PAARSE REKENKUNDE

.





















PAARSE REKENKUNDE


Van de Hoofderedacteur

Huisbaas

Het gat in de begroting zorgt voor hoogspanning in de Wetstraat. Het was nodig om de banken te redden en de economie draaiende te houden, maar hoe we eruit weg gaan geraken en welk bestuursniveau daar het meest voor moet opdraaien, is momenteel gloeiend hete politieke conflictstof.

Het zou dan ook handiger geweest zijn mocht onder de economisch nog voorspoedige paarse jaren een overschotje zijn opgebouwd. Het tegendeel is gebeurd. Want ook al waren de paarse begrotingen op papier in evenwicht, toch zorgen ze tot vandaag voor behoorlijk oplopende meerkosten.

Een uitgebreid onderzoek van deze krant leert dat de techniek van de "sale and lease back", een favoriet hulpmiddel om de paarse begroting te doen kloppen, zich nu begint te wreken. Tussen 2001 en 2006 werden niet minder dan 84 overheidsgebouwen verkocht om onmiddellijk geld in het laatje te krijgen: dat leverde alles samen 1,4 miljard euro op, wat meegenomen was om toen de begrotingen te laten kloppen.

Maar aangezien de overheid die gebouwen wel nodig heeft, werden ze prompt gehuurd van de nieuwe eigenaars. Als je de totale kostprijs van al die huurcontracten samentelt, kom je op een bedrag uit van 1,9 miljard. Over de hele duur van de operatie betekent dat dus dat de overheid een half miljard meer gaat uitgeven dan nodig was geweest, enkel om in die jaren hun begroting recht te houden.

Bovendien zal, aan het einde van de rit en wanneer alle huurcontracten verlopen, de Belgische overheid die 84 overheidsgebouwen ook definitief kwijt zijn. De enig mogelijke conclusie is dan ook dat kortetermijngewin het ook
hier heeft gehaald van een langetermijnvisie.

Want zowat alle immospecialisten die we raadpleegden, wezen er ook op dat de verkoopprijs vaak te laag en de huurprijs eigenlijk te hoog lag, waardoor de private ondernemers soms tot 17 procent rendement op hun aankoop konden realiseren. Dat krijg je met haastwerk.

De kritiek dat deze regering weinig tot niets heeft gedaan om het begrotingstekort te verminderen, is zonder meer juist. Maar de betere cijfers van de paarse regering hadden veel te maken met kunst- en vliegwerk, dat tot vandaag ook die begroting mee ondermijnt.

Het is beangstigend te moeten vaststellen dat dus iedere regering van de afgelopen tien jaar zonder veel scrupules een schuld blijft opbouwen die ze dan zonder verpinken naar de volgende generaties doorschuift.

Yves Desmet, alias Smetje van ’t Gazetje

o—o-o-o-o-o-o-o-

Hoor ik daar nu roepen ‘Houdt de Dief’?
Simpele vraag: waar was De Morgen, toen de zaken die hierboven worden aangekaart, in het stadium van uitvoering waren?
Een paar bedenkingen.
Zullen de daders ooit gestraft worden?
Komt er een onderzoek, liefst tot op het bot?
Kan de klok terug gedraaid worden?

Ten gronde.
De formule ‘sale and lease back’, het woord zegt het zelf, is een vinding van de Amerikaanse gangster-manier van zaken doen. Ik kan het best vergelijken met een huismoeder die aankopen doet, en betaalt met iemand anders portemonnaie. Voor de vorm heeft men er echter een mooi kleedje rond gedaan, en het voorgesteld alsof het een vestzak-broekzak operatie zou zijn. Wat het in zekere zin ook is, met het woord ‘loucje’ in sourdine tussen de twee.
De Spoorwegen zijn er ooit mee begonnen. Maar toen de formule ook ingehaald werd bij het zakenleven, was de fiscus daar rap bij om…mee te snoepen.
En dan kwam een tweede spookbeeld het eerste verdrijven: de ‘leasing’ warbij het van bij de aanvang alleen ging om vastgoed-projecten. Waarbij men wel iets betaalt, er hert ‘genot’ van heeft, maar nooit eigenaar van wordt. Tenzij binnen 99 jaar….Leasing-contracten over roerende goederen (machines, materieel, voertuigen) kenden toen meteen een beaming-succes, omdat men aldus zaken kon doen met andermans geld. De kamion bolde, bracht op, en de maandelijkse leasing facturen konden vlot worden betaald. En na 5 jaar (de normale afschrijvingstermijn dus) was het voertuig zero frank waard. Leasing haalde het in veel gevallen op financiering, omdat, bij financiering, het voorwerp onmiddellijk volledig eigendom wordt van de koper, terwijl een derde, de bank, moet wachten op de goede afloop…
Bonafide ondernemers kunnen inderdaad met al die systemen hun voordeel doen.
Het gaapt als een verbrandinds-oven, dat het systeem langs alle kanten rammelt, zodra de politiek zich daarmee gaat moeien. Denk aan de Amerikaanse ondernemingen die hier te lande op zeker ogenblik de stedelijke rioleringswerken kwamen opkomen. Die waren, zij het voor korte tijd, tot de Amerikaanse fiscus daar een stokje voor stak, werkelijk de money-makers van de Linkxse besturen. Grote bedragen op de bankrekening binnenkrijgen voor hun eigen rioolstelsels! Die zaken zijn onderhand een stille dood gestorven, want zelfs een doofstomme lamme en blinde kan ruiken dat er hier veel kaka aan de knikker was.
Als men in dit licht de Paarse woede om in de shit te duiken ziet, begrijpt men dat er meer dan behoorlijk kon gesjoemeld worden. De laatste in de rij, een soort achterkomertje, was het Gerechtshof in Veurne, waarbij de Weledele Heer Kareltje De Gucht besproken werd, de man van de Voorkennis.
Bedrog 1: de Staat verkoopt te goedkoop
Bedrog 2 : de Staat huurt veel te duur.
Voordeel: KASSA KASSA voor iedereen: voor de begroting, voor de betrokken ministers (die dat natuurlijk afliegen), voor de juristen die het spel op poten zetten (de vriendjes dus), voor ‘de belegger’ die safe staat voor de herkomst van zijn fondsen en die per slot van rekening een reuze-goede en vooral de veilige zaak van zijn leven doet. Niet uitgesloten dat het de schoonmoeder van die minister is….
Meisjes en jongens! Officieel belast worden om slechts één zo’n geval te mogen uitspitten als onderzoeksrechter : dat moet een hemels genot zijn. Om te beginnen de levenswandel onderzoeken van iedereen die van ver-of van dicht erbij betrokken was….Snelle wagens – mooie vrouwen (of is dat hetzelfde?) zouden mijn speurders leiden naar alle hoeken der wereld….Ze zouden met DNA-stalen de waarachtigheid van de constructies kunnen onderuit halen….Ministers en staatssecretarissen zouden staan aanschuiven, gesloten enveloppe in de hand, om uitleg en toelichting te kunnen verschaffen, in de hoop de dans te ontspringen…
De HOERnalisten zouden op de dorpel zitten, als hun boterhammetjes op zouden zijn, en hunkerend beide armen omhoog stekend, bedelen om te mogen schrijven dat ze, na zoveel jaar, eindelijk de dwalingen huns wegen hebben ingezien. Ze zouden vertwijfeld de handen wringen, en zweren op het hoofd van hun overleden moeder, voortaan de waarheid te schrijven…
En ’t Smetje van ’t Gaztje, die zou ik, met ezelsoren aangebonden, naar de Catechismus-les sturen. Want die zou toevallig juist gaan over ‘vlucht het stelen en bedriegen’….