BERLUSCONI EN DE VROUWEN
Berlusconi en zijn vrouwen: zijn de Italianen echt zo gek?
Eén ding is zeker, in de communis opinio van Nederland is Berlusconi niet erg populair. Logisch, want bij gebrek aan informatie ga je als Nederlandse journalist echt niet op onderzoek uit. Hoogstens om je eigen (voor)oordeel te bevestigen. Bovendien doet Berlusconi allerlei dingen met vrouwen die wij in Nederland helemaal niet interessant vinden. Waarom stemmen die Italianen dan zo massaal op hem?
Het eerste vooroordeel is dat Italië een achterlijk land is. Niets is minder waar. De zegeningen van de verstikkende bureaucratie (pardon: de hoge kwaliteit waarmee we onze ingewikkelde maatschappij inrichten) zoals Nederland die vooral de laatste tien jaren leert kennen, zijn in Italië al decennialang bekend. Zoveel wetten en regels die elkaar overlappen en tegenspreken zijn een ideale basis voor willekeur door de overheid. Net als hier pakt de rechter of ambtenaar de regel die hem het best uitkomt en de rest wordt niet van toepassing verklaard. De burger heeft het nakijken.
De zegeningen van de multiculturele heilstaat zijn ook niet aan Italië voorbij gegaan. Zijn het in Nederland vooral de Marokkanen die het land verrijkt hebben, in Italië zijn het vooral moslims uit Albanië die de misdaadstatistieken opvrolijken. Daar komt bij dat de lange grenzen en de ligging vlakbij Afrika een goede garantie bieden voor scheepsladingen Afrikanen die in alle soorten en nationaliteiten hun heil in Italië komen zoeken. Het opgeheven vingertje van Europa moet ervoor zorgen dat ze niet teruggestuurd worden, dus zitten -- in wat eens bloeiende badplaatsen waren -- nu duizenden perspectiefloze jongeren hun tijd te verdoen met voetballen op het strand.
In plaats van de badgasten die er vroeger welvaart brachten.
In de steden is het al niet veel beter: ook daar no-go areas. Een parallelle moslimmaatschappij en wijken waar grote armoede heerst door het onvermogen van dit land om in zo korte tijd zoveel nieuwe mensen op te moeten en kunnen nemen. Let wel: de rijkdom van Italië is veel geringer dan Nederland of Duitsland, hetgeen het scheppen van Melkertbanen of andere nutteloze werkverschaffing sterk beperkt.
De staatsmedia waren in handen van de politiek correcte linkse elite die vooral de heilsboodschap verkondigden en de mensen werden vermaakt met Paul de Leeuw-achtige uitzendingen.
Kortom, de situatie leek precies op Nederland.
En toen kwam Berlusconi. Hij richtte een Partij voor de Vrijheid op (Il popolo della liberta) en bood de Italianen een nieuw perspectief. En wat belangrijk is: hij toonde daadkracht en ruggengraat.
Hij maakte een eind aan de eenzijdige linkse roeptoeters van de staatsmedia, een verademing voor de Italiaan. Hij noemde Italië een land met een van oudsher katholieke cultuur die niet ontkend mag worden en waar je trots op mag zijn. Hij nam harde maatregelen op stroperige dossiers, zoals bijvoorbeeld illegalenverblijf en de huisvuilproblematiek in Napels. In sommige steden werd met harde hand de orde hersteld.
En de vrouwen? Voor een Italiaan is de vrouw het mooiste wat de schepping heeft voortgebracht. Het beste wat een man kan overkomen. De vrouw in Italië is zelfbewust en kent haar charmes. Nergens is het contrast groter tussen de in doeken gehulde moslima’s en de vrijheid van de Italiaanse vrouw die haar eigen keuzes mag maken.
Berlusconi houdt van die vrouwen. Dat hij dat soms wat te letterlijk opneemt wordt hem door de meeste Italianen graag vergeven.
Bron Het Vrije Volk
Mijn beste Vanderham, auteur van dit prachtig artikel, U had het ook veel korter kunnen formuleren: ze zijn gewoon jaloers. Zowel op de persoon Berlusconi, als op zijn politiek succes, als op zijn succes bij de vrouwen, als op die vrouwen zelf….Vooral dat laatste zit hen dwars : “ik lust die druiven niet”, zei de vos, “veel te groen’. Maar ze hingen buiten zijn bereik….
Bij het laatste referendum in Berlusconi-land, over de kieswet en zo, was de opkomst abdominabel laag: amper 24% van de kiezers kwam opdagen. Maar waar ze opkwamen, onder andere in streken waar de Roden aan de macht waren, was het succes van Berlusconi gewoon overweldigend…En wat schreef de Vaderlandse pers? Dat het referendum van Berlusconi een flop was, wat bewees dat zijn succes begon af te zwakken. Als U dit geluid, die valse noten, naast de echo’s legt in de Italiaanse pers, dan is het besluit niet moeilijk. Vanzelfsprekend leest U hier ook kritiek op Il Cavaliere, maar dat is dat ook altijd kritiek naast de kwestie, meestal gebaseerd op geruchten over omkoping…
Als ik dan terugdenk aan het Hof van Beroep in Gent tegen het Vlaams Blok (2004), dan denk ik de hemel, dat het Italiaans Parlement een wet gestemd heeft, meerderheid tegen minderheid, dat een Staatshoofd in functie onschendbaar is. Zodat de gieren hem slechts na zijn presidentschap zullen kunnen aanvallen…
Zijn er tussen mijn lezers nog twijfelaars over de Italiaanse ‘joie de vivre’? Laat ze dan een paar keer de Rai I (Staatszender!) of de Rai 5 (Vrije zender, eigendom Berlusconi) bekijken, om te vergelijken met de VBRT en VBTM….Let op de ongedwongenheid, de spontane vrolijkheid, de vlotheid, de mooie vrouwen maar vooral op de gentleman-houding van hun mannelijke collega’s…Onze zenders hebben het nadeel van de stugheid van de taal, in vergelijking met het zangerige opgewekte Italiaans. Maar zijn ze daarom verplicht als houten Klaassen en gestresseerde étalagepoppen te acteren? De Vlaamsche tale is wonderzoet, voor wie heur geen geweld en doet….De weer-clown in het bijzonder verdient dagelijks verschillende keren zijn verbanning naar Timboektoe, Heu…Timbektoe….Kan er na 60 jaar televisie nog altijd geen soort Academie af, waar men leert te presenteren? Bij www.geenStijl.nl kan men af en toe eens zien hoe het moet. Spits en to the point. Maar vooral creatief! Om de 20 jaar een natuurtalent als Jan Thys of Paula Semer meemaken is onvoldoende. Vooral als men in de tussentijd opgescheept zit met een nitwit als Marcel Van Thilt of een spuwmachine als Bart Peeters, wier talent omgekeerd evenredig is aan hun pretentie. Maar natuurlijk! Als het kijkvee tevreden is met de elfendertigste herhaling van de herhaling van de ondermaatse presentaties van een stupide voetbalploeg…
Dringend gevraagd: een volksoproer die de redactie van beide platbroek-zenders kort en klein gaat slaan, inclusief de poppemiekes en de lulverkopers, van klein tot groot. Zo ’n kleine 4.000 man, weet U! Dan kunnen de twee nieuwe Minister van Opvoeding en Cultuur in de Vlaamse regering vanaf nul herbeginnen. Een Minister met Opvoeding maar zonder Cultuur, terwijl de tweede er een zal zijn met Cultuur maar zonder Opvoeding…..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten