.
KNECHTEN FEDERALISME
De Maddens-Doctrine : update…
Volg de Gids,
onderweg naar nergens….
Perfesser, U spint veel geblaat, maar zeer weinig wol. Ten andere : wat U preekt, is ‘too little and too late’…
Er is al te veel tijd verloren gegaan !
Maar wat mij troost, is dat Uw gespin in De Morgen mag verschijnen. Marie Rose Morel in de BRT en Maddens in De Morgen. Dat zou, als ’t waar is, van hunnen twege twee keer vechten zijn, niet boven op de barricaden, maar reeds aan de andere kant er van, te midden van de vijanden!
Jawadde!! De Vette Vis zwemt al jaren lustig in de boterpan, zowel bij de BRT als bij die andere gazet (De Standaard) zodat we benieuwd mogen toekijken wie wie van de drie nu in de maling neemt, of in de maling genomen wordt. Het zou toch àl te mooi zijn, dat juist die drie verstokte verraders (Brt – DM en DS) inderdaad zouden bezig zijn overstag te gaan? Gezien hun huichelachtig karakter denk ik eerder aan een inpalmings-tactiek….
Of zou smal Marianneke-Sausepanneke, der Tjeven godin, een een-pans-gerecht aan het klaar stomen zijn met voormelde drie ingrediënten teneinde deze gaar te krijgen tegen volgende bollekes-kermis?
Wat ik denk? Dat de Perfesser een beetje Tjeven-streken krijgt! Inderdaad, wie bij de hond (in casu de Vette Vis) slaapt, krijgt zijn luizen!
De Vlamingen, zij krabbelden terug
Bart Maddens ziet de Vlaamse assertiviteit verzanden in "Belgische stabiliteit". Maddens is politicoloog aan deKU Leuven, auteur van Omfloerst separatisme? en de bedenker van de zogeheten Maddens-doctrine. Omdat de Waals-Brusselse alliantie bleef weigeren om te onderhandelen over een verdere staatshervorming, gingen de Vlamingen het over een andere boeg gooien: niet meer vragen, maar wachten tot Wallonië en Brussel zodanig in geldnood verkeren dat zijzelf vragende partij worden. "Maar de Vlamingen lijken terug te krabbelen", aldus Bart Maddens.
De Vlaamse politici hebben het dynamiet om uit de Belgische institutionele gevangenis te ontsnappen, maar ze hebben schrik voor de ontploffing
Sinds midden vorig jaar moet ik met lede ogen vaststellen dat mijn naam nog maar weinig geliefd is bij de politici. Dat geldt nog het meest van al aan Franstalige kant, waar de "Maddens-doctrine" sinds geruime tijd wordt afgeschilderd als een diabolische en weerzinwekkende uithongeringstactiek. Wellicht mede daarom vinden ook de meeste Vlaamse politici het verstandiger om zich zoveel mogelijk van het M-woord te distantiëren. Zo bijvoorbeeld Marianne Thyssen (CD&V), die er in september fijntjes op wees dat er in het Vlaamse regeerakkoord niet expliciet naar de "Maddens-doctrine" wordt verwezen. Correct natuurlijk, maar het tegendeel zou toch wel enigszins belachelijk zijn geweest. Veel belangrijker is de vraag of de basisprincipes van de strategie die ik in maart vorig jaar heb voorgesteld zijn opgenomen in het Vlaamse regeerakkoord. En dat is wel degelijk in grote mate het geval.
Essentieel daarbij is dat de onderhandelingen over de staatshervorming worden opgeschort tot op het moment dat de kaarten gunstiger liggen voor de Vlamingen. En dat is precies wat de Vlaamse regering doet. Na de verkiezingen had ze de draad van de gemeenschapsdialoog weer kunnen oppikken, maar ze heeft dat gelukkig niet gedaan. Eerst wil de Vlaamse regering via het Overlegcomité toetsen of de Franstaligen wel bereid zijn om ernstig mee te werken aan een staatshervorming. En wat dat betreft staat er trouwens nog iets heel belangrijks in het regeerakkoord. Wanneer de Vlaamse regering het licht weer op groen zet voor onderhandelingen, dan moeten die lopen via de deelstaten: "Het zijn de deelstaatregeringen die vanuit een gemeenschappelijke visie moeten bouwen aan een visie voor het samenleven van dit land".
De Vlaamse regeringspartijen hebben er zich met andere woorden toe geëngageerd om de onderhandelingen over de staatshervorming te voeren via de Vlaamse regering, en dus niet op federaal niveau. Anders gezegd: mocht Jean-Luc Dehaene (CD&V) de komende maanden sp.a of CD&V ertoe kunnen verleiden om, achter de rug van de Vlaamse regering, over de staatshervorming te onderhandelen, dan is dat een manifeste inbreuk op het Vlaamse regeerakkoord.
Maar misschien is de kans daarop niet zo groot nu zelfs Yves Leterme de staatshervorming niet langer prioritair vindt. Sterker nog, Leterme grijpt het Vlaamse regeerakkoord dankbaar aan om zijn duizelingwekkende bocht goed te praten: "Ik heb begrepen dat de staatshervorming ook voor de Vlaamse regering niet langer een prioriteit is", luidt het tegenwoordig laconiek. En dat is net waar het Vlaams Belang en LDD altijd voor hebben gewaarschuwd: dat de "Maddens-doctrine" het perfecte alibi zou worden voor communautair immobilisme.
Positie versterken
Juist daarom is het zo cruciaal dat de "time-out" in de onderhandelingen gepaard gaat met een aantal maatregelen om de Vlaamse onderhandelingspositie te versterken en om de Franstaligen te confronteren met de consequenties van het institutionele status-quo. Ook dat luik van de strategie vinden we terug in het Vlaamse regeerakkoord. Zo neemt de Vlaamse regering zich voor om maximaal gebruik te maken van de eigen bevoegdheden. Bovendien zal de Vlaamse regering alle wettelijke instrumenten gebruiken om bevoegdheidsoverschrijdingen tegen te gaan. En ten slotte staat er zwart op wit in het regeerakkoord dat er geen begrotingsoverschotten zullen worden geboekt vanaf 2012. Elke federale smeekbede aan Vlaanderen om de Belgische putten te helpen vullen moet dus op een radicaal Vlaams "non" botsen, net zoals elke federale bevoegdheidsovertreding. Ten minste als we het Vlaamse regeerakkoord mogen geloven. En precies daar nijpt vandaag het schoentje.
Niemand betwist dat de federale overheid op tal van domeinen de Vlaamse bevoegdheden "usurpeert". Maar tot een belangenconflict tegen de federale begroting en/of de programmawet is het niet gekomen. Nochtans is het belangenconflict het meest effectieve wettelijke instrument om een bevoegdheidsovertreding tegen te gaan. Wel is er in december gedreigd met een belangenconflict tegen het arbeidsmarktbeleid van Joëlle Milquet. Dat is overigens wel een echte federale bevoegdheid, zij het een die door Vlaanderen wordt geclaimd. Die episode heeft ons vooral geleerd dat het belangenconflict, of zelfs maar het dreigen ermee, wel degelijk een efficiënt wapen is om de Vlaamse communautaire eisen kracht bij te zetten en de federale regering onder druk te zetten. Getuige daarvan de haast hysterische reactie van Milquet, en de toegevingen die ze uiteindelijk heeft moeten doen. Maar dit verklaart meteen ook waarom de Vlaamse regering, en dan met name CD&V, dit wapen niet voluit durft te gebruiken: het is gewoonweg té efficiënt.
Eigen sociale zekerheid
Wat het maximaal invullen van de eigen bevoegdheden betreft zien we trouwens een soortgelijke dynamiek. Toen de Vlaamse regering in juli het voornemen bekendmaakte om werk te maken van een aanvullende kinderbijslag en een Vlaamse hospitalisatieverzekering, was het kot meteen te klein aan Franstalige kant. Het manoeuvre maakte immers duidelijk dat het de Vlamingen echt wel menens is met het uitbouwen van een eigen sociale zekerheid op een aantal vlakken. De tactiek blijkt dus goed te werken, te goed blijkbaar. Want ook hier lijken de Vlamingen terug te krabbelen. Van die kinderbijslag en hospitalisatieverzekering is sindsdien immers niet veel meer vernomen.
Rest ten slotte nog de weigering om bij te springen voor de federale begroting, als derde luik van het assertieve Vlaamse beleid. Kris Peeters heeft al herhaaldelijk laten verstaan dat hij hier het been stijf zal houden. Mooi zo, maar hoelang zal hij dat kunnen volhouden? Want voor zijn eigen partij is kennelijk niet langer de Vlaamse assertiviteit, maar wel de Belgische stabiliteit prioriteit nummer één.
Moraal van het verhaal is dat de Vlamingen wel degelijk beschikken over de hefbomen om een verregaande staatshervorming af te dwingen, maar die gewoonweg niet durven te gebruiken. De Vlaamse politici hebben het dynamiet om uit de Belgische institutionele gevangenis te ontsnappen, maar ze hebben schrik voor de ontploffing. Hoe zielig.
13/01/10 08u48 in De Morgen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten