TEEVEE AVONDEN

TEEVEE AVODEN
Op deze bladzijden stond, al sinds een eeuwigheid, mijn ‘bheuk’-houding tegenover alle zenders die wij hier via de schotel en TV-Vlaanderen kunnen ontvangen, genoegzaam bekend. Hoop ik. En voor wie nog twijfelt, moet ik toegeven nog altijd aangetrokken te zijn tot de kijkbuis en onze zetels, om 19 uur iedere avond, als ‘Het Nieuws’ gaat beginnen. Mag ik mij veroorloven om geen namen of voorkeuren uit te spreken? Want dodelijk zijn ze alle twee, die nieuwszenders. Even dodelijk als de pest of de cholera.
Ja, als ’t avond wordt….Even lang als de wrevel om al die manipulatie duurt die eeuwigheid waarin ik mezelf verwijt daarmee toch op te houden. Want de nieuwswaarde is quasi nihil, de ‘ankervrouwen of ankermannen zijn Houten Klaasen, meestal met een spraakgebrek (de Franse R, of het inslikken van de uitgangs-N) en wat volgt kan maar ofwel infantiel zijn (Man Bijt Hond) of opgefokt immoreel gedoe (Thuis) waar begot de personages die Vlaanderen in meerderheid uitspuwt, te pas en ten onpas opgehemeld worden (die overigens sympathiek-op-zichzelf Marokkanse loodgieter). De spelletjes zijn om te geeuwen, alhoewel er één is (die dan de uitzondering bevestigt) die positief uit de band springt, en dat is de Kleine Kreuner met Blokken. Het is ook wel een aap (achterna-doender) maar het is tenminste een intelligente aap.
Meestal vindt mijn vrouwtje, handig als ze is in alles, beter te vinden op de Nederlandse zenders. De musical-programma’s ‘Evita’ of ‘Jozef’ bijvoorbeeld – of, laatst, ‘Una Voce Particulare’ die ze ere al jaren, telkens bij toeval, uitpikt, waar die sympathieke Vlaming, Mechelaar, wiens naam mij ontsnapt, als winnaar uit kwam. In eigen land doodgezwegen, natuurlijk. Anders zouden ze moeten toegeven geklungeld te hebben. De Vlaamse talenten, die ’n soort ‘Voce Particulare meesterlijk zouden kunnen brengen, behoren niet tot de goede ‘linkse kerk’ en worden dus doodgezwegen….De dag dat die Het Zangfeest openlijk en met veel tam-tam opgeven, zouden de deuren wel opengaan….Weer el een reden om op Nr 7 te stemmen, op zeven Juni! (=doordenkertje)
Achterdoenders, dat zijn het! Ze rieken ‘money, money’ (kijkcijfers) door het (afgebleekt) achterdoen van buitenlandse successen. ‘Maria’ bijvoorbeeld, voor de namaak-musical van de zingende Trapp-familie, waar dan, toppunt van naïviteit, een Hollandse hand van de Meester bij nodig schijnt. Neem daarbij de huilebalk van een houten kop en totaal overbodige Koen Wouters, die met zijn ‘daar gaat ze’ indertijd, lang geleden, een standaard-melodie voor gans zijn zang-carrère gelanceerd heeft van 2 noten naar omhoog en 2 noten naar omlaag..en het plaatje is rond. Al kan ik mijn bewondering-met-vleugje compassie met de meisjes, kandidaten, niet wegsteken. Tja, als de glorie wenkt…
Mijn Pallietertje met ‘Buizentemmer’ pleegt wekelijks een goede handleiding te verschaffen. Maar hun commentaar is bij definitie altijd met terugwerkende kracht, en als men hier geen goedkope programmaboekjes bij de hand heeft, wordt het wel wat ingewikkeld. En die dingen raadplegen op het Internet is omslachtig, zoals U weet! Neemt niet weg dat suggesties van ‘Buizentemmer’ altijd gewaardeerd worden, maar tja, smaken kunnen verschillen, hé!
Geeuw! Inderdaad!
Zelfde opmerking voor National Geography of Discovery: zelfde opmerking als hierboven over het programma overzicht. Daar is het zappen op goed geluk. Tenzij wij van ons budget nog maandelijks € 5,- afpersen bij de € 9,95 die TV-Vlaanderen nu al kost, om History erbij te nemen. Dat zou wat ‘de krikke’ moeten zijn, volgens e omschrijving op hun website…Maar verdorie, we zitten nu al aan het plafond van onze mogelijkheden….
Iets dat ‘de krikke’ is, is West Vlaams voor gevorderden. Linksen in de Regering, bijvoorbeeld, is venijn (vernino) maar onze jongens van het Vlaams Belang dààr: dat zou pas ‘de krikke’ zijn….
Snappie?
Voor wie de taal van Dante Allighieri hier een beetje machtig is, is anders de RAI, van nummer 1 tot en met 10 (?) de oplossing. Ik meen me te herinneren dat ‘RAI Een’ vroeger ook op de kabel zat, in Vlaanderen. Hier zijn al die zenders ‘free to air’, en met een antenneke van 5 voor een cent kan men ze allemaal in huis hebben. Rai Uno open zetten is het Zuiden in huis halen: de cultuur, de landschappen, de vlotheid van presentatie, de ongedwongenheid van de conversaties, de afwisseling inde programma’s en, vooral, de ogeduide duidelijkheid. Hier brengt een luchtmacht-officier (in onberispelijk uniform) verschillende malen per dag het weerbericht. Geen herhaling van een herhaling, maar ‘live’ van het ogenblik, en die vertelt in een fractie van de tijd die de weervrouwen of weermannen in het Vaderland staan te lullen, 10 maal meer concreet nieuws. De rest van het personeel op de set is fijn gekapt, piekfijn afgeborsteld en loopt – alsof ze hele dagen niets anders doen – losjes door de rest van het programma. Zelfs bij regenweer is meteen de zon in huis!
Nadeel voor anderstaligen is natuurlijk, bij vlagen, hun razend snel door elkaar tateren. Alhoewel zoiets vlot kan vergeven worden bij het zien van die leuke godinnen en die vlotte Casanova’s…
Natuurlijk kan me in Vlaanderen geen Gina Lollobridgida ten tonele voeren. En vooral niet een BV die een 14 jarig natuurtalent, andersvalide, ten tonele voert, en moederlijk de gesproken aanzet geeft van “Mama, la plus belle du Monde’ Deze Grote Dame, in haar gloriejaren de Italiaanse evenknie van Marylin Monroe, La Luiggina Lolobridgida, haar echte naam, is ….82 jaar en dan denk ik natuurlijk aan onze pas overleden Nand Buyl. Want zoiets, zo’n glansrol, zou de Nand ook op het lijf kunnen geschreven geweest zijn! Natuurlijk kwam haar ‘recommandanti’ (beschermeling) als eerste uit de bus, met felicitaties van de jury, die in hem een tweede Pavarooti zag, met slechts dat ene verschil, dat deze …nog geen baard had. Emo! Zou Bart Peeters, al hakkend of smekkend, of Marcel Van Thilt, het dikbebrilde monster van Loch Ness, dat altijd onverwacht ergens opduikt, zeggen! Veel te veel emo! Andersvaliden, naast vroegere of huidige beroemdheden op de bühne brengen! Hoe durven ze! Al die ‘emo’ zou namelijk hun eigen persoontje schaden….
Het was niet alleen La Lollobridgida die schitterde. De gehele presentatie was af! Va, begin tot het einde! Alles verliep vlot, onderhoudend, en nergens was er ook maar één spiekbriefje te zien, alhoewel de uitzending… lang duurde! Hoe lang weet ik niet, het was veel te spannend om naar de horloge te kijken! Want in één avond moest liefst 8 kandidaten de revue passeren! Niet allemaal evenveel klasse, maar wel allemaal ontroerend, en spannend, of hilarisch…
Of neem het alom gekende kansspel met de verzegelde prijzen-dozen, waar een kandidaat mag gokken tussen bonus € 0,0 en € 250.000….In feite een banaal gegeven, maar de inzet en de camera-werking is dermate verfijnd, dat zowel de studiokijkers als de wijde wereld, geboeid blijft toekijken. Gelaatsexpressie, close-ups, de spontaniteit van de gokker en/of de presentator is dikwijls het hoogtepunt van de uitzending, en niet de prijzenpot. Mimespelers kunnen er een vakbekwkaamheids-diploma halen.
O ja, nog iets. De reclameblokken. Vanzelfsprekend hebben wij die ook hier. Mag ik cijfertaal geven? Geen 5% van wat jullie dagelijks in de maag gesplitst krijgen. Hier heb je geen tijd om effe, U weet wel. En dat lekker glaasje wijn, dat moet voordien klaar gezet zijn, anders is het kinnebak kloppen!
Meisjes en Jongens! Vlaanderen overbrengen naar hier gaat niet. Zou wel willen. Maar is onbegonnen werk wat anders krijgen we dezelfde soort graai-politiekers ook hier.
In de jaren 1570 is ‘onze’ Landvoogdes der Nederlanden, Margaretha van Parma, na haar ‘job’ voor haar beroemde vader Keizer Karel, van wie ze de bastaarddochter was van hem en van de thuisweversdochter uit Nukerke bij Oudenaarde (gevolg van een romantische ontmoeting tussen de jonge Karel en het knappe houtraapstertje in de bossen van Oudenaarde…) naar hier komen overwaaien. Zie Wikipedia Bolsena (Lago)… Zoals U ziet: zo vreemd is het allemaal niet, en…de wereld is o zo klein….Enne… als Vlaming in Italië is het altijd een beetje als…thuiskomen!
Wat wel gaat voor jullie thuisblijvers is af en toe eens de Rai opzetten. Doe dat liefst de zaterdag, ’s morgens rond 8 uur. Trek er een half uurtje voor uit. Dan beleeft U een van de pittoreske stadjes lijk er zoveel honderden zij in Italia. De beelden zij breed, machtig, rustig en als er gelijktijdig een kookprogramlma loopt met simpele streekgerechten: dan zult U zich niet in Italië wanen, maar dan zult U in Italia zijn….Want als ‘La Mama’ kookt, al is het in open lucht in de waaiende wind, met op de achtergrond vergezichten als wiegende zeeën, dan, verzeker ik U, zal Uw TV-toestel zelfs de kruiden, de kleuren en de geuren in Uw neus en de smaken op Uw smaakpapillen overbrengen. En die heerlijke fles rode wijn op het bijzettafeltje? Is heel gewoon. Komt uit de kelder van een der omstanders. Onbekende naam? Misschien. Kost ook tweemaal niks in de plaatselijke supermarkt, en bij hem aan huis al helemaal niets meer. Want vriendschap kent geen prijs….
Denk er aan, als U in Uw restaurants daar een fles vraagt van € 50,-- Die had U hier gratis en voor niks gekregen, als U maar kunt vertellen over de Giro di Flandria. Over Eddy Merckx. En ook een beetje over Pantani, hun bijna, bijna even goede landgenoot…
Ja! Die Italianen, hun kookporogramma’s, hun TV:. ze zeggen niet. Ze doen. Eigen volk eerst!