*
Ieder vogel zingt zoals het gebekt is.
*
Niemand
staat er bij stil en inderdaad: het is een hoog-van-mijn-bed-show.
Zoals reeds vele eeuwen geleden: buiten bereik, ‘in the clouds’.
Ongenaakbaar ver en machtig genoeg om in een paar seconden zo goed als
hele planeten of sterrenstelsels te vernietigen.
De Ruiters der Apocalyps
*
Maar gelukkig, tot hiertoe is het alleen maar spektakel. Een lichtparade die aan vaste regels is gebonden.
Het
moet er ons echter doen aan denken, hoe klein en kwetsbaar wij, ledende
wezens, mensen, dieren en planten, zijn. Zelfs het on-materiële zoals
de menselijke Geest zou erbij vergaan. Want niemand meer om de dingen
waar te nemen.
Niemand meer?
Tenzij
er ergens in de Ruimte intelligent leven bestaat. Ergens in het
Oneindige. De ‘plaats’ zonder begin en zonder einde. Waar wij inzake
tijd en ruimte geen de minste besef van hebben.
Deze
verschijnselen doen mij als vanzelf denken aan zowel de fluisterende
donkerte der gewelven van de Kathedraal van Chartres, een wonder van
Middeleeuwse bouwkunst, als in het Eeuwige Rome, aan de vroegere
Romeinesse ‘Thermen’ van Diocletianus (voltooid 306 n. Chr), door de
latere Pausen in 1561 omgebouwd door o.a. Michelangelo, tot de Basilica
di Santa Maria degli Angeli e dei Martiri. Met ‘Planetarium’ vol
‘hemellichamen’ die de mensen toen ook am intrigeerden.
*
Volgers
van deze blog weten dat wij, man en vrouw, jaren lang onafgebroken in
Italië ‘Onbetaald Verlof’ hebben genoten. Natuurlijk hebben wij
regelmatig Rome ‘gedaan’. Van het Forum Romanum tot het Vaticaan en van
het St Pietersplein naar de Tuinen van Lucretia Borgia, de Villa Borgèse
en Het Kerkje der Vlamingen, in de onmiddellijke omgeving van de Trevi
Fontein en het Campo dei Fiore, de bloemenmarkt waar Cleopatra nog
bloemen is gaan kopen voor Julius Caesar.
Wij
zagen op de 7 heuvels waarop Rome is gebouwd, de zeven kathedralen,
laatste vastgoed der Pausen, na de Eenmaking van Italië door Garibaldi
in 1870. Wij zagen de Maria Maggiore, tegen de meterdikke versterkte
muren van het Oude Rome. We huiverden van eerbied in de arena van het
Colosseum en tussen de muren van het antieke Pentagon. We dwaalden rond
in de paradijselijke tuinen van het Laterano en zaten op dezelfde
stoelen waar Mussolini in 1929 het Vredesverdrag, de ‘reconciliatioe’
met de Wereldkerk van Rome had afgesloten.
Precies
in die verbouwde Thermen en dat ‘Planetarium’ botsten wij onverwacht op
een lichtstraal uit de hoge gewelven op de vloer. Voorzichtig maar
zeker van ons stuk volgden we die lichtvlek, een witte lijn op de vloer
die verdween in de inktzwarte duisternis.
Wat we zagen was een soort meridiaan, de Linea Clementina,
een meridiaan met de tekens van het dierenriem, die Paus Clemens XI
heeft laten aanleggen door Francesco Bianchini in 1702. Deze lijn werd
gebruikt ls uurwerkn en om Pasen te voorspellen, en de kalenders goed
te zetten. De kerk werd om meerdere redenen gekozen: de kerk was zoals
de meeste badhuizen naar het zuiden gericht, hierdoor komt er zolang de
zon op is, altijd zonlicht op de kerk. Ook was de kerk al gestopt met
zakken en had het hoge muren. Hierdoor zou de meridiaan erg precies
zijn. In de kerk zelf is de meridiaan afgezet met linten.
Paus
Clemens XI met een mens geweest zijn met boehhouders talent vor orde en
regelmaat en daarenboven iemand met sterrenkijker-kennis die de Hemel
liet beslissen over de menselijke jaarkalender….
Linea Clementina
*
*
Spectaculaire vuurbal flitst door hemel vlak voor hoogtepunt van jaarlijkse meteorenregen
*
*
Tijdens
de nacht van 11 november is het zo ver en zal het Noordelijk halfrond
getuige zijn van de Taurid-meteorenregen, die dan op een hoogtepunt
bereikt. De zwerm van meteoren zou afkomstig zijn van de komeet Encke en
passeert jaarlijks twee maal voorbij de aarde, in oktober aan de hemel
van het Zuidelijk halfrond, een maand later boven het Noordelijk. Hoewel
de jaarlijkse meteorenregen niet vaak vallende sterren bevat, werden de
inwoners van de Amerikaanse staat Arkansas afgelopen weekend van 3
November op een spectaculaire vuurbal getrakteerd.
De
spectaculaire vuurbal werd toevallig op een beveiligingscamera
vastgelegd en werd intussen al druk bekeken op sociale media, waar het
reacties regent. Sommigen dachten dat “het einde der tijden” was
aangebroken en vreesden dat het stuk meteoor op aarde zou neerstorten,
terwijl de meeste genoten van het opmerkelijke natuurverschijnsel.
Vuurballen
zijn volkomen normaal en volgens de American Meteor Society schieten er
jaarlijks meer dan 500.000 door de hemel. Bill Cooke, expert in het
bestuderen van meteoren voor het Amerikaanse ruimteagentschap NASA,
voorspelt dat er ook later in november - na het hoogtepunt van de
meteorenzwerm - nog vuurballen zullen worden waargenomen, in beide
hemisferen.
**
*
AAN DE VRUCHTEN
KENT MEN DEN BOOM
**
Nog
veel verder achteruit, naar, om te beginnen, een duistere passage in
Genesis, het Scheppingsverhaal, waar staat dat ‘zij’ zagen dat de
dochters der mensen best mooi waren om kinderen mee te hebben. ‘Zij’,
dat moeten dus ruimtereizigers geweest zijn die verkozen om niet meer
terg te vliegen, maar op aarde te blijven overleven. De rest van dit
verhaal kent iedereen.
Een
rare geschiedeis, als U het mij vraagt. Een verhaal dat meteen de vele
groepjes van 72 dagverse maagde van de isllammerij op losse schroeven
zet. Om misschien licht te geven op het bestaan van de onzichtbare
serafijnen en cherubijnen als Engelen Gods’…
*
Ook
zijn daar de Oude Egyptenaren, die in de woestijn (ook toen a?) de
Pyramiden van Cheops bouwden, tot op de millimeter gekopieerd van de
sterrenhel. Precies alsof ze daar, zeer concreet in het sterrenbeeld
Orion thuis waren geweest…
Wordt vervolgd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten