***
1173 -
VAN DI JEANETTO VERLOS ONS HEER
***
Johan Van Overtveldt
Is een naam om zich
voortaan in vast te bijten. Wat die man schrijft zou moeten werken als
anti-rimpelcrème in een bejaarden-tehuis. Het probleem is alleen dat de oudjes
die zulks het meest nodig hebben, van geen zalf willen weten. Zij rijden liever
op een fiets met het achterwerk dat aanvoelt als een rauwe biefstuk.
Wie de boodschap
ook begrepen heeft – voor zover hij die niet heeft voorgeschreven – is de man
die Vlaanderen deed geel kleuren.
Wat ik mij al heel
lang afvraag is, waarom de ondernemerswereld bij monde van de aandeelhouders
geen klacht indient voor de ondergane schade. Juridisch zou dit een klacht
‘tegen onbekenden’ moeten zijn, om uit te komen overal tegen de 2de in bevel, want de Leiding zelf is ofwel
onschendbaar (parlementariër), ofwel onaantastbaar (syndicaat-leider). Niet dat
het allemaal veel zou opbrengen, maar alleen al voor de ruchtbaarheid zou dat
fortuinen waard zijn.
Ter zake :
De echte lessen van Ford en Arcelor Mittal
vrijdag 25 januari 2013 om 06u46 TRENDS
---------
“Structurele oplossingen” vergen een gans nieuwe
aanpak van het sociaal-economisch beleid.
***
Iedereen toonde zich erg kwaad op de leiding van
multinational Ford toen de beslissing tot sluiting van de fabriek in Genk viel.
Nu hakken we met z’n allen in op de leiding van een andere multinational,
Arcelor Mittal, naar aanleiding van de schrapping van 1300 jobs in het reeds zo
zwaar geteisterde Wallonië.
Er zit zeker
een grond van waarheid in bepaalde van die verwijten en beschuldigen maar het
zou ons allemaal veel meer helpen de echte realiteit rond deze debâcles inzake
economische bedrijvigheid en tewerkstelling onder ogen te zien. De grote
verontwaardiging die sommige politieke beleidsverantwoordelijken nogal
ostentatief ten toon spreiden, stelt trouwens niet veel meer voor dan een goed
doordachte poging om de aandacht van de eigen verantwoordelijkheden in dezen af
te leiden.
Terwijl, onder meer, onze geografische ligging en
de kwaliteit van ons arbeidspotentieel ons land aanzienlijke perspectieven
blijven bieden op het vlak van economische en industriële bedrijvigheid, komt
steeds meer aan de orde dat ondernemers en ondernemingen met toenemende
hinderpalen dienen af te rekenen.
Onze hoge fiscale druk en de complexiteit en vaak
ineffectiviteit van de reglementering zijn belangrijke handicaps. Hetzelfde
geldt ook inzake onze relatieve loonkosten die onze ondernemingen opzadelen met
een concurrentiële handicap van minstens 10%. En dan is er zeker ook nog de
ronduit vijandige houding die sommige politici en vakbondsleiders aannemen
tegenover ondernemers en ondernemingen. Gaat de economie in haar geheel in
recessie, dan beginnen deze negatieve factoren extra zwaar door te wegen op de
bereidheid van ondernemers om hier risico’s te nemen, jobs te creëren en te
investeren.
Minister van Werk Monica De Coninck liet onmiddellijk
weten dat zowel regionaal als federaal, en liefst samen, moet gezocht worden
naar “structurele oplossingen”. Twee mogelijke ingrepen horen daar zeker niet
bij. Ten eerste, brugpensioenen en andere vormen van definitieve vervroegde
uittreding zijn volkomen uit den boze. De simpele realiteit is dat we als
gemeenschap gewoon niet meer de middelen hebben om dergelijke ingrepen te
financieren. Bovendien komt de periode van systemische krapte op de
arbeidsmarkt stilaan maar zeker dichterbij. Er dient dus te worden ingezet op
herscholing en bij-training, liefst ondersteund door significante financiële
prikkels voor alle betrokkenen.
Ten tweede, één of andere vorm van verdere
subsidiëring van of publieke investering in de installaties die Arcelor Mittal
(AM) als niet meer rendabel beschouwt, is ook uit den boze. AM, en ook Ford,
zijn bedrijven die winst willen maken en overeenkomstig dat principe handelen.
Het is echt te gek er van uit te gaan dat zij rendabele entiteiten zomaar
zouden sluiten.
In het verleden dachten onze overheden wel eens
meer dat ze het ook inzake industriële projecten beter wisten dan de private
ondernemingen en investeerders. Dat liep nagenoeg steeds verkeerd af.
Maatschappelijk bleek de kostprijs op termijn telkens veel groter dan het
soelaas dat op kortere termijn werd verworven.
Laat Ford en Arcelor Mittal een wake-up call zijn.
De regering Di Rupo mag ons nog tot in den treure vergasten op allerhande
variaties op haar goed nieuws show. De naakte realiteit is echter dat het
concurrentievermogen van de Belgische bedrijven zwaar aangetast is, dat de
tewerkstelling verder zal afkalven, dat de structurele gezondmaking van de
publieke financiën hooguit voor 1/3de gerealiseerd is en dat wij niet echt meer
aantrekkelijk zijn als investeringsgebied.
België heeft nog altijd veel troeven, ook voor de
Ford’s en AM’s van deze wereld maar dan wel op voorwaarde dat er nu werk
gemaakt wordt van echte herstelmaatregelen die, helaas, een grondige
hertekening vergen van het sociaal-economisch model waar bepaalde groepen
binnen de maatschappij zich krampachtig aan vastklampen. Wat er dient te
gebeuren, is, ondanks alle retoriek daaromtrent, bekend: doe iets substantieel
aan de loonkosten, saneer de publieke financiën op een geloofwaardige manier,
verlicht de fiscale druk op een verstandige wijze en plaats ondernemerschap
niet in een verdomhoekje.
***
De
simpele waarheid is, dat heel het Belgisch systeem niet meer werkt. Zelfs niet
met kunstgrepen, hart-massages, loodgieterij of … regendansen.
De
constructie heeft het 183 jaar uitgehouden, dank zij het geduld van de
Vlamingen. En dat is nu uitgeput. Zo simpel is dat.
Stelt
zich de vraag of men moet blijven proberen om via kunstmatige be-ademing de
dode tot nieuw leven te wekken. Er de stekker uittrekken is volgens mij de
meest humane oplossing.
Moest
Mr Johan Van Overtveldt logisch durven (mogen?) doordenken, dan kwam hij uit
bij De Ordelijke Opdeling van Gerolf Annemans. Al de rest is kosten op het sterfhuis.
***
Get) AA 3AB, strijder-schrijver op rust van blog-bubbels. Hij
observeert de wriemelende mensenmassa’s en licht op klaarlichte dag het
gebeuren bij met een stal-lantaarn. Want hij heeft niet graag dat
Breedsmoel-kikkers in zijn zonlicht komen staan.
“Ut mien zunne, of ‘k
straal joe, zei de bie”.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten