KABINETTARDS

KABINETARDS
Al een eindje geleden dat ik de gesel (!) van ‘Klein Pierke’ op jullie kon loslaten.
Jullie weten niet wie ‘Klein Pieke’ is? Wel, Klein Pierke is de telg van Grote Pier, en wie Grote Pier is, vindt U bij Nieuw Pierke, en Nieuw Pierke vindt U hier: http://www.nieuwpierke.be/forum_voor_democratie/nl/node/441
Ik zou iedereen aanraden om daar Pierke’s ‘Nieuwsbrief’ te vragen: het is gratis, U steunt die mensen en het is voor een goed doel…Later, als U deze heerlijke mix van stichtende lectuur in Uw mailbox binnenkrijgt, moet U helemaal onderaan de mail, het gewenste artikel aanklikken. Is ’n beetje speciaal, zoals trouwens heel dat Pierke-geval. Speciaal, maar dan zeer speciaal! Eigenlijk onverbeterlijk speciaal en onmisbaar in de brouwketel van ons Vlaams nationaliustisch bestaan.
(Pier, heb ik dart goed gezegd?) Hierlaat ik U los. Geef maar ‘buzze’….

Kabinetten: een uitwas van de partikratie (Mark Grammens)

Er zijn thans, verspreid over de verschillende regeringen van dit land, meer dan 2.500 mensen die door een minister of staatssekretaris werden benoemd tot "medewerker". De Belgische regering neemt daar 932 van voor haar rekening, de rest is voor de gewestregeringen, en de regeringen van de Franstalige en Duitstalige Gemeenschap. Hun aantal en de kosten die ze meebrengen, zijn sinds het aantreden van Leterme gestegen doordat er een vice-premier bijgekomen is (Milquet), die het recht heeft afgedwongen op een eigen kabinet, bijna even talrijk als dat van de eerste minister. Het kabinet van Milquet wordt vrijwel uitsluitend bemand door de kristelijke vakbond, die op deze manier aan een zogenoemde inhaaloperatie bezig is, na meer dan acht jaar niet meer te zijn vertegenwoordigd in kabinetten op Belgisch niveau. Noteer dat elk kabinet ook nog gedurende tenminste een jaar twee personen betaalt die vrijgesteld worden om de vorige minister te assisteren. Zo betaalt het kabinet van Defensie (De Crem) twee kabinetsleden die werken voor de vorige minister, Flahaut, en het kabinet van Begroting (Wathelet) twee personen die in dienst staan van zijn voorgangster Freya van den Bossche. Waartoe dat nodig is, weet men niet. Om de kiespropaganda van de vorige minister te verzorgen natuurlijk, maar waarom dit op overheidskosten moet gebeuren, behoort tot de geheimen van de Belgische politieke klasse. En noteer nog dat sommige ministers zich het recht toeëigenen om buiten het kabinet nog "experts" aan te stellen, die evenveel of méér verdienen dan kabinetsleden maar daar niet toe worden gerekend.
België is, voor zover bekend, het enige land ter wereld waar ministers niet in staat worden geacht te besturen zonder een aantal van hun vrienden voltijds bij het bestuur te betrekken. Iedereen die ooit met ministeriële kabinetten in aanraking is gekomen, weet dat een aantal "cabinettards" het "dienstbetoon" van de minister aan zijn kiezers en zijn kiespropaganda verzorgen, of op grond van politieke afspraken een benoeming moesten krijgen. Dat laatste is bijvoorbeeld het geval voor kandidaten voor parlementsverkiezingen die door een toeval geen mandaat wisten te veroveren.
Het is allemaal zeer ontluisterend, maar wel ook zeer Belgisch, sinds dit land méér weg heeft van een oligarchisch soort partikratie dan van een parlementaire demokratie..
Hoe het stelsel ook moge werken, het meest opvallende verschil tussen België en zijn buurlanden is dat kabinetsmedewerkers in de ons omringende landen nergens ten laste vallen van de staat, zoals bij ons. Het is derhalve puur profitariaat, eigen aan een partikratisch regime, een pest en een schande.
(Mark Grammens in Journaal, nr. 546, 26 maart '09)