DE RACISME WET (ART 137)

.














.
DE RACISME WET (ART 137)





Nederland wordt een politiek-correcte dictatuur ?
MICHIEL KLINKHAMER - 21 JANUARI 2010
In Het Vrije Volk



Woensdag was een dag van rouw voor alle vrijheidslievende Nederlanders, autochtoon of allochtoon, christen of moslim. Woensdagochtend is het eerste politieke proces in de geschiedenis van de Lage Landen begonnen. Politicus Geert Wilders staat terecht wegens zijn uitspraken over de islamitische religie. Wilders wordt vervolgd op grond het politiek correcte artikel 137 van het Wetboek van Strafrecht.


Dit artikel, in 1934 door een knikkebollende Kamermeerderheid is aangenomen, stelt belediging (lid c) en aanzetten tot haat (lid d) van “een groep mensen” strafbaar, niet alleen wegens ras, maar ook wegens “godsdienst of levensovertuiging”. Het zet religiekritiek dus op één lijn met racisme en is alleen daarom al een tijdbom onder onze rechtstaat.

Het artikel berust op de veronderstelling dat fascisme, racisme en xenofobie een maatschappelijk gevaar vormen. Het fascisme is in de Tweede Wereldoorlog echter definitief verslagen, waarmee de angel uit de laatste twee is gehaald. Waar een gezonde afkeer van het fascisme een democratische vanzelfsprekendheid is, vormt overdrijving van het gevaar van extreem-rechts echter een kenmerk van extreem-links, dat een even groot gevaar voor de rechtstaat vormt.

Dat bleek bijvoorbeeld in het voorjaar van 2002, toen de media in Nederland tijdens de opkomst van politicus Pim Fortuyn een sfeer van angst creëerden, waarin je Volkert van der Graaf eigenlijk niet kon verwijten dat hij Fortuyn vermoordde. Immers, als Fortuyn echt van plan was geweest om van Nederland een fascistische staat te maken en, - van het een komt het ander -, de moslims op transport te zetten, zoals de media destijds suggereerden, dan heeft Van der Graaf geen misdaad gepleegd, maar een daad van verzet. Dan zou hij, als hij in 2014 vrijkomt, gewoon voor Groen Links in de Kamer kunnen gaan zitten.

Die hetze was mogelijk geworden, doordat linkse opvattingen (en mensen) in de jaren ’70 een meerderheidspositie hadden verworven in de media. Die positie hebben ze sindsdien alleen maar uitgebouwd. Communicatiewetenschapper Mark Deuze schrijft in zijn in 2002 verschenen proefschrift Journalists in the Netherlands dat 78% van de journalisten zichzelf links van het centrum positioneert en 1% rechts. Dat zijn verhoudingen die niet in een democratie, maar in een dictatuur thuishoren.

De politisering van de rechterlijke macht

Ook op de universiteiten zijn linkse dogma’s in de jaren ’70 immers leidinggevend geworden. En van daaruit tien jaar later bij het openbaar ministerie en twintig jaar later in de rechterlijke macht ook. Er is een direct verband tussen de apologetische gerichtheid op de dader bij de hoogleraren van toen en de 2 weken schoffelen die een rechter tegenwoordig oplegt aan drie tieners die een bejaarde dame van haar tasje beroven en daarbij haar heup breken. Er is ook een direct verband tussen de ideologische vooringenomenheid van de juridische faculteiten van toen en het politieke proces van vandaag.
Aan de aanklacht tegen Wilders ligt immers het politiek correcte vooroordeel ten grondslag, dat religiekritiek gelijkstaat aan belediging van personen. Dat is klinkklare onzin, die alleen maar kan ontspringen aan een neomarxistisch brein, dat gewend is om in groepen te denken: in slechte groepen (heersende klasse, eigen volk) en in onderdrukte of kwetsbare groepen (proletariaat, gastarbeiders, moslims).

Als religiekritiek beledigend is, zouden we bij wijze van spreken postuum de profeten Elias en Mohammed moeten veroordelen voor belediging van afgodenaanbidders (137c) en Jezus voor aanzetten tot haat tegen en discriminatie van Farizeeërs (137d).

Als de rechtbank bij de behandeling van de uitspraken van Wilders over de islam niet inhoudelijk op de aanklacht ingaat, wordt het een regelrecht showproces, want dan wordt Wilders berecht, zonder dat er gekeken wordt of hij gelijk heeft of niet. Doet de rechtbank dat wel, dan zou zij zich verplichten om te oordelen of de islam een totalitaire ideologie is of niet. Daarmee wordt zij de facto een soort inquisitie.

Laten we eens een sneak preview nemen op een mogelijke uitkomst. De rechtbank zou Wilders op sommige punten in het gelijk kunnen stellen en op andere veroordelen. Of de islam een totalitaire ideologie is of niet, hangt namelijk af van de interpretatie van de Koran. Laten we die aan fundamentalisten over, dan zou de rechtbank Wilders op alle punten gelijk moeten geven. Neem Soerah 9 strofe 5, waarin direct wordt opgeroepen tot geweld (uitgave van het Islamitisch Cultureel Centrum Nederland, 3e druk, 2000): “En wanneer de gewijde maanden voorbij zijn, doodt dan de veelgodenaanbidders waar jullie hen ook aantreffen en grijpt hen, en omsingelt hen en loert op hen vanuit elke hinderlaag. Als zij dan berouw tonen…, laat hen dan vrij. Voorwaar, Allah is Vergevingsgezind, Meest Barmhartig”. Letterlijk vertaald naar de actualiteit komt dat neer op een oproep om alle hindoes die zich niet tot de islam willen bekeren, te doden. Een oproep om zo’n groot deel van de mensheid (ruim 800 miljoen) uit te roeien vind je zelfs in Mein Kampf niet.

Wordt dit vers in handen van de Taliban een motivatie tot genocide, gematigde moslims zullen dit vers links laten liggen. Het gaat dus om een strijd tussen gematigde en radicale moslims. Het probleem is, dat er te weinig gematigde moslims zijn, die onvoorwaardelijke afstand nemen van de radicale islam. Dat komt doordat velen de Koran zien als het letterlijke woord van God. Pas als zij dat dogma kunnen overwinnen, krijgt Wilders ongelijk.

Gematigde Nederlandse moslims zouden daarbij een voorbeeld kunnen nemen aan Marouane Bouloudhnine die namens de Fédération Mosaïc, - een “seculiere organisatie van organisatie van Franse burgers van islamitische gezindheid” -, op 22 december 2009 in dagblad Le Figaro onomwonden afstand neemt van zijn radicale “broeders”. “Wij laten niet toe, dat een handvol activisten en fanatieke imams – die door de media te vaak aan het woord gelaten worden en hun gekleurde voorstellingen kunnen spuien -, pretenderen dat zij de islam in Frankrijk vertegenwoordigen.”

Volgens Bouloudhnine is de Koran prima te verenigen met de scheiding tussen kerk en staat, en met de overwinning van de Rede op het geloof. “Wij houden van Frankrijk… omdat vrouwen er voor hun rechten kunnen strijden. En we houden van de laïcité (de Franse scheiding tussen kerk en staat) omdat die het een ieder mogelijk maakt om te geloven in wat hij wil, of om niet te geloven. “

Het OM kiest met dit proces in wezen partij voor de radicale moslims, want in de gelijkstelling van religiekritiek aan belediging van een persoon zit de aanname verborgen, dat moslims en islam één zijn en dat is een aanname, die buiten het OM alleen gedeeld wordt door radicale moslims. Want alleen een radicale moslim laat zijn identiteit geheel bepalen door zijn religie. Voor een gematigde moslim is religie slechts een deel van zijn identiteit, die in even sterke mate bepaald wordt door eigen ervaringen en inzichten. Daarom reageert een gematigde moslim minder heftig op islamkritiek dan een radicale. Met de beschuldiging dat Wilders zich schuldig maakt aan aanzetten tot haat bevestigt het OM dus impliciet diens opvatting dat de islam geen individuele verhouding tot religie duldt en dus totalitair is. Tot overmaat van ramp is het OM selectief, want als je artikel 137d op Soera 9 ZOU loslaten, dan zou je de Koran moeten verbieden.

Door de opkomst van linkse dogma’s en dogmatici in media, onderwijs en rechtspraak, begint Nederland steeds meer totalitaire trekken te vertonen. Nu zien we dat zelfs de rechtspraak wordt gemobiliseerd tegen een politieke tegenstander. En aangezien die leider is van een partij, die volgens de Politieke Barometer van Synovate momenteel de tweede politieke partij van Nederland is, staat in feite een groot deel van het electoraat vandaag terecht in Amsterdam. Nederland glijdt af naar een politiek correcte dictatuur.

Michiel Klinkhamer is publicist en auteur van
Messianisme zonder Mededogen. Het communisme, zijn aanhangers en zijn slachtoffers (Aspekt, 1998)


Boeketje Digitalis


(met geconcenstreerde anti-stoffen)



“Dit artikel, in 1934 door een knikkebollende Kamermeerderheid is aangenomen, stelt belediging (lid c) en aanzetten tot haat (lid d) van “een groep mensen” strafbaar, niet alleen wegens ras, maar ook wegens “godsdienst of levensovertuiging”. Het zet religiekritiek dus op één lijn met racisme en is alleen daarom al een tijdbom onder onze rechtstaat. “

Dringt het door?


Men baseert zich heden ten dage op dit wetsartikel (in NL), in illo tempore bedoeld ter bescherming van de S E M I E T E E N, de J O D E N dus, om zogezegd de erf-vijanden van de Joden, de Islamisten, de I S L A M dus, deze keer in bescherming te nemen. Of hoe grandioos men zich van het te bijten slachtoffer kan vergissen!


Het is mij niet bekend dat Joden ooit in de Geschiedenis gelijkaardige wrede feiten zouden gepleegd hebben, wereldwijd, als de Islam-aanhangers. (Is voor het ogenblik een strafbare mening!)

In Vlaanderen hebben we voor dergelijke vervolgingswoede een spreekwoord.

Rap een stok gevonden hebben om een hond te slaan….

En dat is precies wat er gebeurt, voorlopig alleen in Nederland: men wil de hond, die stilaan een bedreiging vormt voor het knusse linxe bestaan, met stokslagen verjagen.

In zeer ondergeschikte orde vraag ik mij af, waarom het tot nu geduurd heeft, vooraleer die Wet, en met zoveel ruchtbaarheid, nog eens van onder het stof kwam. En waarom men er vooral in de jaren ’40-’45 niet, desnoods aan de hand van de sterke arm der Wet, hardhandig heeft aan vastgehouden. Teveel aan moed, waarschijnlijk…..Anders gezegd : de kleur van de koord van de gehangene hangt af van de kleur van zijn ogen….

Ach ja… Het ligt voortaan alles in Allahs hand….De God der Christenen, sinds de Franse Revolutie (1789), afgevoerd zijnde, is diens plaats vacant verklaard. Onze generatie is dus, 200 jaar na de feiten, verantwoordelijk voor de keuze. Allah, Jahweh, of een tussen-god. Misschien nogmaals een Gouden Kalf, waarvan een exemplaar reeds besproken werd bij Exodus, toen Mozes van de Heilige Berg met de 10 Geboden Gods afdaalde, en zag dat zijn Volk slampampte rond dat Kalf-Afgod….

Geen aangenaam vooruitzicht voor straks de werkloze Opel-mensen…die alleen de voorboden zullen zijn van nog schandaliger uitbuiting. De Tjeven waken over hen! Zij spreiden hun vleugels en geven hen warmte…