MAG MEN DE OVERHEID CONTROLEREN?

MAG MEN DE OVERHEID CONTROLEREN?
In de reclamewereld, en dus bij definitie in de politieke wereld, is er een begrip dat luidt: naambekendheid. Om het even als U of Uw product in een goed of slecht daglicht gesteld wordt, als er maar over gesproken en geschreven wordt.
Wat ook in het geval van LDD weeral gebeurt, en wel op de manier dat men van een dief en struikrover een Robin Hood wil maken. Wat in het geval met Kareltje van Berlare totaal naast de kwestie is, zelfs met hoed. (Hood?)
Niet naast de kwestie, maar er boven op, is wat iedereen denkt…maar waar met veelomhaal rond de pot gedraaid wordt door de verantwoordelijken. Slechts één vraag:
Is er aan een zaakje, door ministers bedisseld en door specialisten uitgewerkt, tientallen zo niet honderdtal miljoenen Euro’s groot, dat 10% en meer opbrengt, met Staatswaarborg dan nog, geen reukje aan?
Een reukje, zegt U? Maar mens, het stinkt urenver tegen de wind!
En wat doet men?
Men gaat zelfs voorbij aan het woord schriftvervalsing, valsheid in geschrifte, belastingsfraude, enz, in hoofde van JMDD, die op het detectiven-contract met zijn vennootschap met bedriegelijke inzichten ‘’patentonderzoek’ vermeldt, waar er in de verste verte geen ‘patenten’ moeten onderzocht worden, maar de esbattementen van een persoonlijke vijand….
Ja maar, zegt Jean Marie, ik ben eerlijk, want ik heb die uitgave aan mijn vennootschap met privé-geld terugbetaald. Kan zijn, maar boekhoudkundig blijft de onkostenrekening ‘Erelonen’ onterecht verhoogd met het ereloon van de dame in kwestie…JaJa, ook dat kan tegengeboekt worden op de Lopende Rekening van de beheerder-zaakvoeder, zodat de belastbare vennootschapswinst niet ten rechte verminderd blijft…
À propos, U maakt in Uw vennootschap toch winst, Jean-Marie? Of dient dat vehikel alleen, om met behulp van fiscale spitstechnologie, alle privékosten daar af te dragen? Het is een Christus-oud truckje, hoor, zodanig dat het zelfs gemeengoed geworden is in linkse middens. Bij de man van Blokken, bijvoorbeeld….
Valsheid in geschrifte met het oogmerk te schaden en te bewimpelen door een volksvertegenwoordiger in functie: kan dat zo maar ongestraft passeren?
En de detective zelf….Nog nooit gehoord van deontologie, plichtenleer en beroepsgeheim?
Dat maakt dat er 3 keer stank verspreid wordt. Eerstens door de feiten, tweedens door partij JMDD en derdens door de detective….Fameus landje, zou wijlen Pim Fortuyn weer eens kunnen zeggen….
En nu: Ga Uw gang, Meneer de Perfesser en Advocaat De Meulenaer. Tot deze avond, misschien, op het leugenscherm, als BRT-specialist .Hercule Poirot.

Niets mis met privedetective
21-04-2009 - Stijn De Meulenaer - de standaard


Mag een privédetective ingeschakeld worden in een fraudedossier? STIJN DE MEULENAER ziet geen probleem. Of Jean-Marie Dedecker op een juiste manier heeft gehandeld, valt nog te bekijken.
Sedert afgelopen vrijdag aan het licht kwam dat Jean-Marie Dedecker een privédetective heeft ingeschakeld om een onderzoek te voeren naar vermeend onfrisse praktijken bij de aan- en verkoop van het gerechtsgebouw in Veurne, weerklinkt her en der de vraag naar de regelmatigheid van een dergelijke demarche. In een interview in deze krant (DS 20 april) stelt professor emeritus Etienne Vermeersch zelfs openlijk de vraag of er wel plaats is voor privaat initiatief als het gaat om fraudeonderzoek, en of dit niet tot het exclusieve domein van de overheid behoort.
Dat deze discussie vandaag opnieuw wordt gevoerd verbaast enigszins, nu onze wetgever reeds begin jaren negentig (als één van de eerste in Europa) de sector van de privédetectives en de private veiligheidsdiensten wettelijk heeft geregeld. Toen weerklonk dezelfde discussie, en werd er - terecht - voor geopteerd om de rol van de privésector in deze te erkennen, en de bakens te zetten waarbinnen één en ander mogelijk zou zijn. Sedertdien kende de groep van privéfraudeonderzoekers een gestage groei, en vervullen ze een niet onbelangrijke en vooral nuttige rol in de bestrijding van fraude op het terrein.
Vandaag stellen we dan ook vast dat deze sector aan een concrete vraag beantwoordt, niet alleen vanuit het ondernemingsleven, maar zelfs vanuit de overheid. Dit heeft ook de politieke wereld al begrepen. Zo bestudeert de Parlementaire Commissie Fiscale Fraude op dit ogenblik onder meer de publiek-private samenwerking op vlak van fraudebestrijding met het oog op een efficiëntere fraudebestrijding op overheidsniveau.
De vraag of fraudebestrijding ook in de privésector een plaats heeft moet dan ook met een volmondig 'ja' worden beantwoord.
De vraag of het concrete dossier van de door Jean-Marie Dedecker aan het werk gezette privédetective aan de door de wetgever uitgezette voorwaarden voldoet, is van een andere orde en kan enkel door de bevoegde overheden worden beantwoord. Zij zullen moeten nagaan of de privédetective in kwestie heeft voldaan aan de wettelijke verplichting om voorafgaandelijk een schriftelijke overeenkomst op te stellen en of de inhoud van deze overeenkomst met de waarheid overeenstemt én binnen de krijtlijnen van de toepasselijke wetgeving valt.
Aan de politici die toch nog graag voortdiscussiëren over dit onderwerp, stel ik voor dat ze van de gelegenheid gebruikmaken om de wet op de privédetective eens stevig onder de loep te nemen. Ze zullen dan vaststellen dat het wettelijk kader dat eind jaren tachtig werd gecreëerd met de bedoeling de toentertijd in opspraak gekomen sector van de privédetectives te saneren niet meer beantwoordt aan de hedendaagse noden, en dringend dient te worden bijgeschaafd en versoepeld.
Een constructieve samenwerking tussen overheid en privé op vlak van fraudebestrijding vereist een wederzijds vertrouwen en een degelijk wettelijk kader dat de privésector (privédetectives én forensische auditoren) toelaat om haar rol te vervullen binnen de op vandaag geldende maatschappelijke normen.
Stijn De Meulenaer is advocaat en doceert de Wet op de Privédetective aan de Universiteit Antwerpen Management School.
Bron Iskander