WIE DURFT

WIE DURFT

Het ‘cordon’ voorbij

Deckereke is de schaamte voorbij en lanceert dus via privé-detectives de Nieuwe Politieke Cultuur in het land.
Allez! Wie durft er nog zijn nek uitsteken? Niet in het schaamteloze, maar in het gedurfde….Het ‘Cordon sanitaire’ loopt op zijn einde!
Maar dan moet deze persoon minstens even Onkreukbaar zijn als het Vlaams Belang. Vooruit, Heren van de Grote Smoel: wacht liefst niet tot nà 7 Juni, want dan zou men bij ons wel eens veel te kieskeurig kunnen zijn….Hangt een beetje af van de uitslag van de verkiezingen, waar wij met open vizier naartoe gaan.
*
***

15.04.2009 11.38u - In een vrije tribune in De Standaard stelt Vlaams Belang-voorzitter Bruno Valkeniers vandaag dat het beruchte ‘cordon sanitaire’ zijn geschiedenis heeft. De vraag is of het ook een toekomst heeft.

Wie de geschiedenis van het ‘cordon’ overloopt, de oprichting van het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding, de veroordeling van het Vlaams Blok, en alle andere pogingen tot uitsluiting en drooglegging, ziet volgens Valkeniers een conflict tussen een regime en zijn opponenten. Zelfs kritisch-links aanvaardt vandaag de stelling dat het Vlaams Blok en het latere Vlaams Belang in quarantaine werden geplaatst omdat ze het einde van België nastreefden.

Ondertussen is de toestand echter drastisch geëvolueerd en blijken kernpunten van ons programma mainstream geworden: “De VB-slogan van de jaren negentig ‘Aanpassen of verhuizen’ is in het politiek-correct Nederlands vertaald tot ‘Plicht tot inburgering’, en wordt nu door zowat iedereen geclaimd. (…) De volkse slogan ‘België barst’ werd lang afgedaan als een azijnzure oprisping uit de onderbuik van Vlaanderen. Maar zowat alle Vlaamse toppolitici van alle gezindtes heb ik de laatste weken horen verklaren dat ‘het Belgische model niet meer werkt’.” Dat gebeurt allemaal zonder dat iemand zich afvraagt of dat belgicistisch cordon met zijn antiracistisch alibi nog wel geloofwaardig is, merkt Valkeniers op.

Het ‘cordon’, zo stelt Valkeniers, is een stukje geschiedenis dat in het heden is blijven hangen, een fetisj van de steriele consensus-democratie. Hij verwijst bijvoorbeeld naar Wilfried Martens die probleemloos een openingstoespraak houdt op het stichtingscongres van de Popolo della Libertà (waarin de ‘postfascistische’ Alleanza Nationale is opgegaan) maar in eigen land blijft vasthouden aan een versleten cordon-schema.

Valkeniers denkt echter niet dat het ‘cordon’ zich nog sociaal kan handhaven: “Als ik op de sociale netwerken zoals Facebook ga grasduinen, zie ik in elk geval maar weinig ‘cordonisme’: de jongere generaties hebben geen boodschap meer aan stigmatisering.” Volgens Valkeniers is het dan ook tijd voor een correctie vanuit de jongere generatie(s). Wèg van de consensusdemocratie zoals hierboven beschreven, omdat een democratie haar kwaliteit pas toont waar de tegenstellingen in hun volle kracht aan bod kunnen komen, zonder demonisering. Tijd dus voor iets als “een charta ’09 misschien, waarin gewoonweg gesteld wordt dat een open, tegensprekelijke democratie à la Voltaire te verkiezen is boven een ideeëndictatuur à la Robespierre.”

“Een beschaafd maar radicaal parler vrai, meer moet dat niet zijn. Het kan niet allemaal gesjacher en gereken zijn in de politiek”, aldus nog Valkeniers. Wie begint? Wie durft?