***
Dinsdag 29
januari 2013
Vorstmaand
Zon
8u23-17u29
H Poppo van
Deinze
1179 -
OVER NIEUWE TIJDEN DIE WE ZELF GAAN MOETEN MAKEN
Rood
van achtergrond
Maar tenminste
intellectueel eerlijk
***
Onderstaand artikel
handelt over Nederlandse toestanden. Zo innig gevoeld en zo diep. Maar het
volstaat de aangehaalde Mr Zijkstra te vervangen door onze Trezebees
Thyssen van de Tsjeven, die ook zo erg tegen het volks-referendum gekant
is, om in de juiste stemming te komen. Het geheel is een tonicum vol bubbelende
parels als van champagne-wijn, opgediend op een knus terrasje in de eerste lente-stralen
van een zuiderse zon.
Waarom ik de
schrijver van dit artikel (Leon de Winter) bij deze op een
piedestal wil zetten? Inzonderheid voor die ene alinea waar hij beschrijft hoe de
hedendaagse beroeps-politiekers aanklampers zijn van een achterhaald tijdperk.
Leon de Winter, die
ik voorheen niet de eer had te kennen, blijkt volgens Wikipedia een geëerd
schrijver te zijn, in wiens broekzak alle schrijvers van het genre als Lanoye
en Brusselmans niet eens een plaatsje zouden mogen krijgen. De man heeft mij dermate
getroffen, dat ik, mijn kop er af!, zo gauw mogelijk van hem mijn eerste digitaal boek wil
bemachtigen.
Een artikel om in
te kaderen, zodat het in geschenkverpakking ter koestering aan Uw geliefde kan
overhandigd worden.
Ter zake
Geplaatst
door Leon de Winter op 28 januari, 2013 - 10:14
Wat er mis
is met de Nederlandse politiek werd afgelopen woensdagavond akelig zichtbaar in
de persoon van Halbe Zijlstra, de fractieleider van de VVD. Bij Pauw &
Witteman weigerde hij de roep om een referendum te steunen aangezien we een
vertegenwoordigende democratie hebben – dus kunnen politici na de volkse gang
naar de stembus vrijuit hun gang gaan, aldus Zijlstra.
Ik heb het hier al vaker geschreven: de
vertegenwoordigende democratie is een achterhaald negentiendeeeuws systeem. Het
is afkomstig uit de tijd van de stoomtrein, gasverlichting en armen die geen
tijd hadden om zich te verdiepen in actuele politieke zaken aangezien ze dag en
nacht moesten werken om het hoofd boven water te houden. Zij hadden
vertegenwoordigers nodig. De gebrekkige burger volgde gedwee de goedgebekte en
alwetende vertegenwoordiger.
Maar in een tijd van welvaart, brede educatie en
internet is het bespottelijk om één keer in de vier jaar – er gebeurt nu in een
jaar meer dan vroeger in tien jaar – een stem uit te brengen op figuren die
zich na die stem door geen electoraat laten tegenhouden.
De religieuze, ideologische en sociale
bevolkingsgroepen die zich door politieke organisaties lieten leiden, bestaan
niet meer.
Uitgebuite arbeiders zijn nog moeilijk te vinden.
Slaafse volgelingen van meneer pastoor beleven hun geloof tegenwoordig op een
geheel andere manier. De ongeletterde keuterboer is een hoogopgeleide agrariër
geworden. En allemaal zijn we verbonden met The Cloud, waarin het
wereldgeheugen zich momenteel aan het opladen is.
Halbe Zijlstra is geen echte volksvertegenwoordiger
in de moderne zin van dat begrip. Hij houdt ons gegijzeld met zijn ’mandaat’.
Wij, burgers, stemmen bij de verkiezingen noodgedwongen op een pakket. Daarin
is de Europese kwestie meestal van ondergeschikt belang. We moeten de pakketten
van de politieke partijen slikken omdat het systeem ons geen keuze laat.
Ik vind mijn belangen en voorkeuren niet in één
partijprogramma terug. Ik moet programmapunten wegstrepen en op deze manier,
via een negatieve selectie, mijn partij vinden. Wanneer we referenda zouden
hebben, zou de burger veel meer greep krijgen op kwesties die hem aangaan,
namelijk: per vraagstuk. Maar het referendum zou een probleem voor de politieke
elites bieden: hun belang en het belang van hun netwerk nemen daardoor af.
Kaste
Politieke elites vormen in het model van de
vertegenwoordigende democratie een eigen kaste. Zij beschouwen zich als leiders
en gidsen, als opiniemakers en beslissers. Zonder twijfel hebben deze elites
bijgedragen aan de explosief toegenomen welvaart (ja, zelfs ten tijde van een
crisis zijn we onvergelijkbaar rijker dan tien jaar geleden) en aan de enorme
kansen die bijna iedereen in onze samenleving krijgt aangeboden. En daarmee
hebben deze elites zichzelf succesvol bewezen, en dus overbodig gemaakt. Dat is
de paradox waaraan zij moeten wennen, maar die zij wensen te ontlopen.
Met het referendum kan de nieuwe hoogopgeleide
burgerij zichzelf uitdrukken. Via een stem die slechts één keer per vier jaar
wordt uitgebracht, lukt dat niet. In onze tijd volgen we niet meer de politieke
partijen en hun leiders. We beschouwen hen niet als richtinggevend: we wijzen
zelf de richting aan. We hebben de mogelijkheid om op basis van zelf
bijeengebrachte feiten onze eigen belangen te formuleren. Een partijprogramma
is daarvan niet meer dan een beperkte afspiegeling.
De frustratie die veel moderne burgers kennen ten
aanzien van het politieke proces, wordt door politici als Zijlstra
aangewakkerd. De overdracht van autonomie naar een ongrijpbare bureaucratie in
Brussel maakt veel burgers ongerust. Politici maken van de oppositie tegen de
euro en de Europese besluitvorming altijd een karikatuur; dan waarschuwen ze
ervoor dat we van Europa afhankelijk zijn en als we aan hun ambities rammelen
straks straatarm in de kou zitten. Het is een leugen dat we elkaar met bommen
gaan bestoken als we geen Europese president meer hebben. Dat is allemaal vuig
bedrog, lege retoriek, vals gemanipuleer.
Federatie
De EU wil van de lidstaten federale staten maken.
Laat hier geen misverstand over bestaan: de politieke elites zijn op weg naar
een federatie die in een Europese context niet anders dan een verlichte
tirannieke technocratie zal zijn. Europa is geen etnische, culturele,
historische eenheid. Deze eenheid zal van bovenaf worden opgelegd en beheerst.
En het zal gebeuren zolang de elites het referendum bij ons weghouden.
Het is nu van belang dat we de EU uitkleden tot
vooral een economisch samenwerkingsverband. Natuurlijk passen
grensoverschrijdende fenomenen als bestrijding van criminaliteit en terrorisme
in dat verband, maar de federatieve tendensen moeten worden gestopt. Door ons,
de mondige burger.
Ook al lijkt me meneer Zijlstra een aardige man, ik
moest me inhouden om het tv-toestel waarop hij verscheen niet door het raam in
de sneeuw te sodemieteren. Daar zat weer een volksvertegenwoordiger met een
grijns te beweren dat wij ons lot in zijn handen hebben gelegd en dus niks
hebben in te brengen aangezien hij dank zij een negentiendeeeuws middel vier
jaar lang mag doen wat zijn partij en zijn kaste goedachten.
Onze betrekkingen met de Brusselse bureaucraten
dienen te worden aangepast en gemodelleerd naar onze wensen, niet naar die van
beroepspolitici. Wordt het niet tijd voor een brede beweging die aan de
gedachte dat de burger een hulpbehoevend, zielig en onwetend wezen is een einde
maakt?
De vertegenwoordigende democratie is het probleem,
niet het referendum.
***
De
man blijkt in ‘Vrij Nederland’ te schrijven, een tamelijk links weekblad, dat
eerst ondergronds verscheen in Augustus ’40 onder de Duitse bezetting. Wie dat
overleefd heeft, moeten wel speciale mensen zijn..
***
(Get) AA 3AB, strijder-schrijver op rust van blog-bubbels. Hij
observeert de wriemelende mensenmassa’s en licht op klaarlichte dag het
gebeuren bij met een stal-lantaarn. Want hij heeft niet graag dat Breedsmoel-kikkers
in zijn zonlicht komen staan.
“Ut mien zunne, of ‘k
straal joe, zei de bie”.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten