Ieder vogel zingt zoals het gebekt is.
*
Haec dies quam fecit Dominus
Dit
is de dag met goddelijke vooruizichten. Tja, veel Latijn heb ik niet in
mijn woordenschat, maar af en toe is er toch iets blijven hangen van
mijn collegejaren.
Voorheen,
vòòr Ttimp, had niemand bij het grote publiek in Europa noch veel
gehoord van noch gelezen over ‘Midterms’. En al zeker niet over een of
ander ‘Huis van Afgevaardifden’ die nu op ieders (juist geaarde) lippen
ligt. Kijk, da’s weer een ander voorbeeld hoe de politiek verruwd is.
Ja, zelfs alleen nog bestaat uit glitter en schijn. En als het regent in
Parijs Washington, drupt van de regen, drippelt het ook bij ons.
*
Vooral
daar aan de overkant der Grote Plas zijn minder achtbare tegenspelers
op een onhoudbare manier hun mannetje liever kwijt dan rijk. En zelfs,
zo te horen alleen al an de toon, liever dood dan levend. Want zij
voelen instinctmatig, dat er geen tijd is om op een normale manier die
verdomde normale ambtsperiode uit te zitten.
Waar
een historische figuur als deze President zijn stempel heeft gedrukt op
de Landsleiding, is er geen weg meer terug. De slogan ‘America first’
is dan ook een dodelijk wapen tegen al wie met andere bedelingen, zoals
de wereld islamiseren, in Het Witte Huis, liever scheve schaats rijdt.
*
*
Twee Amerika's
*
Cartoon van Donald Trump
foto: ©Reporters
6 november 2018
Harry De Paepe
*
‘De Amerikaanse politiek was altijd al een ongemakkelijke boel. Trump nam gewoon de beschaafde vermomming weg’. Het is een citaat van Freddy Gray, de Amerika-correspondent van het Britse weekblad The Spectator.
De Amerikaanse congresverkiezingen op vandaag 6 november zetten die ongemakkelijkheid nog maar eens dik in de verf.
You cannot be civil with a political party that wants to destroy what you stand for
De
huidige president is op zijn zachtst gezegd niet meteen de meest
stijlvolle man. Zijn bespotting van het oorlogsverleden van tegenstander
John McCain (*) tot bijvoorbeeld zijn omschrijving van de
vernielingskracht van orkaan Maria – er stierven daarbij om en bij 3000
mensen – als ‘an incredible success’ waren weinig tactvol. En dat zijn
slechts twee voorbeelden. Zijn tegenstanders zijn evenzeer van stijl ‘gespeend’. ‘You
cannot be civil with a political party that wants to destroy what you
stand for‘, verklaarde Hillary Clinton. De hysterie van vele opposanten
van de zittende president tart – net als de man zelf – elke verbeelding.
Of zoals de Democratische Eric Holder het verwoordde: ‘When they go low, we kick ‘em’.
*
Dode manieren
In een artikel voor The Spectator vraagt MacArthur zich af wat er gebeurde met goede manieren in zijn land.
John
R. MacArthur, de uitgever van het Amerikaanse maandblad Harper’s
Magazine, begrijpt het ook niet meer. Harper’s Magazine is het op een na
oudste blad van de VSA, het eerste nummer verscheen in 1850. Het telde
onder meer Winston Churchill en Mark Twain onder zijn medewerkers. In
een artikel voor The Spectator vraagt MacArthur zich af wat er gebeurde
met goede manieren in zijn land. Iemand vriendelijk de hand schudden en –
blijkbaar helemaal verdwenen – iemand laten uitspreken. ‘Zowel in de
zakenwereld als in sociale situaties – om nog maar te zwijgen over
sociale media – lijkt de onverschilligheid tegenover wat ooit doorging
voor de sociale norm tot een alarmerend peil te zijn gestegen.’ Hij
wijst daarbij naar de Amerikaanse president als toonvoorbeeld. Maar
evengoed naar zijn ‘fellow liberals and proper left-wingers’. De
tegengestelde partijen schreeuwen gewoon tegen elkaar. Zelfs MacArthur
bekent dat hij recent tegen zijn eigen principes en opvoeding in begon
te schreeuwen aan de telefoon.
Twee Amerika’s
Je moet vooral gillen dat jij gelijk hebt en de andere niet.
Dit
is hetzelfde land waar jarenlang de rechts-conservatieve intellectueel
William F. Buckley beschaafd, maar scherp in debat ging met
tegenstanders van allerlei achtergronden. Alleen tegen auteur Gore Vidal
– ze verafschuwden elkaar – vloog hij uit de bocht en daarvoor schaamde
hij zich later. De knappe documentaire ‘Best of Enemies’ brengt deze
vete mooi naar voren. Dit soort beschaafd en intellectueel debat lijkt
vandaag niet meer mogelijk. Je moet vooral gillen dat jij gelijk hebt en
de andere niet.
Hoewel,
de Nederlandse krant Trouw maakte een intrigerende reportage over een
poging tot gesprek onder de titel ‘Dezelfde heuvels, twee Amerika’s‘. De
journalist Bas den Hond bracht verslag uit over hoe twee stadjes de
kloof tussen links en rechts – dekken die termen de lading wel? – willen
dichten. Het ‘linkse’ Leverett ligt in Massachusetts en Letcher County
is de rechtse tegenpool in Kentucky. Leverett is een welgesteld stadje
waar velen werken aan een van de vijf universiteiten van
West-Massachusetts. In Letcher County leeft men dan weer van de
kolenindustrie. En daar ligt meteen ook de kloof. 18 van de 19 armste
staten zijn in Republikeinse handen, de vijf rijkste staten worden
bestuurd door Democraten. De kloof tussen wat de gemiddelde Republikein
en gemiddelde Democraat denkt over heikele politieke kwesties is alleen
maar toegenomen.
*
(*)
John McCain: laten we zeggen, dat er heel wat fantasie hangt rond diens
levensverhaal, daar waar hij als een oorlogsheld wordt voorgesteld.
Misschien weet Trump daar ambtshalve wel iets meer over… Maar O.K. van
de doden niets dan goed. Zelfs geen kwaad wiird over Fidel Castro, over
Neson Mandela of over Che Guevara.
*
AAN DE VRUCHTEN
KENT MEN DEN BOOM
**
Het
zijn weer de ‘sociale media’ die het gedaan hebben! En Sir Winston
Churchill citeren als voornaam medewerker aan een voornaam Amerikaans
tijdschrift heeft ook een keerzijde. Denk alleen nog maar aan de mening
van deze oorlogsveteraan over de islammerij. En dat op een ogenblik waar
die barbareb zich nog koest hielden!
Toppunt
van ironie is wel dat 18 van de 19 armste staten in Republikeinse
handen zijn, de vijf rijkste staten worden bestuurd door Democraten.
Waarom mogen we deze crucuale waarheid pas nu weten? Of is dat eerder
een impliciete toegeving dat Trump er absoluut nodig is? Ook in deze
situatie komt de slogan ‘Ameriica Firdt’ tot zijn volle recht.
Bij
ons is dat eerder omgeeerd. De armste landsgedeelten wirden beheerst
door de ‘Scciaal Democeaen’ die het zegging schap hebben en willen
houden over het rijke Vlaanderen.
*
Zijn tegenstanders zijn evenzeer van stijl ‘gespeend’.
Tjan wat was er nu eerst, de kip of het ei?
*
‘When they go low, we kick ‘em’.
Zeeer juist. Ook in de arena in het Oude Rome was dat de held, die degene die op het zand lag na de uppercut, helemaal afmaakt.
Moraal van het verhaal: de andere wang aanbieden is wel mooi, maar het is niet te volhouden!
*
Geen opmerkingen:
Een reactie posten