EEN NIEUWE LENTE EN EEN OUD GELUID

EEN NIEUWE LENTE EN EEN OUD GELUID
Herman Gorter gebruikt de vol met symboliek geladen datum van 1 mei om er zijn onsterfelijk vers van die nieuwe lente met een nieuw geluid aan op te hangen. Waar het sedertdien hangt in al zijn stralende eenvoud.
Zijne Geiligheid Yvke Desmet, de Paus van de Linkse Kerk en tussen-in twee vlagen van zinsverbijstering ook nog hoofdredacteur van de DM is bescheidener dan Herman Gorter in zijn tijd. Zijne Geiliheid spreekt alleen van 1 Mei, hij maakt zeker geen allusie op een nieuwe lente die zou moeten in de lucht hangen, want voor een partij in de herfst, of zelfs reeds in de winter van haar bestaan, is elke gedachte aan vernieuwende frisheid als vloeken in de kerk. Zijne Geiligheid laat ook elke verwijzing naar een of ander nieuw geluid achterwege, terwijl hij zijn kennis van de Nederlandse taal bewijst door te schrijven dat de Rode Partij haar achteruitgang te danken heeft aan een resem van kleinere oorzaken. Ik zou eerder geschreven hebben dat ze dat an die dingen te wijten heeft gehad. Maar ja, als men zijn kwakje kwijt wil na een (weeral) zoveelste rijk-begoten dis.
Dat laatste weet ik niet zeker, maar aangezien zijn opstelletje al om 7 uur 05 gepubliceerd werd, is het bijna de logica zelf dat het de dag voordien werd geconcipiëerd. Ik stel mij zelfs voor dat het schema geschetst werd op de serviet van het restaurant waar het zatsel is doorgegaan. Zodat Smetje het handschrift van bepaalde tafelgenoten, die mee hebben helpen denken, later altijd als bewijs van hun medeplichtigheid kan boven halen. Hij alleen verantwoordelijk voor het pessimisme dat afdruipt van zijn geschrijf, een paar weken voor de verkiezing-der-waarheid? Hartroerend toch hoe hij het opneemt voor de struurvrouwe aan het roer van de SP! Zoiets moet hem vanwege Steve & Patrick de zekerheid van zijn broodwinning vooralsnog verzekeren.
Kan het Zijne Geiligheid behagen, als ik hem verzeker nergens en onder geen enkele omstandigheid aandacht te schenken aan de Partij die op 1 Mei in Antwerpen vol vertrouwen de plaatsvervangende meeting organiseert?
Trouwens, over 1 Mei zouden wij, Vlaams Nationalisten best niet te hoog oplopen. Want is het niet z`, dat de traditionele Vlaming het gewoonlijk opneemt voor de underdog? Maar dan moet ik weer toegeven, een immens lichamelijk genot te ervaren als ik mag neerschrijven: de Rode Broederschap als underdog….
Als ‘de kleine man’ nu zijn gading verder kan vinden in het Vlaams Belang, dan moeten wij toch goed zitten! LDD en PVV (Pest Voor Vlaanderen) rollen vechtend de trappen af van de Rechtbank. De CVP-weg-ermee probeert het nogmaals met dezelfde leugens. Blijft over: de Partij der Onkreukbaren.
Maar lees mee met Smetje….U ziet het wel waar ik hem een beetje heb menen te moeten helpen.
1 mei

Morgen lopen de laatste socialistische militanten traditiegetrouw onder hun rode vlaggen, al zal het nu niet met veel euforie gebeuren. De peilingen voorspellen immers unisono een erbarmelijke uitslag, de slechtste in decennia zelfs. Scoort sp.a meer dan 15 procent, dan zal men op het hoofdkwartier opgelucht ademhalen.

Dat is paradoxaal, want eigenlijk zijn de bij het haar erbij gesleurde omstandigheden voor de socialisten buitengewoon: een wereldwijde crisis, duidelijk toe te schrijven aan de hebzucht van een niet-gereguleerd en dolgedraaid financieel systeem in gang gezet door de linkse regering Carter, de weerslag op de reële economie, waar bedrijfssluitingen en saneringen aan de orde van de dag zijn, verzoorzaakt o.a. door de ‘delocaties’ waaraan de Rode Broeders via Europa intensief hebben meegewerkt. Op zo'n ogenblik zouden de critici van het wilde kapitalisme en de verdedigers van de sociale zekerheid hoogdagen moeten beleven, maar net het omgekeerde is het geval, want ze moeten spreken met gespleten tong vanwege de vele misbruiken/

Voor een groot stuk is dat te danken aan een decennialange regeringsdeelname: de socialisten worden tegen wil en dank geïdentificeerd met het establishment, de heren van Brussel die geen aanpak weten te verzinnen tegen de economische rampspoed.

En ook al zitten ze federaal in de oppositie, toch worden ze voor de onbestuurbaarheid van het land minstens evenzeer verantwoordelijk gehouden als CD&V, dat met zijn onhoudbaar gebleken staatshervormingsbeloften het federale niveau al twee jaar zo goed als lamlegt. Waarbij wij, Desmet, gemakshalve vergeten, dat de mislukking van die Staatshervorming vooral het werk is van hun geloofsgenoten aan de overkant der taalbarrière: ils sont demandeurs de rien, U weet wel!

Dan is het radicale anti-establishmentdiscours van andere partijen veel aantrekkelijker voor de kleine man om zijn ongenoegen te ventileren over een politiek milieu dat hij stilaan compleet irrelevant begint te vinden.

Sp.a zit ook in het hoekje van de verdediging, het behoud van de verworven rechten. Het nadeel is dat de meeste mensen die verworvenheden als vaststaande zekerheden beschouwen die er zijn gekomen spijts de linkse inhaligheid, als niet meer dan normaal, en hun stem geven aan mensen die iets nieuws beloven, hoe onrealistisch het ook moge zijn. Daar slaagt sp.a bijzonder slecht in. We weten perfect waar ze allemaal tegen zijn, maar het grote wervende alternatief kunnen ze veel moeilijker overbrengen.

Het is ook niet bevorderlijk voor de aantrekkingskracht dat de partij veel energie in haar eigen navel steekt, waarbij tal van schoonmoeders en -vaders er als de kippen bij zijn om Caroline Gennez met wat ontmoedigende woorden of keiharde kritiek onderuit te halen. Existentiële twijfel en zelfkritiek gaan zelden samen met goede verkiezingsuitslagen.

Yves Desmet
Politiek commentator
30/04/09 07u05