GEEN DUBBELARTIKEL IN LE SOIR

.

















GEEN DUBBELARTIKEL IN LE SOIR

Waarover men niet spreekt (het franscouillons profiteren) zal op zekere dag gelukkig maar weer leiden tot de zoveelste splitsing van wat eens een unitair bolwerk bij uitstek was: de Orde der Geneesheren.
Ondertussen zapzevert de Pers, de TV op kop, over ‘fijn stof’, want hun vlieger over de ‘opwarming’ is afgeschoten, zodat er maar niet moet geschreven worden over de geluidloze invasie, die deze van 10 Mei 1940 vele malen overtreft.
Als Madame Delvaux van de Le Soir nu eens een argument had, om een dubbel-intervieuw te publiceren, zodat de Vlamingen en de franscouillons elkaar beter zouden verstaan – laat ze deze gelegenheid weer grandioos voorbij gaan. Een mens zou zich afvragen 1° of men in het Franstalig hiervan wel bewust is, en 2° als er deze totale straffeloosheid el kan in een rechtsstaat.
Juist! Niet alleen BHV moet gesplitst worden, maar het hele land!

Dubbel zoveel Franstalige artsen als toegelaten
• maandag 08 februari 2010
•
• Auteur: (gteg)
Het optrekken van het toegelaten aantal geneeskundestudenten heeft niet geholpen. De Franse Gemeenschap blijft de federale beperking aan haar laars lappen. Vlaanderen houdt zich aan de regels.
De verhoging van het toegelaten aantal geneeskundestudenten heeft niets veranderd aan het onwettige gedrag van de Franse Gemeenschap ter zake. Dat blijkt uit de cijfers die het Vlaams Geneesherenverbond VGV kreeg van de universiteiten.

In 1995 besliste de federale overheid een beperking in te stellen van het aantal artsen dat mag afstuderen en een artsenpraktijk mag starten. Ze deed dit om twee redenen. Een teveel aan artsen leidt naar meidsche overconsumptie: die artsen proberen toch een ‘normaal’ inkomen te verwerven en sporen hun patiënten desnoods aan tot bijkomende behandelingen en onderzoeken. Doen ze dat niet of lukt dat niet, raken ze aan de bedelstaf en het kan niet de bedoeling zijn mensen 10 tot 14 jaar op te leiden en ze dan naar de bedelstaf te verwijzen.

In stapjes heeft de federale overheid het aanvankelijk vastgestelde aantal nieuwe artsen dat een praktijk mag starten, verdubbeld in tien jaar: van 600 (360 Nederlandstalige en 240 Franstalige) naar 1.230 (738 Nederlandstalige en 492 Franstalige). Ze deed dit vooral onder druk van de Franse Gemeenschap, die de beperking onhaalbaar vond en ze ook niet naleefde.

Maar die verhoging heeft niets opgelost. De Franse Gemeenschap laat dit jaar niet minder dan 2.608 eerstejaars toe, dat is 2,5 maal meer dan de 1.034 die Vlaanderen liet starten.
De Vlaamse overheid behaalt dat lagere cijfer door een toelatingsproef te houden. De Franse Gemeenschap weigert dat.

Van de startende Vlaamse studenten slaagt gemiddeld 85 procent in het eerste jaar en vallen er nadien nog maar weinig af. Zo’n 800 zullen de eindmeet bereiken over een paar jaar. Dat zijn er maar 10 procent meer dan de 738 die zich van de federale overheid mogen vestigen als arts.

Van de 2.608 Franstalige eerstejaars zullen er maar 1.120 slagen in het eerste jaar (45 procent slaagpercentage, de laatste jaren). Van die 1.120 zullen er zowat 1.000 de eindmeet halen. Dat is het dubbele van de 492 die de federale wet toelaat.

De Vlaamse universiteiten leven die beperking dus in grote lijnen na. De Franstalige niet.
In 2008 heeft de federale regering een regeling uitgewerkt waarbij voor het (overwegend Franstalige) overtal aan afgestudeerde studenten geregulariseerd wordt en toch een praktijk mag starten, maar dat dit aantal dan moet afgetrokken worden van de studenten die tussen 2009 en 2018 en 2028 mogen afstuderen. Lissage, heet dat. Het aantal Vlaamse politici dat zeker is dat die belofte tussen nu en 2018 zal uitgevoerd worden, is erg klein.

Voor de tandartsen is de toestand nog scherper. In Vlaanderen zijn 120 eerstejaars ingeschreven en zowat 100 zullen afstuderen, bijna evenveel als toegelaten (96). In de Franstalige opleidingen zijn er 481 ingeschreven van wie er vermoedelijk zo'n 200 de eindmeet zullen halen, driemaal meer dan de toegelaten 64.

Wat moeten de Vlamingen doen, vraagt het VGV zich af. Zich aan de regels blijven houden en blijven aanvaarden dat de Franstaligen dat niet doen? Of eisen dat de Franstaligen ook de wet naleven? Maar dat lijkt maar niet te lukken in dit land. Of dezelfde onverantwoorde houding aannemen en ook te veel artsen opleiden, en over tien jaar ontdekken dat het federale gezondheidsbudget ontspoort? De vierde mogelijkheid is het gezondheidsbeleid splitsen. Dan zijn de Franstalige Belgen verantwoordelijk voor hun keuzen en hoeven de Vlamingen niet meer op te draaien voor hun houding, aldus het VGV.

Bron De Standaard