IL AIME LA FRANCE
Zijn hart ligt in Toscane, maar zijn portemonnaie ligt in Parijs….
WEL! Wel!Wel! Hadden we dat maar geweten in het begin van zijn carrière!
Maar wacht eens….Het Liegebeest doet nooit iets zonder bijbedoelingen. Zou hij iets zinnens zijn met Sarkozy? Hailu-Herman is geen lang leven op zijn hoge post beschoren…In 2011 komen er lastige verkiezingen voor de Tjeven..Leterme heeft het voor de zoveelste keer verknoeid, of liever hij is druk bezig met het te verknoeien….
Ten huize Verhofstadt is een oud versje weer bovengehaald.
Ja, d’er zijn mooie dagen nog in ’t leven.
Hoe weinig ook, d’er zijn er nog voorwaar….
OPINIE VERHOFSTADT: Er is iets aan het rotten in Frankrijk
WAAROM HET FRANSE IDENTITEITSDEBAT MISLUKT IS — GUY VERHOFSTADT schiet met scherp op het nationale debat over de Franse identiteit. ‘De aarzelende manier waarop het debat werd gevoerd, de opportunistische wijze waarop het werd aangewend en de wazige uitkomst tonen een Frankrijk dat bang is van zichzelf.'
Voor zijn buren is Frankrijk altijd een bron van inspiratie geweest, de intensiteit en de universele waarde van zijn intellectuele debatten oogstten alom bewondering. Het doet de vrienden van Frankrijk dan ook pijn om vast te stellen dat het land zich momenteel verliest in een steriel debat over de nationale identiteit.
De aarzelende manier waarop het debat werd gevoerd, de opportunistische wijze waarop het werd aangewend en de wazige uitkomst tonen een Frankrijk dat bang is van zichzelf.
Het slotseminarie van het grote identiteitsdebat, op 9 februari, was daar een pijnlijke uiting van. En zo werd de unieke kans om het extreemrechtse Front National naar het verdomhoekje te verwijzen, grandioos gemist. De thema's van extreemrechts zijn vandaag actueler dan ooit.
Ook tijdens het voeren van het debat liep er van alles mis. Zo bestond er geen consensus binnen de eigen presidentiële meerderheid, de discussies op lager bestuurlijk niveau en op de speciaal opgerichte website waren van een dergelijk laag niveau dat ze de bittere nasmaak van het Vichy-regime opriepen.
Wat is nu de uitkomst van deze hele affaire? Het leren van de Marseillaise op school? De absurditeit van het hele debat is grotesk.
Marseillaise
Niet dat men beschaamd moet zijn voor zijn volkslied. De Fransen zouden net trots moeten zijn dat hun Marseillaise zo bekend is, in plaats van zich blind te staren op het feit dat jongeren beter kunnen meezingen met de recentste hit van de eerste de beste popster.
De fixatie op symbolen is het belangrijkste symptoom van de malaise die dit hele debat uitademt. Gezien de grandeur en het gewicht van Frankrijk in Europa en rest van de wereld is het een uiting van onbegrijpelijke angst.
Elk land kent zijn eigen problemen met migratie, de ex-koloniale grootmachten nog meer dan de rest. Maar iedereen weet dat niet zozeer de islam het probleem is, wel de torenhoge werkeloosheid en het gebrek aan geschikte opleidingen voor jongeren.
Tegenover elke islamist die zijn vrouw verplicht een boerka te dragen, staat een heel leger migranten die er wel in geslaagd zijn om zich te integreren, te werken en belastingen te betalen. Het is dan ook een ware belediging voor de toekomst van Frankrijk als dit debat alleen moet dienen om bepaalde lagen van de bevolking te stigmatiseren op basis van het wangedrag van enkele individuen
Ik herinner me niet dat, toen Frankrijk wereldkampioen voetbal werd, de Fransen klaagden over de sportieve capaciteiten die de etnische en culturele diversiteit hun land gaven, wel integendeel. Aan dit Frankrijk heeft Europa nood, een open en solidair land dat voor zichzelf een meervoudige en universele identiteit heeft gesmeed. Twee concepten die door Amartya Sen en Karl Popper zo mooi werden belicht, waarvan ik de idee heb hernomen en ontwikkeld in een politiek manifest ‘Pleidooi voor een open samenleving'. Voor mij bestaat de essentie niet uit waar men vandaan komt, maar waar men naartoe gaat. Op het moment waarop we de 50ste verjaardag van de dood van Albert Camus herdenken, zou het paradoxaal zijn dat Frankrijk zich overlevert aan een houding die vreemd is aan zijn multi-seculiere reputatie. Zeker, er bestaat een ander chauvinistisch, maurrassistisch Frankrijk dat zich niet van zijn beste kant liet zien tijdens de grote nationale schokken van de twintigste eeuw. Maar van het Frankrijk waarvan we houden en waaraan we nood hebben, verwachten we ideeën, projecten en niet het vernauwde identiteitsdenken van een kille natie die zich meer bezighoudt met de mislukkingen uit het verleden dan zich voor te bereiden op de successen van morgen.
Het legitieme respect dat Frankrijk altijd tot buiten zijn grenzen genoten heeft, is een teken van erkenning en een steunpunt om opnieuw vertrouwen aan de Fransen te geven. Een volk dat vertrouwen in zichzelf heeft, vindt zijn plaats in Europa en in de wereld. En zijn leiders zouden er goed aan doen om zich daar bewust van te zijn.
GUY VERHOFSTADTWie? Voorzitter van de liberale fractie in het Europees Parlement. Wat? Het Franse identiteitsdebat is mislukt. Waarom? De thema's van extreemrechts zijn vandaag actueler dan ooit.
Bron De Standaard
Geen opmerkingen:
Een reactie posten