – de ”islamisten”.

Maar bij nader inzien is snel duidelijk dat dit een vooroordeel is dat weinig overeenkomst heeft met de realiteit. Mohammed Atta bijvoorbeeld, de leider van de aanslagen van 11 september 2001, was westers opgevoed en droeg geen baard. Hij was veel meer een schuchtere, onopvallende, in ieder geval echter hoffelijke jonge man. Zo wordt hij door iedereen beschreven die hem kenden, ook door zijn Duitse professoren en zijn Duitse huisbazen. En toch plande hij in koelen bloede een ongekende massamoord op 3000 burgers, die hij en zijn medestrijders als vijanden van de islam hadden bestempeld. Omgekeerd bestaan er vele duister uitziende baard dragende moslims die men alles zou toevertrouwen – en die desondanks een vriendelijke en onschuldige natuur hebben.

Aan de buitenkant herkent men islamisten dus niet. En zoals we bij Mohammed Atta zien ook niet aan hun karakter. Dus herkent men ze aan hun daden? Is dus diegene die met bommen gooit een ”islamist” – en eentje die dat niet doet ”gematigd”? Ook deze aanname blijkt de verkeerde weg te zijn. De belangrijkste islamisten hebben zelf nooit een bom gemaakt. Dat laten ze door het voetvolk doen. Ook Hitler heeft immers ook nooit zelf gedood – hij heeft laten doden. Vaak bekleden ”islamisten” hoge functies, zijn voorzitters van islamverenigingen of adviseurs van westerse regeringen wat betreft de islam en staan dus in het midden van die islamitische wereld die als ”gematigd” wordt beschouwd. Ze dragen de gewaden van imams of ayatollahs, hebben burgerlijke beroepen zoals rechters, wetenschappers, schrijvers of politici. Ze hebben een voortreffelijke hoffelijke en geciviliseerde omgangstoon, slaan hun vrouwen niet of slechts zelden en gaan in geen geval zo vaak naar de moskee als ze eigenlijk zouden moeten. En toch gaat het om ”islamisten”, die in hun handige simuleren van vredelievendheid, dialoog- en compromisbereidheid aanzienlijke successen behalen – en die multiculti-aanhangers er in hele scharen laten intuinen. Die aangepaste, gematigd overkomende geestelijke leiders van het islamisme zijn echter wezenlijk gevaarlijk dan bommen ooit kunnen zijn. Ze beweren allemaal de ware, de ongefilterde islam te vertegenwoordigen. En daadwerkelijk kennen ze de soera’s tot in detail, net zoals ze Mohammeds leven en uitspraken tot in detail hebben bestudeerd. En daarom doen ze alles om de doelen van de profeet en de inhouden van de soera’s onvervalst en detailgetrouw om te zetten. En als het moet ook met terreur, zoals door Allah op talrijke plaatsen in de koran werd bevolen:

Soera 2, vers 216 – soera 8, vers 59,60 – soera 9, vers 5 – soera 9.123 – soera 47, 4-5 – soera 8, vers 12 – soera 8, vers 39 – soera 8, vers 55 – soera 5, vers 17 – soera 9, vers 123 – soera 5, vers 51

Dit is slechts een fractie van citaten uit de koran – dat heilige boek, dat in de ogen van de moslims Allah’s gesproken woord zelf bevat (verbale inspiratie) – waarin hij zijn gelovigen op niet mis te verstane wijze oproept om te vechten tegen de ”ongelovigen” van deze wereld tot hun uiteindelijke vernietiging.

”Islamisten” en ”gematigde” moslims gaan dus dagelijks met elkaar om, ze kennen elkaar, zijn vrienden van elkaar, wisselen met elkaar van gedachten, ook over religieuze zaken. Vaak zijn ze afkomstig uit dezelfde familie, hadden ze dezelfde opvoeding. Tegen de gangbare mening in zijn ”islamisten” zelden arm of onopgeleid. Maar het wordt nog onduidelijker: zelfs bij één en dezelfde persoon kan de toestand ”islamist” respectievelijk ”gematigde” moslim veranderen – en dit zelfs meerdere keren in zijn leven. Een ”islamistische” Ibrahim kan een ”gematigde” Ibrahim worden – en omgekeerd – en in uitzonderingsgevallen zelfs meerdere keren tijdens zijn leven.

De vragen

Als de ”gematigde” islam inderdaad zo fundamenteel verschilt van het ”islamisme”, zoals westerlingen denken, dan kun je automatisch de volgende vragen stellen:

Ø Waarom protesteren er niet dag in dag uit miljoenen als gematigd bekend staande moslims in hun landen en in de steden van de rest van de wereld tegen die ”islamisten” die blijkbaar de leer van de islam zo verkeerd hebben begrepen en daarmee het aanzien van hun zogenaamd toch vreedzame religie besmeuren?
Ø Waarom organiseren gematigde moslims niet eenzelfde soort grote demonstraties, zoals we die in verband met de publicatie van de Mohammed-karikaturen hebben gezien, waar ze zich op affiches en spandoeken helder en duidelijk van de islamisten distantiëren?
Ø Waarom worden er van de kant van de islamitische intellectuelen geen boeken uitgegeven waarin ze voor iedereen het verschil tussen de goede en de kwade islam begrijpelijk uitleggen?
Ø Waarom zenden islamitische televisiezenders niet dag en nacht reportages over de islam en talkshows met islamdeskundigen uit waarin ze zo’n duidelijk verschil maken tussen de islam en het islamisme dat iedereen het kan begrijpen?
Ø Waarom worden er bijna nooit doodsfatwa’s tegen ”islamisten” als ze, zoals beweerd wordt, daadwerkelijk vijanden van de islam zouden zijn?
Ø Waarom keren de voorbidders in de moskeeën van de wereld zich niet uit alle macht tegen die ”islamisten”, die toch blijkbaar de koran helemaal verkeerd interpreteren?
Ø Waarom bewijzen ze in hun preken en interviews, in hun artikelen en boeken niet dat de koran en Mohammed terreur en moord verbieden – en wel principieel verbieden?
Ø Waarom worden ”islamisten” niet uit de oemma, de gemeenschap van alle islamitische gelovigen, van de islam verbannen?

Het antwoord: de leiders van de ”gematigde” islam doen dat allemaal niet, omdat ze het niet kunnen doen. Ze weten immers dat de ”islamisten” de koran veel beter kennen dan de rest van de moslims – en dat de ”islamisten” uiteindelijk precies datgene willen omzetten wat de koran hen voorschrijft en wat Mohammed hen zelf heeft voorgeleefd. Dat zij – om een lang verhaal kort te maken – de meest gelovige en meest vrome binnen de islamitische oemma zijn.

De enige reëel bestaande scheidslijn tussen islam en islamisme is die in de hoofden van vrede- en harmoniezuchtige westerlingen, die niet kunnen geloven en begrijpen dat er onder de gevestigde wereldreligies een religie bestaat die buiten het kader valt en daarmee de zo gevreesde uitzondering vormt. Ze hebben een dusdanige enorme angst voor de consequenties van zo’n gedachte, dat ze hun ogen krampachtig voor de realiteit gesloten houden.

De terreur komt uit het hart van de islam

Want d eislam is in werkelijkheid een theocratisch totalitarisme met schriftelijk vastgelegde aanspraak op wereldheerschappij. Pas wanneer de wereld – volgens het stellige geloof van de islam – volkomen islamitisch geworden is kan en zal eeuwige vrede heersen (dar a-Islam). En als er voor het bereiken van deze eindtoestand bloedige terreur tegen de ongelovigen van deze wereld nodig zou moeten zijn, dan moet deze terreur gewoon plaatsvinden – die vindt immers plaats met het doel van een eeuwige wereldvrede onder de vlag van de islam: het hoogste doel van deze ”religie van de vrede” is de heerschappij over de wereld.

Hoe vreselijk het voor een normaal mens is om te wennen aan deze gedachte – nog erger zullen de consequenties zijn om het niet te doen. Maar het bevel tot het verkrijgen van de wereldheerschappij is van Allah zelf afkomstig en kan in de koran door iedereen worden gelezen:

Soera 48, vers 28: ”Hij is Degene Die Boodschappers met de Leiding en de ware godsdienst (de islam) heeft gezonden om deze over alle godsdiensten te doen zegevieren En Allah is voldoende als Getuige.”

Ontelbare moslims hebben deze opdracht tot wereldverovering benadrukt in openbare toespraken in het verleden en het heden. In talloze geschriften van de islam en boeken over de islam kan men dat lezen. Moslims weten dat deze opdracht tot wereldheerschappij bestaat en dat hun religie hen gebiedt deze ook uit te voeren. De opdracht tot de Jihad, de oorlog tegen de ”ongelovigen” van deze wereld, zou ”niet mis te verstaan en dwingend” zijn, voerde onlangs bijvoorbeeld sjeik Omar al-Bakri in zijn reactie op de beroemd geworden pauselijke Regensburger preek aan, en bevestigde de ”ongelovige” paus dat hij onbewust iets goeds gezegd te hebben:

”Ja, de dwang om de islam als politieke orde door te zetten bestaat – net zoals de legers van de islam delen van het Romeinse en het Perzische rijk hebben veroverd.”
Deze opdracht zou vanzelfsprekend offensief zijn, volhardt sjeik Bakri: ”Laat jullie niets wijsmaken.” Het Dar al-Harb, het huis van de oorlog, verovert de islam ”met het zwaard en niet met de gedachten.” (sjeik Omar al-Bakri in een preek in Tripolis).

Geen op zichzelf staande mening, zoals westerse goedbedoelende mensen meestal vermoeden. Al-Bakri schetst oprecht, zonder de gebruikelijke taqiyya-tactiek, het uiteindelijke doel van zijn religie. Ook wereldlijke moslims denken niet anders. Laten we hiervoor een luisteren naar een paar stemmen:

”Datgene, waarmee sultan Süleyman met de belegering van Wenen in 1683 is begonnen, zullen wij via de inwoners, met onze krachtige mannen en gezonde vrouwen, realiseren.” (De Duits-Turkse Vural Öger – Öger-Tours – die voor de Duitse SPD in het Europese Parlement zit, tijdens een etentje met zijn Turkse vrienden van de grootste Turkse krant ”Hürriyet”).

”Het is ons doel om wortel te slaan op het Europese continent en daar rustig en volgens de wetten te leven, zodat op zekere dag wellicht heel Europa islamitisch is.” (Necmettin Erbakan, voormalig Turks minister-president, de voorganger van Erdoğan).

”Ons doel is de wereldheerschappij van de islam!”. (De uit Turkije afkomstige ”Kalief van Keulen”).

”De islamitische beweging moet de macht in de staat grijpen, zodra zij moreel en getalsmatig zo sterk is dat ze de bestaande niet-islamitische macht ten val kan brengen en een islamitische macht kan stichten.” (De Bosnische president A. Izetbegovic).

”Het ligt in de aard van de islam te heersen en niet beheerst te worden, zijn wetten aan alle naties op te dringen en zijn macht over de hele planeet uit te breiden.” (Hassan al-Banna, de oprichter van de Moslimbroederschap).

Zulke uitingen zijn zo talrijk, dat je er hele boeken zou mee kunnen volschrijven. Voor het hoofddoel wereldheerschappij is voor de islam ieder middel heilig, ook het doden van onschuldige mensen. De islamwetenschapper Hans-Peter Raddatz schrijft daarover:

Iedere moslim heeft het recht om niet-moslims te doden als ze schuld op zich laden door de islam af te wijzen en zich zelfs te verzetten tegen diens uitbreiding.

Wie de islam en zijn doelen wil kennen, die kan dat ook. Hij hoeft zich alleen maar bezig te houden met de bronteksten van deze religie, hoe moeilijk dat ook mag zijn. Al meer dan 200 jaar geleden was de grootste Verlichter van Frankrijk, Voltaire, ondanks de in vergelijking met de huidige tijd zeer armoedige informatiesituatie, veel beter geïnformeerd over het ware karakter van de islam dan de meeste westerse intellectuelen, publicisten en journalisten nu. Met betrekking tot de islam vroeg hij zich destijds al af:

Wat moet je een mens antwoorden die tegen je zegt dat hij liever God dan de mensen zou gehoorzamen en die gelooft in de hemel te komen als hij iemand wurgt?

”Islamisten” onderscheiden zich dus vooral van ”gematigde” moslims door de koran en de Ahadith letterlijk te nemen en zich zin voor zin aan de aanwijzingen van Mohammed en Allah te houden. Ze zijn daarmee de meer gelovige variant van de islamitisch veeleer onopgeleide ”gematigde” moslims en hen in hun handelen en de motivering van hun doen steeds een stapje vooruit. Want in tegenstelling tot niet helemaal koran- en Mohammed-vaste doorsnee gelovigen kunnen ”islamisten” hun positie steeds exact op de heilige teksten van hun religie baseren en konden zij zich daarom met een beroep op de originele bronnen van de islam tegenover alle hervormende krachten uiteindelijk altijd handhaven. Op grond van deze korankennis hadden de radicaalislamitische krachten het daarom altijd voor het zeggen, als men de 1400-jarige geschiedenis van de islam in haar totaliteit bekijkt en niet alleen naar korte ”liberalere” periodes die er ook zijn geweest. Het onderscheiden tussen islam en islamisme is onislamitisch en kan voor de werkelijkheid niet bestaan. De islamkenner Eberhard Troeger schrijft daarover:

Het is een beperkte zienswijze om alleen de ”radicale” moslims islamisten te noemen. Radicale islamisten zijn er aan te herkennen dat zij hun doelen zo snel mogelijk willen bereiken, terwijl gematigde islamisten een lange adem hebben en gebruikmaken van veelzijdige strategieën om de islam door te drijven. Zij zijn met hun ideologische gedachten en doelen vaak niet direct te herkennen.

Islam en islamisme zijn identiek. ”De terreur komt uit het hart van de islam”, benadrukt ook de Turkse schrijver Zafer Senocak, die zich gedurende zijn leven met zijn religie heeft beziggehouden. Wie dit niet begrijpt, heeft geen kans om zich ook maar in beginsel effectief te verzetten tegen dit wereldbedreigende totalitarisme. Wie dit niet begrijpt, zal ook zinnen als de volgende nooit echt begrijpen:

”Volgens de koran is het in orde om terrorist te zijn! Volgens de koran is het een plicht om ongelovigen te vermoorden!” (Reda Seyam, 45, Egyptenaar, de van voorkennis betreffende de aanslagen op Bali verdachte moslim met een Duits paspoort).

”De islam moet de wereld regeren – en zolang hij dat niet doet, zullen wij aanhoudend ons leven daarvoor opofferen!” (Al-Badr woordvoerder Mustaq Aksari).

”Slacht ze af!” (Hamas over joden).

De lijst van zulke en gelijksoortige citaten zou naar believen langer gemaakt kunnen worden. Eén ding is voor iedere islamkenner (en iedere islamgeleerde) echter duidelijk: de uitspraken van de hierboven geciteerde personen zijn geen hersenspinsels van abnormale islamitische persoonlijkheden die de islam niet ”goed” begrepen hebben, zoals westerlingen graag doen voorkomen. Die uitspraken geven de kern van de boodschap en de doelen van de islam exact weer en dat verklaart waarom zij van geen enkele islamitische kant, ook niet door Europese islamitische verenigingen, tegengesproken worden of ooit tegengesproken werden.
De Franse filosoof Blaise Pascal vat het fundamentele verschil tussen de islam en andere religies kort en precies samen:

”Jezus liet zich vermoorden; Mohammed liet moorden.”

Bron: www.pi-news.net

Vertaald uit het Duits door:

E.J. Bron IN Het Vrije Volk