*
Ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is.
*
Naar
mijn bescheiden menig, is het Christendom de bijna perfecte bekroning
van de menselijke intelligentie. Omdat het o.a. voor kleine en grote
versteen doel kan geven aan het Leven. In alle omstandigheden iets dat
het leven draaglijker maakt. De tegenslagen helt overstijgen en de
gelukkige momenten intensiveert. Het tilt de mens op uit zijn aangeboren
of kunstmatige primitiviteit.
*
Maar inderdaad, het is ook maar ‘des mensen’.
Zij het m een ondertoon van onsterfelijkheid. Een ondertoon afkomstig
uit het Grote Onbekende. Waar we misschien zelf ook toe behoren.
Katholieken benoemen dat als het Eeuwig Leven, een leven met ziel en
lichaam na de Dood.
En
daar horen bij dat Grote Onbekenden Gods engelen bij, en geen
gebruiksklare vrouwelijk schoon dat voorbehouden is aan alleen maar
viriele mannen.
*
Anders
gezegd: het Christendoms sublimeert de menselijke waarden. Beste
voorbeeld daarvan is de rol van de vrouw, niet alleen als de gelijke van
de man, maar zelfs diens meerdere, in de rol van Maria, de Moeder Gods.
’n Beetje als herinnering aan de toekomst en de herontdekte
matriarchale maatschappij die er ooit is geweest.
Waar
zou Vlaanderen staan zonder de vele kerkklokken in al die torens. En
zonder, voor zij die het willen zien, de vele veldkapelletjes op den
boerenbuiten…
*
Het motief achter een Christelijke 'revival' is zwakker dan het motief achter de islamisering.
Sid Lukkassen (°1987)
foto: ©Café Weltschmz
*
Werd het begrip cultuurmarxisme
gelanceerd in het debat in de Lage Landen.
Recent
werd ik door een Vlaamse studentengroep gevraagd om in te gaan op de
mentaal-culturele wortels van het cultuurmarxisme. Er was discussie over
de vraag of cultuurmarxisme is los te zien van een psychologie die is
gevormd door eeuwen onder het Christendom. Dit haakte in op een debat
met NSV-oprichter Edwin Truyens,
Wies Moens
*
die meent dat beiden losstaan van elkaar.
Kenschetsing cultuurmarxisme
dat westers cultureel erfgoed altijd als onderdrukkend wordt neergezet en dat samenbindende tradities worden vernietigd
Een beknopte definitie van cultuurmarxisme is ‘het streven naar een gelijkgetrokken, ge-proletariseerde cultuur’.
Cultuurmarxisme
bestaat bij de gratie van onderdrukkers en onderdrukten, boetedoening
en het geloof in een ‘paradijs’ waar iedereen gelijk is. Het
cultuurmarxisme is zodoende een bedreiging voor de samenleving, omdat
het bevolkings-groepen tegen elkaar op kan zetten en op irrationele
wijze verschillen tussen mensen ontkent of wil corrigeren. Het
cultuurmarxisme is gefascineerd door de ontmaskering van machts-relaties
en door de dèconstructie van hiërarchische verbanden: dit maakt dat
westers cultureel erfgoed altijd als onderdrukkend wordt neergezet en
dat samenbindende tradities worden vernietigd.
Het
feit dat de Europese cultuur zo gevoelig is voor cultuurmarxisme – de
obsessie met minderheden, slachtoffers en schuldgevoelens – is
verklaarbaar vanuit het Christendom. Hieruit herleidde de Vlaamse historicus Luc Pauwels dat ‘we kunnen zeggen dat het cultuurmarxisme zijn psychologisch platform in het christendom vond; zijn strategie in het gramscisme en zijn filosofie in de Frankfurter Schule en het postmodernisme’.
*
*
Cultuurmarxistisch Europees Hof
Dat
dit juist is blijkt alleen al als je kijkt naar een recente uitspraak
van het Europees Hof over de mensenrechten. Een vrouw noemde Mohammed
‘pedofiel’ omdat hij een kinderhuwelijk had met de zesjarige Aisha en op
negenjarige leeftijd het huwelijk ‘consumeerde’. De vrouw werd
veroordeeld omdat haar uitspraak ontwrichtend en beledigend zou zijn –
het Europees Hof verdedigde de veroordeling.
Haar uitspraak zou ‘turbulentie’ kunnen opwekken in de samenleving. Lees: moslims zouden gewelddadig kunnen reageren.
*
Vervolgens verdedigden christenen
de uitspraak van het Europees Hof, ongetwijfeld vanuit de reddering:
‘Als we nu kritiek op Mohammed toestaan, dan moeten we straks ook
kritiek op onze kerken toestaan. Als we nu de vrijheid van meningsuiting
zwaarder laten tellen dan het recht van gelovigen om niet te worden
beledigd, dan zal dit ook tegen ons christenen worden gebruikt.’
! ! ! !!
Nota van deze lezer: precies alsof Christenen nu heden ten dage nog altijd niet altijd en overal de Kop van Jut zouden zijn…
!!!!!!
de kern van de zaak is dat het christendom een slaven-moraal is
Dàt
(blij zijn met de houding van het Europees Hof) zien zij echter
verkeerd. Want de kern van de zaak is dat het Christendom een
slavenmoraal is – pas jezelf aan, aan de omgeving, verdraag het aardse tranendal in vooruitzicht op het hiernamaals.
*
De
islam is echter een heersers-moraal, die (dikwijls onder dreiging van
geweld) de omgeving aanpast aan zichzelf: zo ook het Westers juridisch
stelsel.
Maar we zitten nu al vol in de discussie, terwijl we nog bezig waren met het schetsen van de kantlijnen van het debat.
Geestelijke wortel van politieke correctheid
Het cultuurmarxisme past het marxistische gelijkheidsideaal toe op cultuur
*
noemde het gramscisme
en de Frankfurter Schule als bronnen van het cultuurmarxisme, naast de
Christelijke psychologie. Gramsci’s strategie verandert de
arbeiders-revolutie in een permanente revolutie aangeduid als de ‘lange mars door de instellingen’. Het cultuurmarxisme past het marxistische gelijkheids-ideaal toe op cultuur. Met componenten als messianisme (een strijd tussen een klasse van onderdrukkers en onderdrukten),
kritische theorie (de samenleving zou worden bijeengehouden door
machts-relaties die moeten worden gedéconstrueerd) en opruiing (de
‘onderdrukte’ klasse wordt via cultuurpolitiek en identity politics
klaargemaakt om te rebelleren).
Zodra
dit punt wordt aangehaald – dat de politieke correctheid wortelt in een
psychologie die is gevormd door de obsessie met nederigheid,
schuldgevoel en zondebesef – wijzen gelovigen er direct op dat de kolonisering Christelijk was.
Pater Damiaan,
de Held van Molokaï
*
Zij wijzen dan op de stoutmoedige en nationalistische component van de kolonisering,
om te verhullen dat het Christendom in de ban is van ‘de andere wang
aanbieden’ en ‘de tweede mijl gaan’. Echter, de Nederlandse kolonisering
was een poging om winst te behalen. Dit was een kapitalistisch verhaal.
Het bekeren van inheemse volkeren was geen doel van de Verenigde
Oost-Indische Compagnie (en ook niet van de West-Indische Compagnie, for
that matter).
Faustisch Europa
Nóg
belangrijker dan deze feiten is dat het kolonialisme eerder de
‘faustische’ ziel van Europa vertegenwoordigt met een Christelijk sausje
erover. Dit faustische is een woordkeuze van Oswald Spengler en onlangs
discussieerde ik hierover met Anton Jäger en Werner Trio (hier te beluisteren). Denk
aan het ronddolen, het ronddwalen en naar vreemde kusten zwerven –
zoals ook uitgedrukt in Vikingpoëzie. Kijk naar de Christenen rond
Jeruzalem in de tijd van
na Jezus: zij hadden een meer afwachtende houding en bivakkeerden in de
woestijn, wachtend op de wederkomst van Christus. Dit waren de
zogeheten heremieten. Zo blijkt dat het Europese Christendom op haar hoogtepunten meer Faustisch was dan Christelijk.
Dit
zien we tevens aan het Germaans-Frankische Christendom. De Franse
historicus Georges Duby omschreef bijvoorbeeld hoe Christus werd
afgebeeld met een mes tussen de tanden. Het West-Europese beeld van
Christus is door de eeuwen heen minder ‘heidens’ geworden en meer
‘vroom’. We zien het ook aan de
*
Pax
Dei-beweging. Clerici zagen de ridder-toernooien en de adellijke
strijderscultuur als te wreed. Toen kwamen de vorsten-spiegels: de
hofcultuur met verhalen over De Heilige Graal, jonkvrouwen die met
zakdoeken wapperden – alles om de Europese geweldscultuur te kanaliseren
naar een ‘kuise’ vorm. Voor de kruistochten geldt hetzelfde. Als je dan
toch moet vechten, doe dat dan beter voor een heilig doel. Het liefst
ergens ver weg.
Heidense tegenvoorbeelden
Als
je Julius Caesar leest, dan zie je dat West-Europa een zeer gewelddadig
continent was. Volgens zijn verslagen roofden stammen liever elkaars
proviand dan zelf te gaan boeren. Tacitus meldt vergelijkbare dingen. De
Romeinen introduceerden de fruitkweek en het villastelsel als deel van
een gestructureerde landbouwpolitiek die de orde versterkte.
*
De
Orde van Teutoonse Ridders herschreef de Bijbel om Oost-Europa te
bekeren. Hier werd Jezus neergezet als een gespierde man met zwaarden.
Hier sprak feitelijk niet de christelijke leer van de nederige Jezus,
maar van een Germaans-faustische ziel die zich voegde naar een
christelijk jasje. Dit is wat veel neo-katholieken niet begrijpen als
zij nostalgisch praten over het christelijke verzet tegen de
islamitische inval. Het was nog een zeer Germaans-Faustisch christendom
dat zich verzette. De leer van Jezus en Paulus over het aanbieden van de
andere wang was nog niet afdoende doorgedrongen.
Het Christendom is groter in Afrika dan in Europa: dat maakt een christelijke Afrikaan nog geen Europeaan
We
moeten ons beseffen dat het Midden-Oosten óók christelijk was. Toch is
het gevallen voor de islam. Het christendom is groter in Afrika dan in
Europa: dat maakt een christelijke Afrikaan nog geen Europeaan.
Rationeel denken, analyse, creativiteit en innovatie. Dát zijn de
belangrijkste westerse eigenschappen als we naar ons aard en wezen
willen voortbestaan – religie is hier secundair aan.
Motief achter christelijke ‘revival’ zwakker dan motief achter islamisering
Wie
echt een levend christelijk geloof wil, zal ook moeten geloven in de
wederopstanding, de verrijzing van Jezus uit de dood. Paulus zegt zelf: zonder dit geloofsartikel is mijn hele religie waardeloos.
Een mens moet vele dingen gaan geloven, zoals dat Jezus Christus water
in wijn veranderde, om zo’n écht authentiek geloof te hebben, dat méér
is dan een kapstok voor cultuur en identiteit. De islam heeft feitelijk
zo’n geloof – de hedendaagse christen bekeert zich echter uit een
zwakker motief, namelijk puur omdat hij een culturele kapstok zoekt. Hij
gelooft iets wat hij feitelijk niet kán geloven, omdat hij de
Verlichting heeft
*
AAN DE VRUCHTEN
KENT MEN DEN BOOM
**
Jeugdige
hoog geladderde bollebozen leven, net als wij deden, als in hun eigen
gaar gekookt kookvocht geborneerde besloten denkwereld. De ervaring en
dus de wijsheid komt inderdaad – uit ondervinding gesproken - pas met de
jaren.
*
Het
zegt misschien veel, maar in de overgenomen tekst stond het woord
Christelijk altijd zonder hoofdletter. Vergissing of opzet? Heb dat voor
de lezer rechtgezet. Is gewoon de betuiging van respect.
En dan maar klagen dat de jeugd tegenwoordig geen discipline, geen respect of geen eerbied meer heeft voor wat dan ook.
Enne,
o ja, ook aan al die moderne onleesbare paternosterbollekekenswoorden
heb ik gesleuteld. Het woord ‘posttraumatisch’ bijvoorbeeld, lees ik
liever als post-traumatisch. En dat is wat ik ervan overhoud: een post
traumatisch syndroom van anti-faustisme.
*
De
reputatie van Faust (Goethe) ken ik voldoende, en ik ben ook bekend met
diens kuren, maar om dat, met Mefisto en Papageno te willen in één
woord samenvatten als ‘faustisme’, daar wil ik van mijn goede vriend
Edwin Truyens uit Nijlen toch graag ’n woordje meer uitleg over.
Antonio Gramsc (1891-1937)
*
Gramscisme!!!!!
Dat is het woord waaraan ik mij als onwetende aan dood ergerde.
Faustisme is helemaal iets anders, denk ik zo Iers van bij ons.
Voor
dit voor mij tè geleerd begrip is Wikipedia mij moeten ter hulp komen.
En wetewa? Die Gransci is ’n figuur uit de preéhistorie van het
Italiaans Communisme. ‘n Soort achternalopertje van Trotsk, Ma rxski
en Leningradski. Om zodoende dan toch weer bij het Jodendom terecht te
komen…
Juist, verdorie, het zijn inderdaad weer de Joden die ons dat ‘Goddeloos Communisme’ gelapt hebben!
*
Met
al de vezels van ziel en lichaam gehecht zijnde aan onze goede oude
tradities, voel k mij persoonlijk geroepen om de namen te noemen van
twee eenvoudige ‘onderpastoors van te lande’ uit mijn omgeving wier
namen heel zeker geschreven staan in de palmen van Gods handen, zoals
men dat zegt. Hun namen zijn niet alleen Hierboven bekend, maar ook voor
de hele wereld, op Tinternet.
Djoos Uytendaele
*
De
man was z’n hele actief leven werkzaam als Arbeider in de Wijngaard des
Heren in de Kivu. Na de Onafhankelijkheids-troebels kwam hij
geradbraakt terug ui de Kongo, als Pastoor naar Haringe in de omgeving
van Veurne. Hij schreef wondermooie poëzie en werd ’n gevierde volksheld
in de Westhoek.
Naast deze al lang overleden optimist, is er naast zoveel anderen, ook nog Pater Hendrik,
Oblaat, met dezelfde ervaring. Deze keer met een zendelingenleven op
verschillende plaatsen in Het Verre Oosten. Waarvan hij oud en versleten
en verschillende keren a.h.w. geradbraakt, méér dan 80 jaar oud
geworden, iedere Zondag nog de Mis kwam lezen in Nokere (Waregem).
Ook
zij huldigden het principe om – on-vergoed en zonder eigenbelang - een
beter leven uit te dragen naar het uiteinde der wereld. Zij deden dat
zonder veel woorden, maar met daden.
*
Donderdag 15 November ‘18
Geen opmerkingen:
Een reactie posten